Art. 219. 1. Obowiązek świadczeń osobistych i rzeczowych nakłada wójt lub
burmistrz (prezydent miasta) na podstawie doraźnie zgłoszonych wniosków przez
organy i kierowników jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 202
ust. 1, a także dowódców jednostek wojskowych.
2. Decyzji o nałożeniu obowiązku świadczenia nadaje się rygor
natychmiastowej wykonalności w terminie w niej określonym.
3. Wójt, burmistrz (prezydent miasta) w szczególnych sytuacjach, może
nakładać obowiązek świadczeń osobistych lub rzeczowych również w drodze
obwieszczeń lub w inny sposób.
4. Obowiązkowi świadczeń osobistych nie podlegają osoby reklamowane od
obowiązku pełnienia czynnej służby wojskowej.
5. Do świadczeń osobistych wykonywanych w czasie mobilizacji i wojny
stosuje się odpowiednio przepisy art. 200 ust. 1 i 2, art. 201 ust. 3, art. 204–206a
i art. 207a.
6. Do świadczeń rzeczowych wykonywanych w czasie mobilizacji i wojny
stosuje się odpowiednio przepisy art. 208 ust. 4, art. 209 ust. 3, art. 211–214
i art. 215a.
7. Osoby przeznaczone w czasie pokoju do wykonania świadczeń osobistych
lub rzeczowych są obowiązane do ich wykonania w terminie i miejscu określonym
w decyzji o przeznaczeniu lub w wezwaniu do wykonania tych świadczeń.
8. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia:
1) tryb i zakres nakładania obowiązku świadczeń osobistych i rzeczowych;
2) wzory decyzji administracyjnych, wniosków i obwieszczeń oraz zaświadczeń
wydawanych w sprawach świadczeń osobistych i rzeczowych;
3) szczegółowe zasady i tryb odpłatności za używanie przedmiotów świadczeń rzeczowych;
4) tryb i sposób ustalania i wypłacania odszkodowań za szkody w nich powstałe;
5) tryb wypłacania ryczałtu i należności pieniężnych za wykonanie świadczeń
osobistych, a także dokumenty składane w celu ich wypłacania.
9. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 8, należy uwzględnić
w szczególności priorytet zadań realizowanych przez Siły Zbrojne lub zadań
realizowanych na ich rzecz; obowiązek informowania się tych organów oraz ich
powiadamiania przez osoby zobowiązane do wykonywania świadczeń o sytuacjach
i okolicznościach mających wpływ na ich wykonanie; możliwość dokonania
odpłatności za używanie przedmiotu świadczenia rzeczowego lub wypłacenia
ryczałtu i należności pieniężnych za wykonanie świadczenia osobistego nie
wcześniej niż po wykonaniu tego świadczenia oraz obowiązek ich zwrotu
w przypadku nienależnej wypłaty.

Ustawa o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej art. 219

Poprzedni

Art. 218. Dobra kultury objęte ochroną specjalną w rozumieniu Konwencji haskiej z dnia 14 maja 1954 r. o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego (Dz. U. z 1957 r. poz. 212) lub ochron...

Nastepny

Art. 220. Osobom obowiązanym do wykonywania świadczeń osobistych i członkom ich rodzin przysługują uprawnienia określone w art. 206.

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej
  • Wejscie w życie 29 listopada 1967
  • Ost. zmiana ustawy 1 stycznia 2021
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 04 12 2020
Komentarze

Wyszukiwarka