Art. 253. 1. Postępowanie dyscyplinarne jest dwuinstancyjne, z zastrzeżeniem
art. 242. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji obwinionemu przysługuje
odwołanie w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia; odwołanie może zostać
wycofane.
2. Odwołanie składa się do wyższego przełożonego dyscyplinarnego za
pośrednictwem przełożonego, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji.
3. Wyższy przełożony dyscyplinarny odmawia przyjęcia odwołania, w drodze
postanowienia, jeżeli zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną
albo jest niedopuszczalne. Przepis art. 263 stosuje się odpowiednio.
4. Jeżeli niedotrzymanie terminu, o którym mowa w ust. 1, nastąpiło z przyczyn
od obwinionego niezależnych, obwiniony w terminie 7 dni od daty ustania przeszkody
może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności,
która miała być w terminie wykonana.
5. W kwestii przywrócenia terminu orzeka postanowieniem wyższy przełożony,
przed którym należało dokonać czynności.
6. Na odmowę przywrócenia terminu przysługuje zażalenie.
7. Wniosek o przywrócenie terminu nie wstrzymuje wykonania orzeczenia,
jednakże przełożony dyscyplinarny, do którego wniosek złożono, lub wyższy
przełożony dyscyplinarny może, w drodze postanowienia, wstrzymać wykonanie
orzeczenia; odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia.
8. Jeżeli orzeczenie lub postanowienie w pierwszej instancji wydał Minister
Sprawiedliwości, odwołanie lub zażalenie nie przysługuje. Obwiniony może jednak
w terminie, o którym mowa w ust. 1, zwrócić się do Ministra Sprawiedliwości
z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od orzeczeń.

Ustawa o Służbie Więziennej art. 253

DODAJ