Art. 37. (uchylony).

Art. 37a. 1. Za przejazd autostradą, po dostosowaniu jej do poboru opłat,
pobierane są opłaty za przejazd.
1a. Opłaty za przejazd autostradą może pobierać:
1) Szef Krajowej Administracji Skarbowej, zwany dalej „Szefem KAS”;
2) drogowa spółka specjalnego przeznaczenia na warunkach określonych
w umowie, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r.
o drogowych spółkach specjalnego przeznaczenia lub wykonawca, o którym
mowa w art. 9 ust. 3 tej ustawy;
3) spółka, z którą Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad albo drogowa
spółka specjalnego przeznaczenia zawarli umowę o budowę i eksploatację albo
wyłącznie eksploatację autostrady, na warunkach określonych w tej umowie.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. (uchylony)
4a. Podmioty, o których mowa w ust. 1a, są obowiązane podejmować działania
zapewniające bezpieczeństwo ruchu drogowego, w tym w szczególności w przypadku
zwiększenia natężenia ruchu drogowego. W przypadku zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wystąpienia zdarzenia zmniejszającego stopień tego bezpieczeństwa podmioty, o których mowa w ust. 1a, mogą odstąpić od poboru opłat
za przejazd autostradą lub jej odcinkiem.
4b. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, w
odniesieniu do podmiotu, o którym mowa w ust. 1a pkt 1, sposób ustalania wystąpienia
zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wystąpienia zdarzenia
zmniejszającego stopień tego bezpieczeństwa, biorąc pod uwagę porę dnia, kategorię
dnia, porę roku i płynność ruchu.
5. Opłatę za przejazd autostradą ustala się jako iloczyn liczby kilometrów
przejazdu i stawki opłaty za kilometr dla danej kategorii pojazdu.
5a. Kwotę opłaty za przejazd autostradą, o której mowa w ust. 5, zaokrągla się
w ten sposób, że końcówkę kwoty wynoszącą mniej niż 5 groszy pomija się
a końcówkę kwoty wynoszącą 5 i więcej groszy podwyższa się do pełnych dziesiątek
groszy.
6. Ustala się następujące kategorie pojazdów w celu określenia stawek opłat za
przejazd autostradą:
1) kategoria 1 – motocykle;
2) kategoria 2 – pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej
nieprzekraczającej 3,5 tony;
3) kategoria 3 – pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej
3,5 tony i poniżej 12 ton;
4) kategoria 4 – pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej co
najmniej 12 ton;
5) kategoria 5 – autobusy.

Art. 37aa. 1. W związku z poborem opłat za przejazd autostradą podmioty
wskazane w art. 37a ust. 1a wykonują obowiązek, o którym mowa w art. 13 ust. 1 i 2
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia
2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych
osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia
dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119
z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/679”, przy pierwszej czynności skierowanej do osoby, której dane dotyczą, chyba że posiada ona te informacje, a ich zakres lub treść nie uległy zmianie, oraz za pośrednictwem strony internetowej zawierającej informacje dotyczące poboru opłat za przejazd autostradą.
2. Wystąpienie z żądaniem, o którym mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia
2016/679, nie wpływa na obowiązek wniesienia opłat za przejazd autostradą.

Art. 37ab. 1. Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, podmioty, o których
mowa w art. 37a ust. 1a, lub osoby przez nie upoważnione, na podstawie pisemnego
wniosku, udostępniają nieodpłatnie dane osobowe przetwarzane w związku z poborem
opłat za przejazd autostradą:
1) Policji,
2) Inspekcji Transportu Drogowego,
3) Żandarmerii Wojskowej,
4) Straży Granicznej,
5) Biuru Nadzoru Wewnętrznego,
6) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
7) Agencji Wywiadu,
8) Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu,
9) Służbie Kontrwywiadu Wojskowego,
10) Służbie Wywiadu Wojskowego,
11) prokuratorowi,
12) sądom,
13) Szefowi KAS, dyrektorowi izby administracji skarbowej, naczelnikowi urzędu
celno-skarbowego,
14) Służbie Ochrony Państwa
– w zakresie niezbędnym do realizacji ich ustawowych zadań.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) oznaczenie sprawy;
2) okoliczności, z których wynika konieczność pozyskania żądanych danych;
3) dane podlegające udostępnieniu.
3. Właściwy podmiot może wyrazić zgodę na udostępnienie za pomocą środków
komunikacji elektronicznej danych osobowych, o których mowa w ust. 1, podmiotom,
o których mowa w ust. 1 pkt 1–5 i 7–14, bez konieczności składania pisemnych
wniosków, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem lub zakresem wykonywanych zadań.
4. Udostępnianie danych osobowych, o których mowa w ust. 1, w sposób
określony w ust. 3, następuje po złożeniu przez podmioty, o których mowa w ust. 1
pkt 1–5 i 7–14, wniosku zawierającego:
1) określenie zakresu danych podlegających udostępnieniu;
2) określenie osób uprawnionych do przetwarzania danych, o których mowa w pkt
1;
3) oświadczenie, że podmioty te posiadają:
a) urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim
celu i jakie dane uzyskał, oraz
b) zabezpieczenie techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie
danych niezgodnie z celem ich uzyskania.
5. Właściwy podmiot udostępnia Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego dane
osobowe, o których mowa w ust. 1, w sposób, o którym mowa w ust. 3, jeżeli jednostka
organizacyjna Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego będąca odbiorcą danych złoży
oświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 3.
6. Właściwy podmiot nie udostępnia na podstawie ust. 1 i 3 danych osobowych,
o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia 2016/679, chyba że podmiot, o którym
mowa w ust. 1, jest ustawowo upoważniony do przetwarzania tych danych.

