Art. 15. 1. Policjanci wykonując czynności, o których mowa w art. 14, mają prawo:
1) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;
2) zatrzymywania osób w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu
postępowania karnego i innych ustaw;
2a) zatrzymywania osób pozbawionych wolności, które na podstawie zezwolenia
właściwego organu opuściły areszt śledczy albo zakład karny i w wyznaczonym
terminie nie powróciły do niego;
3) zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie
zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia;
3a) pobierania od osób odcisków linii papilarnych lub wymazu ze śluzówki policzków:
a) w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania
karnego oraz ustawy z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec
osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia,
zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz. U. z 2019 r. poz. 2203),
b) w celu identyfikacji osób o nieustalonej tożsamości oraz osób usiłujących
ukryć swoją tożsamość, jeżeli ustalenie tożsamości w inny sposób nie jest możliwe,
c) za ich zgodą – w celu identyfikacji osób zaginionych lub zwłok ludzkich
o nieustalonej tożsamości,
d) w celu identyfikacji lub wykrywania sprawców przestępstw – na zasadach
określonych w niniejszej ustawie;
3b) pobierania odcisków linii papilarnych lub materiału biologicznego ze zwłok
ludzkich o nieustalonej tożsamości;
4) przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i przypadkach określonych
w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw;
4a) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu
z pomieszczeń przeznaczonych dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych
w celu wytrzeźwienia, policyjnych izb dziecka, pokoi przejściowych oraz tymczasowych pomieszczeń przejściowych;
5) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży
i sprawdzania ładunków w portach i na dworcach oraz w środkach transportu
lądowego, powietrznego i wodnego:
a) w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu
zabronionego pod groźbą kary lub
b) w celu znalezienia:
– broni lub innych niebezpiecznych przedmiotów mogących służyć do
popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary lub
– przedmiotów, których posiadanie jest zabronione, lub mogących
stanowić dowód w postępowaniu prowadzonym w związku z realizacją
zadań, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1, 2, 3a, 4, 4a, 6 i 7, oraz
przepisów innych ustaw określających zadania Policji lub
– przedmiotów podlegających przepadkowi w przypadku uzasadnionego
przypuszczenia posiadania przez osobę broni lub takich przedmiotów
lub uzasadnionego przypuszczenia ich użycia do popełnienia czynu
zabronionego pod groźbą kary
– na zasadach i w sposób określony w art. 15d i art. 15e;
5a) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń
w miejscach publicznych, a w przypadku czynności
operacyjno-rozpoznawczych i administracyjno-porządkowych podejmowanych
na podstawie ustawy – także i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom;
5b) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu lub
dźwięku w trakcie interwencji w miejscach innych niż publiczne, podczas
prowadzenia działań kontrterrorystycznych oraz wspierania działań jednostek
organizacyjnych Policji przez służbę kontrterrorystyczną w warunkach szczególnego zagrożenia lub wymagających użycia specjalistycznych sił i środków oraz specjalistycznej taktyki działań, a także w policyjnych środkach transportu;
6) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji
rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorców prowadzących
działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy
i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej
pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa;
7) zwracania się o niezbędną pomoc do innych przedsiębiorców i organizacji
społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby
o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa;
8) (uchylony)
9) dokonywania sprawdzenia prewencyjnego w celu ochrony przed bezprawnymi
zamachami na życie lub zdrowie osób lub mienie lub w celu ochrony przed
nieuprawnionymi działaniami skutkującymi zagrożeniem życia lub zdrowia lub
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub:
a) zapobiegania zdarzeniom o charakterze terrorystycznym – osób w związku
z ich dostępem na teren obiektów lub obszarów ochranianych przez Policję
lub w związku z zabezpieczeniem przez Policję imprez masowych lub
zgromadzeń, bagaży lub przedmiotów posiadanych przez te osoby, a także
środków transportu lądowego, powietrznego lub wodnego lub pojazdów,
którymi się poruszają w związku z dostępem do tych obiektów lub obszarów,
b) znalezienia i odebrania przedmiotów, których użycie ze względu na ich
właściwości może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia lub
bezpieczeństwa przeprowadzonych czynności osób:
– doprowadzanych przez Policję na polecenie lub zarządzenie
uprawnionego organu lub w związku z realizacją czynności
określonych przepisami prawa lub osób w stanie nietrzeźwości
doprowadzanych przez Policję w celu wytrzeźwienia do siedziby
jednostki organizacyjnej Policji lub innego miejsca określonego
przepisami prawa lub wskazanego przez uprawniony organ, na
polecenie lub zarządzenie którego dokonuje się doprowadzenia, w tym osób doprowadzanych umieszczonych w jednostkach organizacyjnych Policji w pomieszczeniach dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia,
– zatrzymywanych w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2–3, osób
zatrzymanych, przyjmowanych do jednostek organizacyjnych Policji do
pomieszczeń dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu
wytrzeźwienia, pokoi przejściowych, tymczasowych pomieszczeń
przejściowych lub policyjnych izb dziecka lub umieszczanych w tych pomieszczeniach,
– pozbawionych wolności, w tym przebywających w zakładach karnych,
aresztach śledczych, zakładach poprawczych, schroniskach dla
nieletnich, policyjnych izbach dziecka lub innych ośrodkach dla
nieletnich, a także osób skazanych lub tymczasowo aresztowanych
przekazywanych na podstawie umów międzynarodowych, podczas
wykonywania w stosunku do tych osób przez Policję, na polecenie sądu
lub prokuratora, czynności polegających na przemieszczaniu tych osób
w związku z wykonywaniem czynności procesowych lub innych
czynności określonych przez sąd lub prokuratora;
10) wydawania osobom poleceń określonego zachowania się w granicach
niezbędnych do wykonywania czynności określonych w pkt 1–5 lub 9 lub
wykonywania innych czynności służbowych podejmowanych w zakresie
i w celu realizacji ustawowych zadań Policji lub w granicach niezbędnych do
ochrony przed zatarciem śladów przy zabezpieczaniu miejsca zdarzenia lub
w celu uniknięcia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia,
gdy jest to niezbędne do sprawnej realizacji zadań Policji albo uniknięcia zatarcia
śladów przestępstwa lub wykroczenia.
2. Osobie zatrzymanej na podstawie ust. 1 pkt 3 przysługują uprawnienia
przewidziane dla osoby zatrzymanej w Kodeksie postępowania karnego.
3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki
okazały się bezcelowe lub nieskuteczne.
4. Osoba zatrzymana, o której mowa w ust. 1 pkt 3, może być okazywana,
fotografowana lub daktyloskopowana tylko wtedy, gdy jej tożsamości nie można
ustalić w inny sposób.
5. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać – w razie uzasadnionej
potrzeby – badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.
6. Czynności wymienione w ust. 1 powinny być wykonywane w sposób
możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostają podjęte.
7. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4a, 5a–7
i 10, przysługuje zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora.
7a. Osoba zatrzymana może zostać umieszczona w pomieszczeniu jednostki
organizacyjnej Policji lub pomieszczeniu jednostki organizacyjnej Straży Granicznej
przeznaczonym dla osób zatrzymanych.
7b. Pomieszczenia dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu
wytrzeźwienia, pokoje przejściowe oraz tymczasowe pomieszczenia przejściowe
mogą tworzyć i znosić komendanci wojewódzcy Policji oraz Komendant Stołeczny Policji.
7c. Użyte w ust. 1 pkt 5b określenie interwencja oznacza włączenie się policjanta
lub policjantów w tok zdarzenia mogącego naruszać normy prawne i podjęcie działań
zmierzających do ustalenia charakteru, rodzaju i okoliczności powstałego zdarzenia
oraz przedsięwzięć ukierunkowanych na przywrócenie naruszonego porządku prawnego.
8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania przy
wykonywaniu uprawnień, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2a, 3, pkt 3a lit. b–d, pkt 3b,
5a–7, 9 i 10, wzory dokumentów stosowanych w tych sprawach oraz w odniesieniu do
ust. 1 pkt 5b również sposób przechowywania, odtwarzania i kopiowania zapisów
obrazu i dźwięku, mając na względzie zapewnienie skuteczności działań
podejmowanych przez Policję, poszanowanie praw osób, wobec których działania te
są podejmowane oraz konieczność właściwego zabezpieczenia utrwalonego obrazu
i dźwięku przed utratą, zniekształceniem, a także zapewnienie ochrony praw osób,
których wizerunek został utrwalony.
8a. (uchylony)
8b. (uchylony)
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, tryb
przeprowadzania badań lekarskich, o których mowa w ust. 5, uwzględniając
przypadki uzasadniające potrzebę niezwłocznego udzielenia osobie zatrzymanej pierwszej pomocy medycznej lub potrzebę poddania jej niezbędnym badaniom lekarskim, czas i organizację tych badań oraz sposób ich dokumentowania.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia w jednostkach
organizacyjnych Policji dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu
wytrzeźwienia, zakres prowadzonej dokumentacji oraz wzory dokumentów wchodzących w jej skład,
2) warunki, jakim powinny odpowiadać pokoje przejściowe w jednostkach
organizacyjnych Policji, w których można umieścić osoby zatrzymane lub
doprowadzone na czas wykonania czynności służbowych, oczekiwania na
przewóz do pomieszczenia dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu
wytrzeźwienia albo do policyjnej izby dziecka lub doprowadzenie do jednostki penitencjarnej,
3) warunki, jakim powinny odpowiadać tymczasowe pomieszczenia przejściowe,
które mogą być tworzone poza jednostkami organizacyjnymi Policji, w których
można umieścić osoby zatrzymane lub doprowadzone w związku z naruszeniem
porządku prawnego, na czas niezbędny do podjęcia decyzji co do dalszego
zakresu i charakteru realizowanych wobec tych osób czynności służbowych,
4) warunki, jakim powinny odpowiadać policyjne izby dziecka,
5) regulamin pobytu osób w pomieszczeniach, pokojach i izbach, o których mowa
w ust. 1 pkt 4a, uwzględniając ich lokalizację, wyposażenie, warunki techniczne
pomieszczeń i niezbędne części składowe,
6) sposób przechowywania i niszczenia zapisów obrazu z pomieszczeń, pokoi i izb,
o których mowa w ust. 1 pkt 4a, oraz udostępniania ich uprawnionym
podmiotom oraz warunki właściwego zabezpieczenia utrwalonego obrazu przed
utratą, zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnieniem
– kierując się potrzebą zapewnienia skuteczności działań podejmowanych przez
Policję oraz potrzebą zapewnienia poszanowania praw osób, wobec których działania te są podejmowane.
11. Zgromadzone zapisy obrazu z pomieszczeń, izb i pokoi, o których mowa
w ust. 1 pkt 4a, niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania
karnego albo postępowania w sprawach o wykroczenia, postępowania dyscyplinarnego lub mogących być wykorzystanymi w postępowaniu w ramach czynności wyjaśniających albo dowodów mających znaczenie dla toczących się takich
postępowań, Policja przechowuje przez okres co najmniej 30 dni, nie dłużej jednak niż
60 dni od dnia zarejestrowania, a następnie je niszczy.

