Art. 148. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. — Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 75 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Dowód rejestracyjny, pozwolenie czasowe, zalegalizowane tablice (tablica) rejestracyjne i nalepka kontrolna są wydawane za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej. Opłatę oraz
opłatę ewidencyjną pobiera organ dokonujący rejestracji.”;
2) w art. 77 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Kart´ pojazdu dla pojazdu samochodowego, innego niż określony w ust. 1, wydaje, za opłatą i po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, właściwy w sprawach rejestracji starosta przy pierwszej rejestracji pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;
3) w art. 80b:
a) w ust. 1 w pkt 1 dodaje się lit. j w brzmieniu:
„j) informację o dodatkowym badaniu technicznym, o którym mowa w art. 81 ust. 8 pkt 4,
przeprowadzonym po naprawie wynikającej
ze zdarzenia powodującego odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń z tytułu zawartej
umowy ubezpieczenia określonego w grupie 3 działu II załącznika do ustawy o działalności
ubezpieczeniowej;”,
b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W ewidencji gromadzi się także dane i informacje wymagane do dopuszczenia pojazdu
do ruchu oraz informacje o wydawanych dokumentach i oznaczeniach pojazdu:
1) dane o pojeździe podlegającym rejestracji:
a) przeznaczenie,
b) pojemność i moc silnika,
c) dopuszczalna masa całkowita,
d) dopuszczalna ładowność,
e) liczba osi,
f) największy dopuszczalny nacisk osi,
g) dopuszczalna masa całkowita ciągniętej przyczepy,
h) liczba miejsc,
i) data pierwszej rejestracji za granicą,
j) poprzedni numer rejestracyjny i nazwa
organu, który dokonał rejestracji;
2) informacje o:
a) dowodzie rejestracyjnym — seria, numer oraz data wydania wtórnika,
b) pozwoleniu czasowym — data ważności, data przedłużenia ważności, cel wydania, seria, numer oraz data wydania wtórnika,
c) karcie pojazdu — seria, numer oraz data wydania wtórnika,
d) nalepce kontrolnej — data wydania wtórnika,
e) znakach legalizacyjnych — seria, numer oraz data wydania wtórnika,
f) nalepce na tablice tymczasowe — data wydania wtórnika,
g) wyrejestrowaniu pojazdu — data i przyczyna wyrejestrowania,
h) zbyciu pojazdu — dane nowego właściciela pojazdu;
3) inne dane i informacje stanowiące treść adnotacji urzędowych zamieszczanych
w dokumentach pojazdu zgodnie z ustawą oraz z odrębnymi przepisami;
4) identyfikator osoby dokonującej w bazie
danych zamieszczenia lub zmiany danych i informacji.”,
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Dane lub informacje, o których mowa w ust. 1
i ust. 1a, przekazuje do ewidencji:
1) wymienione w ust. 1 pkt 1—5 — organ właściwy w sprawach rejestracji pojazdów, niezwłocznie po zarejestrowaniu pojazdu, oraz — w przypadkach, o których
mowa w pkt 1 lit. h i lit. j — także stacja
kontroli pojazdów, która wykonała badanie techniczne pojazdu, niezwłocznie po
jego wykonaniu;
2) wymienione w ust. 1 pkt 6:
a) w lit. a — organ właściwy w sprawach rejestracji pojazdów, niezwłocznie po
dokonaniu zmiany danych w dowodzie rejestracyjnym,
b) w lit. b — właściwa jednostka organizacyjna Policji, niezwłocznie po wystąpieniu tych zdarzeń,
c) w lit. c — organ właściwy w sprawach rejestracji pojazdów, niezwłocznie po
dokonaniu informacji o wystąpieniu tych zdarzeń,
d) w lit. d — właściwa jednostka organizacyjna Policji, Inspekcji Transportu Drogowego lub Żandarmerii Wojskowej albo stacja kontroli pojazdów, niezwłocznie po dokonaniu tych czynności;
3) wymienione w ust. 1 pkt 7 — ośrodek informacji określony przepisami ustawy
z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152), niezwłocznie po ich zaewidencjonowaniu;
4) wymienione w ust. 1a — organ właściwy w sprawach rejestracji pojazdów, niezwłocznie po ich uzyskaniu.”;
4) w art. 80c w ust. 1 po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:
„9a) Polskiemu Biuru Ubezpieczycieli Komunikacyjnych;”;
5) w art. 80d:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Opłaty pobrane za udostępnienie danych lub informacji z ewidencji stanowią przychód
środka specjalnego będącego w dyspozycji ministra właściwego do spraw administracji
