Art. 15. 1. Ekshumacja zwłok i szczątków może być dokonana:
1) na umotywowaną prośbę osób uprawnionych do pochowania zwłok za
zezwoleniem właściwego inspektora sanitarnego1)
;
2) na zarządzenie prokuratora lub sądu;
3) na podstawie decyzji właściwego inspektora sanitarnego1) w razie zajęcia terenu
cmentarza na inny cel.
2. W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 3 zwłoki i szczątki powinny być
pochowane na nowo w innym miejscu. W przypadkach wywłaszczenia terenu
cmentarnego koszt ekshumacji i przeniesienia ponosi nabywca terenu.
3. Zwłoki osób zmarłych na choroby zakaźne, których wykaz ustala minister
właściwy do spraw zdrowia, nie mogą być ekshumowane w przypadkach
przewidzianych w ust. 1 pkt 1, przed upływem 2 lat od dnia zgonu.

Art. 15a. 1. Jeżeli w wyniku prowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej –
Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu prac poszukiwawczych
ustalono lub powzięto podejrzenie, że pod istniejącym grobem znajduje się miejsce
spoczynku osób, które straciły życie wskutek walki z narzuconym systemem
totalitarnym lub wskutek represji totalitarnych lub czystek etnicznych od dnia 8
listopada 1917 r. do dnia 31 lipca 1990 r., i na podstawie zarządzenia prokuratora
właściwej miejscowo oddziałowej komisji ścigania zbrodni przeciwko Narodowi
Polskiemu dokonano ekshumacji zwłok lub szczątków ludzkich z istniejącego grobu i
nie ma możliwości ponownego pochowania zwłok i szczątków w tym samym grobie,
wojewoda właściwy ze względu na miejsce położenia grobu, na wniosek Prezesa
Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi
Polskiemu, wydaje decyzję o ponownym pochowaniu zwłok i szczątków z
istniejącego grobu w innym grobie, zwanym dalej „ponownym pochowaniem”.
2. Wniosek o ponowne pochowanie zawiera:
1) dane osób pochowanych w grobie oraz określenie miejsca usytuowania grobu
wynikające z planu zagospodarowania cmentarza;
2) przesłanki uzasadniające potrzebę ponownego pochowania;
3) uzasadnienie.
3. W przypadku braku możliwości ponownego pochowania zwłok i szczątków w
innym grobie na tym samym cmentarzu z uwagi na brak miejsca lub zamknięcie
cmentarza, zwłoki i szczątki mogą zostać ponownie pochowane na innym cmentarzu.
4. Stronami postępowania w sprawie ponownego pochowania są:
1) Prezes Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko
Narodowi Polskiemu;
2) małżonek, zstępni, wstępni lub inne osoby, które pochowały osoby zmarłe i
których dane znajdują się w ewidencji grobów prowadzonej przez administrację
cmentarza;
3) w przypadku braku osób, o których mowa w pkt 2, krewni boczni do trzeciego
stopnia pokrewieństwa.
5. Jeżeli na podstawie danych uzyskanych z rejestrów i ewidencji publicznych
nie ma możliwości ustalenia osób, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3, wojewoda
ogłasza w sposób zwyczajowo przyjęty oraz w Biuletynie Informacji Publicznej
o wszczęciu postępowania w sprawie ponownego pochowania.
6. Wydanie decyzji o ponownym pochowaniu wojewoda poprzedza trwającymi
nie dłużej niż 3 miesiące rokowaniami z osobami, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3,
co do nowego miejsca pochowania lub budowy albo odtworzenia nagrobka. Z
rokowań sporządza się protokół.
7. Jeżeli w terminie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia, o którym mowa w ust. 5, nie
zgłosi się żadna z osób, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3, wojewoda określa nowe
miejsce pochowania lub budowy albo odtworzenia nagrobka.
8. Koszt ponownego pochowania, w tym przeniesienia zwłok i szczątków,
wykupu nowego miejsca pochowania oraz budowy albo odtworzenia nagrobka,
odpowiadającego dotychczasowemu, ponosi wojewoda.
9. Umowy, o których mowa w art. 7 ust. 4, wygasają z dniem, w którym decyzja
o ponownym pochowaniu stała się ostateczna.
10. Odwołanie od decyzji wojewody o ponownym pochowaniu przysługuje do
ministra właściwego do spraw administracji publicznej.

Ustawa o cmentarzach i chowaniu zmarłych art. 15