Art. 237. § 1. Po wszczęciu postępowania sąd na wniosek prokuratora może
zarządzić kontrolę i utrwalanie treści rozmów telefonicznych w celu wykrycia
i uzyskania dowodów dla toczącego się postępowania lub zapobieżenia popełnieniu
nowego przestępstwa.
§ 2. W wypadkach niecierpiących zwłoki kontrolę i utrwalanie treści rozmów
telefonicznych może zarządzić prokurator, który jest obowiązany zwrócić się
w terminie 3 dni do sądu z wnioskiem o zatwierdzenie postanowienia. Sąd wydaje
postanowienie w przedmiocie wniosku w terminie 5 dni na posiedzeniu bez udziału
stron. W wypadku niezatwierdzenia postanowienia prokuratora sąd w postanowieniu
wydanym w przedmiocie wniosku zarządza zniszczenie wszystkich utrwalonych
zapisów. Zaskarżenie postanowienia wstrzymuje jego wykonanie.
§ 3. Kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych są dopuszczalne tylko
wtedy, gdy toczące się postępowanie lub uzasadniona obawa popełnienia nowego
przestępstwa dotyczy:
1) zabójstwa;
2) narażenia na niebezpieczeństwo powszechne lub sprowadzenia katastrofy;
3) handlu ludźmi;
4) uprowadzenia osoby;
5) wymuszania okupu;
6) uprowadzenia statku powietrznego lub wodnego;
7) rozboju, kradzieży rozbójniczej lub wymuszenia rozbójniczego;
8) zamachu na niepodległość lub integralność państwa;
9) zamachu na konstytucyjny ustrój państwa lub jego naczelne organy, albo na
jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
10) szpiegostwa lub ujawnienia informacji niejawnych o klauzuli tajności „tajne” lub
„ściśle tajne”;
11) gromadzenia broni, materiałów wybuchowych lub radioaktywnych;
12) fałszowania oraz obrotu fałszywymi pieniędzmi, środkami lub instrumentami
płatniczymi albo zbywalnymi dokumentami uprawniającymi do otrzymania
sumy pieniężnej, towaru, ładunku albo wygranej rzeczowej albo zawierającymi
obowiązek wpłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach lub stwierdzenie
uczestnictwa w spółce;
12a) podrabiania lub przerabiania faktur lub używania faktur podrobionych lub
przerobionych w zakresie okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie
dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub jej zwrotu albo
zwrotu innej należności o charakterze podatkowym oraz wystawiania i używania
faktur poświadczających nieprawdę co do okoliczności faktycznych mogących
mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub jej
zwrotu albo zwrotu innej należności o charakterze podatkowym;
13) wytwarzania, przetwarzania, obrotu i przemytu środków odurzających,
prekursorów, środków zastępczych lub substancji psychotropowych;
14) zorganizowanej grupy przestępczej;
15) mienia znacznej wartości;
16) użycia przemocy lub groźby bezprawnej w związku z postępowaniem karnym;
16a) składania fałszywych zeznań oraz przedstawienia przez biegłego, rzeczoznawcę
lub tłumacza fałszywej opinii, ekspertyzy lub tłumaczenia;
16b) fałszywego oskarżenia innej osoby o popełnienie przestępstwa, przestępstwa
skarbowego lub wykroczenia skarbowego;
16c) tworzenia fałszywych dowodów lub innych podstępnych zabiegów, kierujących
przeciwko innej osobie ściganie o przestępstwo, przestępstwo skarbowe lub
wykroczenie skarbowe albo podejmowania takich zabiegów w toku
postępowania;
16d) zatajenia dowodów niewinności osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa,
przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego;
16e) zawiadomienia organu powołanego do ścigania o niepopełnionym przestępstwie
lub przestępstwie skarbowym;
16f) poplecznictwa;
16g) niezawiadomienia o przestępstwie;
17) łapownictwa i płatnej protekcji;
18) stręczycielstwa, kuplerstwa i sutenerstwa;
19) przestępstw określonych w rozdziale XVI ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. –
Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128) oraz w art. 5–8 Rzymskiego
Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego, sporządzonego w Rzymie dnia
17 lipca 1998 r. (Dz. U. z 2003 r. poz. 708 oraz z 2018 r. poz. 1753), zwanego
dalej „Statutem”.
§ 3a. Kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych są dopuszczalne
również w celu ujawnienia mienia zagrożonego przepadkiem, o którym mowa w art.
45 § 2 Kodeksu karnego albo art. 33 § 2 Kodeksu karnego skarbowego.
§ 4. Kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych są dopuszczalne
w stosunku do osoby podejrzanej, oskarżonego oraz w stosunku do pokrzywdzonego
lub innej osoby, z którą może się kontaktować oskarżony albo która może mieć
związek ze sprawcą lub z grożącym przestępstwem.
§ 5. Urzędy i instytucje prowadzące działalność telekomunikacyjną oraz
przedsiębiorca telekomunikacyjny w rozumieniu ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. –
Prawo telekomunikacyjne, obowiązani są umożliwić wykonanie postanowienia sądu
lub prokuratora w zakresie przeprowadzenia kontroli rozmów telefonicznych oraz
zapewnić rejestrowanie faktu przeprowadzenia takiej kontroli.
§ 6. Prawo odtwarzania zapisów ma sąd lub prokurator, a w wypadkach
niecierpiących zwłoki, za zgodą sądu lub prokuratora, także Policja.
§ 7. Prawo zapoznawania się z rejestrem przeprowadzonych kontroli rozmów
telefonicznych ma sąd, a w postępowaniu przygotowawczym – prokurator.
§ 8. (uchylony)

Art. 237a. Jeżeli w wyniku kontroli uzyskano dowód popełnienia przez osobę,
wobec której kontrola była stosowana, innego przestępstwa ściganego z urzędu lub
przestępstwa skarbowego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli, lub
przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego popełnionego przez inną osobę niż objętą zarządzeniem kontroli, prokurator podejmuje decyzję
w przedmiocie wykorzystania tego dowodu w postępowaniu karnym.

Art. 237b. (uchylony)

Kodeks Postępowania Karnego art. 237

DODAJ