Art. 37. 1. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego
miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku
chorobowego stanowi wynagrodzenie, które ubezpieczony będący pracownikiem
osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku
chorobowego stanowi:
1) wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na
podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje
w stałej miesięcznej wysokości;
2) wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia
osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych
i pomnożenie przez liczbę dni, które ubezpieczony będący pracownikiem był
obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby 1 dzień;
3) kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej
wysokości, wypłacona za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy,
pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u
pracodawcy, u którego przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli ubezpieczony
będący pracownikiem nie osiągnął żadnego wynagrodzenia.

Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa art. 37

DODAJ