Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) droga – wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi
dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych
znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju
pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt;
1a) droga publiczna – drogę w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r.
o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2068, z późn. zm.);
1b) droga wewnętrzna – drogę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca
1985 r. o drogach publicznych;
2) droga twarda – drogę z jezdnią o nawierzchni bitumicznej, betonowej,
kostkowej, klinkierowej lub brukowcowej oraz z płyt betonowych lub kamienno-
-betonowych, jeżeli długość nawierzchni przekracza 20 m; inne drogi są drogami
gruntowymi;
3) autostrada – drogę dwujezdniową, oznaczoną odpowiednimi znakami
drogowymi, na której nie dopuszcza się ruchu poprzecznego, przeznaczoną tylko
do ruchu pojazdów samochodowych, z wyłączeniem czterokołowca, które na
równej, poziomej jezdni mogą rozwinąć prędkość co najmniej 40 km/h, w tym
również w razie ciągnięcia przyczep;
4) droga ekspresowa – drogę dwu- lub jednojezdniową, oznaczoną odpowiednimi
znakami drogowymi, na której skrzyżowania występują wyjątkowo,
przeznaczoną tylko do ruchu pojazdów samochodowych, z wyłączeniem czterokołowca;
5) droga dla rowerów – drogę lub jej część przeznaczoną do ruchu rowerów,
oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi; droga dla rowerów jest
oddzielona od innych dróg lub jezdni tej samej drogi konstrukcyjnie lub za
pomocą urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego;
5a) pas ruchu dla rowerów – część jezdni przeznaczoną do ruchu rowerów w jednym
kierunku, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi;
5b) śluza dla rowerów – część jezdni na wlocie skrzyżowania na całej szerokości
jezdni lub wybranego pasa ruchu przeznaczona do zatrzymania rowerów w celu
zmiany kierunku jazdy lub ustąpienia pierwszeństwa, oznaczona odpowiednimi
znakami drogowymi;
6) jezdnia – część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów; określenie to nie dotyczy
torowisk wydzielonych z jezdni;
7) pas ruchu – każdy z podłużnych pasów jezdni wystarczający do ruchu jednego
rzędu pojazdów wielośladowych, oznaczony lub nieoznaczony znakami
drogowymi;
8) pobocze – część drogi przyległą do jezdni, która może być przeznaczona do
ruchu pieszych lub niektórych pojazdów, postoju pojazdów, jazdy wierzchem lub
pędzenia zwierząt;
9) chodnik – część drogi przeznaczoną do ruchu pieszych;
10) skrzyżowanie – przecięcie się w jednym poziomie dróg mających jezdnię, ich
połączenie lub rozwidlenie, łącznie z powierzchniami utworzonymi przez takie
przecięcia, połączenia lub rozwidlenia; określenie to nie dotyczy przecięcia,
połączenia lub rozwidlenia drogi twardej z drogą gruntową, z drogą stanowiącą
dojazd do obiektu znajdującego się przy drodze lub z drogą wewnętrzną;
10a) szkoda istotna – szkodę w zakresie elementów układu nośnego, hamulcowego
lub kierowniczego pojazdu mającą wpływ na bezpieczeństwo ruchu drogowego,
kwalifikującą pojazd do dodatkowego badania technicznego i stwierdzoną przez
Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny lub przez zakład ubezpieczeń
w związku z otrzymanym zgłoszeniem szkody z tytułu zawartej umowy
ubezpieczenia, o którym mowa w dziale II w grupach 3 i 10 załącznika do
ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 381, 730 i 2217);
11) przejście dla pieszych – powierzchnię jezdni, drogi dla rowerów lub torowiska
przeznaczoną do przechodzenia przez pieszych, oznaczoną odpowiednimi
znakami drogowymi;
12) przejazd dla rowerzystów – powierzchnię jezdni lub torowiska przeznaczoną do
przejeżdżania przez rowerzystów, oznaczoną odpowiednimi znakami
drogowymi;
13) przystanek – miejsce zatrzymywania się pojazdów transportu publicznego,
oznaczone odpowiednimi znakami drogowymi;
14) tunel – budowlę na drodze, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi;
15) obszar zabudowany – obszar oznaczony odpowiednimi znakami drogowymi;
16) strefa zamieszkania – obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na
którym obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjazdy
oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi;
16a) strefa ruchu – obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który
wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi;
17) uczestnik ruchu – pieszego, kierującego, a także inne osoby przebywające
w pojeździe lub na pojeździe znajdującym się na drodze;
18) pieszy – osobę znajdującą się poza pojazdem na drodze i niewykonującą na niej
robót lub czynności przewidzianych odrębnymi przepisami; za pieszego uważa
się również osobę prowadzącą, ciągnącą lub pchającą rower, motorower,
motocykl, wózek dziecięcy, podręczny lub inwalidzki, osobę poruszającą się
w wózku inwalidzkim, a także osobę w wieku do 10 lat kierującą rowerem pod
opieką osoby dorosłej;
19) kolumna pieszych – zorganizowaną grupę pieszych prowadzoną przez
kierownika lub dowódcę;
20) kierujący – osobę, która kieruje pojazdem lub zespołem pojazdów, a także osobę,
która prowadzi kolumnę pieszych, jedzie wierzchem albo pędzi zwierzęta
pojedynczo lub w stadzie;
21) kierowca – osobę uprawnioną do kierowania pojazdem silnikowym lub
motorowerem;
21a) profil kandydata na kierowcę – profil kandydata na kierowcę w rozumieniu
art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U.
