Art. 24. (wygasł).

Art. 24a. 1. Zarządzanie tunelem położonym w transeuropejskiej sieci
drogowej, będącym na etapie projektowania, budowy lub w użytkowaniu, o długości powyżej 500 m należy do zarządcy drogi, zwanego dalej „zarządzającym tunelem”, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.
2. Do długości tunelu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepis art. 13d ust. 2
ustawy.
3. Do obowiązków zarządzającego tunelem należy w szczególności:
1) sporządzanie dokumentacji bezpieczeństwa tunelu, o której mowa w art. 24d
ust. 1, i jej aktualizowanie;
2) sporządzanie sprawozdań z każdego pożaru oraz wypadku, w którym są ranni lub
zabici albo naruszona została konstrukcja tunelu, który wydarzył się
w tunelu, i przekazywanie ich w terminie 2 tygodni od wystąpienia pożaru lub
wypadku do wojewody, urzędnika zabezpieczenia, służb ratowniczych i Policji;
3) organizowanie szkoleń i ćwiczeń, o których mowa w art. 24e ust. 1 i 2, dla
pracowników zarządzającego tunelem, służb ratowniczych i Policji we
współpracy z urzędnikiem zabezpieczenia oraz Policją;
4) przygotowywanie planów bezpieczeństwa określających zasady postępowania
w razie pożaru, wypadku, awarii technicznej lub katastrofy budowlanej.

Art. 24b. 1. Wojewoda sprawuje nadzór nad zapewnieniem bezpieczeństwa
tunelu, w szczególności przez:
1) wydawanie pozwolenia na użytkowanie tunelu;
2) wyłączanie z użytkowania lub ograniczenie użytkowania tunelu, jeżeli nie są
spełnione wymagania bezpieczeństwa;
3) określanie warunków umożliwiających wznowienie użytkowania tunelu;
4) przeprowadzanie regularnych badań i kontroli tunelu oraz opracowywanie
odnośnych wymagań bezpieczeństwa;
5) kontrolę umieszczania w siedzibie urzędnika zabezpieczenia planów
bezpieczeństwa, o których mowa w art. 24a ust. 3 pkt 4;
6) określanie procedury natychmiastowego zamknięcia tunelu w razie wypadku,
w którym są ranni lub zabici albo naruszona została konstrukcja tunelu,
katastrofy budowlanej lub awarii technicznej;
7) kontrolę wprowadzania działań niezbędnych do zwiększenia bezpieczeństwa
tunelu;
8) przeprowadzanie w tunelu, co najmniej raz na 5 lat, kontroli spełniania wymagań
bezpieczeństwa;
9) powiadamianie uczestników ćwiczeń, o których mowa w art. 24e ust. 1 i 2, o ich
terminie, miejscu przeprowadzenia oraz obowiązku wzięcia w nich udziału.
2. W przypadku stwierdzenia, na podstawie sprawozdania, o którym mowa
w art. 24a ust. 3 pkt 2, że tunel nie spełnia wymagań bezpieczeństwa, wojewoda
powiadamia zarządzającego tunelem i urzędnika zabezpieczenia o konieczności
podjęcia działań zwiększających bezpieczeństwo tunelu.
3. W sytuacji, o której mowa w ust. 2, wojewoda określa warunki użytkowania
tunelu lub ponownego otwarcia tunelu, które będą stosowane do czasu wprowadzenia
środków zaradczych lub innych ograniczeń.
4. W sytuacji, gdy tunel nie spełnia wymagań bezpieczeństwa, a podjęte środki
zaradcze obejmują zasadniczą zmianę konstrukcji tunelu lub sposobu jego
użytkowania, wojewoda przeprowadza analizę ryzyka dla danego tunelu.
5. Opracowując analizę ryzyka, o której mowa w ust. 4, bierze się pod uwagę
wszystkie czynniki projektowe, warunki ruchu, mające wpływ na bezpieczeństwo,
charakterystykę ruchu drogowego, długość danego tunelu i jego geometrię, a także
dobowe natężenie ruchu przejeżdżających samochodów ciężarowych.

