Art. 22. 1. Gmina może udzielić repatriantowi, na jego wniosek, pomocy
polegającej na przeprowadzeniu remontu, adaptacji lub na wyposażeniu lokalu
mieszkalnego w miejscu osiedlenia się w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Zadanie gminy, o którym mowa w ust. 1, jest zadaniem z zakresu administracji rządowej.
3. Gmina otrzymuje z budżetu państwa dotację celową na realizację zadania, o
którym mowa w ust. 1, do wysokości 6000 zł na repatrianta i na każdego członka jego najbliższej rodziny.
4. Kwota, o której mowa w ust. 3, ulega corocznie od dnia 1 stycznia
podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów w stosunku do
analogicznego okresu roku poprzedniego, ogłaszanego w komunikacie Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej „Monitor Polski”, w terminie 15 dni po upływie trzeciego kwartału.
5. Pomocy, o której mowa w ust. 1, nie udziela się repatriantowi, któremu gmina
zapewniła lokal mieszkalny w trybie określonym w art. 21.
6. Repatriant składa wniosek, o którym mowa w ust. 1, osobiście do wójta
(burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce osiedlenia się
repatrianta w terminie 2 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego.

Ustawa o repatriacji art. 22

DODAJ