z 2019 r. poz. 341, 622, 1287 i 2020);
22) szczególna ostrożność – ostrożność polegającą na zwiększeniu uwagi
i dostosowaniu zachowania uczestnika ruchu do warunków i sytuacji
zmieniających się na drodze, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie
reagowanie;
23) ustąpienie pierwszeństwa – powstrzymanie się od ruchu, jeżeli ruch mógłby
zmusić innego kierującego do zmiany kierunku lub pasa ruchu albo istotnej
zmiany prędkości, a pieszego – do zatrzymania się, zwolnienia lub
przyspieszenia kroku;
24) ruch kierowany – ruch otwierany i zamykany za pomocą sygnalizacji świetlnej
albo przez uprawnioną osobę;
25) niedostateczna widoczność – widoczność występującą od zmierzchu do świtu,
a także w warunkach zmniejszonej przejrzystości powietrza od świtu do
zmierzchu;
26) wymijanie – przejeżdżanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika ruchu
poruszającego się w przeciwnym kierunku;
27) omijanie – przejeżdżanie (przechodzenie) obok nieporuszającego się pojazdu,
uczestnika ruchu lub przeszkody;
28) wyprzedzanie – przejeżdżanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika
ruchu poruszającego się w tym samym kierunku;
29) zatrzymanie pojazdu – unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub
przepisów ruchu drogowego, trwające nie dłużej niż 1 minutę, oraz każde
unieruchomienie pojazdu wynikające z tych warunków lub przepisów;
30) postój pojazdu – unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub
przepisów ruchu drogowego, trwające dłużej niż 1 minutę;
31) pojazd – środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz
maszynę lub urządzenie do tego przystosowane;
32) pojazd silnikowy – pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru
i pojazdu szynowego;
33) pojazd samochodowy – pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę
z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika
rolniczego;
34) pojazd wolnobieżny – pojazd silnikowy, którego konstrukcja ogranicza prędkość
jazdy do 25 km/h, z wyłączeniem ciągnika rolniczego;
35) pojazd członowy – zespół pojazdów składający się z pojazdu silnikowego
złączonego z naczepą;
35a) pojazd nienormatywny – pojazd lub zespół pojazdów, którego naciski osi wraz
z ładunkiem lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych, przewidzianych dla
danej drogi w przepisach o drogach publicznych, lub którego wymiary lub
rzeczywista masa całkowita wraz z ładunkiem lub bez niego są większe od
dopuszczalnych, przewidzianych w przepisach niniejszej ustawy;
35b) ładunek niepodzielny – ładunek, który bez niewspółmiernie wysokich kosztów
lub ryzyka powstania szkody nie może być podzielony na dwa lub więcej
mniejszych ładunków;
35c) pilot – osobę odpowiedzialną za zapewnienie bezpieczeństwa ruchu drogowego
oraz minimalizację utrudnień w ruchu drogowym w czasie przejazdu pojazdu;
36) pojazd specjalny – pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do
wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania
nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być
przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji;
37) pojazd używany do celów specjalnych – pojazd samochodowy przystosowany
w sposób szczególny do przewozu osób lub ładunków, używany przez Siły
Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, Policję, Agencję Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę
Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Służbę Ochrony
Państwa, Straż Graniczną, Służbę Celno-Skarbową, jednostki ochrony
przeciwpożarowej, Inspekcję Transportu Drogowego i Służbę Więzienną;
38) pojazd uprzywilejowany – pojazd wysyłający sygnały świetlne w postaci
niebieskich świateł błyskowych i jednocześnie sygnały dźwiękowe o zmiennym
tonie, jadący z włączonymi światłami mijania lub drogowymi; określenie to
obejmuje również pojazdy jadące w kolumnie, na której początku i na końcu
znajdują się pojazdy uprzywilejowane wysyłające dodatkowo sygnały świetlne
