Art. 31. 1. W przypadku braku możliwości wprowadzenia danych, zgodnie
z art. 34 rozporządzenia (UE) nr 165/2014 lub Umową AETR, przedsiębiorca wykonujący przewóz drogowy jest obowiązany wystawić kierowcy wykonującemu przewóz drogowy zatrudnionemu u tego przedsiębiorcy zaświadczenie, jeżeli
kierowca:
1) przebywał na zwolnieniu lekarskim od pracy z powodu choroby;
2) przebywał na urlopie wypoczynkowym;
3) miał czas wolny od pracy;
4) prowadził pojazd wyłączony z zakresu stosowania rozporządzenia (WE)
nr 561/2006 lub Umowy AETR;
5) wykonywał inną pracę niż prowadzenie pojazdu;
6) pozostawał w gotowości do wykonywania pracy w rozumieniu art. 9 ust. 1 –
w przypadku przewozu drogowego, do którego ma zastosowanie
rozporządzenie (WE) nr 561/2006, lub w rozumieniu art. 12 ust. 3 lit. c
załącznika do Umowy AETR – w przypadku przewozu drogowego, do
którego ma zastosowanie Umowa AETR.
2. Przez czas wolny od pracy, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, rozumie się
okresy inne niż przerwy i odpoczynek kierowcy, o których mowa
w rozporządzeniu (UE) nr 165/2014, oraz okresy inne niż wymienione
w ust. 1 pkt 1, 2 i 4–6, w których kierowca nie wykonywał pracy.
3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, wystawione na przeznaczonym
do druku formularzu, o którym mowa w:
1) decyzji Komisji nr 2007/230/WE z dnia 12 kwietnia 2007 r. w sprawie
formularza dotyczącego przepisów socjalnych odnoszących się do
działalności w transporcie drogowym (Dz. Urz. UE L 99 z 14.04.2007,
str. 14, Dz. Urz. UE L 101 z 11.04.2008, str. 11, Dz. Urz.
UE L 330 z 16.12.2009, str. 80 oraz Dz. Urz. UE L 63 z 12.03.2010, str. 31)
– w przypadku przewozu drogowego, do którego ma zastosowanie
rozporządzenie (WE) nr 561/2006,
2) Suplemencie 3 do załącznika do Umowy AETR – w przypadku przewozu
drogowego, do którego ma zastosowanie Umowa AETR
– przedsiębiorca wykonujący przewóz drogowy wręcza kierowcy przed
rozpoczęciem przez kierowcę przewozu drogowego, a kierowca to zaświadczenie
podpisuje.
3a. Minister właściwy do spraw transportu udostępnia na stronie podmiotowej
urzędu obsługującego tego ministra wzór formularza zaświadczenia, o którym
mowa w ust. 1.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do kierowcy niezatrudnionego
przez przedsiębiorcę, lecz wykonującego osobiście przewozy na jego rzecz, oraz
do przedsiębiorcy osobiście wykonującego przewozy drogowe.

Art. 31a. 1. Dzienny czas prowadzenia pojazdu od zakończenia jednego
dziennego okresu odpoczynku do rozpoczęcia następnego dziennego okresu
odpoczynku lub między dziennym okresem odpoczynku a tygodniowym okresem
odpoczynku nie może przekroczyć 10 godzin.
2. Dzienny czas prowadzenia pojazdu oznacza łączny czas prowadzenia
pojazdu określony w rozkładzie czasu pracy kierowcy na daną dobę, zgodnie
z ustalonym rozkładem jazdy.
3. Tygodniowy łączny czas prowadzenia pojazdu nie może przekraczać
60 godzin, a w ciągu dwóch kolejnych tygodni 90 godzin.

Art. 31b. 1. Kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek
w wymiarze nie krótszym niż 30 minut, w przypadku gdy łączny dzienny czas
prowadzenia pojazdu wynosi od 6 do 8 godzin, oraz w wymiarze nie krótszym niż
45 minut w przypadku, gdy łączny dzienny czas prowadzenia pojazdu przekracza
8 godzin. Przerwa ta przysługuje kierowcy przed upływem 6 godzin łącznego
dziennego czasu prowadzenia pojazdu.
2. Przerwy, o których mowa w ust. 1, mogą być dzielone na okresy krótsze,
które są wykorzystywane w czasie prowadzenia pojazdu zgodnie z obowiązującym
kierowcę rozkładem jazdy, pod warunkiem że jedna z przerw trwa co najmniej
15 minut.

Art. 31c. 1. W zakresie odpoczynku dziennego i tygodniowego stosuje się
przepisy art. 14, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Tygodniowy okres odpoczynku rozpoczyna się nie później niż po
zakończeniu sześciu okresów 24-godzinnych, licząc od zakończenia poprzedniego
tygodniowego okresu odpoczynku.

Art. 31d. 1. Normy dotyczące czasu prowadzenia pojazdu, dziennego
i tygodniowego okresu odpoczynku obowiązują także kierowcę wykonującego
przewozy na rzecz więcej niż jednego podmiotu.
2. Sporządzane rozkłady jazdy dla kierowców wykonujących przewozy
regularne, których trasa nie przekracza 50 km, uwzględniają możliwość
wykorzystywania przerw określonych w art. 31b.
3. Postanowienia art. 24 pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 31e. 1. Rozkład czasu pracy ustala się na okres co najmniej jednego
miesiąca.
2. Rozkład czasu pracy zawiera następujące dane: imię i nazwisko kierowcy,
miejsce bazy pojazdu, który kierowca ma prowadzić, ustalony harmonogram
okresów pracy kierowcy obejmujących okresy prowadzenia pojazdu, wykonywania
innej pracy, przerw i pozostawania w dyspozycji oraz dni wolne.
3. Rozkład czasu pracy kierowcy ustala i podpisuje pracodawca lub podmiot,
na rzecz którego kierowca wykonuje przewozy.
4. Postanowienia ust. 1 stosuje się także, gdy kierowca w trakcie przyjętego
okresu rozliczeniowego czasu pracy wykonuje przewozy inne, niż wskazane
w rozdziale 4a.

Ustawa o czasie pracy kierowców art. 31

DODAJ