Art. 1. Ustawa reguluje:
1) ewidencjonowanie, gromadzenie, przechowywanie, opracowywanie,
zabezpieczenie, udostępnianie i publikowanie dokumentów organów
bezpieczeństwa państwa, wytworzonych oraz gromadzonych od dnia 22 lipca
1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r., a także organów bezpieczeństwa Trzeciej Rzeszy Niemieckiej i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, dotyczących:
a) popełnionych na osobach narodowości polskiej lub obywatelach
polskich innych narodowości w okresie od dnia 8 listopada 1917 r. do
dnia 31 lipca 1990 r.:
– zbrodni nazistowskich,
– zbrodni komunistycznych,
– zbrodni ukraińskich nacjonalistów i członków ukraińskich formacji
kolaborujących z Trzecią Rzeszą Niemiecką,
– innych przestępstw stanowiących zbrodnie przeciwko pokojowi,
ludzkości lub zbrodnie wojenne,
b) innych represji z motywów politycznych, jakich dopuścili się
funkcjonariusze polskich organów ścigania lub wymiaru
sprawiedliwości albo osoby działające na ich zlecenie, a ujawnionych
w treści orzeczeń zapadłych na podstawie ustawy z dnia 23 lutego
1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób
represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa
Polskiego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2099),
c) działalności organów bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 5;
1a) opracowywanie, publikowanie i udostępnianie inwentarza archiwalnego
Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko
Narodowi Polskiemu;
2) tryb postępowania w zakresie ścigania przestępstw określonych w pkt 1 lit. a;
2a) ochronę dobrego imienia Rzeczypospolitej Polskiej i Narodu Polskiego;
2b) przygotowywanie i publikowanie katalogów prowadzonych przez Biuro
Lustracyjne;
2c) prowadzenie rejestrów oświadczeń lustracyjnych, analizę oświadczeń
lustracyjnych oraz przygotowywanie postępowań lustracyjnych;
3) ochronę danych osobowych osób, których dotyczą dokumenty zgromadzone
w archiwum Instytutu Pamięci;
4) prowadzenie działań w zakresie edukacji publicznej;
5) poszukiwanie miejsc spoczynku osób poległych w walkach o niepodległość
i zjednoczenie Państwa Polskiego, a zwłaszcza tych, które straciły życie
wskutek walki z narzuconym systemem totalitarnym lub wskutek represji
totalitarnych lub czystek etnicznych w okresie od dnia 8 listopada 1917 r. do
dnia 31 lipca 1990 r.;
6) prowadzenie działalności związanej z upamiętnianiem historycznych
wydarzeń, miejsc oraz postaci w dziejach walk i męczeństwa Narodu
Polskiego, zarówno w kraju, jak i za granicą, a także miejsc walk
i męczeństwa innych narodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w okresie od dnia 8 listopada 1917 r. do dnia 31 lipca 1990 r.

Ustawa o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu art. 1

DODAJ