w postaci czerwonego światła błyskowego;
39) pojazd zabytkowy – pojazd, który na podstawie odrębnych przepisów został
wpisany do rejestru zabytków lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji
zabytków, a także pojazd wpisany do inwentarza muzealiów, zgodnie
z odrębnymi przepisami;
40) samochód osobowy – pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do
przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu;
41) autobus – pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu
więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą;
41a) autobus szkolny – autobus przeznaczony do przewozu dzieci do szkoły, barwy
pomarańczowej, oznaczony z przodu i z tyłu prostokątnymi tablicami barwy
białej, z napisem barwy czarnej „autobus szkolny”;
42) samochód ciężarowy – pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do
przewozu ładunków; określenie to obejmuje również samochód ciężarowo-
-osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie
od 4 do 9 łącznie z kierowcą;
42a) ciągnik samochodowy – pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie
wyłącznie do ciągnięcia przyczepy; określenie to obejmuje ciągnik siodłowy
i ciągnik balastowy;
42b) czterokołowiec – pojazd samochodowy przeznaczony do przewozu osób lub
ładunków, z wyłączeniem samochodu osobowego, ciężarowego i motocykla,
którego masa własna nie przekracza:
a) w przypadku przewozu rzeczy 550 kg,
b) w przypadku przewozu osób 400 kg;
42c) czterokołowiec lekki – czterokołowiec, którego masa własna nie przekracza
350 kg i konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h;
43) taksówka – pojazd samochodowy, odpowiednio wyposażony i oznaczony,
przeznaczony do przewozu osób w liczbie nie większej niż 9 łącznie z kierowcą
oraz ich bagażu podręcznego za opłatą ustaloną na podstawie:
a) taksometru albo
b) aplikacji mobilnej, o której mowa w art. 13b ustawy z dnia 6 września 2001
r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2140);
44) ciągnik rolniczy – pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia rozwijanie
prędkości nie mniejszej niż 6 km/h, skonstruowany do używania łącznie ze
sprzętem do prac rolnych, leśnych lub ogrodniczych; ciągnik taki może być
również przystosowany do ciągnięcia przyczep oraz do prac ziemnych;
45) motocykl – pojazd samochodowy dwukołowy kategorii L3e albo dwukołowy
z bocznym wózkiem kategorii L4e, albo trójkołowy kategorii L5e
o symetrycznym rozmieszczeniu kół, spełniający kryteria klasyfikacji dla
pojazdów odpowiednio dla kategorii L3e albo L4e, albo L5e, o których mowa
w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 168/2013 z dnia
15 stycznia 2013 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów dwu- lub
trzykołowych oraz czterokołowców (Dz. Urz. UE L 60 z 02.03.2013, str. 52,
z późn. zm.3)
);
46) motorower – pojazd dwu- lub trójkołowy zaopatrzony w silnik spalinowy
o pojemności skokowej nieprzekraczającej 50 cm3
lub w silnik elektryczny
o mocy nie większej niż 4 kW, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do
45 km/h;
47) rower – pojazd o szerokości nieprzekraczającej 0,9 m poruszany siłą mięśni
osoby jadącej tym pojazdem; rower może być wyposażony w uruchamiany
naciskiem na pedały pomocniczy napęd elektryczny zasilany prądem o napięciu
nie wyższym niż 48 V o znamionowej mocy ciągłej nie większej niż 250 W,
którego moc wyjściowa zmniejsza się stopniowo i spada do zera po
przekroczeniu prędkości 25 km/h;
47a) wózek rowerowy – pojazd o szerokości powyżej 0,9 m przeznaczony do
przewozu osób lub rzeczy poruszany siłą mięśni osoby jadącej tym pojazdem;
wózek rowerowy może być wyposażony w uruchamiany naciskiem na pedały
pomocniczy napęd elektryczny zasilany prądem o napięciu nie wyższym niż
48 V o znamionowej mocy ciągłej nie większej niż 250 W, którego moc
wyjściowa zmniejsza się stopniowo i spada do zera po przekroczeniu prędkości
25 km/h;
48) wózek inwalidzki – pojazd konstrukcyjnie przeznaczony do poruszania się osoby