Art. 15a. 1. Policjant ma prawo zatrzymania, w trybie określonym
w art. 15, osoby stosującej przemoc w rodzinie w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. z 2020 r.
poz. 218 i 956), zwanej dalej „ustawą o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie”,
stwarzającej bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego.
2. Policjant w celu stwierdzenia zasadności zatrzymania ocenia ryzyko
bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego, odrębnie dla osoby
dorosłej i dziecka, biorąc pod uwagę w szczególności:
1) akty przemocy fizycznej w rodzinie;
2) wiek osoby dotkniętej przemocą w rodzinie;
3) stosowanie przemocy w rodzinie wobec kobiety w ciąży;
4) niepełnosprawność w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 sierpnia
1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 426, 568 i 875) osoby dotkniętej
przemocą w rodzinie;
5) zależność osoby dotkniętej przemocą w rodzinie od osoby stosującej tę
przemoc ze względu na stan zdrowia lub jej zaburzenia psychiczne;
6) zaburzenia psychiczne osoby, o której mowa w ust. 1;
7) stan osoby, o której mowa w ust. 1, podczas interwencji związany z użyciem,
nadużywaniem lub uzależnieniem od alkoholu, środków odurzających lub
substancji psychotropowych, środków zastępczych lub nowych substancji
psychoaktywnych;
8) kierowanie przez osobę, o której mowa w ust. 1, gróźb użycia przemocy ze
skutkiem bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia;
9) dostęp osoby, o której mowa w ust. 1, do niebezpiecznego narzędzia lub broni;
10) informacje o dotychczas stosowanej przemocy lub prowadzonych
postępowaniach wobec osoby, o której mowa w ust. 1, w związku z użyciem przemocy;
11) informacje od osób, o których mowa w art. 9c ust. 1 pkt 1 ustawy
o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, dotyczące ich obaw o własne życie
lub zdrowie, w tym związanych z nasileniem aktów przemocy w rodzinie;
12) informacje o próbach targnięcia się na własne życie lub życie osób wspólnie
zamieszkujących przez osobę, o której mowa w ust. 1, w związku ze
stosowaniem przemocy;
13) informacje o próbach targnięcia się na własne życie przez osobę dotkniętą
przemocą w rodzinie w związku ze stosowaniem tej przemocy.
3. Oceny ryzyka, o której mowa w ust. 2, dokonuje się w kwestionariuszu
szacowania ryzyka zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego dołączanym do
protokołu zatrzymania.

