Art. 147. (uchylony).

Art. 147a. 1. Kto odbywając służbę kandydacką w Straży Granicznej
uporczywie nie wykonuje poleceń w sprawach służbowych,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Kto odbywając służbę kandydacką w Straży Granicznej samowolnie opuszcza
wyznaczone miejsce wykonywania obowiązków służbowych na czas powyżej
czternastu dni kalendarzowych lub przez taki czas samowolnie poza nim pozostaje,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
3. Kto odbywając służbę kandydacką w Straży Granicznej opuszcza wyznaczone
miejsce wykonywania obowiązków służbowych na czas powyżej dwóch dni
kalendarzowych lub przez taki czas samowolnie poza nim pozostaje,
podlega karze pozbawienia wolności do roku.
4. Kto odbywając służbę kandydacką w Straży Granicznej w celu trwałego
uchylenia się od służby opuszcza wyznaczone miejsce wykonywania obowiązków
służbowych lub w takim celu poza nim pozostaje,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.

Art. 147b. 1. Kto, będąc obowiązany do złożenia oświadczenia, o którym mowa
w art. 91a, podaje w nim nieprawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.
2. W przypadku mniejszej wagi sprawca czynu określonego w ust. 1, podlega
grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 147c. Do realizacji zadań poza granicami państwa może zostać wydzielony
kontyngent Straży Granicznej, zwany dalej „kontyngentem”, w celu udziału w:
1) organizowaniu i kontroli ruchu granicznego;
2) organizowaniu ochrony granicy państwowej;
3) zapewnieniu bezpieczeństwa w komunikacji międzynarodowej;
3a) rozpoznawaniu i przeciwdziałaniu zagrożeniom terroryzmem;
4) szkoleniu i ćwiczeniach służb granicznych;
5) przedsięwzięciach reprezentacyjnych.
4. W przypadku konieczności przedłużenia lub skrócenia okresu użycia
kontyngentu poza granicami państwa, przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

Art. 147d. 1. O utworzeniu kontyngentu postanawia, w drodze decyzji:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych w przypadkach, o których mowa
w art. 147c pkt 1–3a;
2) Komendant Główny Straży Granicznej w przypadkach, o których mowa
w art. 147c pkt 4 i 5.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się w szczególności:
1) nazwę kontyngentu, jego liczebność oraz czas, przez jaki będzie pozostawać
poza granicami państwa;
2) cel skierowania kontyngentu, zakres jego zadań oraz obszar działania;
3) system kierowania i dowodzenia kontyngentem;
4) uzbrojenie i wyposażenie kontyngentu w środki i sprzęt specjalny;
5) trasy i czas przemieszczania się kontyngentu w przypadku tranzytu.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 147c pkt 1–3a, w decyzji określa się ponadto:
1) organ organizacji międzynarodowej, któremu kontyngent zostanie
podporządkowany na czas operacji;
2) organy administracji rządowej odpowiedzialne za współpracę z kierowniczymi
organami właściwej organizacji międzynarodowej w zakresie kierowania
działalnością kontyngentu wykonującego zadania poza granicami państwa.
4. W przypadku konieczności przedłużenia lub skrócenia okresu użycia
kontyngentu poza granicami państwa, przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

Art. 147e. 1. W skład kontyngentu wchodzą funkcjonariusze Straży Granicznej.
2. Delegowanie do pełnienia służby w kontyngencie oraz przedłużenie czasu
delegowania, w przypadkach określonych w art. 147c pkt 1–3a, następuje za pisemną
zgodą funkcjonariusza.

Art. 147f. 1. W skład kontyngentu mogą wchodzić pracownicy Straży Granicznej.
2. W celu zapewnienia obsady niektórych stanowisk w kontyngencie przez
osoby niebędące pracownikami Straży Granicznej, które posiadają specjalistyczne
kwalifikacje, można zatrudniać pracowników na podstawie umowy o pracę.

Art. 147g. 1. Funkcjonariusze oraz osoby, o których mowa w art. 147f,
wchodzące w skład kontyngentu, podlegają na terytorium państwa obcego przepisom
dyscyplinarnym, karnym i porządkowym obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Funkcjonariusze oraz osoby, o których mowa w art. 147f, wchodzące w skład
kontyngentu, są obowiązani przestrzegać prawa państwa przyjmującego oraz prawa
międzynarodowego wiążącego Rzeczpospolitą Polską.