niepełnosprawnej, napędzany siłą mięśni lub za pomocą silnika, którego
konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do prędkości pieszego;
49) zespół pojazdów – pojazdy złączone ze sobą w celu poruszania się po drodze
jako całość; nie dotyczy to pojazdów złączonych w celu holowania;
49a) kolejka turystyczna – zespół pojazdów składający się z ciągnika rolniczego,
którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 25 km/h, albo pojazdu
wolnobieżnego oraz przyczepy (przyczep) dostosowanej do przewozu osób,
wykorzystywanych w ramach prowadzonej działalności w zakresie świadczenia
usług turystycznych;
50) przyczepa – pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym pojazdem;
51) przyczepa lekka – przyczepę, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza
750 kg;
52) naczepa – przyczepę, której część spoczywa na pojeździe silnikowym i obciąża
ten pojazd;
53) masa własna – masę pojazdu z jego normalnym wyposażeniem, paliwem,
olejami, smarami i cieczami w ilościach nominalnych, bez kierującego;
54) dopuszczalna masa całkowita – największą określoną właściwymi warunkami
technicznymi masę pojazdu obciążonego osobami i ładunkiem, dopuszczonego
do poruszania się po drodze;
55) rzeczywista masa całkowita – masę pojazdu łącznie z masą znajdujących się na
nim rzeczy i osób;
56) dopuszczalna ładowność – największą masę ładunku i osób, jaką może przewozić pojazd, która stanowi różnicę dopuszczalnej masy całkowitej i masy
własnej pojazdu;
57) nacisk osi – sumę nacisków, jaką na drogę wywierają koła znajdujące się na
jednej osi;
58) VIN – numer identyfikacyjny pojazdu nadany i umieszczony przez producenta;
59) urządzenie rejestrujące – stacjonarne, przenośne albo zainstalowane w pojeździe
albo na statku powietrznym urządzenie ujawniające i zapisujące za pomocą
technik utrwalania obrazów naruszenia przepisów ruchu drogowego przez
kierujących pojazdami;
60) kategoria pojazdu – klasyfikację pojazdu według wymagań homologacyjnych;
61) maksymalna masa całkowita – największą masę pojazdu obciążonego osobami
i ładunkiem, określoną przez producenta pojazdu;
62) nowy pojazd – pojazd fabrycznie nowy, który nie był zarejestrowany;
63) państwo członkowskie – państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację
Szwajcarską lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
64) pojazd kompletny – pojazd, który w celu spełnienia wymagań technicznych oraz
uzyskania założonych cech użytkowych nie wymaga kompletacji;
65) pojazd marki „SAM” – pojazd zbudowany przy wykorzystaniu nadwozia,
podwozia lub ramy, konstrukcji własnej;
66) pojazd produkowany w małych seriach – pojazd produkowany w limitowanej
liczbie, określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 70zm ust. 1 pkt 3;
67) pojazd niekompletny – pojazd, który w celu spełnienia wymagań technicznych
oraz uzyskania założonych cech użytkowych powinien przejść co najmniej jeden
etap kompletacji;
68) pojazd skompletowany – pojazd, który w celu spełnienia wymagań technicznych
oraz uzyskania założonych cech użytkowych powstał w wyniku co najmniej
jednego etapu kompletacji;
69) pojazd z końcowej partii produkcji – pojazd będący częścią zapasów producenta,
który nie spełnia wymagań technicznych z powodu zmiany warunków stanowiących podstawę do wydania świadectwa homologacji typu WE pojazdu
albo świadectwa homologacji typu pojazdu, a świadectwo to utraciło ważność;
70) przedmiot wyposażenia lub część – rozumie się przez to układ, oddzielny zespół
techniczny lub część, podlegające wymaganiom technicznym określonym
w dziale III, rozdziale 1a i 1b, przepisach Unii Europejskiej dotyczących badań
homologacyjnych lub regulaminach EKG ONZ, przeznaczone do zastosowania
w pojeździe;
71) świadectwo homologacji typu – świadectwo homologacji typu EKG ONZ,
świadectwo homologacji typu pojazdu, świadectwo homologacji typu WE;
72) świadectwo homologacji typu EKG ONZ – dokument wydany przez właściwy
