Art. 2. 1. Siedzibą Naczelnej Izby Aptekarskiej i jej organów jest miasto
stołeczne Warszawa.
2. Obszar działania poszczególnych okręgowych izb aptekarskich oraz ich
siedziby ustala Naczelna Rada Aptekarska, uwzględniając zasadniczy podział
terytorialny państwa.
3. (uchylony)

Art. 2a. 1. Wykonywanie zawodu farmaceuty ma na celu ochronę zdrowia
publicznego i obejmuje udzielanie usług farmaceutycznych polegających
w szczególności na:
1) sporządzaniu i wytwarzaniu produktów leczniczych;
2) ocenie jakości leków recepturowych, leków aptecznych i leków gotowych;
3) wydawaniu produktów leczniczych i wyrobów medycznych, wyrobów
medycznych do diagnostyki in vitro, wyposażenia wyrobów medycznych,
wyposażenia wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz aktywnych wyrobów medycznych do implantacji, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 175, 447 i
534), będących przedmiotem obrotu w aptekach, działach farmacji szpitalnej
i hurtowniach farmaceutycznych;
4) sporządzaniu leków recepturowych i leków aptecznych w aptekach;
5) sprawowaniu nadzoru nad wytwarzaniem, obrotem, przechowywaniem,
wykorzystaniem i utylizacją produktów leczniczych i wyrobów, o których
mowa w pkt 3, w tym rezerwami państwowymi;
6) udzielaniu informacji i porad dotyczących działania i stosowania produktów
leczniczych i wyrobów, o których mowa w pkt 3, będących przedmiotem
obrotu w aptekach i hurtowniach farmaceutycznych;
7) sprawowaniu opieki farmaceutycznej polegającej na dokumentowanym
procesie, w którym farmaceuta, współpracując z pacjentem i lekarzem,
a w razie potrzeby z przedstawicielami innych zawodów medycznych, czuwa
nad prawidłowym przebiegiem farmakoterapii w celu uzyskania określonych
jej efektów poprawiających jakość życia pacjenta;
8) kierowaniu apteką, punktem aptecznym, działem farmacji szpitalnej lub
hurtownią farmaceutyczną;
9) współuczestniczeniu w sprawowaniu nadzoru nad gospodarką produktami
leczniczymi, w szczególności w zakładach opieki zdrowotnej;
10) współudziale w badaniach klinicznych prowadzonych w szpitalu;
11) współudziale w badaniach nad lekiem;
12) przygotowywaniu roztworów do hemodializy i dializy otrzewnowej.
2. Wykonywanie zawodu farmaceuty obejmuje także prowadzenie:
działalności dydaktycznej w uczelniach medycznych, badań naukowych i prac
rozwojowych w dziedzinie farmacji.
2a. Usługi farmaceutyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, mogą być
udzielane przez farmaceutę za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub
systemów łączności.
3. Tytuł zawodowy „farmaceuta” podlega ochronie prawnej.
4. Farmaceuta wykonujący zawód w aptece, punkcie aptecznym lub hurtowni
farmaceutycznej jest aptekarzem.

