Art. 217. § 1. Rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie lub podlegające
zajęciu w celu zabezpieczenia kar majątkowych, środków karnych o charakterze
majątkowym, przepadku, środków kompensacyjnych albo roszczeń o naprawienie
szkody należy wydać na żądanie sądu lub prokuratora, a w wypadkach niecierpiących
zwłoki – także na żądanie Policji lub innego uprawnionego organu.
§ 2. Osobę mającą rzecz podlegającą wydaniu wzywa się do wydania jej
dobrowolnie.
§ 3. W razie zatrzymania rzeczy stosuje się odpowiednio przepis art. 228.
Protokołu można nie sporządzać, jeżeli rzecz załącza się do akt sprawy.
§ 4. Jeżeli wydania żąda Policja albo inny uprawniony organ działający we
własnym zakresie, osoba, która rzecz wyda, ma prawo niezwłocznie złożyć wniosek
o sporządzenie i doręczenie jej postanowienia sądu lub prokuratora o zatwierdzeniu
zatrzymania, o czym należy ją pouczyć. Doręczenie powinno nastąpić w terminie
14 dni od zatrzymania rzeczy.
§ 5. W razie odmowy dobrowolnego wydania rzeczy można przeprowadzić jej
odebranie. Przepisy art. 220 § 3 i art. 229 stosuje się odpowiednio.

Kodeks Postępowania Karnego art. 217