Art. 16. 1. Za repatrianta może być uznana osoba, która spełnia łącznie następujące warunki:
1) jest polskiego pochodzenia;
2) przed dniem wejścia w życie ustawy zamieszkiwała na stałe na terytorium, o
którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3;
3) nie zachodzą wobec niej okoliczności, o których mowa w art. 10a;
4) przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia, o
którym mowa w art. 144 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub
przysługującego jej w związku z odbywaniem studiów prawa pobytu, o którym
mowa w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium
obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz.
U. z 2019 r. poz. 293);
5) złoży wniosek do wojewody w terminie 12 miesięcy od dnia ukończenia szkoły
wyższej.
2. Za repatrianta może być także uznana osoba, która spełnia łącznie następujące
warunki:
1) jest polskiego pochodzenia;
2) przed dniem wejścia w życie ustawy zamieszkiwała na stałe na terytorium, o
którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3;
3) nie zachodzą wobec niej okoliczności, o których mowa w art. 10a;
4) przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na
pobyt stały lub zezwolenia na osiedlenie się, lub prawa stałego pobytu;
5) posiada w Rzeczypospolitej Polskiej źródło utrzymania oraz tytuł prawny do
zajmowania lokalu mieszkalnego.
2a. Za repatrianta może być uznana również osoba, która spełnia łącznie
następujące warunki:
1) uzyskała zezwolenie na pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako
małżonek repatrianta;
2) nie zachodzą wobec niej okoliczności, o których mowa w art. 10a;
3) posiada w Rzeczypospolitej Polskiej źródło utrzymania oraz tytuł prawny do
zajmowania lokalu mieszkalnego.
3. Do warunku, o którym mowa w ust. 2 pkt 5 oraz ust. 2a pkt 3, przepis art. 12
ust. 6 stosuje się odpowiednio.