organ państwa – strony Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych
wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które
mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania
homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań, sporządzonego
w Genewie dnia 20 marca 1958 r. (Dz. U. z 2001 r. poz. 1135 i 1136), zwanego
dalej „Porozumieniem”, stwierdzający, że typ przedmiotu wyposażenia lub
części spełnia wymagania procedury homologacji typu EKG ONZ określone
w regulaminach Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów
Zjednoczonych (EKG ONZ) stanowiących załączniki do tego Porozumienia;
73) świadectwo homologacji typu pojazdu – dokument wydany przez właściwy
organ Rzeczypospolitej Polskiej stwierdzający, że typ pojazdu spełnia
wymagania procedury homologacji typu pojazdu;
74) świadectwo homologacji typu WE – dokument wydany przez właściwy organ
państwa członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzający, że typ pojazdu, typ
przedmiotu jego wyposażenia lub części, spełnia wymagania procedury homologacji typu WE;
75) typ przedmiotu wyposażenia lub części – oznaczenie przedmiotów wyposażenia
lub części, spełniających tę samą funkcję w pojeździe, które nie różnią się od
siebie pod względem istotnych cech mających wpływ na bezpieczeństwo ruchu
drogowego lub ochronę środowiska, jeżeli wymagania określone w przepisach
UE dotyczących badań homologacyjnych lub regulaminy EKG ONZ nie
stanowią inaczej;
76) świadectwo dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu – dokument wydany
przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzający,
że pojazd spełnia odpowiednie warunki lub wymagania techniczne procedury
dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu;
77) świadectwo homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ
pojazdu do zasilania gazem – dokument wydany przez właściwy organ
Rzeczypospolitej Polskiej stwierdzający, że sposób montażu instalacji
przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem oraz elementy tej
instalacji spełniają wymagania procedury homologacji sposobu montażu
instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem;
78) typ pojazdu – oznaczenie pojazdów jednej kategorii pojazdu, które nie różnią się
od siebie pod względem istotnych cech, określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 70zm ust. 1 pkt 5;
79) wprowadzenie do obrotu – odpłatne albo nieodpłatne przekazanie pojazdu,
przedmiotu wyposażenia lub części po raz pierwszy na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej użytkownikowi;
80) wariant pojazdu – oznaczenie pojazdów jednego typu, które nie różnią się od
siebie co najmniej pod względem istotnych cech, określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 70zm ust. 1 pkt 5;
81) wersja pojazdu – oznaczenie pojazdów jednego wariantu, o kompletacji
określonej w opisie technicznym typu pojazdu w świadectwie homologacji typu
pojazdu albo świadectwie homologacji typu WE pojazdu;
82) tramwaj – pojazd przeznaczony do przewozu osób lub rzeczy zasilany energią
elektryczną, poruszający się po szynach na drogach publicznych;
83) trolejbus – autobus przystosowany do zasilania energią elektryczną z sieci
trakcyjnej;
84) blokada alkoholowa – urządzenie techniczne uniemożliwiające uruchomienie
silnika pojazdu silnikowego i pojazdu szynowego, w przypadku gdy zawartość
alkoholu w wydychanym przez kierującego powietrzu wynosi co najmniej
0,1 mg alkoholu w 1 dm³;
85) kalibracja blokady alkoholowej – ogół czynności służących wzorcowaniu
blokady alkoholowej oraz regulacji tego urządzenia w sposób umożliwiający
spełnienie wymagania, o którym mowa w pkt 84;
86) niezgodność – rozbieżność między danymi zgromadzonymi w centralnej
ewidencji pojazdów, centralnej ewidencji kierowców albo centralnej ewidencji
posiadaczy kart parkingowych a stanem prawnym ustalonym na podstawie
dostępnych danych lub stanem faktycznym;

Prawo o ruchu drogowym art. 2