Art. 20. 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych
do służby:
1) I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;
2) II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;
3) III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.
2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku
lub nie pozostaje w związku ze służbą.
3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania
obowiązków służbowych;
2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych;
3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza;
4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami
służby;
5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy
pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych
właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi,
w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4
i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie
stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej
służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej
istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków
służbowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli:
1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3;
2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było
udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie
albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli
jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom
i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz
posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności
i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości;
3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się
żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza
rozmyślnie.

Ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin art. 20

DODAJ