Art. 163. W ustawie z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U.
Nr 169, poz. 1385, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Ustawa określa zasady wydawania i używania elektronicznych instrumentów płatniczych, w tym instrumentów pieniądza elektronicznego, oraz prawa i obowiązki stron umów o elektroniczny instrument płatniczy
w zakresie nieuregulowanym w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. Nr 199, poz. 1175).”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Ustawa określa również zasady tworzenia, organizacji, działalności oraz nadzoru,
a także likwidacji instytucji pieniądza elektronicznego.”;
2) w art. 2:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) agent rozliczeniowy — bank lub instytucję
kredytową prowadzące działalność określoną w art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, albo instytucję płatniczą w rozumieniu ustawy
z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, która uzyskała zezwolenie na prowadzenie takiej działalności;”,
b) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) instytucja pieniądza elektronicznego — inną
niż bank osobę prawną, utworzoną i działającą na podstawie zezwolenia właściwych
władz lub przepisów prawa, której przedmiotem działania jest prowadzenie we własnym imieniu i na własny rachunek działalności polegającej na wydawaniu do dyspozycji i wykupie pieniądza elektronicznego
oraz rozliczanie transakcji dokonywanych przy użyciu instrumentów pieniądza elektronicznego;”,
c) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) karta płatnicza — kartę identyfikującą wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniającą do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej
przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu — także do
dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu;”,
d) uchyla się pkt 8,
e) pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie:
„10) pieniądz elektroniczny — wartość pieniężną stanowiącą elektroniczny odpowiednik
znaków pieniężnych, która spełnia łącznie następujące przesłanki:
a) jest przechowywana elektronicznie, w tym magnetycznie,
b) jest wydawana do dyspozycji na podstawie umowy w zamian za środki pieniężne o nominalnej wartości nie mniejszej niż ta wartość,
c) jest przyjmowana jako środek płatniczy przez przedsiębiorców innych niż wydający ją do dyspozycji,
d) jest wyrażona w jednostkach pieniężnych;
11) posiadacz — osobę fizyczną, osobę prawną lub inny podmiot, który zawarł umowę
o wydanie pieniądza elektronicznego z wydawcą pieniądza elektronicznego;”;
3) uchyla się art. 3—5;
4) uchyla się art. 7 i 8;
5) w art. 9 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Odmowa przyjęcia zapłaty przez akceptanta może nastąpić w szczególności w przypadku:”;
6) w art. 10:
a) w ust. 2 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Akceptant może zatrzymać elektroniczny instrument płatniczy w przypadku:”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Akceptant i agent rozliczeniowy są obowiązani do ustalenia i przestrzegania procedur
bezpieczeństwa, w szczególności akceptant jest obowiązany do nieudostępniania danych o posiadaczu lub użytkowniku osobom nieuprawnionym oraz do niedopuszczenia
do nieprawidłowego użycia lub do skopiowania elektronicznego instrumentu płatniczego.”;
7) art. 12 otrzymuje brzmienie:
„Art. 12. Agent rozliczeniowy prowadzący system
autoryzacji i rozliczeń rozpatruje reklamacje dotyczące operacji kwestionowanych
przez wydawcę. W przypadku operacji dokonanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rozpatrywanie reklamacji przez agenta rozliczeniowego nie może trwać dłużej niż 90 dni.”;
8) w art. 14 uchyla się ust. 2 i 3;
9) w art. 15 uchyla się ust. 1—3;
10) uchyla się art. 16;
11) uchyla się art. 19;
12) uchyla się art. 21 i art. 22;
13) uchyla się art. 24 i art. 25;
14) uchyla się art. 27—35;
15) art. 36 otrzymuje brzmienie:
„Art. 36. 1. Instytucja pieniądza elektronicznego
może być utworzona i prowadzić działalność jako osoba prawna, której
udzielono zezwolenia na prowadzenie działalności w charakterze instytucji
pieniądza elektronicznego.
2. Nadzór nad instytucjami pieniądza elektronicznego sprawuje KNF na zasadach określonych w niniejszym rozdziale.
3. Zezwolenie na utworzenie i prowadzenie działalności przez instytucję pieniądza elektronicznego może ustalać warunki, na jakich ono obowiązuje.
4. Wydając zezwolenie, o którym mowa w ust. 3, KNF kieruje się względami ochrony interesu klientów zainteresowanej instytucji pieniądza elektronicznego lub oddziału zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego, a w szczególności potrzebą zapewnienia bezpiecznego i stabilnego zarządzania instytucją.”;
16) uchyla się art. 37;
17) w art. 38 uchyla się ust. 1;
18) art. 39 i art. 40 otrzymują brzmienie:
„Art. 39. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucję pieniądza elektronicznego stosuje się odpowiednio przepisy działu IV rozdziału 1
ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych.
Art. 40. Wnoszony przez założycieli instytucji pieniądza elektronicznego kapitał założycielski nie może być niższy od równowartości w złotych 350 000 euro, obliczanej
według średniego kursu ogłaszanego przez NBP, obowiązującego w dniu wydania zezwolenia.”;
19) art. 44 otrzymuje brzmienie:
„Art. 44. 1. W razie niewykonywania zaleceń dotyczących prowadzenia działalności z naruszeniem prawa lub statutu, KNF może w drodze decyzji:
1) nałożyć na członka zarządu instytucji
pieniądza elektronicznego bezpośrednio odpowiedzialnego za stwierdzone nieprawidłowości karę pieniężną do wysokości trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia brutto
tego członka, wyliczonego na podstawie średniego wynagrodzenia
brutto za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem kary;
2) nałożyć na instytucję pieniądza elektronicznego karę finansową w wysokości do 1 000 000 złotych.
