Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) lokatorze – należy przez to rozumieć najemcę lokalu lub osobę używającą lokal
na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności;
2) właścicielu – należy przez to rozumieć wynajmującego lub inną osobę, z którą
wiąże lokatora stosunek prawny uprawniający go do używania lokalu;
3) współlokatorze – należy przez to rozumieć lokatora, któremu przysługuje tytuł
prawny do używania lokalu wspólnie z innym lokatorem;
4) lokalu – należy przez to rozumieć lokal służący do zaspokajania potrzeb
mieszkaniowych, a także lokal będący pracownią służącą twórcy do prowadzenia
działalności w dziedzinie kultury i sztuki; nie jest w rozumieniu ustawy lokalem
pomieszczenie przeznaczone do krótkotrwałego pobytu osób, w szczególności
znajdujące się w budynkach internatów, burs, pensjonatów, hoteli, domów
wypoczynkowych lub w innych budynkach służących do celów turystycznych
lub wypoczynkowych;
5) (uchylony)
5a) tymczasowym pomieszczeniu – należy przez to rozumieć pomieszczenie
nadające się do zamieszkania, posiadające dostęp do źródła zaopatrzenia w wodę
i do ustępu, chociażby te urządzenia znajdowały się poza budynkiem, oświetlenie naturalne i elektryczne, możliwość ogrzewania, niezawilgocone przegrody budowlane oraz zapewniające możliwość zainstalowania urządzenia do
gotowania posiłków, zapewniające co najmniej 5 m2 powierzchni mieszkalnej na
jedną osobę i w miarę możności znajdujące się w tej samej lub pobliskiej
miejscowości, w której dotychczas zamieszkiwały osoby przekwaterowywane;
6) lokalu zamiennym – należy przez to rozumieć lokal znajdujący się w tej samej
miejscowości, w której jest położony lokal dotychczasowy, wyposażony w co
najmniej takie urządzenia techniczne, w jakie był wyposażony lokal używany
dotychczas, o powierzchni pokoi takiej jak w lokalu dotychczas używanym;
warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli na członka gospodarstwa domowego
przypada 10 m2 powierzchni łącznej pokoi, a w wypadku gospodarstwa jednoosobowego – 20 m2
tej powierzchni;
7) powierzchni użytkowej lokalu – należy przez to rozumieć powierzchnię
wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi,
kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych
pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez
względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową
lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf
i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek
przeznaczonych do przechowywania opału;
8) opłatach niezależnych od właściciela – należy przez to rozumieć opłaty za
dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów
i nieczystości ciekłych;
8a) kosztach utrzymania lokalu – należy przez to rozumieć koszty, ustalane
proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokalu w stosunku do powierzchni
użytkowej wszystkich lokali w danym budynku, obciążające właściciela,
obejmujące opłatę za użytkowanie wieczyste gruntu, podatek od nieruchomości
oraz koszty:
a) konserwacji, utrzymania należytego stanu technicznego nieruchomości oraz
przeprowadzonych remontów,
b) zarządzania nieruchomością,
c) utrzymania pomieszczeń wspólnego użytkowania, windy, anteny zbiorczej,
domofonu oraz zieleni,
d) ubezpieczenia nieruchomości,
e) inne, o ile wynikają z umowy;
9) gospodarstwie domowym – należy przez to rozumieć gospodarstwo domowe,
o którym mowa w przepisach o dodatkach mieszkaniowych;
10) mieszkaniowym zasobie gminy – należy przez to rozumieć lokale służące do
zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, stanowiące własność gminy lub
jednoosobowych spółek gminnych, którym gmina powierzyła realizację zadania
własnego w zakresie zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty
samorządowej, z wyjątkiem towarzystw budownictwa społecznego, oraz lokale
pozostające w posiadaniu samoistnym tych podmiotów;
11) publicznym zasobie mieszkaniowym – należy przez to rozumieć lokale
wchodzące w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz lokale stanowiące
własność innych jednostek samorządu terytorialnego lub Skarbu Państwa;
12) wskaźniku przeliczeniowym kosztu odtworzenia 1 m2 powierzchni użytkowej
budynków mieszkalnych – należy przez to rozumieć przeciętny koszt budowy
1 m2 powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych:
a) dla województwa, z wyłączeniem miast będących siedzibą wojewody lub
sejmiku województwa,
b) dla miast będących siedzibą wojewody lub sejmiku województwa, ustalany
na okres 6 miesięcy przez wojewodę na podstawie aktualnych danych
urzędu statystycznego, opracowanych według powiatów, oraz własnych
analiz i ogłaszany, w drodze obwieszczenia, w wojewódzkim dzienniku
urzędowym;
13) pobliskiej miejscowości – należy przez to rozumieć miejscowość położoną w
powiecie, w którym znajduje się lokal, lub powiecie graniczącym z tym
powiatem.
2. Obmiaru powierzchni użytkowej lokalu, o której mowa w ust. 1 pkt 7,
dokonuje się w świetle wyprawionych ścian. Powierzchnię pomieszczeń lub ich części
o wysokości w świetle równej lub większej od 2,20 m należy zaliczać do obliczeń
w 100%, o wysokości równej lub większej od 1,40 m, lecz mniejszej od 2,20 m –
w 50%, o wysokości mniejszej od 1,40 m pomija się całkowicie. Pozostałe zasady
obliczania powierzchni należy przyjmować zgodnie z Polską Normą odpowiednią do
określania i obliczania wskaźników powierzchniowych i kubaturowych
w budownictwie.

Ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego art. 2