Art. 17. 1. Koszty Urzędu Komisji w zakresie nadzoru nad rynkiem
kapitałowym, w tym wynagrodzenia i nagrody dla Przewodniczącego Komisji, jego
zastępców oraz dla pracowników Urzędu Komisji, pokrywane są z:
1) opłat, o których mowa w ustawie o funduszach inwestycyjnych, ustawie
o giełdach towarowych, ustawie o obrocie instrumentami finansowymi i ustawie
o ofercie publicznej;
2) środków, o których mowa w art. 131a ust. 1b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r. poz. 284, 288, 321 i
1086) oraz w art. 14 ust. 1a ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze
ubezpieczeniowym i emerytalnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 207);
3) innych wpływów przekazywanych na rachunek dochodów urzędu Komisji,
z wyłączeniem kar pieniężnych, o których mowa w art. 11.
2. Z wpływów, o których mowa w ust. 1, pokrywane są również koszty
przeprowadzenia egzaminów i sprawdzianów umiejętności, o których mowa
w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, oraz egzaminów, o których mowa
w ustawie o giełdach towarowych, w tym wynagrodzenia osób wchodzących w skład
właściwych komisji egzaminacyjnych.
3. Równowartość w złotych kwot opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
wyrażonych w euro ustala się przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłaszanego
przez Narodowy Bank Polski.
4. O ile ustawa nie stanowi inaczej, podstawę obliczenia opłat, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, ustala się na podstawie danych pochodzących ze zbadanych
sprawozdań finansowych za poprzedni rok kalendarzowy, a w przypadku podmiotów,
dla których rok obrotowy obejmuje okres inny niż rok kalendarzowy – danych ze
zbadanego sprawozdania finansowego za rok obrotowy zakończony w poprzednim
roku kalendarzowym.
5. W przypadku podmiotów niemających obowiązku sporządzania sprawozdań
finansowych podstawę obliczenia opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się na
podstawie innego dokumentu potwierdzającego wartość przychodów.
6. Podmioty obowiązane do wnoszenia opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
o zmiennej wysokości, ponoszą koszty w wysokości zapewniającej skuteczność
sprawowanego nadzoru, proporcjonalnie do wysokości kosztów nadzoru nad rynkiem
kapitałowym w zakresie odpowiadającym rodzajowi ich działalności.
7. Podmiot rozpoczynający działalność, z którą wiąże się obowiązek ponoszenia
opłaty rocznej, o której mowa w przepisach ustaw wymienionych w ust. 1 pkt 1,
pierwszą opłatę, z zastrzeżeniem ust. 9–11, wnosi za rok następujący po roku,
w którym rozpoczął działalność, a w przypadku podmiotów, dla których rok obrotowy
obejmuje okres inny niż rok kalendarzowy, za rok kalendarzowy następujący po roku,
w którym zakończył się pierwszy rok obrotowy.
8. W przypadku gdy ustawa przewiduje ustalanie opłaty rocznej na podstawie
średniej wartości przychodów w okresie trzech lat poprzedzających rok, za który
należna jest opłata, podmiot rozpoczynający działalność, z którą wiąże się obowiązek
ponoszenia opłaty, o której mowa w przepisach ustaw wymienionych w ust. 1 pkt 1,
w okresie pierwszych trzech lat działalności jako podstawę przyjmuje odpowiednio:
1) w pierwszym roku kalendarzowym, za który należna jest opłata – wartość
przychodów za rok poprzedni;
2) w następnym roku kalendarzowym – średnią wartość przychodów za dwa lata
poprzedzające rok, za który wnoszona jest opłata.
9. Opłaty roczne, o których mowa w:
1) art. 26 ust. 6 ustawy o giełdach towarowych,
2) art. 236 ust. 2b–2d i 2g ustawy o funduszach inwestycyjnych,
3) art. 163 ust. 8 i 10 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi
– wnosi się w pełnej wysokości także za rok kalendarzowy, w którym podmiot
obowiązany rozpoczął działalność, z którą związana jest opłata.
10. Opłatę, o której mowa w art. 94b ust. 1 ustawy o ofercie publicznej, wnosi
się w pełnej wysokości także za rok kalendarzowy, w którym papiery wartościowe
inne niż akcje zostały dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym.
11. Opłatę, o której mowa w art. 94c ustawy o ofercie publicznej, za rok,
w którym agencja informacyjna rozpoczęła korzystanie ze środków technicznych,
o których mowa w art. 55 ust. 1 pkt 1, podmiot wnosi począwszy od tego kwartału,
w którym nastąpiło rozpoczęcie korzystania z tych środków, w wysokości 1/4 opłaty
rocznej za każdy kwartał.
12. W przypadku nieuiszczenia w całości lub w części należnych opłat Komisja
wydaje decyzję, w której określa wysokość zaległości z tego tytułu.
13. Należności, o których mowa w ust. 1, podlegają egzekucji w trybie
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
14. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wysokość lub sposób wyliczania oraz sposób i terminy uiszczania opłat,
o których mowa w ust. 1 pkt 1, a w razie braku obowiązku sporządzania przez
podmioty obowiązane do wnoszenia opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
sprawozdań finansowych – także sposoby udokumentowania przez te podmioty
wielkości uzyskanych przychodów,
2) sposób ponoszenia kosztów nadzoru nad rynkiem kapitałowym z wpływów,
o których mowa w ust. 1, a także wielkość udziału w tych kosztach
– uwzględniając rodzaje opłat i charakter czynności, z którymi wiąże się obowiązek
uiszczenia tych opłat, charakter działalności podmiotów obowiązanych do wnoszenia
opłat, zakres sprawowanego nadzoru oraz konieczność zapewnienia jego
skuteczności, a także mając na względzie, że opłaty nie powinny w istotny sposób
wpływać na zwiększenie kosztów działalności podmiotów obowiązanych do ich
uiszczenia, a sposób wyliczania i uiszczania opłat nie powinien stwarzać nadmiernych
obciążeń administracyjnych dla podmiotów obowiązanych.

Ustawa o nadzorze nad rynkiem kapitałowym art. 17

DODAJ