Art. 24c. 1. Dla tunelu, o którym mowa w art. 24a ust. 1, zarządzający tunelem,
w uzgodnieniu z wojewodą, powołuje urzędnika zabezpieczenia.
2. Urzędnik zabezpieczenia jest niezależny w zakresie wykonywania swoich
obowiązków, wynikających z ust. 3, i może wykonywać swoje zadania w odniesieniu
do kilku tuneli położonych na obszarze działania zarządzającego tunelem.
3. Do obowiązków urzędnika zabezpieczenia należy w szczególności:
1) koordynacja współpracy zarządzającego tunelem ze służbami ratowniczymi
i Policją;
2) udział w przygotowaniu planów bezpieczeństwa, o których mowa w art. 24a
ust. 3 pkt 4;
3) udział w planowaniu, wdrażaniu i ocenie działań podejmowanych w razie
wypadku, w którym są ranni lub zabici albo naruszona została konstrukcja
tunelu, lub w razie katastrofy budowlanej;
4) kontrola przeszkolenia pracowników zarządzającego tunelem oraz udział
w organizowaniu ćwiczeń, o których mowa w art. 24e ust. 1 i 2;
5) wspólna ze służbami ratowniczymi i Policją ocena ćwiczeń, o których mowa
w art. 24e ust. 1 i 2, sporządzanie sprawozdania zawierającego wnioski z przeprowadzonych ćwiczeń oraz wnioski
dotyczące oceny stanu bezpieczeństwa tunelu;
6) wydawanie opinii w sprawach oddawania tunelu do użytkowania, polegające
w szczególności na opiniowaniu dokumentacji bezpieczeństwa;
7) kontrola prawidłowości utrzymania tuneli;
8) współdziałanie z właściwymi służbami w ocenie każdego wypadku, w którym są
ranni lub zabici albo naruszona
została konstrukcja tunelu, lub też katastrofy budowlanej tunelu.

Art. 24d. 1. Zarządzający tunelem, sporządzając dokumentację bezpieczeństwa,
określa środki zapobiegawcze i ochronne oraz reagowania na potencjalne zdarzenia,
konieczne dla zapewnienia bezpieczeństwa uczestników ruchu drogowego w tunelu,
uwzględniając strukturę ruchu drogowego i inne uwarunkowania związane
z konstrukcją i otoczeniem tunelu.
2. Dokumentacja bezpieczeństwa stanowi integralną część dokumentacji tunelu,
gromadzonej przez zarządzającego tunelem w związku z procesem inwestycyjnym
oraz użytkowaniem tunelu.
3. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
elementy oraz tryb postępowania z dokumentacją bezpieczeństwa, o której mowa
w ust. 1, mając na względzie poszczególne etapy procesu inwestycyjnego oraz etap
użytkowania tunelu.

Art. 24e. 1. Ćwiczenia częściowe dla pracowników zarządzającego tunelem,
służb ratowniczych i Policji organizuje się raz w roku.
2. Ćwiczenia w pełnym zakresie są przeprowadzane w każdym tunelu
przynajmniej raz na 4 lata.
3. Urzędnik zabezpieczenia przekazuje wojewodzie sprawozdanie, o którym
mowa w art. 24c ust. 3 pkt 5.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych i minister właściwy do spraw
transportu określą, w drodze rozporządzenia, zakres ćwiczeń dla rodzajów ćwiczeń,
o których mowa w ust. 1 i 2, mając na uwadze potrzeby zapewnienia bezpieczeństwa
ruchu drogowego w tunelu.

