Art. 2. 1. Najwyższa Izba Kontroli kontroluje działalność organów administracji
rządowej, Narodowego Banku Polskiego, państwowych osób prawnych i innych
państwowych jednostek organizacyjnych.
2. Najwyższa Izba Kontroli może kontrolować działalność organów samorządu
terytorialnego, samorządowych osób prawnych i innych samorządowych jednostek
organizacyjnych.
3. Najwyższa Izba Kontroli może również kontrolować działalność innych
jednostek organizacyjnych i podmiotów gospodarczych (przedsiębiorców) w zakresie,
w jakim wykorzystują one majątek lub środki państwowe lub komunalne oraz
wywiązują się z zobowiązań finansowych na rzecz państwa, w szczególności:
1) wykonują zadania zlecone lub powierzone przez państwo lub samorząd
terytorialny;
2) wykonują zamówienia publiczne na rzecz państwa lub samorządu terytorialnego;
3) organizują lub wykonują prace interwencyjne albo roboty publiczne;
4) działają z udziałem państwa lub samorządu terytorialnego, korzystają z mienia
państwowego lub samorządowego, w tym także ze środków przyznanych na
podstawie umów międzynarodowych;
5) korzystają z indywidualnie przyznanej pomocy, poręczenia lub gwarancji
udzielonych przez państwo, samorząd terytorialny lub podmioty określone w ustawie z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez
Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2020 r. poz. 122 i 568);
5a) udzielają lub korzystają z pomocy publicznej podlegającej monitorowaniu
w rozumieniu odrębnych przepisów;
6) wykonują zadania z zakresu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego;
7) wywiązują się z zobowiązań, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), z innych należności budżetowych, gospodarki pozabudżetowej
i państwowych funduszy celowych oraz świadczeń pieniężnych na rzecz państwa wynikających ze stosunków cywilnoprawnych.
4. (uchylony)
5. Najwyższa Izba Kontroli może kontrolować pod względem legalności
i gospodarności działalność jednostek organizacyjnych i podmiotów gospodarczych
wykonujących zadania z zakresu funkcjonowania systemów gwarantowania środków
pieniężnych i udzielania pomocy podmiotom objętym systemem gwarantowania,
o których mowa w przepisach o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym w zakresie,
w jakim wykorzystują one majątek lub środki państwowe lub komunalne oraz
wywiązują się z zobowiązań finansowych na rzecz państwa.
Art. 2a. Ilekroć w ustawie mówi się o:
1) samorządzie terytorialnym – należy przez to rozumieć gminę, powiat, samorząd
województwa oraz inne samorządowe osoby prawne i samorządowe jednostki
organizacyjne;
2) właściwej jednostce kontrolnej – należy przez to rozumieć kontrolną jednostkę
organizacyjną Najwyższej Izby Kontroli przeprowadzającą postępowanie
kontrolne w jednostce kontrolowanej;
3) kierowniku jednostki kontrolowanej – należy przez to rozumieć osobę, która
zgodnie z przepisami określającymi ustrój jednostki jest odpowiedzialna za
działalność tej jednostki i jest uprawniona do jej reprezentowania, a także:
a) osobę pełniącą obowiązki kierownika jednostki kontrolowanej lub
upoważnionego zastępcę,
b) upoważnionego sekretarza lub podsekretarza stanu, zastępcę kierownika
urzędu centralnego albo dyrektora generalnego – w zakresie przydzielonych
im zadań objętych zakresem kontroli, jeżeli jednostką kontrolowaną jest
naczelny lub centralny organ administracji rządowej,
c) pełnomocnika Rządu powołanego na podstawie innych przepisów –
w zakresie powierzonych mu zadań,
d) osobę kierującą pracami organu wieloosobowego.

Ustawa o Najwyższej Izbie Kontroli art. 2

DODAJ