Art. 20. 1. Osoba powodująca utratę albo ograniczenie wartości użytkowej
gruntów jest obowiązana do ich rekultywacji na własny koszt.
2. Rekultywacji na cele rolnicze gruntów położonych, w rozumieniu przepisów
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, na obszarach rolniczej przestrzeni
produkcyjnej, zdewastowanych lub zdegradowanych przez nieustalone osoby,
w wyniku klęsk żywiołowych lub ruchów masowych ziemi, dokonuje właściwy organ
wymieniony w art. 5, przy wykorzystaniu środków budżetu województwa, o których
mowa w art. 22b ust. 1, a rekultywacji gruntów leśnych i gruntów przeznaczonych do
zalesienia – przy wykorzystaniu środków pochodzących z budżetu państwa, na
zasadach określonych w przepisach o lasach.
2a. Rekultywacji na cele inne niż wymienione w ust. 2 pozostałych gruntów
zdewastowanych lub zdegradowanych przez nieustalone osoby, w wyniku klęsk
żywiołowych lub ruchów masowych ziemi, dokonuje właściwy organ wymieniony
w art. 5, przy wykorzystaniu środków pochodzących z budżetu państwa lub środków
osób zainteresowanych prowadzeniem działalności na zrekultywowanych gruntach.
3. Rekultywację i zagospodarowanie gruntów planuje się, projektuje i realizuje
na wszystkich etapach działalności przemysłowej.
4. Rekultywację gruntów prowadzi się w miarę jak grunty te stają się zbędne
całkowicie, częściowo lub na określony czas do prowadzenia działalności
przemysłowej oraz kończy się w terminie do 5 lat od zaprzestania tej działalności.
5. Jeżeli działalność przemysłowa powodująca obowiązek rekultywacji gruntów
prowadzona jest przez kilka osób, obowiązek ten ciąży na każdej z nich, odpowiednio
do zakresu działalności powodującej potrzebę rekultywacji.
6. W przypadku zmiany osoby zobowiązanej do rekultywacji gruntów, w drodze
decyzji właściwego organu wymienionego w art. 5, następuje przekazanie praw
i obowiązków wynikających z wcześniej wydanych decyzji.

Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych art. 20

DODAJ