Art. 37b. 1. Opłaty za przejazd autostradą pobrane przez spółkę stanowią jej
przychód, z zastrzeżeniem ust. 2–4.
2. W przypadku, w którym opłaty za przejazd autostradą stanowią przychód
spółki, umowa o budowę i eksploatację albo wyłącznie eksploatację autostrady określi
warunki i zakres podziału zysku pomiędzy spółką a Funduszem.
3. W przypadku finansowania budowy autostrady środkami z obligacji
przychodowych wyemitowanych przez spółkę, część przychodów z opłat za przejazd
autostradą określona w umowie o budowę i eksploatację albo wyłącznie eksploatację
autostrady stanowi przychód spółki przeznaczony wyłącznie na pokrycie zobowiązań
wobec obligatariuszy z tytułu tych obligacji.
4. Umowa o budowę i eksploatację albo wyłącznie eksploatację autostrady może
stanowić, że opłaty za przejazd autostradą stanowią przychód Funduszu.

Art. 37c. Opłaty za przejazd autostradą pobrane przez Szefa KAS stanowią
przychód Funduszu, a opłaty pobrane przez drogową spółkę specjalnego przeznaczenia mogą stanowić przychód tej spółki, jeżeli umowa, o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o drogowych spółkach specjalnego
przeznaczenia, tak stanowi.

Art. 37d. 1. Stawki opłat, o których mowa w art. 37a ust. 1a pkt 3, warunki
zmian tych stawek oraz sposób ich wprowadzenia ustala umowa o budowę
i eksploatację albo wyłącznie eksploatację autostrady.
2. Stawki, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wyższe niż stawki obliczone
zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 13ha ust. 5 ustawy z dnia 21 marca
1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2068, z późn. zm.).
3. Spółka ogłasza w prasie o zasięgu lokalnym i ogólnokrajowym oraz
w punktach poboru opłat informację o wysokości opłat za przejazd autostradą lub ich
zmianie, w terminie co najmniej czternastu dni przed dniem rozpoczęcia pobierania
tych opłat.

Art. 37e. 1. Stawki opłat, o których mowa w art. 37a ust. 1a pkt 1 i 2, za przejazd
kilometra autostradą, niezależnie od kategorii pojazdu, o której mowa w art. 37a
ust. 6, nie mogą być wyższe niż 2 zł oraz nie mogą przekroczyć stawek opłat za
przejazd obliczonych zgodnie z przepisami, wydanymi na podstawie art. 13ha
ust. 5 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.
2. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
stawki opłat za przejazd autostradą, o których mowa w art. 37a ust. 1a pkt 1 i 2,
z uwzględnieniem ust. 1, mając na uwadze potrzeby utrzymania i ochrony dróg
istotnych dla rozwoju sieci drogowej.
3. Minister właściwy do spraw transportu w rozporządzeniu, o którym mowa
w ust. 2, może:
1) zróżnicować stawki opłat za przejazd autostradą ze względu na liczbę osi, emisję
spalin pojazdu samochodowego, porę dnia, kategorię dnia i porę roku, mając na
uwadze zapewnienie potrzeb ochrony środowiska, płynności ruchu, ochronę dróg
publicznych, optymalizację wykorzystania infrastruktury transportu lądowego,
a także propagowanie bezpieczeństwa ruchu drogowego;
2) wprowadzić stawki abonamentowe dla niektórych użytkowników autostrady
w wysokości nie mniejszej niż 87% stawki opłaty za przejazd autostradą,
z zachowaniem zasady przejrzystości i niedyskryminacji.

