Art. 24. 1. W przypadku stwierdzenia, że produkt może stwarzać zagrożenie
w określonych warunkach, organ nadzoru może, w drodze decyzji:
1) żądać oznakowania produktu odpowiednimi, wyraźnie i zrozumiale
sformułowanymi w języku polskim ostrzeżeniami o zagrożeniach, jakie produkt
może stwarzać;
2) uzależnić wprowadzanie produktu na rynek od wcześniejszego spełnienia
ogólnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa.
2. W przypadku stwierdzenia, że produkt może stwarzać zagrożenie dla
określonych kategorii konsumentów, organ nadzoru może, w drodze decyzji, nakazać
ostrzeżenie tych konsumentów lub powiadomienie opinii publicznej o zagrożeniu,
określając termin i formę ostrzeżenia lub powiadomienia.
3. Organ nadzoru może z urzędu podjąć działania, o których mowa w ust. 2.
4. W przypadku stwierdzenia, że produkt nie jest bezpieczny, organ nadzoru
w drodze decyzji:
1) w przypadku produktów, które nie zostały wprowadzone na rynek:
a) nakazuje wyeliminowanie zagrożeń stwarzanych przez produkt,
b) zakazuje wprowadzania produktu na rynek i nakazuje podjęcie czynności
niezbędnych do zapewnienia przestrzegania tego nakazu;
2) w przypadku produktów wprowadzonych na rynek, nakazuje:
a) wyeliminowanie zagrożeń stwarzanych przez produkt,
b) natychmiastowe wycofanie produktu z rynku,
c) ostrzeżenie konsumentów, określając termin i formę ostrzeżenia,
d) wycofanie produktu od konsumentów i jego zniszczenie.
5. Wycofanie produktu z rynku polega na odebraniu przez producenta
wszystkich egzemplarzy produktu od dystrybutorów oraz zakazaniu prezentowania
i oferowania przez dystrybutorów takiego produktu konsumentom.
6. Wycofanie produktu od konsumentów i jego zniszczenie może zostać
nakazane wyłącznie w przypadku, gdy inne działania byłyby niewystarczające dla
zapobieżenia poważnym zagrożeniom powodowanym przez produkt.
7. Jeżeli organ nadzoru nakazuje wycofanie produktu od konsumentów,
producent jest obowiązany odebrać produkt dostarczony przez konsumentów
i zwrócić kwotę, za jaką produkt został nabyty, bez względu na stopień zużycia
produktu.
8. Konsumentowi będącemu w posiadaniu produktu, w odniesieniu do którego
wydano decyzję nakazującą wycofanie od konsumentów, przysługuje roszczenie
o odkupienie produktu za kwotę, za jaką produkt został nabyty, bez względu na stopień
jego zużycia.
9. Roszczenie, o którym mowa w ust. 8, przysługuje konsumentowi:
1) wobec dystrybutora, od którego konsument nabył produkt, o ile konsument
posiada dowód zakupu produktu;
2) wobec producenta produktu, jeżeli konsument nie dysponuje dowodem zakupu.
10. Środki, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, mogą być stosowane pojedynczo lub
łącznie w zależności od zakresu i rodzaju stwierdzonych niezgodności
z wymaganiami dotyczącymi ogólnego bezpieczeństwa produktu, jak również
zagrożenia stwarzanego przez produkt, oraz mają mieć na celu wyłącznie odwrócenie
niebezpieczeństwa oraz zapewnienie ochrony zdrowia i życia konsumentów.
11. W przypadku stwierdzenia, że produkt stwarza poważne zagrożenie, organ
nadzoru nadaje decyzjom, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, rygor natychmiastowej
wykonalności.
12. W decyzji, o której mowa w ust. 1, 2 i 4, organ nadzoru określa termin
i sposób poinformowania przez stronę o wykonaniu tej decyzji.
13. Organ nadzoru może wystąpić z wnioskiem do wojewódzkiego inspektora
Inspekcji Handlowej o przeprowadzenie kontroli mającej na celu stwierdzenie, czy
decyzje, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, zostały wykonane.
14. Organ nadzoru wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, jeżeli:
1) stwierdzi, że produkt jest bezpieczny;
2) producent lub dystrybutor usunął przyczyny zagrożeń;
3) postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.

Art. 24a. Organ nadzoru informuje Prezesa Biura do spraw Substancji
Chemicznych o decyzjach wydanych na podstawie art. 24 ust. 1, 2 i 4, w przypadku
gdy decyzje te dotyczą zagrożeń stwarzanych przez produkty zawierające substancje
chemiczne lub ich mieszaniny w rozumieniu przepisów o substancjach chemicznych
i ich mieszaninach.

Ustawa o ogólnym bezpieczeństwie produktów art. 24

DODAJ