Art. 33. 1. Przewozy drogowe na potrzeby własne mogą być wykonywane po
uzyskaniu zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do
jego podstawowej działalności gospodarczej.
2. Obowiązek uzyskania zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy
przewozów drogowych wykonywanych:
1) w ramach powszechnych usług pocztowych;
2) przez podmioty, niebędące przedsiębiorcami, o których mowa w art. 3 ust. 2
pkt 3, z tym że w przypadku działalności wytwórczej w rolnictwie dotyczącej
upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego obowiązek uzyskania zaświadczenia nie dotyczy rolnika w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2019 r. poz. 299 i 303);
3) przez przedsiębiorców posiadających uprawnienia do wykonywania transportu
drogowego.
3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: oznaczenie przedsiębiorcy,
jego siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres, numer w rejestrze przedsiębiorców
w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile przedsiębiorca taki numer posiada, albo numer
identyfikacji podatkowej (NIP), rodzaj i zakres wykonywania przewozów drogowych
na potrzeby własne oraz rodzaj i liczbę pojazdów samochodowych.
4. Zaświadczenie na krajowy niezarobkowy przewóz drogowy uprawnia do
wykonywania przewozów wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Zaświadczenie na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy
uprawnia do wykonywania przewozów z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej
Polskiej. Zaświadczenie to uprawnia również do wykonywania niezarobkowego
przewozu drogowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z rodzajem
przewozów w nim określonych.
6. Wniosek o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, zawiera
informacje i dokumenty określone w art. 8 ust. 2 pkt 1−4 i 6 oraz ust. 3 pkt 4 i 5.
7. Przepis art. 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
8. Zaświadczenie na krajowy niezarobkowy przewóz drogowy oraz wypis lub
wypisy z zaświadczenia wydaje właściwy dla siedziby przedsiębiorcy starosta na czas
nieokreślony. Zaświadczenie na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy
oraz wypis lub wypisy z zaświadczenia wydaje Główny Inspektor Transportu
Drogowego na okres do 5 lat.
9. W przypadku wykonywania międzynarodowego niezarobkowego przewozu
drogowego niezgodnie z wydanym zaświadczeniem Główny Inspektor Transportu
Drogowego odmawia wydania nowego zaświadczenia przez okres 3 lat od dnia
upływu ważności posiadanego zaświadczenia.
9a. W przypadku wykonywania krajowego niezarobkowego przewozu
drogowego niezgodnie z wydanym zaświadczeniem właściwy starosta, w drodze
decyzji, stwierdza nieważność zaświadczenia. Wydanie nowego zaświadczenia jest
możliwe po upływie 3 lat od dnia stwierdzenia nieważności poprzedniego zaświadczenia.
10. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, oraz wypisu z tego zaświadczenia,
mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej, o których mowa w art. 20 ust. 2.
11. (uchylony)

Art. 33a. W razie zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej lub
wykonywania przewozu drogowego, podmiot, o którym mowa w art. 33 ust. 1 lub
ust. 2 pkt 1 i 2, ma obowiązek przechowywać i udostępniać osobom uprawnionym do
kontroli, dokumenty i inne nośniki informacji wymagane przepisami, o których mowa
w art. 4 pkt 22, przez okres jednego roku począwszy od dnia, w którym przestał
wykonywać przewóz drogowy.

Ustawa o transporcie drogowym art. 33

DODAJ