Art. 24f. 1. Wojewoda w trybie art. 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo
budowlane, na wniosek zarządzającego tunelem, może udzielić odstępstwa od wymagań zawartych w przepisach techniczno-budowlanych, dotyczących warunków bezpieczeństwa w tunelu w przypadku możliwości zastosowania rozwiązań
technicznych o wyższych parametrach bezpieczeństwa.
2. Minister właściwy do spraw transportu ocenia zasadność wniosku,
a w przypadku pozytywnej oceny przekazuje go Komisji Europejskiej.
3. Jeżeli w terminie 3 miesięcy od dnia przekazania wniosku Komisji
Europejskiej, Komisja nie zgłosi sprzeciwu na odstępstwo, minister właściwy do
spraw transportu upoważnia wojewodę do udzielenia zgody na odstępstwo.
W przypadku sprzeciwu Komisji upoważnienie do udzielenia zgody na odstępstwo nie
może być udzielone.

Art. 24g. 1. Zarządzający tunelem jest obowiązany przekazywać Generalnemu
Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad sprawozdania, o których mowa w art. 24a
ust. 3 pkt 2, co 2 lata, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następnego po upływie
dwuletniego okresu objętego sprawozdaniem.
2. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad przekazuje, co 2 lata,
Komisji Europejskiej zbiorczą informację z otrzymanych sprawozdań, o których
mowa w ust. 1, ze wskazaniem częstotliwości i przyczyn pożarów oraz wypadków,
w terminie do dnia 30 września roku następnego po upływie dwuletniego okresu
objętego sprawozdaniem.
3. Zbiorcza informacja, o której mowa w ust. 2, zawiera ocenę pożarów
i wypadków w tunelach i informacje na temat rzeczywistej roli i skuteczności
urządzeń i środków bezpieczeństwa.

Art. 24h. Zarządzanie bezpieczeństwem dróg w transeuropejskiej sieci
drogowej polega na:
1) przeprowadzeniu:
a) oceny wpływu planowanej drogi na bezpieczeństwo ruchu drogowego,
b) audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego;
2) dokonywaniu klasyfikacji odcinków dróg:
a) ze względu na koncentrację wypadków śmiertelnych,
b) ze względu na bezpieczeństwo sieci drogowej.

Art. 24i. 1. Ocenę wpływu planowanej drogi na bezpieczeństwo ruchu
drogowego przeprowadza się na etapie planowania tej drogi przed wszczęciem
postępowania w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa
w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku
i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2020 r. poz. 283, 284 i 322).
2. Przy przeprowadzaniu oceny wpływu planowanej drogi na bezpieczeństwo
ruchu drogowego uwzględnia się:
1) liczbę zabitych w wypadkach drogowych oraz liczbę wypadków drogowych na
drogach, z których ruch drogowy może zostać przeniesiony na planowaną drogę;
2) warianty przebiegu i parametrów planowanej drogi w przypadku budowy drogi
oraz rozkład ruchu drogowego na sieci drogowej;
3) wpływ planowanej drogi na istniejącą sieć drogową;
4) wpływ planowanej drogi na uczestników ruchu drogowego;
5) natężenie ruchu drogowego i jego rodzaj;
6) czynniki sezonowe i klimatyczne;
7) potrzeby uczestników ruchu drogowego w zakresie bezpiecznych stref
parkingowych;
8) lokalną aktywność tektoniczną, sejsmiczną oraz możliwość wystąpienia tąpnięć
górniczych.
3. Ocena wpływu planowanej drogi na bezpieczeństwo ruchu drogowego
zawiera w szczególności:
1) opis planowanej budowy lub przebudowy drogi;
2) opis stanu bezpieczeństwa ruchu drogowego istniejącego oraz jego stanu
w przypadku niezrealizowania planowanej budowy lub przebudowy drogi;
3) przedstawienie proponowanych i możliwych rozwiązań w zakresie
bezpieczeństwa ruchu drogowego;
4) analizę wpływu alternatywnych rozwiązań na bezpieczeństwo ruchu drogowego;
5) porównanie rozwiązań alternatywnych, w tym analizę kosztów i korzyści.
4. Wyniki oceny wpływu planowanej drogi na bezpieczeństwo ruchu drogowego
zarządca drogi uwzględnia na kolejnych etapach projektowania budowy albo
przebudowy drogi.