Art. 37f. (uchylony).

Art. 37g. Od opłat za przejazd autostradą są zwolnione:
1) pojazdy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, a także sił zbrojnych państw
obcych, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną,
tak stanowi, pojazdy jednostek ochrony przeciwpożarowej, zespołów
ratownictwa medycznego, służb ratownictwa górniczego, Morskiej Służby
Poszukiwania i Ratownictwa, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa,
Służby Więziennej, Inspekcji Transportu Drogowego, Krajowej Administracji
Skarbowej wykorzystywane przez Służbę Celno-Skarbową, Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego oraz Centralnego Biura
Antykorupcyjnego;
1a) pojazdy, o których mowa w art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997
r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1990, z późn. zm.),
poruszające się jako pojazdy uprzywilejowane i uczestniczące w akcji ratowania
życia lub zdrowia ludzkiego;
2) pojazdy Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad;
3) pojazdy drogowej spółki specjalnego przeznaczenia podczas wykonywania jej
zadań spółki jako zarządcy autostrady;
4) pojazdy spółki, z którą zawarto umowę o budowę i eksploatację, bądź wyłącznie
eksploatację autostrady podczas wykonywania zadań spółki jako zarządcy
autostrady.

Art. 37ga. Zasady poboru opłat w systemie elektronicznym określają przepisy
ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

Art. 37gb. 1. Szef KAS może powierzyć, w drodze porozumienia, wykonywanie
w jego imieniu niektórych czynności związanych z poborem opłaty za przejazd autostradą, w tym przygotowanie, wdrożenie, budowę lub eksploatację systemu poboru tej opłaty:
1) organom administracji rządowej;
2) Bankowi Gospodarstwa Krajowego;
3) instytutom badawczym w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o
instytutach badawczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1350 i 2227);
4) instytucjom gospodarki budżetowej;
5) innym podmiotom, o których mowa w art. 4 ustawy z dnia 11 września 2019
r. – Prawo zamówień publicznych, którym wyłączne prawo do wykonywania
tych czynności przyznano w drodze ustawy lub innego aktu normatywnego,
który podlega publikacji.
2. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 1, reguluje się w szczególności
wzajemne rozliczenia finansowe.
3. Szef KAS w związku z poborem opłat za przejazd autostradą może zlecić
podmiotom innym niż wskazane w ust. 1 wyłącznie:
1) (uchylony)
2) produkcję, dostawę, instalację, usuwanie, a także utrzymanie, serwis i wymianę
urządzeń, o których mowa w art. 13o ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o
drogach publicznych, służących do poboru opłaty za przejazd autostradą;
3) świadczenie usług telekomunikacyjnych zapewniających wymianę danych
pomiędzy urządzeniami i elementami systemu poboru opłat za przejazd
autostradą, a także innych usług towarzyszących, umożliwiających pobór opłaty
za przejazd autostradą;
4) produkcję, dostawę, instalację oraz wdrożenie urządzeń i elementów składowych
systemu poboru opłat za przejazd autostradą, a także ich serwis i utrzymanie;
5) obsługę użytkowników autostrady w zakresie wnoszenia opłat za przejazd
autostradą.
4. W przypadku gdy pobór opłaty za przejazd autostradą, o której mowa
w art. 37a ust. 1a pkt 1, odbywa się z wykorzystaniem systemu elektronicznego poboru opłat, o którym mowa w art. 13i ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, obsługę użytkowników autostrady płatnej oraz wnoszenia opłaty za
przejazd autostradą, Szef KAS może zlecić w szczególności:
1) przedsiębiorcom prowadzącym stacje benzynowe;
2) organizacjom zrzeszającym przewoźników drogowych o zasięgu
ogólnokrajowym;
3) operatorom pocztowym, o których mowa w art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 23
listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188 oraz z 2019 r.
poz. 1051, 1495 i 2005).
5. Wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 4, odbywa się na zasadach
określonych w porozumieniu, które określa w szczególności sposób zabezpieczenia
środków z tytułu wnoszonej opłaty za przejazd autostradą.
6. W przypadku gdy do zamówienia, o którym mowa w ust. 3 i 4, nie
stosuje się przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień
publicznych albo ustawy z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na
roboty budowlane lub usługi, zastosowanie mają przepisy ust. 7–10.
7. Szef KAS, udzielając zamówienia, o którym mowa w ust. 6, zamieszcza
w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do
spraw finansów publicznych ogłoszenie o udzielonym zamówieniu.
8. Zamówienie, o którym mowa w ust. 6, jest udzielane w sposób zapewniający
przejrzystość, równe traktowanie podmiotów zainteresowanych wykonaniem
zamówienia oraz z uwzględnieniem okoliczności mogących mieć wpływ na jego
udzielenie.
9. Szef KAS nie udostępnia informacji związanych z zamówieniem, o którym
mowa w ust. 6, stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z
2019 r. poz. 1010 i 1649), jeżeli podmiot zainteresowany wykonaniem zamówienia,
nie później niż przed zleceniem, o którym mowa w ust. 3, albo zawarciem
porozumienia, o którym mowa w ust. 5, zastrzegł, że nie mogą być one udostępniane.
10. Szef KAS niezwłocznie podaje do publicznej wiadomości w Biuletynie
Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw finansów
publicznych informację o udzieleniu zamówienia, o którym mowa w ust. 6, podając
nazwę (firmę) albo imię i nazwisko podmiotu, któremu zlecono wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 3, lub z którym zawarto porozumienie, o którym mowa
w ust. 5, albo informację o nieudzieleniu tego zamówienia.

