Art. 17. 1. Pełnomocnik udziela repatriantowi oraz członkom jego najbliższej
rodziny, jednorazowo, w drodze decyzji, pomocy ze środków budżetu państwa na:
1) pokrycie kosztów przejazdu lub przelotu oraz przewozu mienia do
Rzeczypospolitej Polskiej w wysokości dwukrotności ceny biletu kolejowego
drugiej klasy od najbliższej miejscu zamieszkania repatrianta za granicą stacji
kolejowej do miejsca osiedlenia się w Rzeczypospolitej Polskiej, na repatrianta i
każdego członka najbliższej rodziny repatrianta;
2) zagospodarowanie i bieżące utrzymanie, w wysokości dwukrotnego przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej, ogłaszanego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w kwartale poprzedzającym dzień
przyznania pomocy, na repatrianta i każdego członka najbliższej rodziny repatrianta;
3) pokrycie kosztów związanych z podjęciem w Rzeczypospolitej Polskiej nauki
przez osobę małoletnią, podlegającą obowiązkowi szkolnemu w rozumieniu art.
35 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1148 i 1078), w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia na każde dziecko.
2. Starosta właściwy ze względu na miejsce osiedlenia się repatrianta udziela
repatriantowi, który poniósł koszty związane z remontem, adaptacją lub
wyposażeniem lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się w Rzeczypospolitej
Polskiej, na jego wniosek, w drodze decyzji, pomocy finansowej ze środków budżetu
państwa na częściowe pokrycie poniesionych, udokumentowanych przez repatrianta
kosztów, w wysokości do 6000 zł na repatrianta i każdego członka najbliższej rodziny
repatrianta, prowadzącego wspólnie z nim gospodarstwo domowe.
3. (uchylony)
4. Pomocy, o której mowa w ust. 1 pkt 1, może udzielić konsul, jeżeli osoba,
której wydano wizę krajową w celu repatriacji, nie posiada wystarczających środków
na pokrycie kosztów podróży do Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Kwota pomocy, o której mowa w ust. 2, ulega corocznie od dnia 1 stycznia
podwyższeniu w stosunku do analogicznego okresu roku poprzedniego, przy
zastosowaniu wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie
pierwszych trzech kwartałów, ogłaszanego w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”,
w terminie 15 dni po upływie trzeciego kwartału.
6. Kwotę stanowiącą równowartość pomocy, o której mowa w ust. 1 i 2, wypłaca
starosta właściwy ze względu na miejsce osiedlenia się repatrianta.
7. Zadania starosty, o których mowa w ust. 2 i 6, są zadaniami zleconymi z
zakresu administracji rządowej.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, kwotę stanowiącą równowartość
pomocy, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wypłaca konsul i informuje o tym Pełnomocnika.

Art. 17a. 1. Repatriant składa wniosek, o którym mowa w art. 17 ust. 2, do
starosty, o którym mowa w art. 17 ust. 6, w terminie 2 lat od dnia nabycia przez
repatrianta obywatelstwa polskiego.
2. Wniosek, o którym mowa w art. 17 ust. 2, obejmuje członków najbliższej
rodziny repatrianta prowadzących z nim wspólnie gospodarstwo domowe.
3. Wniosek, o którym mowa w art. 17 ust. 2, składa się na formularzu, który
zawiera następujące dane i informacje dotyczące wnioskodawcy:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) nazwisko rodowe;
3) imiona rodziców;
4) nazwisko rodowe matki;
5) datę urodzenia;
6) adres miejsca zamieszkania;
7) datę nabycia obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji;
8) liczbę członków najbliższej rodziny repatrianta prowadzących wspólnie z nim gospodarstwo domowe;
9) imię, nazwisko, datę urodzenia, datę przybycia do Rzeczypospolitej Polskiej oraz
stopień pokrewieństwa w stosunku do wnioskodawcy każdej z osób, o której
mowa w pkt 8;
10) informację na temat wysokości i zakresu pomocy, o której mowa w art. 17 ust.