Art. 24j. 1. Audyt bezpieczeństwa ruchu drogowego przeprowadza się:
1) w ramach opracowywania na potrzeby decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach karty informacyjnej przedsięwzięcia lub raportu
o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, ich ewentualnego uzupełniania
oraz gdy w toku postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach wyniknie potrzeba przedstawienia nowego wariantu drogi;
2) przed wszczęciem postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na
realizację inwestycji drogowej, decyzji o pozwoleniu na budowę albo przed
zgłoszeniem wykonywania robót;
3) przed wszczęciem postępowania w sprawie wydania decyzji o pozwoleniu na
użytkowanie drogi lub zawiadomieniem o zakończeniu budowy lub przebudowy
drogi;
4) przed upływem 12 miesięcy od dnia oddania drogi do użytkowania.
2. Przy przeprowadzaniu audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego, o którym
mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględnia się w szczególności:
1) położenie geograficzne oraz warunki geograficzne, klimatyczne
i meteorologiczne;
2) lokalizację i rodzaj skrzyżowań;
3) ograniczenia ruchu;
4) funkcjonalność w ramach sieci drogowej;
5) dopuszczalną oraz projektową prędkość pojazdu;
6) przekrój poprzeczny, w tym liczbę i szerokość pasów ruchu;
7) plan sytuacyjny i profil podłużny;
8) ograniczenia widoczności;
9) dostępność dla środków publicznego transportu zbiorowego;
10) skrzyżowania z liniami kolejowymi;
11) projektowane przejścia dla zwierząt i inne urządzenia ochrony środowiska.
3. Przy przeprowadzaniu audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego, o którym
mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględnia się w szczególności:
1) oznakowanie pionowe i poziome drogi, na podstawie projektu organizacji ruchu;
2) oświetlenie drogi i skrzyżowań;
3) urządzenia i obiekty w pasie drogowym;
4) sposób zagospodarowania terenów przyległych do pasa drogowego, w tym
roślinność;
5) uczestników ruchu drogowego oraz ich potrzeby w zakresie bezpiecznych stref
parkingowych;
6) sposób dostosowania urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego do potrzeb
uczestników ruchu drogowego.
4. Przy przeprowadzaniu audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego, o którym
mowa w ust. 1 pkt 3, uwzględnia się w szczególności:
1) bezpieczeństwo uczestników ruchu drogowego i widoczność w różnych
warunkach pogodowych oraz porach dnia;
2) widoczność oznakowania pionowego i poziomego drogi na podstawie wizji
lokalnej w terenie;
3) stan nawierzchni drogi.
5. Przy przeprowadzaniu audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego, o którym
mowa w ust. 1 pkt 4, uwzględnia się ocenę zachowań uczestników ruchu drogowego
i wpływ tych zachowań na bezpieczeństwo ruchu drogowego.
6. Przy przeprowadzaniu audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego, o którym
mowa w ust. 3–5, uwzględnia się w razie potrzeby kryteria stosowane przy
przeprowadzaniu audytu na etapach wcześniejszych.