2. W razie niewykonywania zaleceń dotyczących prowadzenia działalności z naruszeniem przepisów działów II lub III ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych przez oddział
zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego prowadzącej działalność
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, KNF może:
1) nałożyć na osobę kierującą oddziałem zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego bezpośrednio
odpowiedzialną za stwierdzone nieprawidłowości karę pieniężną do
wysokości trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia brutto tej osoby,
wyliczonego na podstawie średniego wynagrodzenia brutto za ostatnie
3 miesiące przed nałożeniem kary;
2) nałożyć na oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego
karę finansową, o której mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Kara, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1, nie może być nałożona,
jeżeli od uzyskania przez KNF wiadomości o prowadzeniu działalności z naruszeniem prawa lub statutu upłynęło więcej niż 6 miesięcy albo jeżeli od popełnienia tego czynu upłynęło więcej niż 2 lata.
4. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią dochód budżetu
państwa i podlegają egzekucji w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca
1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229,
poz. 1954, z późn. zm.).”;
20) art. 45 otrzymuje brzmienie:
„Art. 45. Instytucja pieniądza elektronicznego,
w zakresie wykonywanej działalności gospodarczej innej niż wydawanie pieniądza
elektronicznego, może:
1) świadczyć ściśle powiązane z wydawaniem pieniądza elektronicznego usługi
finansowe i niefinansowe, takie jak wykonywanie funkcji operacyjnych
i innych funkcji pomocniczych, a także wydawać oraz administrować innymi
środkami płatniczymi;
2) świadczyć usługi płatnicze w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r.
o usługach płatniczych, z zachowaniem wymogów kapitałowych i ostrożnościowych, o których mowa w tej
ustawie;
3) przechowywać dane na informatycznych nośnikach danych w imieniu innych podmiotów lub instytucji publicznych;
4) udzielać kredytów wyłącznie w celu świadczenia usług płatniczych, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2—6 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, z zastrzeżeniem art. 75 ust. 3 tej ustawy;
5) prowadzić inną działalność gospodarczą.”;
21) w art. 50 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Przepisów niniejszego rozdziału, w zakresie sprawowania nadzoru, nie stosuje się do instytucji pieniądza elektronicznego, jeżeli maksymalna kwota umieszczona na instrumencie pieniądza elektronicznego nie przekracza równowartości w złotych 75 euro, obliczanej według średniego kursu
ogłaszanego przez NBP obowiązującego w dniu jego wydania, całkowite zobowiązania finansowe instytucji pieniądza elektronicznego z uwzględnieniem wydanego, a niewykupionego przez nią pieniądza elektronicznego, w każdym czasie, nie przekraczają równowartości w złotych 1 000 000 euro
oraz spełniony jest jeden z poniższych warunków:”;
22) uchyla się art. 55—58;
23) art. 60 otrzymuje brzmienie:
„Art. 60. 1. W okresie obowiązywania umowy o wydanie pieniądza elektronicznego,
posiadacz może żądać od wydawcy wykupienia posiadanego pieniądza
elektronicznego w każdym czasie i według wartości nominalnej.
2. Umowa o wydanie pieniądza elektronicznego jednoznacznie i w sposób
zrozumiały określa warunki wykupu pieniądza elektronicznego, w tym
wszelkie związane z tym koszty.”;
24) uchyla się art. 61—63;
25) uchyla się art. 65;
26) w art. 67:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przepisy rozdziału 3, z wyjątkiem art. 17
ust. 3 i 4, oraz przepisy art. 20 i art. 27 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności
rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych
oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 743 oraz
z 2011 r. Nr 199, poz. 1175) w zakresie nadzoru sprawowanego przez Prezesa NBP nad
systemami płatności stosuje się odpowiednio do systemów autoryzacji i rozliczeń prowadzonych przez agentów rozliczeniowych niebędących bankami.”,
b) uchyla się ust. 3,
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Do wniosku, o którym mowa w art. 17 ust. 1
ustawy wymienionej w ust. 2, dołącza się
program działalności agenta rozliczeniowego na okres co najmniej 3 lat, wskazujący, że
będzie on w stanie wywiązywać się ze swoich zobowiązań wobec akceptantów.”,
d) po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:
„4a. NBP prowadzi i ogłasza na swojej stronie
internetowej listę podmiotów, które prowadzą systemy autoryzacji i rozliczeń. Na
liście tej umieszcza się nazwę i siedzibę każdego z tych podmiotów oraz nazwę prowadzonego przez te podmioty systemu, jeżeli nazwa taka istnieje.
4b. Przepisy ust. 1, 2 i 4 stosuje się odpowiednio do systemów autoryzacji i rozliczeń
prowadzonych przez unijną instytucję płatniczą w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 32
ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, która posiada zezwolenie
na prowadzenie działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia
19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych.”,
e) uchyla się ust. 5—7;
27) uchyla się art. 69;
28) po art. 72 dodaje się art. 72a w brzmieniu:
„Art. 72a. Kto prowadzi system autoryzacji i rozliczeń bez wymaganej zgody na prowadzenie systemu lub zgody na wprowadzenie zmian w zasadach prowadzenia systemu, podlega grzywnie do 5 000 000 złotych.”;
29) uchyla się art. 73.

Ustawa o usługach płatniczych art. 163

DODAJ