Art. 147h. 1. Funkcjonariusz w czasie delegowania do pełnienia służby
w kontyngencie poza granicami państwa otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki do
uposażenia oraz inne należności pieniężne przysługujące na ostatnio zajmowanym
stanowisku służbowym – z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian,
mających wpływ na prawo do uposażenia i innych należności lub na ich wysokość.
2. Funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 1, mogą być przyznawane dodatki
do uposażenia, świadczenia z tytułu uszczerbku na zdrowiu, należności z tytułu
krajowej lub zagranicznej podróży służbowej oraz inne należności pieniężne związane
z delegowaniem, wypłacane w walucie polskiej lub obcej.

Art. 147i. Funkcjonariuszowi delegowanemu do pełnienia służby
w kontyngencie oraz osobie, o której mowa w art. 147f, przysługują w szczególności
następujące uprawnienia i świadczenia:
1) bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie;
2) bezpłatne świadczenia zdrowotne oraz bezpłatne zaopatrzenie w leki i artykuły sanitarne;
3) bezpłatny przewóz do miejsca pełnienia służby lub wykonywania pracy na
obszarze działania kontyngentu i z powrotem do kraju, w związku
z rozpoczęciem i zakończeniem pełnienia służby lub wykonywania pracy w kontyngencie;
4) ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków zaistniałych w czasie
pełnienia służby lub pracy w kontyngencie, wskutek których nastąpiło
uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć.

Art. 147j. 1. Funkcjonariusz wchodzący w skład kontyngentu podlega:
1) bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym oraz szczepieniom
profilaktycznym w przypadku delegowania do służby;
2) bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym, po powrocie do kraju
w związku z zakończeniem służby w kontyngencie.
2. W przypadku odniesienia ran, kontuzji, urazu psychicznego lub schorzenia
przez funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, lub ze względu na jego stan
psychofizyczny zgodnie ze wskazaniami lekarza funkcjonariusz może być skierowany
na bezpłatny turnus leczniczo-profilaktyczny wraz z pełnoletnim najbliższym
członkiem rodziny w rozumieniu art. 4 pkt 12 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r.
o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 1569 i 1726).
2a. Turnus leczniczo-profilaktyczny trwa 14 dni kalendarzowych i obejmuje
działania leczniczo-rehabilitacyjne i profilaktykę zdrowotną, w tym profilaktykę
psychologiczną.
2b. Udział funkcjonariusza w kolejnym turnusie leczniczo-profilaktycznym po
pełnieniu służby w tym samym kontyngencie może odbyć się pod warunkiem
poddania się leczeniu specjalistycznemu, ambulatoryjnemu lub stacjonarnemu albo
konsultacji specjalistycznej zakończonej wskazaniem uczestnictwa w turnusie
leczniczo-profilaktycznym jako niezbędnym do kontynuacji leczenia.
2c. Osoby skierowane na turnus leczniczo-profilaktyczny mogą skorzystać
z prawa do turnusu leczniczo-profilaktycznego w trakcie pełnienia służby przez funkcjonariusza.
2d. Pełne koszty uczestnictwa w turnusie leczniczo-profilaktycznym
funkcjonariusza oraz 50% kosztów uczestnictwa pełnoletniego najbliższego członka
rodziny pokrywa się z budżetu państwa z części pozostającej w dyspozycji ministra
właściwego do spraw wewnętrznych.
2e. Skierowanie na badania, o których mowa w ust. 1, zawiera następujące dane
funkcjonariusza:
1) imię i nazwisko;
2) numer PESEL;
3) miejsce zamieszkania;
4) miejsce pełnienia służby;
5) okres delegowania, miejsce, stanowisko i zakres zadań planowanych lub
wykonywanych podczas służby w kontyngencie.
2f. Skierowanie na turnus leczniczo-profilaktyczny zawiera następujące dane:
1) funkcjonariusza:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL,
c) miejsce zamieszkania,
d) miejsce pełnienia służby;
2) pełnoletniego najbliższego członka rodziny:
a) imię i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) stopień pokrewieństwa.
2g. Przepisy ust. 2–2f stosuje się odpowiednio do osób, o których mowa
w art. 147f ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) organ właściwy do kierowania funkcjonariusza na badania, o których mowa w ust. 1,
2) zakres badań, o których mowa w ust. 1,
3) podmiot właściwy do przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1,
4) kalendarz obowiązujących szczepień, o których mowa w ust. 1,
5) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych po przeprowadzeniu badań,
o których mowa w ust. 1,
6) tryb kierowania funkcjonariusza i osoby, o której mowa w art. 147f ust. 1, wraz
z pełnoletnim najbliższym członkiem rodziny na turnus
leczniczo-profilaktyczny,
7) podmiot kierujący na turnus leczniczo-profilaktyczny,
8) ramowy program turnusu leczniczo-profilaktycznego,
9) podmiot prowadzący turnus leczniczo-profilaktyczny,
10) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych w związku z kierowaniem na turnus
leczniczo-profilaktyczny
– uwzględniając potrzeby funkcjonariusza i osoby, o której mowa w art. 147f ust. 1,
wynikające z ich aktualnego stanu zdrowia, w tym konieczność zapewnienia ich
pełnej rekonwalescencji oraz umożliwienie im dalszego leczenia lub rehabilitacji po
zakończeniu pobytu na turnusie leczniczo-profilaktycznym.

