Art. 315. 1. Kary, o których mowa w art. 298 ust. 1 pkt 5, wymierza się
odrębnie dla pory dnia i pory nocy.
2. Przy ustalaniu wymiaru kary biegnącej za przekroczenie dopuszczalnego
poziomu hałasu określonego wskaźnikiem LAeq D lub LAeq N przyjmuje się
przekroczenie w punkcie pomiarowym, w którym ma ono wartość najwyższą dla
pory dnia lub pory nocy.
3. Przez porę dnia i porę nocy rozumie się odpowiednie przedziały czasu,
o których mowa w art. 112a pkt 2.

Art. 315a. 1. W przypadku:
1) (uchylony)
2) niedotrzymania ustawowego terminu uchwalenia programów ochrony
powietrza i ich aktualizacji lub planów działań krótkoterminowych,
3) niedotrzymania terminów realizacji działań określonych w programach
ochrony powietrza i ich aktualizacjach lub planach działań
krótkoterminowych
– organ za to odpowiedzialny podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 000 zł
do 500 000 zł.
2. Karę pieniężną, w drodze decyzji, wymierza wojewódzki inspektor
ochrony środowiska, biorąc pod uwagę ilość i wagę stwierdzonych uchybień oraz
naruszonych przez organ obowiązków.

Art. 315b. 1. Od decyzji o wymierzeniu kary pieniężnej, o której mowa
w art. 315a, przysługuje odwołanie do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
2. Karę pieniężną wnosi się na rachunek bankowy Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w terminie 7 dni od dnia, w którym
decyzja o jej wymierzeniu stała się ostateczna.
3. Kara pieniężna podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym
w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 315c. Do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia
organów podatkowych przysługują wojewódzkiemu inspektorowi ochrony
środowiska.

Art. 315d. W przypadku niedotrzymywania maksymalnych emisji substancji,
o których mowa w art. 146h pkt 2, z uwzględnieniem warunków uznawania ich za
dotrzymane, o których mowa w art. 146h pkt 4, prowadzący instalację, o którym
mowa w art. 146g, ponosi administracyjną karę pieniężną.

Art. 315e. Karę, o której mowa w art. 315d, wymierza, w drodze decyzji,
wojewódzki inspektor ochrony środowiska, biorąc pod uwagę każdą wprowadzoną
do powietrza ilość substancji przekraczającą maksymalne emisje substancji, określone dla źródła spalania paliw w przepisach wydanych na podstawie art. 146h pkt 2,
przy czym jednostkowa stawka kary wynosi 15 zł za każdy kilogram substancji.

Art. 315f. 1. W przypadku gdy podmiot lub organ, o którym mowa
w art. 117a ust. 1 i 2, nie przekaże Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska
danych identyfikujących albo informacji, o której mowa w art. 117a ust. 4,
w terminie, o którym mowa w art. 117a ust. 3, podlega karze pieniężnej
w wysokości 1000 zł za każdy dzień opóźnienia.
2. W przypadku gdy podmiot lub organ, o którym mowa w art. 118 ust. 3, nie
przekaże Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska w terminie, o którym
mowa w art. 118 ust. 4, strategicznej mapy hałasu, zaktualizowanych danych
identyfikujących, o których mowa w art. 117a ust. 8, oraz danych ze strategicznych
map hałasu, o których mowa w art. 118a ust. 2, podlega karze pieniężnej
w wysokości 500 000 zł.
3. W przypadku, o którym mowa w art. 118a ust. 3 pkt 2, karę pieniężną
wymierza się w wysokości 20% kary, o której mowa w ust. 2.
4. W przypadku gdy:
1) sejmik województwa nie uchwali w terminie, o którym mowa w art. 119a
ust. 9, programu ochrony środowiska przed hałasem,
2) marszałek województwa nie przekaże Głównemu Inspektorowi Ochrony
Środowiska w terminie, o którym mowa w art. 120 ust. 3, streszczenia,
o którym mowa w art. 119a ust. 2
– podlega karze pieniężnej w wysokości 100 000 zł.
5. Karę pieniężną, w drodze decyzji, wymierza właściwy wojewódzki
inspektor ochrony środowiska.
6. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska stwierdza naruszenie, o którym
mowa w:
1) ust. 1 – na podstawie wykazów, o których mowa w art. 117a ust. 5;
2) ust. 2 i 3 – na podstawie wykazów, o których mowa w art. 118a ust. 3;
3) ust. 4 – na podstawie powiadomienia, o którym mowa w art. 120 ust. 5.
7. Po stwierdzeniu naruszenia, o którym mowa w ust. 1, wojewódzki
inspektor ochrony środowiska informuje podmiot lub organ, o którym mowa w art. 117a ust. 1 lub 2, o stwierdzonym naruszeniu i zasadach wymierzania kary
pieniężnej.
8. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska podejmuje decyzję
o wymierzeniu kary pieniężnej za okres:
1) do ustania naruszenia – po stwierdzeniu z urzędu lub na wniosek podmiotu
lub organu, o którym mowa w art. 117a ust. 1 lub 2, że przekroczenie lub
naruszenie ustało lub
2) do dnia 31 grudnia każdego roku – jeżeli do tego dnia przekroczenie lub
naruszenie nie zostało usunięte, lub
3) od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, o którym mowa w pkt 2, do
ustania naruszenia – po stwierdzeniu z urzędu lub na wniosek podmiotu lub
organu, o którym mowa w art. 117a ust. 1 lub 2, że przekroczenie lub
naruszenie ustało.

