Art. 37. 1. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz stanowisk na statkach w zależności od rodzajów statków i dróg wodnych,
2) minimalny skład załogi w zależności od czasu pracy statku,
3) rodzaje i wzory patentów i świadectw, o których mowa w art. 35 ust. 2, oraz tryb
ich uzyskiwania,
4) czas praktyki pływania w charakterze członka załogi na statkach żeglugi śródlądowej,
5) zakres wymagań egzaminacyjnych niezbędnych do uzyskania patentów i świadectw,
6) liczbę, skład i regulamin działania komisji egzaminacyjnych, a także warunki
wynagradzania członków komisji egzaminacyjnych, kierując się względami bezpieczeństwa żeglugi i międzynarodowymi wymaganiami
w tym zakresie.
2. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze
rozporządzenia, warunki zdrowotne wymagane od osób wykonujących pracę na
statkach żeglugi śródlądowej, ze szczególnym uwzględnieniem:
1) stanów chorobowych i ułomności uniemożliwiających wykonywanie określonej pracy;
2) trybu uznawania osób za zdolne albo niezdolne do wykonywania określonej pracy;
3) trybu wydawania świadectwa zdrowia.

Art. 37a. 1. Prowadzenie statków przeznaczonych do uprawiania sportu lub
rekreacji, zwane dalej „uprawianiem turystyki wodnej”, wymaga:
1) posiadania odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa;
2) przestrzegania zasad bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej.
2. Przepisy ust. 1 dotyczą statków przeznaczonych do uprawiania turystyki
wodnej:
1) o napędzie żaglowym (jachtów żaglowych), które mogą być wyposażone
w pomocniczy napęd mechaniczny;
2) o napędzie mechanicznym (jachtów motorowych), w tym także skuterów
wodnych, łodzi pneumatycznych i poduszkowców;
3) o napędzie innym niż żaglowy lub mechaniczny.
3. Uprawianie turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba
powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW wymaga posiadania
dokumentu kwalifikacyjnego wydanego przez właściwy polski związek sportowy.
4. Nie wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego uprawianie turystyki
wodnej na jachtach motorowych o mocy silnika do 75 kW i o długości kadłuba do
13 m, których prędkość maksymalna ograniczona jest konstrukcyjnie do 15 km/h.
W przypadku jachtów przeznaczonych do najmu, uprawianie turystyki wodnej
wymaga odbycia przez prowadzącego jacht szkolenia z zakresu bezpieczeństwa na
wodzie. Wymóg ten nie dotyczy osób posiadających kwalifikacje z zakresu żeglugi
morskiej lub śródlądowej określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 5.
5. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze
rozporządzenia, sposób i tryb przeprowadzania szkolenia, o którym mowa w ust. 4, wzór dokumentu potwierdzającego odbycie szkolenia oraz wykaz kwalifikacji z zakresu żeglugi morskiej lub śródlądowej, których posiadanie zwalnia z obowiązku odbycia szkolenia, biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.
6. Osoba, która uzyskała uprawnienia do uprawiania turystyki wodnej w innym
państwie, może uprawiać turystykę wodną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w zakresie posiadanych uprawnień potwierdzonych stosownym dokumentem.
7. Dokument, o którym mowa w ust. 3, określający uprawnienia do prowadzenia
określonej wielkości jachtów żaglowych albo motorowych na określonych wodach
wydaje właściwy polski związek sportowy osobom posiadającym odpowiednią
wiedzę i umiejętności z zakresu żeglarstwa oraz spełniającym inne wymagania
określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 15.
8. Jeżeli do uzyskania dokumentu, o którym mowa w ust. 3, niezbędne jest
zdanie egzaminu potwierdzającego posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności
z zakresu żeglarstwa, egzamin ten przeprowadza właściwy polski związek sportowy
lub podmiot upoważniony przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej
zwany dalej „podmiotem upoważnionym”.
9. Za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 8, pobiera się opłatę,
która stanowi dochód właściwego polskiego związku sportowego lub podmiotu upoważnionego.
10. Za czynności związane z wydaniem dokumentu, o którym mowa w ust. 3,
pobiera się opłatę, która stanowi dochód właściwego polskiego związku sportowego.
11. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 9 i 10, nie może być wyższa niż:
1) 500 zł – za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 8,
2) 50 zł – za wydanie dokumentu, o którym mowa w ust. 3
– przy czym opłaty dla uczniów i studentów w wieku do 26 lat podlegają obniżeniu o 50%.
12. Właściwy polski związek sportowy prowadzi ewidencję wydanych
dokumentów, o których mowa w ust. 3, oraz gromadzi zaświadczenia ze zdania
egzaminu będące podstawą do wydania tych dokumentów.
13. (uchylony)
14. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki zachowania bezpieczeństwa przy uprawianiu
turystyki wodnej, biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.
15. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wymagania niezbędne do uzyskania dokumentów potwierdzających posiadanie
uprawnień, w szczególności dotyczące wiedzy i umiejętności z zakresu
żeglarstwa, oraz odpowiadający im zakres uprawnień do prowadzenia jachtów
żaglowych albo motorowych,
2) sposób i tryb przeprowadzania egzaminu, o którym mowa w ust. 8,
3) wzór zaświadczenia ze zdania egzaminu,
4) wzory dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień,
5) wysokość opłat za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 8, oraz za
czynności związane z wydaniem dokumentu, o którym mowa w ust. 3,
– biorąc pod uwagę bezpieczeństwo żeglugi, konieczność zapewnienia jednolitego
sposobu prowadzenia egzaminu, zakres uprawnień uzyskiwanych po zdaniu
egzaminu, koszty poniesione przez właściwy polski związek sportowy lub podmiot
upoważniony oraz warunki wskazane w ust. 11.