Art. 15aa. 1. Policjant ma prawo wydać wobec osoby stosującej przemoc
w rodzinie w rozumieniu przepisów ustawy o przeciwdziałaniu przemocy
w rodzinie, stwarzającej zagrożenie dla życia lub zdrowia osoby dotkniętej tą
przemocą, nakaz natychmiastowego opuszczenia wspólnie zajmowanego
mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia, zwany dalej „nakazem”, lub zakaz
zbliżania się do mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia, zwany dalej „zakazem”.
2. Policjant w celu stwierdzenia zasadności wydania nakazu lub zakazu stosuje odpowiednio przepisy art. 15a ust. 2 i 3.
3. Nakaz lub zakaz mogą być stosowane łącznie.
4. Nakaz lub zakaz są natychmiast wykonalne.
5. Policjant w nakazie lub zakazie wskazuje obszar lub odległość od
wspólnie zajmowanego mieszkania, którą osoba stosująca przemoc w rodzinie
jest obowiązana zachować.
6. Przepis ust. 1 stosuje się do każdego lokalu służącego zaspokajaniu
bieżących potrzeb mieszkaniowych.

Art. 15ab. 1. Policjant wydaje nakaz lub zakaz:
1) podczas interwencji podjętej we wspólnie zajmowanym mieszkaniu lub jego
bezpośrednim otoczeniu lub
2) w związku z powzięciem informacji o stosowaniu przemocy w rodzinie,
w szczególności zgłoszenia przez:
a) osobę dotkniętą przemocą w rodzinie lub
b) kuratora sądowego lub pracownika jednostki organizacyjnej pomocy
społecznej, w związku z wykonywaniem ustawowych obowiązków.
2. W przypadku zatrzymania osoby stosującej przemoc w rodzinie nakaz
lub zakaz mogą być wydane bezpośrednio po jej zwolnieniu. W przypadku
sporządzenia kwestionariusza szacowania ryzyka zagrożenia życia lub zdrowia
ludzkiego na podstawie art. 15a ust. 3 kolejnego kwestionariusza nie sporządza się.
3. Policja wykonuje czynności niezwłocznie w związku z powzięciem
informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2.
4. Osobę zgłaszającą przemoc w rodzinie przesłuchuje się w charakterze
świadka, po pouczeniu o treści art. 233 Kodeksu karnego, na okoliczności
wskazane w zgłoszeniu, o ile to możliwe na miejscu zdarzenia. Policja w celu
ustalenia, czy zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 15aa ust. 1, oraz
w celu wskazania obszaru lub odległości od wspólnie zajmowanego mieszkania,
którą osoba stosująca przemoc w rodzinie jest obowiązana zachować, może
przesłuchać w charakterze świadków również inne osoby, w szczególności
wszystkie dotknięte tą przemocą osoby pełnoletnie wspólnie zajmujące
mieszkanie. Policja, dokonując wskazanych ustaleń, uwzględnia w protokole
przesłuchania zaistnienie okoliczności zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego.
5. Do przesłuchania stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania cywilnego.
6. Osobę małoletnią, która w chwili przesłuchania nie ukończyła 15 lat,
można przesłuchać tylko wówczas, gdy jej zeznania mogą mieć istotne znaczenie
dla sprawy, w szczególności gdy jest jedynym świadkiem zdarzenia, i wyłącznie
w odpowiednio przystosowanych pomieszczeniach, o których mowa
w przepisach Kodeksu postępowania karnego.
7. Przesłuchanie osoby małoletniej, o której mowa w ust. 6, przeprowadza
sąd opiekuńczy miejsca jej pobytu na wniosek Policji. Przesłuchanie odbywa się
z udziałem prokuratora oraz biegłego psychologa, przy czym osoba pełnoletnia
wskazana przez małoletniego ma prawo być obecna przy przesłuchaniu, o ile nie
ogranicza to swobody wypowiedzi przesłuchiwanego małoletniego.
W przesłuchaniu nie bierze udziału osoba stosująca przemoc w rodzinie.
Z czynności przesłuchania osoby małoletniej sporządza się protokół i nagranie
obrazu i dźwięku.
8. Jeżeli małoletni został już przesłuchany na okoliczność stosowania
przemocy w rodzinie w innej sprawie, sąd po zapoznaniu się z tymi zeznaniami
ocenia, czy zachodzi potrzeba przesłuchania małoletniego w związku z treścią
wniosku Policji. W przypadku odstąpienia od przesłuchania sąd przekazuje
Policji protokoły dotychczasowych przesłuchań małoletniego.
9. Policja może również dokonywać innych czynności w celu ustalenia, czy
zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 15aa ust. 1, w tym wysłuchać osobę
stosującą przemoc w rodzinie, o ile nie utrudni to natychmiastowego wydania
nakazu lub zakazu.
10. Nakaz lub zakaz mogą być wydane również w przypadku nieobecności
we wspólnie zajmowanym mieszkaniu lub jego bezpośrednim otoczeniu osoby
stosującej przemoc w rodzinie podczas wykonywania czynności przez Policję.
11. Policja przed wydaniem nakazu lub zakazu ma prawo zażądać
dodatkowych informacji od innych instytucji lub organów w celu ustalenia, czy
zachodzą okoliczności wskazane w art. 15aa ust. 1.

Art. 15ac. 1. Nakaz lub zakaz zawierają w szczególności:
1) datę, czas i miejsce przeprowadzenia czynności;
2) podstawę prawną ich wydania;
3) treść nakazu lub zakazu;
4) dane policjantów przeprowadzających czynność;
5) dane osoby stosującej przemoc w rodzinie;
6) dane osoby dotkniętej przemocą w rodzinie;
7) uzasadnienie, w którym wskazuje się podstawy faktyczne ich wydania;
8) pouczenia, w tym o trybie, formie i sposobie wnoszenia zażalenia.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór nakazu i zakazu, sposób wykonywania i dokumentowania
czynności związanych z wydaniem nakazu lub zakazu oraz wzór kwestionariusza
szacowania ryzyka zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego służący stwierdzeniu
zasadności zatrzymania, o którym mowa w art. 15a ust. 1, lub wydania nakazu
lub zakazu, mając na względzie potrzebę zawarcia niezbędnych pouczeń
w nakazie lub zakazie, sprawnego sporządzania dokumentacji, a także
konieczność natychmiastowej i skutecznej ochrony osób doznających przemocy w rodzinie.

Art. 15ad. 1. Nakaz lub zakaz doręcza się niezwłocznie osobie stosującej
przemoc w rodzinie oraz osobie dotkniętej tą przemocą. W razie niemożności
doręczenia nakazu lub zakazu osobie stosującej przemoc w rodzinie, doręczenie
uważa się za dokonane przez umieszczenie na drzwiach wspólnie zajmowanego
mieszkania zawiadomienia o ich wydaniu, dokonując wzmianki w nakazie lub
zakazie, wskazując przyczynę braku doręczenia.
2. Jeżeli osoba stosująca przemoc w rodzinie odmawia przyjęcia nakazu lub
zakazu, doręczenie uważa się za dokonane. W takim przypadku policjant
dokonuje adnotacji o odmowie ich przyjęcia na oryginale nakazu lub zakazu.
3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera imię i nazwisko osoby
stosującej przemoc w rodzinie oraz wezwanie do niezwłocznego kontaktu
z właściwą jednostką Policji, a ponadto dostępne po otwarciu zawiadomienia
informacje o wydaniu nakazu lub zakazu, podstawie prawnej, miejscu ich
odebrania, a także zasadach zabrania ze wspólnie zajmowanego mieszkania
przedmiotów osobistego użytku i służących do świadczenia pracy oraz będących
własnością osoby stosującej przemoc w rodzinie zwierząt domowych.
4. Policja niezwłocznie doręcza odpis nakazu lub zakazu prokuratorowi
oraz zawiadamia właściwy miejscowo zespół interdyscyplinarny, o którym mowa
w przepisach ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a gdy
w mieszkaniu zamieszkują osoby małoletnie – także właściwy miejscowo sąd opiekuńczy.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, umieszczanego na
drzwiach mieszkania wobec niemożności doręczenia nakazu lub zakazu, mając na uwadze konieczność zrozumienia zawiadomienia również przez osoby niekorzystające z pomocy pełnomocnika.

