Art. 36. 1. Reprezentantom Polski:
1) na igrzyskach olimpijskich,
2) zakwalifikowanym na igrzyska olimpijskie odbywające się w 1984 r.
w Los Angeles, którzy wzięli udział w zawodach „Przyjaźń 84”,
3) zakwalifikowanym na igrzyska paraolimpijskie lub zawody sportowe osób
niepełnosprawnych odbywające się przed 1992 r., będące odpowiednikiem
igrzysk paraolimpijskich,
4) zakwalifikowanym na igrzyska głuchych lub zawody sportowe odbywające się
przed 2001 r., będące odpowiednikiem igrzysk głuchych
– przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa, zwane dalej
„świadczeniem”.
2. Świadczenie przysługuje osobie, która:
1) zdobyła co najmniej jeden medal na zawodach sportowych, o których mowa w ust. 1;
2) ukończyła 40. rok życia;
3) nie uczestniczy we współzawodnictwie sportowym organizowanym przez polski
związek sportowy;
4) ma obywatelstwo polskie;
5) (uchylony)
6) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
7) nie była karana dyscyplinarnie za doping w sporcie dyskwalifikacją w wymiarze
jednostkowym większym niż 24 miesiące lub więcej niż raz bez względu na jej
jednostkowy wymiar.
3. Świadczenie przysługujące w danym roku budżetowym ustala się na
podstawie kwoty bazowej dla członków korpusu służby cywilnej, której wysokość,
ustaloną według odrębnych zasad, określa ustawa budżetowa, przy uwzględnieniu
mnożnika kwoty bazowej w wysokości 1,4.
4. Świadczenie przyznaje minister właściwy do spraw kultury fizycznej,
w drodze decyzji, na wniosek osoby zainteresowanej.
5. Osoba zainteresowana dokumentuje spełnienie warunków, o których mowa
w ust. 2.
6. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej odmawia, w drodze decyzji,
przyznania świadczenia, jeżeli osoba zainteresowana nie spełnia co najmniej jednego
z warunków, o których mowa w ust. 2.
7. Świadczenie jest wypłacane co miesiąc przez urząd obsługujący ministra
właściwego do spraw kultury fizycznej, począwszy od miesiąca, w którym
świadczenie zostało przyznane.
8. Osoba, która otrzymuje świadczenie, niezwłocznie powiadamia ministra
właściwego do spraw kultury fizycznej o ustaniu co najmniej jednego z warunków, o
których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4 oraz 6 i 7.
9. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej pozbawia, w drodze decyzji,
świadczenia, począwszy od miesiąca, w którym ustał co najmniej jeden z warunków,
o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4 oraz 6 i 7.
10. Jeżeli dana osoba jest uprawniona do otrzymania więcej niż jednego
świadczenia, otrzymuje tylko jedno świadczenie, w oparciu o podstawę przez nią wybraną.
11. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze
rozporządzenia, wykaz zawodów sportowych osób niepełnosprawnych odbywających się przed 1992 r., będących odpowiednikiem igrzysk paraolimpijskich, oraz zawodów
sportowych odbywających się przed 2001 r., będących odpowiednikiem igrzysk
głuchych, biorąc pod uwagę rangę sportową tych zawodów.

Ustawa o sporcie art. 36

DODAJ