Art. 37gc. 1. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad użycza Szefowi
KAS grunty na cele związane z realizacją zadania, o którym mowa w art. 37a ust. 1a
pkt 1, wraz z wzniesionymi na nich budynkami, budowlami i innymi urządzeniami.
2. Warunki korzystania z gruntów, o których mowa w ust. 1, oraz wzniesionych
na nich budynków, budowli i innych urządzeń określa umowa pomiędzy Szefem KAS
oraz Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad.

Art. 37h. 1. Wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu,
wykorzystywanych do napędu silników spalinowych, podlega opłacie, zwanej dalej
„opłatą paliwową”.
2. Przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, o których
mowa w ust. 1, rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem
akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz.
3. Biokomponentami są biokomponenty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2019 r. poz.
1155, 1123, 1210 i 1527).
4. Paliwami silnikowymi lub gazem, o których mowa w ust. 1, są następujące
produkty:
1) benzyny silnikowe o kodach: CN 2710 12 45 lub CN 2710 12 49 oraz wyroby
powstałe ze zmieszania tych benzyn z biokomponentami, spełniające wymagania
jakościowe określone w odrębnych przepisach;
2) oleje napędowe o kodzie CN 2710 19 43 lub CN 2710 20 11 oraz wyroby
powstałe ze zmieszania tych olejów z biokomponentami, spełniające wymagania
jakościowe określone w odrębnych przepisach;
3) biokomponenty stanowiące samoistne paliwa, spełniające wymagania
jakościowe określone w odrębnych przepisach, przeznaczone do napędu
silników spalinowych, bez względu na kod CN;
4) gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe oraz gazowe
węglowodory alifatyczne skroplone i w stanie gazowym, przeznaczone do
napędu silników spalinowych, o kodach: CN 2711 i CN 2901;
5) wyroby inne niż określone w pkt 1–4, przeznaczone do użycia, oferowane na
sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN.

Art. 37i. 1. Opłata paliwowa stanowi przychód Krajowego Funduszu
Drogowego i Funduszu Kolejowego, o którym mowa w ustawie z dnia 16 grudnia 2005
r. o Funduszu Kolejowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 510 oraz z 2019 r. poz. 1123), z tym
że kwota stanowiąca 80% opłaty paliwowej stanowi przychód Krajowego Funduszu
Drogowego, a kwota stanowiąca 20% tej opłaty – przychód Funduszu Kolejowego.
2. W 2009 r. przychód Funduszu Kolejowego stanowi kwota, o której mowa
w ust. 1, powiększona o kwotę 200 mln zł, o którą pomniejsza się przychód z opłaty
paliwowej Krajowego Funduszu Drogowego w danym roku. Kwota ta zostanie
przekazana przez Bank Gospodarstwa Krajowego z bieżących wpływów z opłaty
paliwowej na rachunek Funduszu Kolejowego do dnia 15 grudnia 2009 r.
3. W latach 2010–2014 przychód Funduszu Kolejowego stanowi kwota, o której
mowa w ust. 1, powiększona corocznie o kwotę 100 mln zł, o którą pomniejsza się
przychód z opłaty paliwowej Krajowego Funduszu Drogowego w danym roku.
3a. W 2015 r. przychód Funduszu Kolejowego stanowi kwota, o której mowa w
ust. 1, powiększona o kwotę 500 mln zł, o którą pomniejsza się przychód z opłaty
paliwowej Krajowego Funduszu Drogowego w tym roku.
3b. W latach 2016–2019 przychód Funduszu Kolejowego stanowi kwota, o której
mowa w ust. 1, powiększona corocznie o kwotę 400 mln zł, o którą pomniejsza się
przychód z opłaty paliwowej Krajowego Funduszu Drogowego w danym roku.
4. Sposób i terminy przekazania kwoty 200 mln zł, o której mowa w ust. 2, oraz
kwoty 100 mln zł, o której mowa w ust. 3, zostaną określone w umowie, o której
mowa w art. 12 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o Funduszu Kolejowym.
5. Sposób i terminy przekazania kwoty 500 mln zł, o której mowa w ust. 3a, oraz
kwoty 400 mln zł, o której mowa w ust. 3b, zostaną określone w umowie, o której
mowa w art. 12 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o Funduszu Kolejowym.