Art. 15ae. 1. Czynność opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania
i jego bezpośredniego otoczenia przez osobę stosującą przemoc w rodzinie, wobec
której wydano nakaz lub zakaz, wymaga sporządzenia protokołu, który
podpisują pełnoletnie osoby uczestniczące w czynności.
2. Protokół zawiera:
1) datę, czas, miejsce oraz podstawę prawną przeprowadzenia czynności;
2) dane policjantów przeprowadzających czynność oraz osób w niej uczestniczących;
3) oznaczenie czynności oraz jej przebieg;
4) wzmiankę o wydaniu nakazu lub zakazu;
5) oświadczenia osób uczestniczących w czynności oraz policjantów;
6) wzmiankę o udzieleniu pouczeń oraz udzielonych informacjach, o których
mowa w art. 15ag i art. 15ah;
7) w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu
czynności, w szczególności wskazanie zabranych ze wspólnie zajmowanego
mieszkania przedmiotów osobistego użytku i służących do świadczenia
pracy lub zwierząt domowych oraz opis pozostawionego mienia, które
według twierdzeń osoby stosującej przemoc w rodzinie, wobec której
wydano nakaz lub zakaz, stanowi jej własność.
3. Jeżeli osoba uczestnicząca w czynności odmawia podpisu lub nie może go
złożyć, policjant dokonujący czynności zaznacza przyczynę braku podpisu.
4. Osoba stosująca przemoc w rodzinie, wobec której wydano nakaz lub
zakaz, ma prawo zabrać ze wspólnie zajmowanego mieszkania przedmioty
osobistego użytku i służące do świadczenia pracy lub będące jej własnością
zwierzęta domowe. W przypadku sprzeciwu osób wspólnie zajmujących
mieszkanie przedmioty te lub zwierzęta domowe pozostawia się we wspólnie
zajmowanym mieszkaniu. Dochodzenie roszczeń z tego tytułu odbywa się na
zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.
5. Jeżeli w okresie obowiązywania nakazu lub zakazu zajdzie potrzeba
zabrania przez osobę stosującą przemoc w rodzinie mienia stanowiącego jej
własność, w szczególności niezabranych uprzednio przedmiotów osobistego użytku i służących do świadczenia pracy lub zwierząt domowych, ze wspólnie zajmowanego mieszkania, może się to odbyć jeden raz, wyłącznie w obecności
policjanta, po wcześniejszym uzgodnieniu przez nich terminu z osobą dotkniętą
tą przemocą. Osoba dotknięta przemocą w rodzinie ma prawo brać udział w tej
czynności lub upoważnić do udziału w niej inną osobę.
6. Osoba stosująca przemoc w rodzinie, wobec której wydano nakaz lub
zakaz, ma obowiązek pozostawić klucze do wspólnie zajmowanego mieszkania
i pomieszczeń jego bezpośredniego otoczenia w tym mieszkaniu.
7. Jeżeli w związku z wydaniem nakazu lub zakazu zachodzi potrzeba
zabezpieczenia zwierząt stanowiących mienie osoby stosującej przemoc
w rodzinie, wobec której wydano nakaz lub zakaz, stosuje się odpowiednio
przepis art. 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2020 r. poz. 638).
8. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór protokołu czynności opuszczenia wspólnie zajmowanego
mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia, w związku z wydaniem nakazu lub
zakazu, mając na uwadze prawidłowe udokumentowanie przeprowadzanej czynności.

Art. 15af. 1. Osoba stosująca przemoc w rodzinie, wobec której wydano
nakaz lub zakaz, jest obowiązana wskazać jednostce organizacyjnej Policji,
której policjant wydał ten nakaz lub zakaz, adres miejsca pobytu, a także, o ile to
możliwe, numer telefonu, pod którym będzie dostępna, oraz poinformować tę
jednostkę Policji o każdej zmianie adresu lub numeru.
2. Osobę stosującą przemoc w rodzinie, wobec której wydano nakaz lub
zakaz, należy pouczyć, że jeżeli zmieni miejsce pobytu, nie będzie dostępna pod
wskazanym przez siebie numerem telefonu, nie zawiadamiając o tym jednostki
organizacyjnej Policji, o której mowa w ust. 1, na skutek czego nie odbierze
korespondencji pod wskazanym adresem lub nie stawi się we wskazanej
jednostce organizacyjnej Policji w celu jej odbioru w ciągu 24 godzin od
pozostawienia zawiadomienia o korespondencji, korespondencja zostanie uznana
za doręczoną z upływem tego terminu, chyba że miejsce pobytu tej osoby jest
Policji znane.
3. Niedoręczenie korespondencji wymaga udokumentowania ze wskazaniem
przyczyny niedoręczenia.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór zawiadomienia osoby stosującej przemoc w rodzinie,
wobec której został wydany nakaz lub zakaz, pozostawionego wobec niemożności
doręczenia korespondencji, mając na uwadze konieczność zrozumienia
zawiadomienia również przez osoby niekorzystające z pomocy pełnomocnika.

Art. 15ag. 1. Policjant, w przypadku wydania nakazu lub zakazu, informuje
osobę dotkniętą przemocą w rodzinie o:
1) możliwości i sposobie złożenia żądania, aby sąd zobowiązał osobę stosującą
przemoc w rodzinie do opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania
i jego bezpośredniego otoczenia lub zakazał zbliżania się do mieszkania
i jego bezpośredniego otoczenia, o którym mowa w przepisach ustawy
o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie;
2) obowiązku wszczęcia przez organy ścigania, niezależnie od wydanego
nakazu lub zakazu, postępowania karnego w związku z popełnieniem
ściganego z urzędu przestępstwa z użyciem przemocy i możliwości
stosowania w toku prowadzonego postępowania środków zapobiegawczych,
o których mowa w przepisach Kodeksu postępowania karnego;
3) możliwości uzyskania wsparcia we właściwym miejscowo ośrodku pomocy
społecznej, specjalistycznym ośrodku wsparcia dla ofiar przemocy
w rodzinie i innych placówkach świadczących pomoc ofiarom przemocy w rodzinie;
4) całodobowym ogólnopolskim telefonie dla ofiar przemocy w rodzinie;
5) możliwości uzyskania pomocy udzielanej przez podmioty, które otrzymały
dotacje z Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy
Postpenitencjarnej – Funduszu Sprawiedliwości, o którym mowa
w przepisach Kodeksu karnego wykonawczego, oraz danych
teleadresowych, najbliższych miejscowo dla osoby dotkniętej przemocą
w rodzinie, siedzib tych podmiotów i innych niezbędnych danych
kontaktowych tych podmiotów.
2. Policjant, w przypadku wydania nakazu lub zakazu, poucza osobę
dotkniętą przemocą w rodzinie o przekazaniu jej danych najbliższemu miejscowo podmiotowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, w celu udzielenia pomocy, chyba że osoba ta nie wyrazi zgody.
3. Policjant, w przypadku wydania nakazu lub zakazu, poucza osobę
stosującą przemoc w rodzinie o przekazaniu jej danych właściwemu ze względu
na miejsce jej pobytu Powiatowemu Centrum Pomocy Rodzinie w celu podjęcia
działań pozostających we właściwości powiatu na podstawie przepisów ustawy
o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, chyba że osoba ta nie wyrazi zgody.