Art. 315g. 1. Od decyzji o wymierzeniu kar pieniężnych, o których mowa
w art. 315f ust. 1–4, przysługuje odwołanie do Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska.
2. Karę pieniężną wnosi się na rachunek bankowy Narodowego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w terminie 7 dni od dnia, w którym
decyzja o jej wymierzeniu stała się ostateczna.
3. Wpływy z tytułu kar pieniężnych stanowią przychód Narodowego
Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
4. Kara pieniężna podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym
w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 315h. 1. Termin płatności kary pieniężnej, o której mowa w art. 315f
ust. 2, odracza się na wniosek podmiotu lub organu, o którym mowa
w art. 118 ust. 3, obowiązanego do jej uiszczenia, jeżeli w momencie złożenia
wniosku udokumentuje rozpoczęcie wykonywania strategicznej mapy hałasu.
2. Odroczenie terminu płatności kary pieniężnej może dotyczyć części albo
całości płatności kary.
3. Termin płatności kary pieniężnej może być odroczony wyłącznie na okres
niezbędny do sporządzenia strategicznej mapy hałasu, nie dłuższy jednak niż rok
od upływu terminu, w którym mapa ta powinna być sporządzona.
4. Wniosek o odroczenie terminu płatności kary pieniężnej składa się do
właściwego wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska przed upływem
terminu, w którym płatność ta powinna być uiszczona.
5. Złożenie wniosku o odroczenie terminu płatności kary pieniężnej nie
zwalnia z obowiązku jej uiszczenia w części, w jakiej nie może podlegać
odroczeniu.
6. Wniosek o odroczenie terminu płatności kary pieniężnej zawiera:
1) wskazanie wysokości kary, o której odroczenie terminu płatności podmiot lub
organ, o którym mowa art. 118 ust. 3, występuje;
2) opis zaawansowania procesu sporządzenia strategicznej mapy hałasu;
3) wnioskowany termin odroczenia płatności kary.
7. Decyzja o odroczeniu terminu płatności kary pieniężnej określa:
1) karę, której termin płatności został odroczony, oraz jej wysokość;
2) termin odroczenia.
8. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska, w drodze decyzji, odmawia
odroczenia terminu płatności kary pieniężnej, jeżeli nie są spełnione warunki,
o których mowa w ust. 1 i 4.
9. W przypadku gdy strategiczna mapa hałasu została sporządzona w terminie
wskazanym w decyzji, o której mowa w ust. 7, wojewódzki inspektor ochrony
środowiska, w drodze decyzji, orzeka o zmniejszeniu odroczonej kary pieniężnej
o sumę środków wydatkowanych na sporządzenie strategicznej mapy hałasu.
10. Jeżeli strategiczna mapa hałasu nie zostanie sporządzona w terminie
wskazanym w decyzji, o której mowa w ust. 7, wojewódzki inspektor ochrony
środowiska stwierdza, w drodze decyzji, obowiązek uiszczenia odroczonej kary
pieniężnej wraz z odsetkami za zwłokę naliczanymi za okres odroczenia.

Art. 315i. Do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia
organów podatkowych przysługują wojewódzkiemu inspektorowi ochrony
środowiska.

Art. 315j. W przypadku, o którym mowa w art. 315h ust. 9, do kwoty
pozostającej do zapłaty stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące opłaty
prolongacyjnej.

Art. 315k. W przypadku, o którym mowa w art. 315h ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy w zakresie wstrzymania biegu terminu przedawnienia
należności.

Prawo ochrony środowiska art. 315

DODAJ