2, przyznanej dotychczas wnioskodawcy lub członkowi jego najbliższej rodziny
objętemu wnioskiem, decyzją starosty, wydaną przed dniem złożenia wniosku;
11) uzasadnienie wniosku.
4. Do wniosku, o którym mowa w art. 17 ust. 2, dołącza się:
1) kopię dowodu osobistego wnioskodawcy, a jeżeli wnioskodawcą jest osoba
małoletnia – kopię dowodu osobistego osoby, pod której opieką pozostaje;
2) dowód poniesienia kosztów, o których mowa w art. 17 ust. 2, a w przypadku
osoby małoletniej, dowód poniesienia kosztów przez osobę, pod której opieką pozostaje;
3) kopię decyzji wojewody w sprawie potwierdzenia posiadania przez
wnioskodawcę obywatelstwa polskiego;
4) dokument, z którego wynika tytuł prawny wnioskodawcy do lokalu
mieszkalnego, o którym mowa w art. 17 ust. 2;
5) inne dokumenty potwierdzające okoliczności wymienione we wniosku;
6) oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
zeznań, że dane i informacje zawarte we wniosku są prawdziwe.
5. Kwoty stanowiące równowartość pomocy, o której mowa w art. 17 ust. 1 i 2,
wypłaca się w terminie 45 dni od dnia wydania decyzji w tej sprawie.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór formularza wniosku, o którym mowa w art. 17 ust. 2, mając na uwadze potrzebę
zapewnienia sprawności postępowania o przyznanie pomocy oraz kompletności
danych przedstawianych we wniosku.

Art. 17b. 1. Pełnomocnik udziela repatriantowi, który przybył do
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej w celu repatriacji, posiadając
dowód potwierdzający zapewnienie warunków do osiedlenia się w postaci:
1) oświadczenia obywatela polskiego, o którym mowa w art. 12 ust. 3 pkt 3, albo
2) decyzji Pełnomocnika w sprawie przyznania miejsca w ośrodku
− na jego wniosek, w drodze decyzji, pomocy finansowej na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.
2. Pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, udziela się w formie dopłaty do:
1) czynszu najmu lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego albo
2) opłaty do zakwaterowania w domu studenckim, albo
3) kosztów nabycia lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego.
2a. Wniosek o przyznanie pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa
w ust. 1, obejmuje członków najbliższej rodziny repatrianta prowadzących wspólnie z
nim gospodarstwo domowe.
3. Pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, można udzielać w okresie nie
dłuższym niż 10 lat od dnia:
1) przybycia repatrianta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli
wnioskodawcą jest repatriant, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, lub
2) w którym upłynął okres pobytu repatrianta w ośrodku, jeżeli wnioskodawcą jest
repatriant, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.
4. Pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa w ust. 2 pkt 1, można
udzielać na czas trwania umowy najmu.
5. Pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa w ust. 2 pkt 2, można
udzielać na czas zakwaterowania w domu studenckim.
6. Łączna wysokość pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, nie może
przekroczyć kwoty 25 000 zł na repatrianta oraz na każdego członka jego najbliższej
rodziny prowadzącego wspólnie z nim gospodarstwo domowe.
7. Wysokość pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa w ust. 2 pkt
1, nie może w miesiącu przekraczać kwoty:
1) 300 zł na repatrianta oraz na każdego członka jego najbliższej rodziny
prowadzącego wspólnie z nim gospodarstwo domowe;
2) miesięcznej kwoty czynszu wynikającej z umowy najmu.
8. Wysokość pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa w ust. 2 pkt
2, nie może w miesiącu przekraczać kwoty:
1) 300 zł na repatrianta;
2) miesięcznej opłaty za zakwaterowanie w domu studenckim.
8a. Wysokość pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa w ust. 2 pkt
3, zwiększa się o dopłatę w wysokości nieprzekraczającej kwoty 25 000 zł łącznie na
repatrianta oraz członków jego najbliższej rodziny prowadzących wspólnie z nim
gospodarstwo domowe. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio.
