Art. 387. § 1. Do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich
oskarżonych na rozprawie głównej oskarżony, któremu zarzucono przestępstwo
zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności, może złożyć wniosek
o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego,
orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego bez przeprowadzania
postępowania dowodowego. Wniosek może również dotyczyć wydania określonego
rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu. Jeżeli oskarżony nie ma
obrońcy z wyboru, sąd może, na jego wniosek, wyznaczyć mu obrońcę z urzędu.
§ 1a. Przed uwzględnieniem wniosku o wydanie wyroku skazującego sąd poucza
obecnego oskarżonego o treści art. 447 § 5.
§ 2. Sąd może uwzględnić wniosek o wydanie wyroku skazującego, gdy
okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, a cele
postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości;
uwzględnienie wniosku jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwia się temu
prokurator, a także pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz
pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku.
§ 3. Sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku oskarżonego od dokonania
w nim wskazanej przez siebie zmiany. Przepis art. 341 § 3 stosuje się odpowiednio.
§ 4. (uchylony)
§ 5. Przychylając się do wniosku, sąd może uznać za ujawnione dowody
wymienione w akcie oskarżenia lub dokumenty przedłożone przez stronę.

Kodeks Postępowania Karnego art. 387