publicznej i są przeznaczone na finansowanie wydatków związanych z utworzeniem,
rozwojem i funkcjonowaniem centralnej ewidencji pojazdów i centralnej ewidencji kierowców.”,
b) dodaje się ust. 3—5 w brzmieniu:
„3. Opłata ewidencyjna, o której mowa w art. 75 ust. 2, art. 77 ust. 3, art. 82 ust. 2, art. 97 ust. 1
i art. 150 ust. 1, oraz opłata ewidencyjna, o której mowa w art. 30 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, stanowi przychód środka specjalnego, o którym mowa w ust. 2, i jest przeznaczona na finansowanie wydatków związanych z utworzeniem, rozwojem i funkcjonowaniem centralnej ewidencji pojazdów i centralnej ewidencji kierowców. Wysokość każdej opłaty ewidencyjnej, o której mowa w art. 75 ust. 2, art. 77 ust. 3, art. 82 ust. 2, art. 97 ust. 1 i art. 150 ust. 1, nie może przekroczyć równowartości w złotych 0,5 euro ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu wydania rozporządzenia, o którym mowa w ust. 4.
4. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość opłaty ewidencyjnej, o której mowa w art. 75 ust. 2, art. 77 ust. 3, art. 82
ust. 2, art. 97 ust. 1 i art. 150 ust. 1, oraz sposób jej wnoszenia;
2) tryb i zasady pobierania, ewidencjonowania, przekazywania i rozliczania opłaty
ewidencyjnej przez organy i podmioty zobowiązane do jej pobierania;
3) szczegółowe zasady gospodarki finansowej środka specjalnego, o którym mowa
w ust. 2 i 3 oraz w art. 100d ust. 2.
5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, należy uwzględnią w szczególności:
1) przypadki uiszczania opłaty ewidencyjnej;
2) zróżnicowaną wysokość opłaty w zależności od rodzaju czynności, której dokonanie
jest uzależnione od jej uiszczenia;
3) koszty związane z funkcjonowaniem centralnej ewidencji pojazdów i centralnej
ewidencji kierowców;
4) terminy przekazywania i rozliczania opłaty ewidencyjnej przez organy i podmioty zobowiązane do jej pobierania;
5) obowiązki w zakresie sporządzania planów finansowych obejmujących przychody i wydatki środka specjalnego.”;
6) w art. 81 w ust. 8 dodaje si´ pkt 4 w brzmieniu:
„4) w którym została dokonana naprawa wynikająca ze zdarzenia powodującego odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia określonego w grupie 3
i 10 działu II załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej na kwotę przekraczającą 2 000 zł.”;
7) w art. 82 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Jeżeli pojazd jest zarejestrowany, kolejny termin badania technicznego wpisuje do dowodu
rejestracyjnego uprawniony diagnosta po stwierdzeniu pozytywnego wyniku badania i po
uiszczeniu przez właściciela pojazdu opłaty ewidencyjnej.”;
8) w art. 83 w ust. 6 po wyrazach „o których mowa w ust. 2” dodaje si´ wyrazy „i art. 82 ust. 2”;
9) w art. 97 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem wydaje, za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, starosta właściwy
ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się, a w uzasadnionych przypadkach — właściwy ze względu na miejsce czasowego pobytu, z zastrzeżeniem ust. 2.”;
10) w art. 100d ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Opłaty pobrane za udostępnianie danych z ewidencji stanowią przychód środka specjalnego
będącego w dyspozycji ministra właściwego do spraw administracji publicznej, o którym
mowa w art. 80d ust. 2 i 3, i są przeznaczone na finansowanie wydatków związanych z utworzeniem, rozwojem i funkcjonowaniem centralnej
ewidencji pojazdów i centralnej ewidencji kierowców.”;
11) w art. 150 w ust. 1 dodaje si´ zdanie drugie
w brzmieniu:
„Osoba uprawniona dokonująca wymiany jest obowiązana do uiszczenia opłaty ewidencyjnej.”.

Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych art. 148

Poprzedni

Art. 147. W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 86, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052) art. 46 otrzymuje brzmienie: „Art. 46. Minister właściwy do...

Nastepny

Art. 149. (uchylony).

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych
  • Wejscie w życie 1 stycznia 2004
  • Ost. zmiana ustawy 1 października 2020
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 06 02 2021
Komentarze

Wyszukiwarka