Art. 15ah. Policjant, w przypadku wydania nakazu lub zakazu, poucza
osobę stosującą przemoc w rodzinie o przyczynach ich wydania, o możliwości
i sposobie złożenia zażalenia, a także informuje o danych teleadresowych
właściwych miejscowo placówek zapewniających miejsca noclegowe oraz
placówek prowadzących oddziaływania korekcyjno-edukacyjne lub programy
psychologiczno-terapeutyczne dla osób stosujących przemoc w rodzinie. Miejsca
noclegowe nie mogą być placówkami pobytu osób dotkniętych przemocą w rodzinie.

Art. 15ai. 1. W okresie obowiązywania nakazu lub zakazu Policja
przynajmniej trzykrotnie sprawdza, czy nakaz lub zakaz nie są naruszane,
i podejmuje niezbędne czynności. Pierwsze sprawdzenie odbywa się następnego
dnia po wydaniu nakazu lub zakazu.
2. Czynności sprawdzenia Policja podejmuje również na podstawie
postanowienia sądu o udzieleniu zabezpieczenia w sprawach o zobowiązanie
osoby stosującej przemoc w rodzinie do opuszczenia wspólnie zajmowanego
mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia lub zakazanie zbliżania się do
mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia, którym nakaz lub zakaz zostały przedłużone.

Art. 15aj. 1. Osobie stosującej przemoc w rodzinie, wobec której wydano
nakaz lub zakaz, przysługuje zażalenie do sądu rejonowego właściwego ze
względu na miejsce położenia wspólnie zajmowanego mieszkania. Zażalenie
wnosi się w terminie 3 dni od dnia doręczenia nakazu lub zakazu, o czym należy
osobę tę pouczyć wraz z doręczeniem nakazu lub zakazu. W zażaleniu skarżący
może się domagać zbadania prawidłowości prowadzenia czynności, zasadności oraz legalności wydanego nakazu lub zakazu. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.
2. Sąd rozpoznaje zażalenie niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu
3 dni od dnia jego wpływu do sądu.
3. Sąd uchyla zaskarżony nakaz lub zakaz w przypadku stwierdzenia jego
bezzasadności lub nielegalności, o czym niezwłocznie zawiadamia osobę
dotkniętą przemocą w rodzinie, prokuratora, właściwą jednostkę Policji oraz
zespół interdyscyplinarny, o którym mowa w przepisach ustawy
o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.
4. W przypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub
nieprawidłowości nakazu lub zakazu sąd zawiadamia o tym przełożonego
policjanta, który wydał nakaz lub zakaz.

Art. 15ak. 1. Nakaz lub zakaz tracą moc po upływie czternastu dni od dnia
ich wydania, chyba że sąd udzielił zabezpieczenia w sprawach o zobowiązanie
osoby stosującej przemoc w rodzinie do opuszczenia wspólnie zajmowanego
mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia lub zakazanie zbliżania się do
mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia, którym nakaz lub zakaz zostały przedłużone.
2. Nakaz lub zakaz tracą również moc, w przypadku gdy osoba stosująca
przemoc w rodzinie, wobec której wydano nakaz lub zakaz, została zatrzymana
w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa, a następnie zastosowano
wobec niej środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania lub
nakazania okresowego opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, prokurator zawiadamia
pokrzywdzonego, osobę dotkniętą przemocą oraz właściwą jednostkę Policji.

Art. 15b. Informacje uzyskane podczas realizacji czynności, o których mowa
w art. 15 ust. 1 pkt 5a i 5b, w tym dane osobowe niezawierające dowodów
pozwalających na wszczęcie postępowania karnego albo postępowania w sprawach
o wykroczenia, postępowania dyscyplinarnego lub mogących być wykorzystanymi
w postępowaniu w ramach czynności wyjaśniających albo dowodów mających
znaczenie dla toczących się takich postępowań, Policja przechowuje przez okres co najmniej 30 dni, nie dłużej jednak niż 60 dni od dnia zarejestrowania, a następnie je niszczy. W przypadku czynności operacyjno-rozpoznawczych terminy, o których mowa w zdaniu pierwszym, są liczone od dnia zakończenia realizacji tych czynności.

Art. 15c. W przypadkach, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5b,
z wyłączeniem działań kontrterrorystycznych oraz wspierania działań jednostek
organizacyjnych Policji przez służbę kontrterrorystyczną w warunkach szczególnego
zagrożenia lub wymagających użycia specjalistycznych sił i środków oraz
specjalistycznej taktyki działań, funkcjonariusz Policji w miarę możliwości uprzedza
osobę, wobec której podejmuje czynności, o rejestrowaniu obrazu lub dźwięku.

