Art. 2. Za działalność równorzędną z działalnością kombatancką uznaje się:
1) pełnienie funkcji cywilnych we władzach powstań narodowych oraz w
administracji podziemnego Państwa Polskiego w okresie wojny 1939–1945, a
także w podziemnych niepodległościowych organizacjach cywilnych w latach
1945–1956;
2) udział w okresie do 31 grudnia 1945 r. w walkach o zachowanie suwerenności
i niepodległości Państwa Polskiego w zmilitaryzowanych służbach
państwowych;
3) prowadzenie w okresie wojny 1939–1945 zorganizowanego i profesjonalnego
tajnego nauczania dzieci i młodzieży;
3¹) dawanie schronienia osobom narodowości żydowskiej lub innym osobom, za
których ukrywanie w latach 1939–1945, ze względu na ich narodowość lub
działalność na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej –
groziła kara śmierci;
4) zaokrętowanie marynarzy polskich w charakterze członków załogi na statku
bandery własnej lub bandery koalicyjnej, przeznaczonym do działań wojennych
w okresie wojny 1939–1945;
5) uczestniczenie w latach 1914–1945 w walkach o polskość i wolność narodową
Śląska, Wielkopolski, Ziemi Lubuskiej, Gdańska, Pomorza i Ziemi Kaszubskiej
oraz Warmii i Mazur, a także innych ziem zagarniętych przez zaborców;
6) czynny udział w zbrojnym wystąpieniu o wolność i suwerenność Polski
w Poznaniu w czerwcu 1956 r., który spowodował śmierć lub uszczerbek na
zdrowiu;
7) poniesienie śmierci, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia na czas powyżej
siedmiu dni w grudniu 1970 r. na Wybrzeżu wskutek działania wojska lub milicji
podczas wystąpień wolnościowych.

Ustawa o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego art. 2

DODAJ