8b. Wysokość pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa w ust. 2 pkt
3, udzielonej repatriantowi oraz członkom jego najbliższej rodziny prowadzącym
wspólnie z nim gospodarstwo domowe nie może przekroczyć ceny lokalu
mieszkalnego lub budynku mieszkalnego określonej w umowie sprzedaży zawartej w
formie aktu notarialnego.
8c. W przypadku nabycia tego samego lokalu mieszkalnego lub budynku
mieszkalnego wspólnie przez kilku repatriantów prowadzących odrębne gospodarstwa
domowe przepis ust. 8b stosuje się odpowiednio.
9. Repatriant może złożyć wniosek o zamianę formy pomocy finansowej, o której
mowa w ust. 1, z dopłaty, o której mowa w ust. 2 pkt 1, na dopłatę, o której mowa w
ust. 2 pkt 2, oraz z dopłaty, o której mowa w ust. 2 pkt 2, na dopłatę, o której mowa w
ust. 2 pkt 1. Przepisy art. 17c stosuje się odpowiednio.
10. Repatriant może złożyć wniosek o zamianę formy pomocy finansowej, o
której mowa w ust. 1, z dopłaty, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lub 2, na dopłatę, o której
mowa w ust. 2 pkt 3. Przepisy art. 17c stosuje się odpowiednio.
11. W przypadku, o którym mowa w ust. 10, kwota dopłaty, o której mowa w
ust. 2 pkt 3, ulega pomniejszeniu o wykorzystaną kwotę dopłaty, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lub 2.
12. W przypadku zakończenia okresu najmu lokalu mieszkalnego lub budynku
mieszkalnego albo zakwaterowania w domu studenckim, których czynsz lub opłata
były spłacane przy udziale pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa w ust.
2 pkt 1 lub 2, repatriant może złożyć wniosek o przyznanie pomocy finansowej w tych
formach na czas trwania kolejnej umowy najmu albo kolejnego zakwaterowania w domu studenckim.
13. Jeżeli lokal mieszkalny lub budynek mieszkalny nabyty z wykorzystaniem
pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa w ust. 2 pkt 3, zostanie zbyty
przed upływem 10 lat od dnia wydania decyzji w sprawie udzielenia pomocy,
repatriant zwraca kwotę udzielonej pomocy, pomniejszoną o 10% jej wysokości za
każdy rok, który upłynął od wypłaty kwoty pomocy.
14. W przypadku zbycia, o którym mowa w ust. 13, repatriant nie zwraca kwoty
udzielonej pomocy, jeżeli:
1) w terminie 180 dni od dnia zbycia przedstawi Pełnomocnikowi wypis aktu
notarialnego potwierdzającego nabycie kolejnego lokalu mieszkalnego lub
budynku mieszkalnego;
2) koszty nabycia kolejnego lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego nie są
niższe niż podlegająca zwrotowi kwota udzielonej pomocy.

Art. 17c. 1. (uchylony)
2. (uchylony)
3. Wniosek, o którym mowa w art. 17b ust. 1, repatriant składa do Pełnomocnika
na formularzu, który zawiera następujące dane i informacje dotyczące wnioskodawcy:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) nazwisko rodowe;
3) imiona rodziców;
4) nazwisko rodowe matki;
5) datę urodzenia;
6) numer PESEL;
7) serię i numer dowodu osobistego, a jeżeli wnioskodawcą jest osoba małoletnia –
serię i numer dowodu osobistego osoby, pod której opieką pozostaje;
8) adres miejsca zamieszkania;
9) datę nabycia obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji;
10) imię, nazwisko, datę urodzenia oraz stopień pokrewieństwa w stosunku do
wnioskodawcy obywatela polskiego, który złożył oświadczenie, o którym mowa
w art. 12 ust. 3 pkt 3, w przypadku wnioskodawcy, o którym mowa w art. 17b ust. 1 pkt 1;
11) datę opuszczenia ośrodka, w przypadku wnioskodawcy, o którym mowa w art.