Art. 24k. 1. Audyt bezpieczeństwa ruchu drogowego przeprowadza audytor
bezpieczeństwa ruchu drogowego lub
zespół audytujący, w którego skład wchodzi co najmniej jeden audytor
bezpieczeństwa ruchu drogowego.
2. Audyt bezpieczeństwa ruchu drogowego nie może być przeprowadzany przez
audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego, który wykonywał lub wykonuje zadania
w zakresie projektowania, budowy, przebudowy, zarządzania odcinkiem drogi
podlegającym audytowi, zarządzania ruchem lub nadzoru nad zarządzaniem ruchem
na odcinku drogi podlegającym audytowi.
3. Audyt bezpieczeństwa ruchu drogowego nie może być przeprowadzany przez
audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego, którego małżonek, krewny i powinowaty
do drugiego stopnia, osoba związana z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub
kurateli wykonywał lub wykonuje zadania w zakresie projektowania, budowy,
przebudowy, zarządzania odcinkiem drogi podlegającym audytowi, zarządzania ruchem lub nadzoru nad zarządzaniem ruchem na odcinku drogi podlegającym audytowi.
4. Audyt bezpieczeństwa ruchu drogowego może przeprowadzać audytor
bezpieczeństwa ruchu drogowego będący pracownikiem jednostki wykonującej
zadania zarządcy drogi lub audytor bezpieczeństwa ruchu drogowego niepozostający
w stosunku pracy z jednostką wykonującą zadania zarządcy drogi.
5. W jednostce wykonującej zadania zarządcy drogi zatrudniającej audytora
bezpieczeństwa ruchu drogowego tworzy się wieloosobowe lub jednoosobowe
komórki audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego.
6. Działalnością wieloosobowej komórki audytu bezpieczeństwa ruchu
drogowego kieruje audytor bezpieczeństwa ruchu drogowego, zwany dalej
„kierownikiem komórki audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego”.
7. Kierownik komórki audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego podlega
bezpośrednio kierownikowi jednostki, o której mowa w ust. 5, a w Generalnej
Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad – Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych
i Autostrad.
8. Kierownik jednostki, o której mowa w ust. 5, a w Generalnej Dyrekcji Dróg
Krajowych i Autostrad – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, zapewnia
warunki niezbędne do niezależnego, obiektywnego i efektywnego prowadzenia
audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego, w tym zapewnia organizacyjną odrębność
komórki audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego.
9. Do audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego zatrudnionego
w jednoosobowej komórce audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego stosuje się
przepisy ustawy dotyczące kierownika komórki audytu bezpieczeństwa ruchu
drogowego.

Art. 24l. 1. Audyt bezpieczeństwa ruchu drogowego wymaga przedstawienia
jego wyniku, na który składają się sprawozdanie oraz sformułowane na jego podstawie
zalecenia dla zarządcy drogi.
2. Zarządca drogi uwzględnia wynik audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego
na dalszych etapach przygotowania, budowy i użytkowania drogi.
3. W uzasadnionych przypadkach zarządca drogi może nie uwzględnić wyniku
audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, zarządca drogi jest obowiązany do
opracowania uzasadnienia stanowiącego załącznik do wyniku audytu bezpieczeństwa
ruchu drogowego.

Art. 24m. 1. Klasyfikację odcinków dróg ze względu na koncentrację
wypadków śmiertelnych oraz klasyfikację
odcinków dróg ze względu na bezpieczeństwo sieci drogowej przeprowadza się
co najmniej raz na trzy lata.
2. Klasyfikację odcinków dróg ze względu na koncentrację wypadków
śmiertelnych przeprowadza się, w odniesieniu do natężenia ruchu, dla odcinków dróg
pozostających w użytkowaniu nie mniej niż trzy lata.
3. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
metodę dokonywania klasyfikacji, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze liczbę
wypadków drogowych, natężenie ruchu, rodzaj ruchu oraz poprawę poziomu
bezpieczeństwa użytkowników dróg, a także zmniejszenie kosztów wypadków
drogowych.
4. Wyniki klasyfikacji, o których mowa w ust. 1, podlegają ocenie wykonywanej
przez zespół ekspertów powoływany przez zarządcę drogi. W skład zespołu ekspertów
wchodzi co najmniej jedna osoba posiadająca kwalifikacje i doświadczenie
wymienione w art. 24n ust. 2 pkt 4 i 5.
5. Zespół ekspertów, po przeprowadzeniu wizytacji w terenie, przedstawia
zarządcy drogi propozycję działań, które należy podjąć w celu poprawy
bezpieczeństwa ruchu drogowego, mając na uwadze propozycje działań
przedstawione po przeprowadzeniu ostatniej klasyfikacji, o której mowa w ust. 1, oraz
sprawozdań, o których mowa w art. 130b ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. –
Prawo o ruchu drogowym.
6. Zarządca drogi przeprowadza analizę kosztów i korzyści proponowanych
działań, o których mowa w ust. 5. Działania wybrane przez zarządcę drogi są
realizowane w ramach dostępnych środków finansowych.
7. Zarządca drogi jest obowiązany do poinformowania uczestników ruchu
drogowego o wynikach klasyfikacji, o której mowa w ust. 2, na swojej stronie
podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej.