Art. 15d. 1. Kontrola osobista polega na sprawdzeniu:
1) zawartości odzieży i obuwia osoby poddawanej kontroli osobistej, zwanej dalej
„osobą kontrolowaną” i przedmiotów, które znajdują się na jej ciele, bez
odsłaniania przykrytej odzieżą powierzchni ciała;
2) zawartości podręcznego bagażu oraz innych przedmiotów, które posiada przy
sobie osoba kontrolowana;
3) zawartości odzieży i obuwia osoby kontrolowanej i przedmiotów, które znajdują
się na jej ciele, z odsłonięciem przykrytych odzieżą powierzchni ciała w celu
oraz w zakresie niezbędnym do odebrania broni lub przedmiotów, o których
mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, w przypadku gdy ujawniono ich posiadanie przez
osobę kontrolowaną podczas sprawdzenia, o którym mowa w pkt 1 lub 2 i gdy
do ich odebrania nie jest wystarczające zastosowanie czynności określonych
w pkt 1 i 2;
4) jamy ustnej, nosa, uszu oraz włosów osoby kontrolowanej;
5) miejsc intymnych osoby kontrolowanej, w szczególnie uzasadnionych przypadkach.
2. Policjant dokonuje kontroli osobistej w sposób możliwie najmniej naruszający
dobra osobiste osoby kontrolowanej oraz w zakresie niezbędnym w danych
okolicznościach do zrealizowania celu dokonywanej kontroli. Podczas sprawdzenia,
o którym mowa w ust. 1 pkt 3 i 5, osoba kontrolowana powinna być częściowo
ubrana. Policjant najpierw sprawdza część odzieży, a przed sprawdzeniem kolejnej
części umożliwia osobie kontrolowanej włożenie odzieży już sprawdzonej.
3. Sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3, można dokonać wzrokowo,
manualnie lub z wykorzystaniem psa służbowego lub środków technicznych
niezbędnych do wykrywania materiałów i urządzeń, których posiadanie jest
zabronione, w szczególności broni, materiałów wybuchowych, środków
odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów, a sprawdzenia,
o którym mowa w ust. 1 pkt 4 i 5 – wzrokowo lub manualnie.
4. Policjant dokonujący kontroli osobistej:
1) przystępując do czynności związanych z kontrolą osobistą podaje swój stopień,
imię i nazwisko w sposób umożliwiający odnotowanie tych danych, a policjant
nieumundurowany, na żądanie osoby kontrolowanej, okazuje również
legitymację służbową w taki sposób, aby osoba kontrolowana miała możliwość
odczytać i zanotować numer i organ, który wydał legitymację oraz nazwisko
policjanta;
2) podaje podstawę prawną i przyczynę podjęcia kontroli osobistej;
3) legitymuje osobę kontrolowaną oraz inne osoby, jeżeli uczestniczą w czynności;
4) może wezwać osobę kontrolowaną do dobrowolnego wydania przez nią broni lub
innych niebezpiecznych przedmiotów mogących służyć do popełnienia czynu
zabronionego pod groźbą kary lub przedmiotów mogących stanowić dowód
w postępowaniu prowadzonym w związku z realizacją zadań, o których mowa
w art. 15 ust. 1 pkt 5, lub podlegających przepadkowi oraz może żądać
opróżnienia przez osobę kontrolowaną kieszeni, innych części odzieży lub
przedmiotów znajdujących się na ciele osoby kontrolowanej lub przez nią
posiadanych, jak również może żądać przyjęcia przez osobę kontrolowaną
odpowiedniej pozycji ciała w sposób umożliwiający sprawdzenie miejsc
intymnych;
5) odbiera osobie kontrolowanej broń lub inne niebezpieczne przedmioty mogące
służyć do popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary albo przedmioty,
których posiadanie jest zabronione lub przedmioty mogące stanowić dowód
w postępowaniu prowadzonym w związku z realizacją zadań, o których mowa
w art. 15 ust. 1 pkt 5, lub podlegające przepadkowi;
6) sprawdza, czy informacje o osobie kontrolowanej, przedmiotach lub
dokumentach posiadanych przez tę osobę są przetwarzane w zbiorach danych
prowadzonych przez Policję lub w dostępnych Policji krajowych i międzynarodowych systemach informacyjnych, w których przetwarza się
informacje, w tym dane osobowe, o osobach podejrzanych o popełnienie
przestępstw, osobach zaginionych lub osobach poszukiwanych w związku
z ochroną bezpieczeństwa i porządku publicznego lub w których przetwarza się
informacje o skradzionych lub utraconych dokumentach lub przedmiotach,
w celu ich odnalezienia;
7) pobiera niezbędne dane osobowe osoby kontrolowanej lub innych osób, jeżeli
uczestniczą w czynności, oraz dane dotyczące posiadanych przez osobę
kontrolowaną dokumentów i podlegających sprawdzeniu przedmiotów, w tym
dane związane z tymi przedmiotami lub utrwalone na tych dokumentach;
8) może odstąpić od wykonywania czynności, o których mowa w pkt 1 i 3,
w przypadku gdy czynności te zostały wykonane przez policjanta bezpośrednio
przed przystąpieniem do dokonania kontroli osobistej w ramach realizacji innych
uprawnień określonych w art. 15, w szczególności w związku z legitymowaniem osoby.
5. Kontroli osobistej dokonuje policjant tej samej płci, co osoba kontrolowana
w miejscu niedostępnym w czasie wykonywania kontroli dla osób postronnych.
6. W przypadku gdy kontrola osobista musi być dokonana niezwłocznie,
w szczególności ze względu na okoliczności mogące stanowić zagrożenie życia lub
zdrowia ludzkiego lub mienia, może jej dokonać policjant płci odmiennej niż osoba
kontrolowana, także w miejscu niespełniającym warunku, o którym mowa w ust. 5,
w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby kontrolowanej.
7. Podczas kontroli osobistej może być obecna osoba przybrana przez
dokonującego czynności, a w przypadku gdy nie uniemożliwi to przeprowadzenia
kontroli osobistej albo nie utrudni jej przeprowadzenia w istotny sposób, podczas
kontroli osobistej może być obecna także osoba wskazana przez osobę kontrolowaną.
8. Osoba kontrolowana jest obowiązana umożliwić policjantom dokonanie
czynności, o których mowa w ust. 1.
9. Po zakończeniu kontroli osobistej policjant poucza osobę kontrolowaną
o prawie do złożenia zażalenia, o którym mowa w ust. 11, oraz o prawie do żądania
sporządzenia protokołu z kontroli osobistej.
10. Z kontroli osobistej sporządza się protokół w przypadku, gdy osoba
kontrolowana zgłosiła takie żądanie bezpośrednio po jej dokonaniu oraz w przypadku, gdy w toku kontroli znaleziono broń lub przedmioty, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5. Protokół zawiera w szczególności:
1) oznaczenie czynności, podstawy prawnej i przyczyny jej podjęcia, jej miejsca
oraz danych osoby kontrolowanej i osób uczestniczących w kontroli osobistej,
obejmujących w szczególności imię, nazwisko, numer PESEL lub datę urodzenia
oraz rodzaj i cechy identyfikacyjne dokumentu, na podstawie którego ustalono
tożsamość osoby;
2) datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia czynności;
3) dane policjanta dokonującego czynności obejmujące stopień, imię, nazwisko
oraz nazwę jednostki organizacyjnej Policji, w której pełni służbę;
4) nazwę jednostki organizacyjnej Policji, właściwej ze względu na miejsce
dokonania kontroli osobistej;
5) przebieg czynności, oświadczenia i wnioski jej uczestników;
6) spis znalezionych i odebranych przedmiotów oraz w miarę potrzeby ich opis;
7) pouczenie osoby kontrolowanej o jej prawach;
8) w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności.
11. Osobie kontrolowanej przysługuje zażalenie do sądu rejonowego właściwego
ze względu na miejsce dokonania kontroli osobistej, w terminie 7 dni od dnia jej
dokonania, w celu zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości jej dokonania.
Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 50 Kodeksu postępowania karnego.
12. W przypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub
nieprawidłowości dokonania kontroli osobistej, sąd zawiadamia o tym prokuratora
i kierownika jednostki organizacyjnej Policji nadrzędnej nad jednostką organizacyjną
Policji, w której pełni służbę policjant, który dokonał kontroli osobistej.
13. W przypadku gdy w toku kontroli osobistej nie znaleziono broni lub
przedmiotów, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, lub w przypadku gdy osoba
kontrolowana nie zgłosiła żądania sporządzenia protokołu z kontroli, kontrolę osobistą
dokumentuje się w dokumentacji służbowej, określając datę, czas, miejsce i przyczynę
jej dokonania, dane osób w niej uczestniczących oraz rodzaj i wynik czynności,
a także informację o pouczeniu osoby kontrolowanej, o którym mowa w ust. 9.
14. W przypadku gdy przedmioty ujawnione w wyniku czynności, o których
mowa w ust. 1, stwarzają niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia lub mienia, policjant,
w granicach dostępnych środków, niezwłocznie podejmuje czynności ochronne,
a w szczególności zabezpiecza miejsce zagrożone przed dostępem osób postronnych
oraz powiadamia dyżurnego właściwej miejscowo jednostki organizacyjnej Policji
o konieczności zarządzenia działań usuwających to niebezpieczeństwo.
15. Zażalenie, o którym mowa w ust. 11, składa się za pośrednictwem jednostki
organizacyjnej Policji właściwej według miejsca dokonania kontroli osobistej.
Jednostka organizacyjna Policji, o której mowa w zdaniu pierwszym, niezwłocznie
przekazuje zażalenie do sądu rejonowego.

