Art. 25. 1. Część składkową ustala się przyjmując po 1% emerytury
podstawowej za każdy rok podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu,
z uwzględnieniem ust. 2–7. Niepełne lata przelicza się odpowiednio,
z uwzględnieniem art. 21a.
2. Do liczby lat, o których mowa w ust. 1, dolicza się liczbę lat:
1) podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidualnych i członków
ich rodzin w okresie od dnia 1 stycznia 1983 r. do dnia 31 grudnia 1990 r.;
2) prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym w okresie
od dnia 1 lipca 1977 r. do dnia 31 grudnia 1982 r., za który była opłacana składka
na Fundusz Emerytalny Rolników;
3) (uchylony)
4) prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym – bez
podlegania innemu ubezpieczeniu społecznemu – po ukończeniu 16. roku życia,
przypadających przed dniem 1 lipca 1977 r., jednak nie wcześniej niż 25 lat
przed spełnieniem warunków nabycia prawa do emerytury rolniczej lub renty
inwalidzkiej rolniczej.
2a. Do liczby lat, o których mowa w ust. 1, dolicza się również liczbę lat:
1) podlegania ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu określonych w przepisach
o systemie ubezpieczeń społecznych, podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub
zaopatrzeniu emerytalnemu przed dniem 1 stycznia 1999 r. oraz podlegania
zaopatrzeniu emerytalnemu przepadającemu po tej dacie,
2) działalności kombatanckiej, działalności równorzędnej z tą działalnością, a także
okresy zaliczane do okresów tej działalności oraz podlegania represjom
wojennym i okresu powojennego, określone w przepisach o kombatantach oraz
niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu
powojennego,
3) odbywania czynnej służby wojskowej w Wojsku Polskim lub okresy jej
równorzędne albo zastępczych form tej służby, przypadających przed dniem
1 stycznia 1999 r.
– jeżeli z tego tytułu ubezpieczonemu nie przyznano emerytury lub renty na podstawie
odrębnych przepisów.
2b. Przepisu ust. 2a nie stosuje się przy ustalaniu wysokości emerytury rolniczej
dla osób urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r.
3. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, za rolnika i jego małżonka
opłacono roczną składkę na ubezpieczenie społeczne rolników indywidualnych
i członków ich rodzin w wysokości wyższej niż 120% przeciętnej emerytury
podstawowej w danym roku, zamiast jednego roku przyjmuje się okres dłuższy,
odpowiadający wskaźnikowi indywidualnego wymiaru składki w danym roku.
Wskaźnik ten oblicza się w następujący sposób:
1) kwotę opłaconej składki rocznej wymierzonej od hektarów przeliczeniowych
i działów specjalnych oraz od osób ubezpieczonych w danym gospodarstwie
rolnym, z wyjątkiem domowników, dzieli się przez liczbę tych osób; przy
ustalaniu kwoty opłaconej składki wlicza się również kwoty przyznanych ulg
i zwolnień, nie wlicza się jednak nieopłaconej części składki za 1990 r., jeżeli jej
opłacenie było dobrowolne;
2) tak obliczoną kwotę dzieli się przez 120% przeciętnej emerytury podstawowej
w danym roku.
4. Okresy, o których mowa w ust. 2a pkt 1, przelicza się w wymiarze
półtorakrotnym. Nie dotyczy to jednak okresów podlegania ubezpieczeniu
społecznemu z tytułu pobierania świadczeń dla bezrobotnych.
5. Za każdy rok przypadający w okresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 4,
przyjmuje się 0,5% emerytury podstawowej.
6. Jeżeli uprawniony do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy podlegał
ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu łącznie z okresami, o których mowa w ust. 2
i 2a, krócej niż przez 5 lat, przyjmuje się, że okres opłacania składki wynosi 5 lat.
7. Przepisu ust. 6 nie stosuje się, jeżeli całkowita niezdolność do pracy powstała
wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej. W takim
przypadku uprawnionemu do okresu opłacania składki dolicza się okres dzielący go
od osiągnięcia wieku 60 lat.
8. Minister Pracy i Polityki Socjalnej ogłosi w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” przeciętną roczną wysokość emerytury
podstawowej w latach 1983–1990.

Ustawa o ubezpieczeniu społecznym rolników art. 25