Art. 235. § 1. Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zgłosić właściwemu
państwowemu inspektorowi sanitarnemu i właściwemu okręgowemu inspektorowi
pracy każdy przypadek podejrzenia choroby zawodowej.
§ 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1, dotyczy także lekarza podmiotu
właściwego do rozpoznania choroby zawodowej, o którym mowa w przepisach
wydanych na podstawie art. 237 § 1 pkt 6.
§ 2¹. W każdym przypadku podejrzenia choroby zawodowej:
1) lekarz,
2) lekarz dentysta, który podczas wykonywania zawodu powziął takie podejrzenie
u pacjenta
– kieruje na badania w celu wydania orzeczenia o rozpoznaniu choroby zawodowej
albo o braku podstaw do jej rozpoznania.
§ 2². Zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej może również dokonać
pracownik lub były pracownik, który podejrzewa, że występujące u niego objawy
mogą wskazywać na taką chorobę, przy czym pracownik aktualnie zatrudniony
zgłasza podejrzenie za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną
opiekę zdrowotną.
§ 3. W razie rozpoznania u pracownika choroby zawodowej, pracodawca jest
obowiązany:
1) ustalić przyczyny powstania choroby zawodowej oraz charakter i rozmiar
zagrożenia tą chorobą, działając w porozumieniu z właściwym państwowym
inspektorem sanitarnym;
2) przystąpić niezwłocznie do usunięcia czynników powodujących powstanie
choroby zawodowej i zastosować inne niezbędne środki zapobiegawcze;
3) zapewnić realizację zaleceń lekarskich.
§ 4. Pracodawca jest obowiązany prowadzić rejestr obejmujący przypadki
stwierdzonych chorób zawodowych i podejrzeń o takie choroby.
§ 5. Pracodawca przesyła zawiadomienie o skutkach choroby zawodowej do
instytutu medycyny pracy wskazanego w przepisach wydanych na podstawie art. 237
§ 1¹ oraz do właściwego państwowego inspektora sanitarnego.

Art. 235¹. Za chorobę zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie
chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić
bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana
działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy
albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych „narażeniem
zawodowym”.

Art. 235². Rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego
pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo
po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia
udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób
zawodowych.

Kodeks Pracy art. 235

DODAJ