Art. 37j. 1. Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od paliw silnikowych oraz
gazu, o których mowa w art. 37h, ciąży na:
1) producencie paliw silnikowych lub gazu albo
2) importerze paliw silnikowych lub gazu, albo
3) podmiocie dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu
przepisów o podatku akcyzowym paliw silnikowych lub gazu, albo
4) innym podmiocie podlegającym na podstawie przepisów o podatku akcyzowym
obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw
silnikowych lub gazu.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są zwolnione z obowiązku uiszczania
opłaty paliwowej, gdy to wynika z umów międzynarodowych dotyczących
międzynarodowego transportu drogowego.
3. Minister właściwy do spraw transportu ogłosi, w drodze obwieszczenia,
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wykaz umów,
o których mowa w ust. 2.

Art. 37k. 1. Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje z dniem powstania
zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych oraz gazu,
o których mowa w art. 37h.
1a. Opłata paliwowa podlega zabezpieczeniu zabezpieczeniem akcyzowym na
zasadach określonych w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 864, z późn. zm.), w celu zagwarantowania wykonania powstałego albo mogącego powstać obowiązku jej zapłaty.
2. W przypadku poddania danej ilości paliwa silnikowego, od której zapłacono
opłatę paliwową, dalszym procesom, w wyniku których nastąpiło zwiększenie ilości
tego paliwa, opłacie paliwowej podlega uzyskana nadwyżka tego paliwa.

Art. 37l. 1. Podstawą obliczenia wysokości opłaty paliwowej jest ilość paliw
silnikowych lub gazu, o których mowa w art. 37h, od jakich podmioty, o których
mowa w art. 37j ust. 1, są obowiązane zapłacić podatek akcyzowy.
2. Opłata paliwowa nie zwiększa podstawy opodatkowania podatkiem
akcyzowym z tytułu importu wyrobów akcyzowych.

Art. 37m. 1. Stawka opłaty paliwowej wynosi:
1) 95,19 zł za 1000 l benzyn silnikowych oraz wyrobów powstałych ze zmieszania
tych benzyn z biokomponentami, o których mowa w art. 37h ust. 4 pkt 1;
2) 239,84 zł za 1000 l olejów napędowych, wyrobów powstałych ze zmieszania
tych olejów z biokomponentami oraz biokomponentów stanowiących samoistne
paliwa, o których mowa w art. 37h ust. 4 pkt 2 i 3;
3) 122,82 zł za 1000 kg gazów i innych wyrobów, o których mowa w art. 37h ust. 4
pkt 4 i 5.
2. Stawki opłaty paliwowej, o których mowa w ust. 1, ulegają podwyższeniu na
następny rok w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku, w którym stawki ulegają zmianie, w stosunku do analogicznego okresu roku poprzedniego.
3. Wskaźnik wzrostu cen, o którym mowa w ust. 2, ustala się na podstawie
komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłoszonego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w terminie 15 dni
po upływie trzeciego kwartału, każdego roku.
3a. W latach 2015–2019 stawki opłaty paliwowej, o których mowa w ust. 1,
obliczone z uwzględnieniem zasady, o której mowa w ust. 2, są podwyższone
odpowiednio o 25,00 zł za 1000 l albo o 25,00 zł za 1000 kg. Kwota 25,00 zł
nie podlega podwyższeniu zgodnie z ust. 2.
3b. W roku 2020 stawki opłaty paliwowej, o których mowa w ust. 1, obliczone
z uwzględnieniem zasady, o której mowa w ust. 2, są podwyższone odpowiednio
o 28,00 zł za 1000 l albo o 28,00 zł za 1000 kg. Kwota 28,00 zł nie podlega
podwyższeniu zgodnie z ust. 2.
3c. W okresie do dnia 31 grudnia 2020 r. stawki opłaty paliwowej, o których
mowa w ust. 1, obliczone z uwzględnieniem zasady, o której mowa w ust. 2, oraz
kwot, o których mowa w ust. 3b, są podwyższone odpowiednio o 17,00 zł za 1000 l
albo o 17,00 zł za 1000 kg. Kwota 17,00 zł nie podlega podwyższeniu zgodnie z ust. 2.
4. Minister właściwy do spraw transportu ogłasza, w drodze obwieszczenia,
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, stawki opłaty
paliwowej obliczone z uwzględnieniem zasady, o której mowa w ust. 2, zaokrąglając
je w górę do pełnych groszy.
5. Minister właściwy do spraw transportu, ogłaszając, zgodnie z ust. 4,
stawki opłaty paliwowej, uwzględnia kwoty, o których mowa odpowiednio
w ust. 3a–3c.