Art. 16a. 1. Decyzję w sprawie uznania za repatrianta wydaje wojewoda
właściwy ze względu na zamierzone miejsce osiedlenia się osoby, o której mowa w
art. 16 ust. 1, 2 lub 2a.
2. Decyzję w sprawie uznania za repatrianta wydaje się na wniosek, który składa
się na formularzu, który zawiera:
1) następujące dane i informacje dotyczące wnioskodawcy:
a) imię (imiona) i nazwisko,
b) nazwisko rodowe, nazwiska wcześniej używane,
c) imię i nazwisko rodowe ojca,
d) imię i nazwisko rodowe matki,
e) datę urodzenia,
f) płeć,
g) miejsce i kraj urodzenia,
h) miejsce zamieszkania za granicą,
i) stan cywilny,
j) obywatelstwo, inne posiadane obywatelstwa,
k) narodowość, pochodzenie,
l) adres zamieszkania,
m) informację o karalności,
n) numer PESEL, jeżeli został nadany;
2) dane i informacje, o których mowa w pkt 1, dotyczące małżonka wnioskodawcy;
3) dane i informacje, o których mowa w pkt 1, dotyczące osób małoletnich
pozostających pod władzą rodzicielską wnioskodawcy, jeżeli wniosek obejmuje
takie osoby;
4) informację na temat podstaw pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5) informację na temat posiadanego w Rzeczypospolitej Polskiej źródła utrzymania;
6) informację na temat tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego zajmowanego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
7) oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie
fałszywych zeznań, że dane zawarte we wniosku są prawdziwe;
8) uzasadnienie.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:
1) życiorys wnioskodawcy;
2) aktualne fotografie wnioskodawcy;
3) decyzję konsula o stwierdzeniu polskiego pochodzenia wnioskodawcy;
4) poświadczoną urzędowo kopię ważnego dokumentu potwierdzającego
tożsamość i obywatelstwo wnioskodawcy;
5) odpis aktu urodzenia wnioskodawcy;
6) odpis aktu małżeństwa lub inny dokument określający stan cywilny wnioskodawcy;
7) poświadczoną urzędowo kopię karty pobytu wnioskodawcy;
8) dokumenty potwierdzające fakt zamieszkiwania przez wnioskodawcę na stałe
przed dniem wejścia w życie ustawy na terytorium, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3.
4. Osoba ubiegająca się o uznanie za repatrianta na podstawie art. 16 ust. 1 i 2,
nieposiadająca decyzji konsula o stwierdzeniu jej polskiego pochodzenia dołącza do
wniosku, o którym mowa w ust. 2, dokumenty, o których mowa w art. 6.
5. Wojewoda przekazuje dokumenty, o których mowa w art. 6, wraz z
wnioskiem, o którym mowa w ust. 2, konsulowi właściwemu ze względu na ostatnie
miejsce stałego zamieszkania za granicą osoby ubiegającej się o uznanie za repatrianta,
w celu wydania decyzji w sprawie stwierdzenia jej polskiego pochodzenia.
6. Osoba, o której mowa w art. 16 ust. 1, dołącza do wniosku, o którym mowa w
ust. 2, zaświadczenie, że pobierała naukę w szkole wyższej na podstawie przepisów o
podejmowaniu i odbywaniu studiów przez osoby niebędące obywatelami polskimi,
oraz odpis dyplomu.
7. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, w imieniu osoby małoletniej lub
ubezwłasnowolnionej całkowicie składają jej rodzice lub opiekunowie prawni albo
jedno z rodziców lub jeden z opiekunów prawnych.
8. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, obejmującego osobę małoletnią, w
przypadku gdy drugie z jej rodziców nie ubiega się o uznanie za repatrianta, dołącza się:
1) złożone przed konsulem pisemne oświadczenie drugiego z rodziców o wyrażeniu
zgody na nabycie przez osobę małoletnią obywatelstwa polskiego albo
2) wyrok sądu pozbawiający władzy rodzicielskiej drugie z rodziców.
9. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, obejmującego osobę małoletnią
pozostającą pod opieką dołącza się zgodę opiekuna wyrażoną w pisemnym
oświadczeniu złożonym przed konsulem.
10. Oświadczenia, o których mowa w ust. 8 pkt 1 i ust. 9, mogą być złożone
konsulowi za pośrednictwem wojewody.
11. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, obejmującego osobę małoletnią, która
ukończyła 16 lat, dołącza się jej pisemne oświadczenie o wyrażeniu zgody na nabycie
obywatelstwa polskiego.
12. Formularz wniosku, o którym mowa w ust. 2, wypełnia się w języku polskim.
13. Dokumenty sporządzone w języku obcym składa się wraz z ich tłumaczeniem
na język polski sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego.
14. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera braki formalne, wojewoda
wzywa do jego uzupełnienia w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania, pod
rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
15. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór formularza wniosku, o którym mowa w ust. 2;
2) liczbę fotografii dołączanych do wniosku i szczegółowe wymogi dotyczące tych fotografii;
3) wymogi formalne dotyczące dowodów dołączanych do wniosku.
16. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 15, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni potrzebę zapewnienia sprawności postępowania w sprawie
o uznanie za repatrianta i możliwość skutecznej weryfikacji spełniania warunków
uznania za repatrianta.

Art. 16b. 1. Przed wydaniem decyzji w sprawie uznania za repatrianta wojewoda
zwraca się z wnioskiem do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Szefa
Agencji Wywiadu, a w razie potrzeby także do komendanta oddziału Straży
Granicznej, komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji oraz Prezesa Instytutu
Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu o
przekazanie danych i informacji o osobie ubiegającej się o wydanie tej decyzji
mających znaczenie dla prowadzonego postępowania.
2. Podmioty, do których wojewoda zwrócił się o przekazanie informacji,
udostępniają je w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, w zakresie niezbędnym
dla prowadzonego postępowania.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 2,
może być przedłużony do 90 dni, o czym podmiot obowiązany do przekazania
informacji zawiadamia na piśmie wojewodę.
4. Wojewoda wydaje decyzję w sprawie uznania za repatrianta w terminie 30 dni
od dnia uzyskania informacji od organów, o których mowa w ust. 1.

Art. 16c. 1. Osoba, o której mowa w art. 16 ust. 1, 2 lub 2a, będąca
cudzoziemcem w dniu wydania decyzji o uznaniu za repatrianta nabywa obywatelstwo
polskie z dniem wydania decyzji o uznaniu za repatrianta, jeżeli ta decyzja stała się ostateczna.
2. Po wydaniu decyzji o uznaniu za repatrianta przy ustalaniu prawa osoby, o
której mowa w art. 16 ust. 1, 2 lub 2a, do świadczeń emerytalnych i rentowych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz ich wysokości okresy zatrudnienia za
granicą uwzględnia się jako okresy składkowe.

Ustawa o repatriacji art. 16

DODAJ