Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się, jeżeli ustanawiającym lub przyjmującym
zabezpieczenie finansowe jest:
1) Narodowy Bank Polski;
2) bank centralny innego państwa;
3) Europejski Bank Centralny, Europejski Bank Inwestycyjny, Bank
Rozrachunków Międzynarodowych, Międzynarodowy Fundusz Walutowy;
4) wielostronne banki rozwoju, o których mowa w części 1 sekcji 4 załącznika VI
dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca
2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje
kredytowe (Dz. Urz. UE L 177 z 30.06.2006, str. 1, z późn. zm.);
5) firma inwestycyjna w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie
instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286, z późn. zm.);
6) towarzystwo funduszy inwestycyjnych w zakresie zarządzania funduszami
inwestycyjnymi otwartymi, fundusz inwestycyjny otwarty oraz spółka
zarządzająca funduszem zagranicznym w rozumieniu ustawy z dnia 27 maja
2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami
inwestycyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1355, z późn. zm.);
7) bank, instytucja kredytowa lub instytucja finansowa w rozumieniu ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357), spółdzielcza
kasa oszczędnościowo-kredytowa oraz Krajowa Spółdzielcza Kasa
Oszczędnościowo-Kredytowa w rozumieniu ustawy z dnia 5 listopada 2009 r.
o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2412);
8) towarzystwo emerytalne w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r.
o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1906 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 1074, 1474, 1495 i 2217);
9) partner centralny, agent rozrachunkowy lub izba rozliczeniowa w rozumieniu
ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach
płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach
nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. z 2019 r. poz. 212);
10) agent rozliczeniowy w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach
płatniczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 659, 730 i 1495);
11) zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji w rozumieniu ustawy z dnia
11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U.
z 2019 r. poz. 381, 730 i 2217);
12) organ władzy publicznej działający w imieniu Skarbu Państwa;
13) zagraniczny organ administracji publicznej państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, którego zadaniem jest w szczególności zarządzanie długiem
publicznym, lub posiadający zezwolenie na prowadzenie rachunków dla
klientów.
2. Dłużnikiem z wierzytelności finansowej może być inna osoba niż
ustanawiający zabezpieczenie.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) umów ustanawiających zabezpieczenie, których stroną jest osoba fizyczna;
2) umów ustanawiających zabezpieczenie na wierzytelności kredytowej, której
dłużnikiem jest konsument z tytułu zawartej umowy o kredyt konsumencki
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie
konsumenckim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1083), z wyjątkiem umów o ustanowienie
zabezpieczenia finansowego, w których jedną ze stron jest podmiot określony
w ust. 1 pkt 1–4.

Ustawa o niektórych zabezpieczeniach finansowych art. 2

DODAJ