Art. 24n. 1. Audytorem bezpieczeństwa ruchu drogowego jest osoba, która
posiada certyfikat audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego.
2. Certyfikat audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego może uzyskać osoba,
która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) nie została skazana prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo lub
umyślne przestępstwo skarbowe;
4) posiada wyższe wykształcenie techniczne w zakresie budownictwa drogowego,
inżynierii ruchu drogowego lub transportu;
5) posiada co najmniej 5-letnią praktykę w zakresie projektowania dróg, inżynierii
ruchu drogowego, zarządzania drogami, zarządzania ruchem drogowym lub
opiniowania projektów drogowych pod względem bezpieczeństwa ruchu
drogowego;
6) posiada zaświadczenie o ukończeniu szkolenia i zdaniu egzaminu na audytora
bezpieczeństwa ruchu drogowego.
3. Audytor bezpieczeństwa ruchu drogowego ma obowiązek stałego podnoszenia
kwalifikacji zawodowych na szkoleniach okresowych co najmniej raz na trzy lata.
4. Szkolenia zakończone egzaminem, o których mowa w ust. 2 pkt 6, oraz
szkolenia okresowe, o których mowa w ust. 3, przeprowadzają uczelnie w rozumieniu
ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020
r. poz. 85) prowadzące studia drugiego stopnia z zakresu budownictwa drogowego
oraz instytuty badawcze posiadające kategorię naukową A+ albo A, działające w
zakresie budownictwa drogowego na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o
instytutach badawczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1350 i 2227 oraz z 2020 r. poz. 284).
5. (uchylony)
6. Certyfikat audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego wydaje, na wniosek
kandydata na audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego, na okres trzech lat minister
właściwy do spraw transportu, po dostarczeniu przez tego kandydata oświadczenia o spełnieniu wymogów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, oraz dokumentów potwierdzających spełnienie wymogów, o których mowa w ust. 2 pkt 3–6.
7. Certyfikat audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego jest przedłużany na
kolejne trzy lata na wniosek audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego po
dostarczeniu potwierdzenia ukończenia szkolenia okresowego, o którym mowa w ust.
3, oświadczenia o spełnieniu wymogów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, oraz
dokumentu potwierdzającego spełnienie wymogu, o którym mowa w ust. 2 pkt 3.
7a. Rozpatrując wniosek, o którym mowa w ust. 6 i 7, minister właściwy do
spraw transportu wykonuje obowiązek, o którym mowa w art. 13 ust. 1
i 2 rozporządzenia 2016/679, przy pierwszej czynności skierowanej do osoby
składającej wniosek, chyba że posiada ona te informacje, a ich zakres lub treść nie
uległy zmianie.
8. Minister właściwy do spraw transportu odmawia w drodze decyzji
administracyjnej:
1) wydania certyfikatu audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego w przypadku
niespełnienia któregokolwiek z wymogów, o których mowa w ust. 2;
2) przedłużenia certyfikatu audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego
w przypadku niespełnienia któregokolwiek z wymogów, o których mowa
w ust. 7.
9. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób przeprowadzania i zakres programowy szkolenia zakończonego
egzaminem, o którym mowa w ust. 2 pkt 6,
2) sposób przeprowadzania i zakres programowy szkolenia okresowego, o którym
mowa w ust. 3,
3) wzór certyfikatu audytora bezpieczeństwa ruchu drogowego
– mając na uwadze zapewnienie odpowiedniego poziomu edukacyjnego szkoleń oraz
jednolitego wzoru dokumentu.

Art. 24o. Audytor bezpieczeństwa ruchu drogowego traci certyfikat audytora
bezpieczeństwa ruchu drogowego w przypadku:
1) skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
2) pozbawienia praw publicznych;
3) całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia.

Ustawa o drogach publicznych art. 24

DODAJ