Art. 37n. 1. Organami właściwymi w sprawie opłaty paliwowej są naczelnicy
urzędów skarbowych, naczelnicy urzędów celno-skarbowych oraz dyrektorzy izb
administracji skarbowej.
2. Organami właściwymi miejscowo w sprawach opłaty paliwowej są
odpowiednio:
1) naczelnik urzędu skarbowego właściwy miejscowo w sprawach podatku
akcyzowego oraz dyrektor izby administracji skarbowej właściwy dla tego
naczelnika – w przypadkach, o których mowa w art. 37j ust. 1 pkt 1, 3 i 4;
2) naczelnik urzędu celno-skarbowego właściwy ze względu na miejsce powstania
długu celnego oraz dyrektor izby administracji skarbowej właściwy dla tego
naczelnika – w przypadku, o którym mowa w art. 37j ust. 1 pkt 2.

Art. 37o. 1. Podmioty, o których mowa w art. 37j ust. 1, są obowiązane składać
informację o opłacie paliwowej odpowiednio właściwemu naczelnikowi urzędu
skarbowego albo naczelnikowi urzędu celno-skarbowego oraz obliczać i wpłacać
opłatę paliwową w terminie:
1) do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek
zapłaty – w przypadkach, o których mowa w art. 37j ust. 1 pkt 1, 3 i 4,
2) określonym dla należności celnych – w przypadku, o którym mowa w art. 37j
ust. 1 pkt 2
– na wyodrębniony rachunek bankowy urzędu skarbowego właściwego dla
dokonywania wpłat kwot z tytułu zapłaty podatku akcyzowego.
2. W razie powstania nadpłaty w opłacie paliwowej Bank Gospodarstwa
Krajowego dokonuje zwrotu tej nadpłaty ze środków należnych Krajowemu
Funduszowi Drogowemu i Funduszowi Kolejowemu.
3. Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej przedawnia się z upływem 5 lat, licząc
od końca roku kalendarzowego, w którym zapłata powinna nastąpić.
4. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
wzór informacji w sprawie opłaty paliwowej, o której mowa w ust. 1, mając na
uwadze zapewnienie jednolitości informacji składanych przez podmioty, o których
mowa w art. 37j, oraz zapewnienie możliwości kontroli wysokości dokonywanych
wpłat.

Art. 37p. 1. Naczelnik urzędu skarbowego, o którym mowa w art. 37o ust. 1,
przekazuje kwoty pobranej opłaty paliwowej na wyodrębniony rachunek w Banku
Gospodarstwa Krajowego, w terminie 14 dni od dnia jej pobrania.
2. Bank Gospodarstwa Krajowego przekazuje środki, o których mowa w ust. 1,
w terminie 7 dni od dnia wpływu na rachunek w Banku Gospodarstwa Krajowego,
w wysokości określonej w art. 37i, na rachunek Krajowego Funduszu Drogowego
oraz na rachunek Funduszu Kolejowego, chyba że zachodzi przypadek, o którym
mowa w art. 37o ust. 2.

Art. 37q. Do opłaty paliwowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.),
z zastrzeżeniem art. 37o ust. 3.

Ustawa o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym art. 37

DODAJ