Art. 22. 1. Do umów ubezpieczenia obowiązkowego, w sprawach
nieuregulowanych w ustawie, stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.
2. W odniesieniu do umów ubezpieczeń obowiązkowych, o których mowa
w art. 4 pkt 4, szczegółowy zakres ubezpieczenia, termin powstania obowiązku
ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną określają odrębne przepisy.
3. Zasady kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia
obowiązkowego, o którym mowa w art. 4 pkt 4, oraz konsekwencje jego
niespełnienia określają odrębne ustawy lub umowy międzynarodowe
wprowadzające obowiązek ubezpieczenia.

Art. 22a. 1. Zakład ubezpieczeń informuje poszkodowanego lub
uprawnionego z umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 4 pkt 1 lub 2,
o możliwości wyczerpania się określonej w umowie ubezpieczenia sumy
gwarancyjnej, w przypadku gdy łączna kwota wypłaconych odszkodowań lub
innych świadczeń przekroczy 80% określonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.
2. Przekazując informację, o której mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń
informuje jednocześnie poszkodowanego lub uprawnionego z umowy
ubezpieczenia o możliwości wytoczenia powództwa do właściwego sądu
o ukształtowanie, na podstawie art. 3571 Kodeksu cywilnego, stosunku prawnego
wynikającego z umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 4 pkt 1 lub 2.

Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych art. 22