Art. 37b. 1. Podmiot ubiegający się o upoważnienie do przeprowadzania
egzaminu, o którym mowa w art. 37a ust. 8, składa do ministra właściwego do spraw
kultury fizycznej wniosek o upoważnienie do przeprowadzania egzaminu.
2. Do wniosku o upoważnienie do przeprowadzania egzaminu dołącza się:
1) wykaz kadry przeprowadzającej egzamin;
2) informację na temat obiektów wykorzystywanych do przeprowadzania
egzaminu;
3) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo z innego rejestru właściwego dla
formy organizacyjnej podmiotu ubiegającego się o upoważnienie;
4) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
5) numer identyfikacji REGON, o ile wnioskodawca taki posiada.
3. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej udziela, w drodze decyzji,
upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, w terminie 4 miesięcy od dnia złożenia
wniosku, o którym mowa w ust. 2.
4. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej odmawia, w drodze decyzji,
udzielenia upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli wnioskodawca nie przedłoży
dokumentów, o których mowa w ust. 2, albo jeżeli nie posiada odpowiednich warunków kadrowych i organizacyjnych, określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 8.
5. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej cofa, w drodze decyzji,
udzielone upoważnienie, o którym mowa w ust. 1 jeżeli podmiot upoważniony
przestaje spełniać warunki udzielonego upoważnienia.
6. Nadzór nad przeprowadzaniem egzaminu przez podmiot upoważniony
sprawuje minister właściwy do spraw kultury fizycznej.
7. W ramach sprawowanego nadzoru minister właściwy do spraw kultury
fizycznej ma prawo żądać udostępnienia dokumentów, pisemnych wyjaśnień
dotyczących przeprowadzanego egzaminu oraz dokonywać kontroli. Do
przeprowadzania kontroli podmiotu upoważnionego stosuje się odpowiednio przepisy
art. 16 ust. 3a i 4 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1133).
8. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej, minister właściwy do spraw
gospodarki morskiej oraz minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej określą,
w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki uzyskiwania upoważnienia do przeprowadzania egzaminu,
2) warunki kadrowe i organizacyjne, konieczne dla prawidłowego przeprowadzania egzaminu
– biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia jednolitego sposobu prowadzenia
egzaminu oraz najwyższego poziomu kształcenia.

Ustawa o żegludze śródlądowej art. 37

DODAJ