Art. 20. 1. W przypadku zdarzenia radiacyjnego należy dołożyć starań, o ile jest
to możliwe, żeby członek ekipy awaryjnej nie otrzymał dawki przekraczającej wartość
rocznej dawki granicznej dla pracowników.
2. W przypadku gdy spełnienie wymagania, o którym mowa w ust. 1, nie jest
możliwe, dawki skuteczne (efektywne) otrzymane przez członków ekip awaryjnych
muszą mieścić się w zakresie poziomów odniesienia dawek skutecznych
(efektywnych) określonych w odpowiednim planie postępowania awaryjnego.
3. Wartości poziomów odniesienia dawek skutecznych (efektywnych), o których
mowa w ust. 2, ustala się na poziomie poniżej 100 mSv, z wyjątkiem przypadku
narażenia wyjątkowego, o którym mowa w ust. 4.
4. W przypadku narażenia wyjątkowego wynikającego z działań mających na
celu:
1) ratowanie życia ludzkiego,
2) zapobieżenie groźnym dla zdrowia skutkom promieniowania jonizującego,
3) zapobieżenie wystąpieniu katastrofalnych warunków
– wartości poziomów odniesienia dawki skutecznej (efektywnej) określone
w odpowiednim planie postępowania awaryjnego mogą przekraczać 100 mSv, ale nie
mogą przekraczać 500 mSv.
5. Osobami podejmującymi działania, o których mowa w ust. 4, mogą być
wyłącznie ochotnicy, którzy przed podjęciem tych działań zostali poinformowani,
w przypadku wewnętrznej ekipy awaryjnej – przez kierownika jednostki
organizacyjnej, a w przypadku zewnętrznej ekipy awaryjnej – przez osobę kierującą
działaniami ekipy awaryjnej, o związanym z ich działaniem ryzyku dla zdrowia
i dostępnych środkach ochrony, a następnie dobrowolnie podjęli decyzję o udziale
w działaniach. Rezygnacja z udziału w działaniach nie może stanowić podstawy do
rozwiązania stosunku pracy.
6. Niezwłocznie po zakończeniu działań, w których członkowie ekip awaryjnych
mogli być narażeni na otrzymanie dawek, o których mowa w ust. 3 lub 4, są oni
informowani, w przypadku wewnętrznej ekipy awaryjnej – przez kierownika jednostki
organizacyjnej, a w przypadku zewnętrznej ekipy awaryjnej – przez osobę kierującą
działaniami ekipy awaryjnej, o otrzymanych dawkach i wynikającym z tego ryzyku
dla zdrowia.
7. Członkowie ekip awaryjnych, którzy otrzymali dawki, o których mowa w ust.
3 lub 4, nie mogą być odsunięci od dalszej pracy zawodowej w warunkach narażenia
bez ich zgody, z zastrzeżeniem art. 31 ust. 2 i 3.
8. Kierownik jednostki organizacyjnej – w przypadku wewnętrznej ekipy
awaryjnej, a w przypadku zewnętrznej ekipy awaryjnej – osoba kierująca działaniami
tej ekipy, niezwłocznie kieruje członka ekipy awaryjnej, który otrzymał dawkę
określoną w ust. 4, na badania lekarskie. Przepisy art. 31 ust. 2 i 3 stosuje się
odpowiednio.

Art. 20a. 1. W przypadku wewnętrznej ekipy awaryjnej – kierownik jednostki
organizacyjnej, a w przypadku zewnętrznej ekipy awaryjnej – osoba kierująca
działaniami tej ekipy, zapewnia członkom ekipy awaryjnej:
1) opiekę medyczną oraz niezbędne środki ochrony indywidualnej i sprzęt
dozymetryczny, stosownie do warunków narażenia w przypadku zdarzenia
radiacyjnego;
2) prowadzenie pomiarów dawek indywidualnych albo pomiarów
dozymetrycznych na miejscu zdarzenia radiacyjnego oraz rejestrowanie danych
w tym zakresie.
2. Pomiary dozymetryczne, o których mowa w ust. 1 pkt 2, prowadzi się tak,
żeby możliwe było dokonanie oceny dawek indywidualnych dla każdego członka
ekipy awaryjnej uczestniczącego w działaniach ekipy awaryjnej.

Prawo atomowe art. 20

DODAJ