Art. 15e. 1. Przeglądanie zawartości bagaży lub sprawdzanie ładunków
w portach i na dworcach oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego
i wodnego polega na:
1) wzrokowej i manualnej kontroli zawartości bagaży lub ładunków, w tym
manualnym sprawdzeniu ładunków, elementów konstrukcyjnych bagaży oraz
znajdujących się w nich przedmiotów;
2) sprawdzeniu bagaży i ładunków z wykorzystaniem psa służbowego lub
z wykorzystaniem środków technicznych niezbędnych do wykrywania
materiałów i urządzeń zabronionych, w szczególności broni, materiałów
wybuchowych, środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonuje się w obecności posiadacza
bagaży lub ładunków, a w przypadku gdy nie można ustalić posiadacza bagaży lub
ładunków lub w przypadku jego nieobecności – w obecności przedstawiciela
przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego.
3. W przypadku bagaży lub ładunków przyjętych do przewozu, czynności,
o których mowa w ust. 1, wykonuje się wyłącznie w obecności przedstawiciela
przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego.
4. W przypadku braku możliwości zapewnienia natychmiastowej obecności
osób, o których mowa w ust. 2, policjant może wykonać czynności określone
w ust. 1 bez ich obecności, jeżeli z posiadanych informacji wynika, że zwłoka może
spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzkiego lub mienia, albo gdy istnieje
uzasadniona obawa zniszczenia bądź utracenia przedmiotów mogących stanowić dowód w postępowaniu prowadzonym w związku z realizacją zadań, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, lub podlegających przepadkowi.
5. Policjant w związku z realizacją czynności, o których mowa w ust. 1, ma
prawo żądania udostępnienia bagaży lub przewożonych ładunków, w tym otwarcia
bagażnika oraz udostępnienia przestrzeni bagażowej w środkach komunikacji do
przejrzenia, wyjęcia przewożonych bagaży lub ładunków oraz otwarcia i pokazania ich zawartości.
6. Osoby, o których mowa w ust. 2, są obowiązane udostępnić policjantowi
bagaż lub ładunek do przejrzenia lub sprawdzenia, w tym wykonać czynności,
o których mowa w ust. 5.
7. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonuje się w miarę możliwości
w sposób niepowodujący uszkodzenia przeglądanych bagaży lub ładunków.
8. Przy dokonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1, przepisy art. 15d
ust. 4 i 14 stosuje się odpowiednio.
9. Policjant po zakończeniu wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1,
poucza posiadacza bagaży lub ładunków lub przedstawiciela przewoźnika, spedytora
lub agenta morskiego, w obecności którego dokonano tych czynności, o prawie do
złożenia zażalenia, o którym mowa w ust. 11, oraz o prawie do żądania sporządzenia
protokołu z dokonanych czynności.
10. Z dokonania czynności, o których mowa w ust. 1, sporządza się protokół
w przypadku, gdy posiadacz bagaży lub ładunków lub przedstawiciel przewoźnika,
spedytora lub agenta morskiego, w obecności którego dokonano tych czynności,
zgłosił takie żądanie bezpośrednio po dokonaniu tych czynności oraz w przypadku,
gdy w toku czynności znaleziono broń lub przedmioty, o których mowa
w art. 15 ust. 1 pkt 5. Do sporządzenia protokołu stosuje się odpowiednio przepis
art. 15d ust. 10 zdanie drugie.
11. Posiadaczowi bagaży lub ładunków lub przedstawicielowi przewoźnika,
spedytora lub agenta morskiego, w obecności którego dokonano czynności
określonych w ust. 1, przysługuje zażalenie do sądu rejonowego właściwego ze
względu na miejsce dokonania czynności, w terminie 7 dni od dnia jej dokonania,
w celu zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości jej dokonania. Do
zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 50 Kodeksu postępowania
karnego. W przypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub nieprawidłowości dokonania czynności przepis art. 15d ust. 12 stosuje się odpowiednio.
12. W przypadku gdy w toku czynności, o których mowa w ust. 1, nie znaleziono
broni lub przedmiotów, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, lub gdy posiadacz
bagaży lub ładunków lub przedstawiciel przewoźnika, spedytora lub agenta
morskiego, w obecności którego dokonano tych czynności, nie zażądał sporządzenia
protokołu, czynności dokumentuje się w dokumentacji służbowej, określając datę,
czas, miejsce i przyczynę ich dokonania, dane osób w nich uczestniczących oraz
rodzaj i wynik czynności, a także informację o pouczeniu osoby, o którym mowa w ust. 9.
13. Zażalenie, o którym mowa w ust. 11, składa się za pośrednictwem jednostki
organizacyjnej Policji właściwej według miejsca dokonania czynności określonych
w ust. 1. Jednostka organizacyjna Policji, o której mowa w zdaniu pierwszym,
niezwłocznie przekazuje zażalenie do sądu rejonowego.

Art. 15f. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób:
1) sporządzania dokumentów, o których mowa w art. 15d ust. 10 i 13 oraz art. 15e
ust. 10 i 12, a także wzory protokołów, o których mowa w art. 15d ust. 9
i art. 15e ust. 9, z uwzględnieniem informacji niezbędnych do udokumentowania
podstaw prawnych, celu i zakresu dokonanej kontroli osobistej, przeglądania
zawartości bagaży i sprawdzania ładunków w portach i na dworcach oraz
w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego oraz z
uwzględnieniem niezbędnych danych osobowych osób objętych tymi
czynnościami, uczestniczących w tych czynnościach oraz dokonujących tych
czynności, a także informacji niezbędnych do ustalenia przebiegu i wyniku tych czynności;
2) postępowania w jednostkach organizacyjnych Policji ze złożonym zażaleniem,
o którym mowa w art. 15d i art. 15e, celem nadania mu biegu, a także sposób
postępowania z protokołami i dokumentacją służbową sporządzonymi w wyniku
dokonania tych czynności.

