Art. 21. 1. W razie podjęcia zawieszonego postępowania karnego w wypadkach
określonych w art. 10 albo wznowienia postępowania karnego w wypadkach
określonych w art. 11, świadek koronny jest zobowiązany do zwrotu właściwemu
organowi równowartości świadczeń otrzymanych w ramach pomocy, a jeżeli pomoc polegała na wydaniu dokumentów, o których mowa w art. 14 ust. 1, również do zwrotu tych dokumentów.
2. Prokurator może także zobowiązać podejrzanego, który spełnił warunki
przewidziane w art. 3 ust. 1, do zwrotu właściwemu organowi równowartości
świadczeń otrzymanych w ramach pomocy, jeżeli prokurator nie wystąpił z wnioskiem, o którym mowa w art. 5 ust. 1, albo sąd wydał postanowienie o odmowie
dopuszczenia dowodu z zeznań świadka koronnego.
3. Na postanowienie określone w ust. 1 i 2 przysługuje zażalenie do sądu,
o którym mowa w art. 5 ust. 1.
4. W razie uchylania się od obowiązku zwrotu równowartości udzielonej
pomocy lub wydanych dokumentów, stosuje się przepisy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.

Ustawa o świadku koronnym art. 21

DODAJ