Art. 2b. 1. Kwalifikacje do wykonywania zawodu farmaceuty posiada osoba,
która:
1) ukończyła w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej pięcioletnie studia na
kierunku farmacja w szkole wyższej, obejmujące co najmniej
sześciomiesięczną praktykę zawodową w aptece, i uzyskała tytuł magistra
farmacji albo
2) ukończyła w Rzeczypospolitej Polskiej przed dniem 1 maja 2004 r.
czteroletnie lub pięcioletnie studia na kierunku farmacja w szkole wyższej
i uzyskała tytuł magistra farmacji, albo
3) posiada dyplom wydany przez państwo inne niż państwo członkowskie Unii
Europejskiej, potwierdzający ukończenie co najmniej pięcioletnich studiów
na kierunku farmacja w szkole wyższej, obejmujących co najmniej
sześciomiesięczną praktykę zawodową w aptece, uznany w Rzeczypospolitej
Polskiej, zgodnie z odrębnymi przepisami, za równoważny z dyplomem
i tytułem magistra farmacji uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej, albo
4) posiada kwalifikacje uzyskane w państwie członkowskim Unii Europejskiej
potwierdzające ukończenie kształcenia spełniającego wymagania określone
w przepisach prawa Unii Europejskiej3)
oraz potwierdzone dokumentami,
o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 2 albo w ust. 3,
uznane w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważne z dyplomem i tytułem
magistra farmacji uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w drodze obwieszczenia,
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” wykaz
dyplomów, świadectw i innych dokumentów wydanych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej, potwierdzających posiadanie kwalifikacji do
wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu farmaceuty przez obywateli
państw członkowskich Unii Europejskiej, uwzględniając w szczególności nazwy
dyplomów, świadectw i innych dokumentów oraz oznaczenie podmiotów
wydających te dokumenty.
3. Za równoważne z dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem
potwierdzającym posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty, o którym mowa w ust. 2, uważa się dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty wydane przez państwa członkowskie Unii Europejskiej, jeżeli kształcenie zostało
rozpoczęte przed dniem:
1) 1 października 1987 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Republice
Federalnej Niemiec, Republice Greckiej, Królestwie Hiszpanii, Republice
Francuskiej, Republice Irlandii, Wielkim Księstwie Luksemburga,
Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Republice
Portugalii lub Królestwie Niderlandów,
2) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
w przypadku Republiki Litewskiej,
3) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, pod
warunkiem, że dokument potwierdzający kwalifikacje farmaceuty uprawnia
do wykonywania zawodu farmaceuty na terytorium Republiki Federalnej
Niemiec na tych samych zasadach jak dokument potwierdzający tego rodzaju
kwalifikacje, wydany przez odpowiednie władze lub organizacje Republiki
Federalnej Niemiec,
4) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii,
5) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
w przypadku Republiki Estońskiej,
6) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
w przypadku Republiki Łotewskiej,
6a) 8 października 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Chorwacji,
7) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji w przypadku Republiki Czeskiej
lub Republiki Słowackiej,
8) 1 listopada 1993 r. w Republice Włoskiej,
9) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie
Szwecji, Królestwie Norwegii lub Republice Islandii,
10) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu,
11) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej,
12) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice
Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej,
Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej,
13) 1 stycznia 2007 r. w Republice Bułgarii lub Rumunii,
14) 1 lipca 2013 r. w Republice Chorwacji
– oraz do dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu dołączone zostało
zaświadczenie wydane przez właściwe organy państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, potwierdzające, że osoba posługująca się tymi dokumentami
wykonywała w tym państwie zawód farmaceuty przez okres co najmniej trzech
kolejnych lat w okresie pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie
zaświadczenia.
4. W przypadku farmaceuty będącego obywatelem państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, którego dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający
posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty nie odpowiadają
dokumentom, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 2,
kwalifikacje są uznawane po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez
właściwe organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, potwierdzającego, że
kwalifikacje zostały uzyskane po odbyciu kształcenia zgodnego z przepisami
prawa Unii Europejskiej.
5. W przypadku farmaceuty będącego obywatelem państwa członkowskiego
Unii Europejskiej:
1) który nie spełnia warunku dotyczącego wykonywania zawodu farmaceuty
przez okres co najmniej trzech kolejnych lat w okresie pięciu lat bezpośrednio
poprzedzających wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 3, lub
2) posiadającego dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający
posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty, uzyskany
w państwach innych niż państwo członkowskie Unii Europejskiej oraz
zaświadczenie, że posiada trzyletnie doświadczenie zawodowe w zawodzie
farmaceuty uzyskane na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, które uznało to potwierdzenie kwalifikacji zawodowych
farmaceuty zgodnie z wewnętrznymi przepisami tego państwa oraz
potwierdziło uzyskane doświadczenie zawodowe
– stosuje się przepisy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych uzyskanych
w państwach członkowskich Unii Europejskiej.
6. Uznanie kwalifikacji zawodowych farmaceuty uzyskanych w państwach
innych niż państwo członkowskie Unii Europejskiej następuje, jeżeli zostały
spełnione minimalne wymagania w zakresie kształcenia określone w przepisach prawa Unii Europejskiej, a Rzeczpospolita Polska jest pierwszym państwem Unii Europejskiej potwierdzającym te kwalifikacje, na podstawie odrębnych przepisów.
7. Nie przyznaje się częściowego dostępu do wykonywania zawodu
farmaceuty zarówno w zakresie czynności zawodowych farmaceuty bez
specjalizacji, jak i farmaceuty specjalisty.

Art. 2c. 1. Praktyka zawodowa, o której mowa w art. 2b ust. 1 pkt 1, jest
odbywana w aptece, która uzyskała pozytywne opinie:
1) wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego,
2) okręgowej rady aptekarskiej właściwej ze względu na siedzibę apteki
– wydane na wniosek rektora uczelni prowadzącej działalność naukową i
kształcenie w zakresie nauk medycznych, w której prowadzone są studia na
kierunku farmacja.
2. Opinia, o której mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia spełnianie podstawowych
warunków do prowadzenia apteki pod kątem prowadzonego procesu
dydaktycznego. Opinia, o której mowa w ust. 1 pkt 2, dotyczy oceny osób
nadzorujących odbywanie praktyki zawodowej w aptece pod kątem prowadzonego
procesu dydaktycznego.
3. Praktyka zawodowa jest odbywana na podstawie skierowania przez rektora,
o którym mowa w ust. 1, w ramach ustalonego przez niego harmonogramu i czasu
jej odbywania w wymiarze maksymalnym 40 godzin tygodniowo, zgodnie
z programem praktyki zawodowej.
4. Osoba odbywająca praktykę zawodową wykonuje czynności fachowe
wynikające z programu praktyki zawodowej pod bezpośrednim nadzorem
opiekuna. Opiekunem może być kierownik apteki lub wyznaczony przez niego
farmaceuta. Opiekun musi posiadać co najmniej 5-letni staż pracy w aptece lub
specjalizację z farmacji aptecznej lub szpitalnej.
5. Osoba odbywająca praktykę zawodową prowadzi dziennik praktyki
zawodowej.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
ramowy program praktyki zawodowej w aptece oraz sposób jej odbywania,
dokumentowania i zaliczania, w tym wzór dziennika praktyki zawodowej,
uwzględniając w szczególności konieczność zapewnienia wiedzy i umiejętności
niezbędnych do samodzielnego wykonywania zawodu farmaceuty w aptece.

Ustawa o izbach aptekarskich art. 2

DODAJ