17b ust. 1 pkt 2;
12) liczbę członków najbliższej rodziny repatrianta;
13) imię, nazwisko, datę urodzenia, datę przybycia do Rzeczypospolitej Polskiej oraz
stopień pokrewieństwa w stosunku do wnioskodawcy każdej z osób, o której mowa w pkt 12;
14) adres:
a) wynajmowanego lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego albo
b) miejsca zakwaterowania w domu studenckim, albo
c) nabywanego lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego;
15) informację na temat wysokości i zakresu pomocy na zaspokojenie potrzeb
mieszkaniowych przyznanej dotychczas wnioskodawcy lub członkowi jego
najbliższej rodziny objętemu wnioskiem decyzją Pełnomocnika wydaną przed
dniem złożenia wniosku;
16) numer rachunku bankowego właściwy do przekazania środków pomocy
finansowej, o której mowa w art. 17b ust. 1;
17) uzasadnienie wniosku.
3a. Do wniosku, o którym mowa w art. 17b ust. 1, dołącza się:
1) kopię dowodu osobistego wnioskodawcy, a jeżeli wnioskodawcą jest osoba
małoletnia – kopię dowodu osobistego osoby, pod której opieką pozostaje;
2) kopię decyzji wojewody w sprawie potwierdzenia posiadania przez
wnioskodawcę obywatelstwa polskiego;
3) inne dokumenty potwierdzające okoliczności wymienione we wniosku;
4) oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
zeznań, że dane i informacje zawarte we wniosku są prawdziwe.
4. Do wniosku o przyznanie pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa
w art. 17b ust. 2 pkt 1, dołącza się kopię umowy najmu.
5. Do wniosku o przyznanie pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa
w art. 17b ust. 2 pkt 2, dołącza się kopię dokumentu w sprawie przyznania
zakwaterowania w domu studenckim.
6. Do wniosku o przyznanie pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa
w art. 17b ust. 2 pkt 3, dołącza się kopię umowy przedwstępnej sprzedaży lokalu
mieszkalnego lub budynku mieszkalnego albo kopię umowy podpisanej
z deweloperem, z której wynika zobowiązanie stron do zawarcia umowy sprzedaży
lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego.
7. Repatriant zawiadamia niezwłocznie Pełnomocnika o każdej zmianie danych
zawartych we wniosku, o którym mowa w art. 17b ust. 1, oraz o zbyciu lokalu
mieszkalnego lub budynku mieszkalnego, o którym mowa w art. 17b ust. 13, pod
rygorem zwrotu udzielonej pomocy i jej nieudzielenia w razie ponownego złożenia wniosku.
8. Kwotę pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa w art. 17b ust. 2
pkt 3, wypłaca Pełnomocnik po przedstawieniu przez repatrianta wypisu aktu notarialnego umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego,
przelewem bankowym na rachunek, o którym mowa w ust. 3 pkt 16.
9. Pełnomocnik rozpatruje wnioski o udzielenie pomocy finansowej, o której
mowa w art. 17b ust. 1, według kolejności wpływu.
10. Kwoty pomocy finansowej w formie dopłaty, o której mowa w art. 17b ust.
2 pkt 1 lub 2, wypłaca Pełnomocnik raz w miesiącu w terminie do 5 dnia każdego
miesiąca, przelewem bankowym na rachunek, o którym mowa w ust. 3 pkt 16.
11. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór formularza wniosku, o którym mowa w ust. 3, mając na uwadze potrzebę
zapewnienia sprawności postępowania o przyznanie pomocy oraz kompletności
danych przedstawianych we wniosku.

Art. 17d. 1. Osoby, które nabyły obywatelstwo polskie w drodze repatriacji,
mają prawo do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z
2018 r. poz. 1510, z późn. zm.) i w zakresie określonym w tej ustawie na podstawie
wizy krajowej w celu repatriacji przez okres do 90 dni od dnia przekroczenia granicy
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Koszty świadczeń, o których mowa w ust. 1, są pokrywane z budżetu państwa,
z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych.

Ustawa o repatriacji art. 17

DODAJ