Art. 321. W razie odroczenia terminu płatności opłat lub kar stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy – Ordynacja podatkowa w zakresie wstrzymania
biegu terminu przedawnienia należności.

Art. 321a. 1. Wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych podlega
opłacie, zwanej dalej „opłatą emisyjną”.
2. Przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych, o których mowa
w ust. 1, rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem
akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe.
3. Paliwami silnikowymi podlegającymi opłacie emisyjnej są:
1) benzyny silnikowe o kodach CN 2710 12 45, CN 2710 12 49;
2) oleje napędowe o kodach CN 2710 19 43, CN 2710 20 11.

Art. 321b. Opłata emisyjna stanowi przychód Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Funduszu rozwoju przewozów
autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, o którym mowa w ustawie
z dnia 16 maja 2019 r. o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych
o charakterze użyteczności publicznej (Dz. U. poz. 1123 oraz z 2020 r. poz. 875
i 1565), z tym że kwota stanowiąca 95% opłaty emisyjnej stanowi przychód
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, a kwota 5% tej
opłaty – Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności
publicznej.

Art. 321c. 1. Obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej ciąży na:
1) producencie paliw silnikowych albo
2) importerze paliw silnikowych, albo
3) podmiocie dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu
przepisów o podatku akcyzowym paliw silnikowych, albo
4) innym podmiocie podlegającym na podstawie przepisów o podatku
akcyzowym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od
paliw silnikowych.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są zwolnione z obowiązku uiszczania
opłaty emisyjnej, gdy wynika to z umów międzynarodowych dotyczących
międzynarodowego transportu drogowego.
3. Minister właściwy do spraw transportu ogłasza, w drodze obwieszczenia,
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wykaz
umów, o których mowa w ust. 2.

Art. 321d. 1. Obowiązek zapłaty opłaty emisyjnej powstaje z dniem
powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw
silnikowych, o których mowa w art. 321a ust. 3.
2. W przypadku poddania danej ilości paliwa silnikowego, od której
zapłacono opłatę emisyjną, dalszym procesom, w wyniku których nastąpiło
zwiększenie ilości tego paliwa, opłacie emisyjnej podlega uzyskana nadwyżka tego
paliwa.

Art. 321e. 1. Podstawą obliczenia wysokości opłaty emisyjnej jest ilość paliw
silnikowych, o których mowa w art. 321a ust. 3, od jakich podmioty, o których
mowa w art. 321c ust. 1, są obowiązane zapłacić podatek akcyzowy.
2. Opłata emisyjna nie zwiększa podstawy opodatkowania podatkiem
akcyzowym z tytułu importu wyrobów akcyzowych.

Art. 321f. Stawka opłaty emisyjnej dla:
1) benzyn silnikowych – wynosi 80 zł za 1000 litrów;
2) olejów napędowych – wynosi 80 zł za 1000 litrów.

Art. 321g. 1. Organem właściwym w sprawach opłaty emisyjnej jest
naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celno-skarbowego i dyrektor izby
administracji skarbowej.
2. Organami właściwymi miejscowo w sprawach opłaty emisyjnej są
odpowiednio:
1) naczelnik urzędu skarbowego właściwy miejscowo w sprawach podatku
akcyzowego oraz dyrektor izby administracji skarbowej właściwy dla tego naczelnika – w przypadkach, w których obowiązanymi do zapłaty opłaty
emisyjnej są podmioty, o których mowa w art. 321c ust. 1 pkt 1, 3 i 4;
2) naczelnik urzędu celno-skarbowego właściwy ze względu na miejsce
powstania długu celnego oraz dyrektor izby administracji skarbowej właściwy
dla tego naczelnika – w przypadku, w którym obowiązanym do zapłaty opłaty
emisyjnej jest podmiot, o którym mowa w art. 321c ust. 1 pkt 2.

Art. 321h. 1. Podmioty, o których mowa w art. 321c ust. 1, są obowiązane
składać informację o opłacie emisyjnej właściwemu naczelnikowi urzędu
skarbowego oraz obliczać i wpłacać opłatę emisyjną w terminie:
1) do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek
zapłaty – w przypadku podmiotów, o których mowa w art. 321c ust. 1 pkt 1,
3 i 4,
2) określonym dla należności celnych – w przypadku podmiotu, o którym mowa
w art. 321c ust. 1 pkt 2
– na wyodrębniony rachunek bankowy urzędu skarbowego właściwego dla
dokonywania wpłat kwot z tytułu zapłaty podatku akcyzowego.
2. W przypadku powstania nadpłaty w opłacie emisyjnej Bank Gospodarstwa
Krajowego dokonuje zwrotu tej nadpłaty ze środków należnych Narodowemu
Funduszowi Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
3. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
wzór informacji w sprawie opłaty emisyjnej, mając na uwadze zapewnienie
jednolitości informacji składanych przez podmioty, o których mowa w art. 321c
ust. 1, oraz zapewnienie możliwości kontroli wysokości dokonywanych wpłat.

Art. 321i. 1. Naczelnik urzędu skarbowego przekazuje kwotę pobranej opłaty
emisyjnej na wyodrębniony rachunek w Banku Gospodarstwa Krajowego,
w terminie 14 dni od dnia jej pobrania.
2. Bank Gospodarstwa Krajowego przekazuje kwotę, o której mowa w ust. 1,
w terminie 7 dni od dnia jej wpływu na rachunek w Banku Gospodarstwa
Krajowego, w wysokości określonej w art. 321b, na rachunek bankowy
Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz na
Fundusz rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności
publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 16 maja 2019 r. o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, chyba że
zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 321h ust. 2.

Art. 321j. Do opłaty emisyjnej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

Art. 321k. 1. Przedsiębiorca, który narusza zakaz określony w art. 171 przez
wprowadzenie do obrotu kotła na paliwo stałe o znamionowej mocy cieplnej nie
większej niż 500 kW w rozumieniu art. 172a pkt 2, który nie odpowiada
wymaganiom określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 169 ust. 1,
podlega administracyjnej karze pieniężnej.
2. Administracyjna kara pieniężna wynosi do 5% przychodu przedsiębiorcy
osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym, jednak nie mniej niż 10 000 zł.
3. Jeżeli przedsiębiorca w poprzednim roku kalendarzowym nie osiągnął
przychodu albo nie prowadził działalności gospodarczej, administracyjna kara
pieniężna wynosi 10 000 zł.
4. Administracyjną karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji, wojewódzki
inspektor Inspekcji Handlowej właściwy ze względu na miejsce przeprowadzenia
kontroli, o której mowa w art. 168b ust. 1.
5. Przedsiębiorca jest obowiązany do dostarczenia wojewódzkiemu
inspektorowi Inspekcji Handlowej właściwemu ze względu na miejsce
przeprowadzenia kontroli, o której mowa w art. 168b ust. 1, na każde jego
wezwanie, w terminie 30 dni od dnia otrzymania tego wezwania, danych
niezbędnych do określenia podstawy wymiaru administracyjnej kary pieniężnej.
6. Administracyjna kara pieniężna stanowi dochód budżetu państwa i jest
wnoszona na rachunek bankowy właściwego wojewódzkiego inspektoratu
Inspekcji Handlowej.

Prawo ochrony środowiska art. 321

DODAJ