Art. 214. 1. Poprzednim właścicielom, których prawa do odszkodowania za
przejęte przez państwo grunty, budynki i inne części składowe nieruchomości,
przewidziane w art. 7 ust. 4 i 5 oraz art. 8 dekretu z dnia 26 października 1945 r.
o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy wygasły na
podstawie przepisów ustawy wymienionej w art. 241 pkt 1, jeżeli w terminie do dnia
31 grudnia 1988 r. zgłosili oni lub ich następcy prawni wnioski o oddanie gruntów
w użytkowanie wieczyste, może zostać zwrócona nieruchomość stanowiąca ich dawną
własność.
2. Zwrot nieruchomości, o którym mowa w ust. 1, przysługuje poprzednim
właścicielom działek zabudowanych domami jednorodzinnymi, małymi domami
mieszkalnymi i domami, w których liczba izb nie przekracza 20, oraz domami,
w których przed dniem 21 listopada 1945 r. została wyodrębniona własność
poszczególnych lokali, a także domami, które stanowiły przed tym dniem własność
spółdzielni mieszkaniowych.
3. O przyznaniu prawa użytkowania wieczystego gruntów i o zwrocie budynków
orzeka właściwy organ.
4. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do obiektów sakralnych, klasztorów,
domów zakonnych i innych obiektów kościelnych, użytkowanych w całości przez
byłych właścicieli lub ich następców prawnych. Jeżeli obiekty te są użytkowane tylko
w części, przepis ust. 2 stosuje się wyłącznie w granicach faktycznego władania.
5. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste
osobom innym niż byli właściciele oraz do gruntów oddanych w użytkowanie.

Art. 214a. 1. Odmawia się oddania gruntu w użytkowanie wieczyste lub
przeniesienia prawa własności gruntu na rzecz osoby uprawnionej, o której mowa
w art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu
gruntów na obszarze m.st. Warszawy, niezależnie od przyczyn wymienionych
w art. 7 ust. 2 tego dekretu, ze względu na:
1) przeznaczenie lub wykorzystywanie na cele określone w art. 6;
2) sprzedaż lub oddanie w użytkowanie wieczyste na rzecz osób trzecich;
3) zabudowę przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego
dokonaną po dniu wejścia w życie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy, której wartość przenosi znacznie wartość zajętego na ten cel gruntu;
4) odbudowę lub remont, dokonany ze środków publicznych, budynków, o których
mowa w art. 5 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu
gruntów na obszarze m.st. Warszawy, zniszczonych w latach 1939–1945 więcej
niż w 50%;
5) brak możliwości dokonania zgodnego z prawem i ładem przestrzennym podziału
nieruchomości, której części dotyczy roszczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1
i 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na
obszarze m.st. Warszawy;
6) zajmowanie lokalu przez lokatora w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy
i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 611);
7) przeznaczenie nieruchomości na cele nauki, oświaty i kultury;
8) położenie gruntu w ramach publicznego kompleksu wypoczynkowego lub
rekreacyjnego lub terenów zieleni w rozumieniu art. 5 pkt 21 ustawy z dnia
16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2020 r. poz. 55, 471 i 1378);
9) ustanowienie lub przeniesienie na rzecz osób trzecich praw rzeczowych na
gruncie, budynku lub ich części albo oddanie nieruchomości lub jej części do
odpłatnego korzystania, w szczególności na podstawie umowy najmu lokalu
mieszkalnego – bez względu na czas trwania stosunku cywilnoprawnego z osobą
trzecią;
10) przeszkody powodujące, iż ustanowienie użytkowania wieczystego oraz
własności budynku lub innego urządzenia powodowałyby sprzeczność
z przeznaczeniem społeczno-gospodarczym tych praw;
11) niemożność pogodzenia z prawidłowym ukształtowaniem stosunków
sąsiedzkich;
12) przeznaczenie lub wykorzystanie nieruchomości na cele użyteczności publicznej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się także w przypadku, gdy wyłączenia, o których mowa
w ust. 1, dotyczą części gruntu, budynku albo ich części składowych.

Art. 214b. 1. W sprawach dotyczących rozpatrzenia wniosków, o których mowa
w art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu
gruntów na obszarze m.st. Warszawy umarza się postępowanie, jeżeli nie jest możliwe
ustalenie stron postępowania lub ich adresów.
2. Podstawa umorzenia zachodzi, gdy organ wezwał nieustalone strony lub
strony, których adresów nie ustalono, do uczestnictwa w postępowaniu przez
ogłoszenie, a w sprawie nie wpłynęło żadne pismo pochodzące od wzywanej strony
w przeciągu ostatnich 30 lat poprzedzających dzień publikacji ogłoszenia. Organ
wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, jeżeli w terminie 6 miesięcy od dnia
ogłoszenia wzywana strona nie zgłosiła swych praw albo zgłosiwszy je, nie
udowodniła ich w terminie kolejnych 3 miesięcy lub nie wskazała swego adresu.
2a. Wnioskodawca oraz jego ewentualni następcy prawni nie mogą być
reprezentowani przez kuratora spadku lub kuratora dla osoby nieznanej z miejsca
pobytu.
3. Ogłoszenie zawiera:
1) imię, nazwisko oraz ostatnie znane organowi miejsce zamieszkania
wnioskodawcy;
2) informację o złożonym wniosku;
3) wskazanie nieruchomości objętej złożonym wnioskiem;
4) wezwanie, aby wzywana strona w terminach, o których mowa w ust. 2 zdanie
drugie, zgłosiła i udowodniła swe prawa, gdyż w przeciwnym razie
postępowanie zostanie umorzone.
4. Ogłoszenie zamieszcza się w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym a ponadto
w prasie lokalnej obejmującej swym zasięgiem miejsce ostatniego zamieszkania
wnioskodawcy, a także na okres 30 dni na stronie internetowej właściwego urzędu.
5. Decyzja o umorzeniu postępowania stanowi podstawę do ujawnienia tytułu
własności do nieruchomości Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego
w księgach wieczystych prowadzonych dla budynku i dla lokali wydzielonych z tego
budynku jako odrębnych nieruchomości oraz do zamknięcia powyższych ksiąg.
6. Prezydent m.st. Warszawy zawiadamia o wydaniu decyzji w trybie art. 214b
w drodze obwieszczenia w urzędowym publikatorze teleinformatycznym – Biuletynie
Informacji Publicznej m.st. Warszawy. Skutek doręczenia decyzji następuje
z upływem 14 dni od dnia obwieszczenia.

Art. 214c. Odmawia się oddania gruntu w użytkowanie wieczyste na rzecz
osoby, która nabyła prawo lub roszczenie od kuratora reprezentującego osobę
uprawnioną ustanowionego, dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, jeżeli nie było
podstaw do jego ustanowienia albo od kuratora spadku lub z naruszeniem przepisów o dziedziczeniu, w tym przepisów dotyczących dziedziczenia spadków wakujących lub nieobjętych.

Ustawa o gospodarce nieruchomościami art. 214

DODAJ