Art. 29. 1. Ustalenie kwoty nienależnie lub nadmiernie pobranych środków
publicznych:
1) pochodzących z funduszy Unii Europejskiej,
2) krajowych, przeznaczonych na:
a) współfinansowanie wydatków realizowanych z funduszy Unii
Europejskiej,
b) finansowanie przez Agencję pomocy przyznawanej w drodze decyzji
administracyjnej
– następuje w drodze decyzji administracyjnej.
1a. Przepis ust. 1 stosuje się również do podmiotów niebędących stronami
postępowania w sprawie przyznania płatności lub pomocy finansowej, które
nienależnie lub nadmiernie pobrały środki publiczne, o których mowa w ust. 1.
1b. Jeżeli płatność lub pomoc finansowa, pochodzące ze środków
publicznych, o których mowa w ust. 1, zostały przyznane spółce cywilnej, która
została rozwiązana, za zobowiązania związane ze zwrotem tych środków
odpowiadają solidarnie wspólnicy rozwiązanej spółki cywilnej.
2. Właściwym w sprawie ustalenia kwoty nienależnie lub nadmiernie
pobranych środków publicznych w decyzji, o której mowa w ust. 1, jest organ
właściwy do rozstrzygnięcia w sprawie przyznania płatności lub pomocy
finansowej ze środków publicznych, o których mowa w ust. 1.
3. O ustaleniu kwoty nienależnie lub nadmiernie pobranych środków
publicznych organ, o którym mowa w ust. 2, może rozstrzygnąć również w decyzji w sprawie przyznania płatności lub pomocy finansowej ze środków publicznych, o których mowa w ust. 1.
4. Jeżeli kwota nienależnie lub nadmiernie pobranych środków publicznych,
która została ustalona w decyzji, o której mowa w ust. 3, nie jest wyższa od kwoty
stanowiącej równowartość 100 euro przeliczonej na złote według kursu euro
ustalonego dla danego funduszu Unii Europejskiej zgodnie z odrębnymi
przepisami, kwota przyznanych płatności lub pomocy finansowej ze środków
publicznych, o których mowa w ust. 1, jest wypłacana w wysokości pomniejszonej
o ustaloną kwotę nienależnie lub nadmiernie pobraną; przepisu ust. 10 nie stosuje
się.
5. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się w przypadkach, o których mowa
w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 5 lutego 2015 r. o płatnościach w ramach systemów
wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1312) oraz art. 28a ustawy z dnia
7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków
Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich
w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007–2013 (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1936) i art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu
rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu
Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju
Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (Dz. U. z 2018 r. poz. 627 oraz z 2019 r.
poz. 83 i 504).
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, odwołanie od decyzji nie
wstrzymuje jej wykonania.
7. Do należności, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy
działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa:
1) z wyjątkiem przepisów dotyczących umarzania należności, odraczania
płatności, rozkładania płatności na raty oraz zaokrąglania należności, z tym że
termin, o którym mowa w art. 47 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa, wynosi 60 dni;
2) przy czym bieg terminu przedawnienia tych należności ulega przerwaniu
także wskutek doręczenia dłużnikowi upomnienia, o którym mowa w art. 15 §
1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji, w dniu doręczenia tego upomnienia; w takim przypadku bieg terminu przedawnienia biegnie na nowo od dnia następującego po dniu, w którym doręczono upomnienie.
8. Uprawnienia organu podatkowego określone w ustawie, o której mowa
w ust. 7, przysługują organowi, o którym mowa w ust. 2.
9. Załatwienie sprawy, o której mowa w ust. 1, powinno nastąpić w terminie
3 miesięcy.
10. Do egzekucji należności z tytułu nienależnie lub nadmiernie pobranych
środków finansowych, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z tym że uprawnienia wierzyciela
określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji przysługują:
1) Prezesowi Agencji – w przypadku gdy jest on właściwy do rozstrzygania
w sprawach o przyznanie płatności lub pomocy finansowej ze środków
publicznych, o których mowa w ust. 1;
2) dyrektorowi oddziału regionalnego:
a) w przypadku gdy jest on właściwy do rozstrzygania w sprawach
o przyznanie płatności lub pomocy finansowej ze środków publicznych,
o których mowa w ust. 1,
b) jako organowi wyższego stopnia – w przypadku gdy organem
właściwym do rozstrzygania w sprawach o przyznanie płatności lub
pomocy finansowej ze środków publicznych, o których mowa w ust. 1,
jest kierownik biura powiatowego.

Ustawa o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa art. 29

DODAJ