Art. 15g. 1. Sprawdzenie prewencyjne, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9,
polega na manualnym sprawdzeniu osoby, zawartości jej odzieży oraz przedmiotów znajdujących się na jej ciele lub przez nią posiadanych, sprawdzeniu za pomocą środków technicznych niezbędnych do wykrywania materiałów i urządzeń
niebezpiecznych lub których posiadanie jest zabronione, w szczególności broni,
materiałów wybuchowych, środków odurzających, substancji psychotropowych i ich
prekursorów, sprawdzeniu biochemicznym, lub z wykorzystaniem psa służbowego
w zakresie niezbędnym do realizacji celu podejmowanych czynności w danych
okolicznościach oraz w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby,
wobec której czynności są wykonywane.
2. W przypadku gdy w stosunku do osób, o których mowa
w art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. a, osób doprowadzonych w związku z realizacją czynności
określonych przepisami prawa lub osób doprowadzanych przez Policję w celu
wytrzeźwienia, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. b tiret pierwsze, zaistniały
przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, dokonuje się kontroli osobistej na
zasadach i w sposób określony w art. 15d.
3. W stosunku do osób zatrzymanych, doprowadzanych lub konwojowanych,
sprawdzenie prewencyjne, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9, może polegać również na:
1) żądaniu zdjęcia przez osobę odzieży i obuwia,
2) zdjęciu osobie odzieży i obuwia w przypadku niewykonania żądania, o którym mowa w pkt 1,
3) dokonaniu oględzin ciała tych osób oraz sprawdzeniu zdjętej odzieży i obuwia,
w tym z wykorzystaniem środków, o których mowa w ust. 1,
4) żądaniu wydania oraz oddania do depozytu, lub w celu zajęcia lub zabezpieczenia:
a) środków płatniczych i przedmiotów wartościowych, dokumentów
tożsamości, środków łączności oraz urządzeń technicznych służących do
rejestrowania i odtwarzania informacji,
b) przedmiotów, które mogą stanowić zagrożenie życia lub zdrowia lub
bezpieczeństwa osoby poddanej sprawdzeniu prewencyjnemu lub innych
osób albo bezpieczeństwa przeprowadzanych czynności, w tym broni lub
innych niebezpiecznych przedmiotów mogących służyć do popełnienia
przestępstwa lub wykroczenia lub przedmiotów mogących stanowić dowód w postępowaniu prowadzonym w związku z realizacją zadań, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, lub podlegających przepadkowi,
c) przedmiotów, które mogą stanowić zagrożenie dla porządku lub
bezpieczeństwa osoby znajdującej się w pomieszczeniu dla osób
zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, w pokoju
przejściowym, w tymczasowym pomieszczeniu przejściowym lub
w policyjnej izbie dziecka, w szczególności przedmiotów posiadających
ostre krawędzie lub zakończenie, środków służących do obezwładniania,
dopuszczonych do obrotu produktów leczniczych, produktów
zawierających alkohol, sznurowadeł, pasków, szalików, zapałek,
zapalniczek lub innych przedmiotów, których wymiary lub ilość naruszają
ustalony porządek bądź bezpieczeństwo pobytu w pomieszczeniu dla osób
zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, w pokoju
przejściowym, w tymczasowym pomieszczeniu przejściowym lub
w policyjnej izbie dziecka,
5) odebraniu przedmiotów, o których mowa w pkt 4, oraz ich przyjęciu do
depozytu, zabezpieczeniu lub zajęciu
– w szczególności gdy czynności te przeprowadza się w przypadku zatrzymywania
osoby zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 2–3, umieszczania osoby w jednostce organizacyjnej
Policji w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu
wytrzeźwienia, w pokoju przejściowym, w tymczasowym pomieszczeniu
przejściowym lub w policyjnej izbie dziecka, przejmowania osoby w związku
z wykonywanymi czynnościami przez Policję, a także po zakończeniu widzenia lub
innej czynności związanej z kontaktem osoby zatrzymanej, konwojowanej lub
doprowadzonej z innymi osobami lub po każdorazowej utracie kontaktu wzrokowego
z osobą konwojowaną lub doprowadzaną.
4. Czynności, o których mowa w ust. 3 pkt 1–3, wykonuje się w sposób
umożliwiający osobie pozostawienie części odzieży na ciele, a po sprawdzeniu zdjętej
odzieży – jej włożenie przed zdjęciem pozostałej niesprawdzonej części odzieży oraz
w warunkach zapewniających poszanowanie jej intymności.
5. Do sprawdzenia prewencyjnego, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9,
przepisy art. 15d ust. 5, 6 i 14 stosuje się odpowiednio.
6. W przypadku gdy w toku sprawdzenia prewencyjnego osób zatrzymanych,
doprowadzonych lub konwojowanych, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. b,
ujawniono broń lub przedmioty, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 5, sprawdzenie
to traktuje się jako kontrolę osobistą oraz stosuje się odpowiednio przepisy art. 15d.
7. Osobie, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. b:
1) umieszczonej w jednostce organizacyjnej Policji w pomieszczeniu dla osób
zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, w pokoju
przejściowym, w tymczasowym pomieszczeniu przejściowym lub w policyjnej
izbie dziecka, która ukończyła 18 lat i upoważniła pisemnie wskazaną przez
siebie osobę do odbioru przedmiotów w miejscu ich zdeponowania umożliwia
się rozporządzanie przekazanymi do depozytu przedmiotami, o których mowa
w ust. 3 pkt 4 lit. a i c, z wyjątkiem przekazania tych przedmiotów osobie
zatrzymanej, osobie konwojowanej lub doprowadzanej oraz korzystania z tych
przedmiotów i ich posiadania przez te osoby, a także z wyjątkiem przedmiotów,
które zostały zatrzymane lub zajęte w drodze zabezpieczenia bądź egzekucji administracyjnej;
2) zwalnianej z pomieszczenia dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu
wytrzeźwienia z pokoju przejściowego, z tymczasowego pomieszczenia
przejściowego lub z policyjnej izby dziecka wydaje się przedmioty przyjęte do
depozytu, z wyjątkiem przedmiotów, które zostały zatrzymane lub zajęte
w drodze zabezpieczenia, podlegających przepadkowi bądź egzekucji administracyjnej.
8. W przypadku zwalniania osoby z pomieszczenia dla osób zatrzymanych lub
doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, z pokoju przejściowego, z tymczasowego
pomieszczenia przejściowego lub z policyjnej izby dziecka w celu jej przekazania do
wykonania czynności procesowych lub innych czynności określonych przez sąd lub
prokuratora, środki, dokumenty tożsamości, urządzenia techniczne i przedmioty,
o których mowa w ust. 3 pkt 4 lit. a i c, z wyjątkiem sznurowadeł, paska i szalika,
przejmuje na czas doprowadzenia lub konwoju policjant realizujący doprowadzenie lub konwój.
9. Osobie, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9 lit. a, odmawiającej poddania się
sprawdzeniu prewencyjnemu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 9, można odmówić
wstępu na teren obiektów lub obszarów ochranianych przez Policję lub na imprezę masową zabezpieczaną przez Policję, jak również uniemożliwić udział w zgromadzeniu.

Ustawa o Policji art. 15