Art. 36. 1. Wobec osoby, która nie poddaje się obowiązkowi szczepienia,
badaniom sanitarno-epidemiologicznym, zabiegom sanitarnym, kwarantannie lub
izolacji obowiązkowej hospitalizacji, a u której podejrzewa się lub rozpoznano
chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną, stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia innych osób, może być zastosowany środek
przymusu bezpośredniego polegający na przytrzymywaniu, unieruchomieniu lub
przymusowym podaniu leków.
2. O zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego decyduje lekarz lub felczer,
który określa rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego oraz osobiście
nadzoruje jego wykonanie przez osoby wykonujące zawody medyczne. Każdy
przypadek zastosowania środka przymusu bezpośredniego odnotowuje się
w dokumentacji medycznej.
3. Lekarz lub felczer może zwrócić się do Policji, Straży Granicznej lub
Żandarmerii Wojskowej o pomoc w zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego.
Udzielenie pomocy następuje pod warunkiem wyposażenia funkcjonariuszy lub
żołnierzy w środki chroniące przed chorobami zakaźnymi przez tego lekarza lub felczera.
4. Przed zastosowaniem środka przymusu bezpośredniego uprzedza się o tym
osobę, wobec której środek przymusu bezpośredniego ma być zastosowany, i fakt ten
odnotowuje się w dokumentacji medycznej. Przy wyborze środka przymusu
bezpośredniego należy wybierać środek możliwie dla tej osoby najmniej uciążliwy,
a przy stosowaniu środka przymusu bezpośredniego należy zachować szczególną
ostrożność i dbałość o dobro tej osoby.
5. Przymus bezpośredni polegający na unieruchomieniu może być stosowany nie
dłużej niż 4 godziny. W razie potrzeby stosowanie tego przymusu może być
przedłużone na następne okresy 6-godzinne, przy czym nie dłużej niż 24 godziny łącznie.
6. Przytrzymywanie jest doraźnym, krótkotrwałym unieruchomieniem osoby
z użyciem siły fizycznej.
7. Unieruchomienie jest dłużej trwającym obezwładnieniem osoby z użyciem
pasów, uchwytów, prześcieradeł lub kaftana bezpieczeństwa.
8. Przymusowe podanie leku jest doraźnym lub przewidzianym w planie
postępowania leczniczego wprowadzeniem leków do organizmu osoby – bez jej zgody.

Ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi art. 36

DODAJ