Art. 147k. 1. Dowódca kontyngentu może wycofać osobę, o której mowa
w art. 147f ust. 2, ze składu kontyngentu:
1) niezwłocznie po uzyskaniu wiadomości o okoliczności uzasadniającej
rozwiązanie umowy z winy pracownika;
2) na jej prośbę;
3) gdy niezdolność do wykonywania pracy w kontyngencie z przyczyn
niezawinionych przez pracownika trwa dłużej niż 14 dni.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1, nie wykonuje pracy od dnia otrzymania
pisemnego powiadomienia o wycofaniu z kontyngentu.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, umowę o pracę rozwiązuje się po
powrocie pracownika do kraju, na zasadach i w trybie określonych w Kodeksie pracy.

Art. 147l. 1. Osoby, o których mowa w art. 147f, podlegają badaniom
i szczepieniom, o których mowa w art. 147j ust. 1 pkt 1 i 2.
2. Do badań i szczepień stosuje się odpowiednio przepisy wydane na podstawie
art. 147j ust. 3.

Art. 147m. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki otrzymywania, rodzaj waluty oraz wysokość dodatków, świadczeń
i należności, o których mowa w art. 147h ust. 2, uwzględniając ich rodzaje
i zakres przyznawania z uwagi na występujące zagrożenia, uciążliwość lub
miejsce pełnienia służby oraz sprawowaną przez funkcjonariusza funkcję;
2) warunki i tryb delegowania funkcjonariuszy do pełnienia służby w kontyngencie
poza granicami państwa oraz odwoływania do kraju, a także przedłużania czasu
delegowania, warunki pełnienia służby, w tym zakres podległości służbowej,
uwzględniając specyfikę wykonywanych zadań;
3) dodatkowe świadczenia przysługujące funkcjonariuszom w związku
z delegowaniem do pełnienia służby w kontyngencie poza granicami państwa,
uwzględniając ich zróżnicowanie związane z zakresem zadań kontyngentu oraz
obszarem jego działania;
4) tryb i warunki zatrudniania w kontyngentach pracowników, o których mowa
w art. 147f, i ich wynagradzania, z uwzględnieniem specyfiki związanej
z wykonywaniem pracy w kontyngencie realizującym zadania poza granicami
państwa, a w szczególności otrzymywania dodatku zagranicznego, świadczeń
z tytułu podróży i przejazdów oraz innych należności pieniężnych związanych
z delegowaniem;
5) szczegółowy sposób realizacji uprawnień, o których mowa w art. 147i pkt 1, 3
i 4, przysługujących funkcjonariuszom delegowanym do pełnienia służby
w kontyngencie oraz pracownikom zatrudnionym w kontyngencie,
uwzględniając konieczność zapewnienia niezbędnych świadczeń w okresie
przygotowań do pełnienia służby oraz wykonywania pracy w kontyngencie;
6) szczegółowe zasady i tryb finansowania kontyngentu, w tym jego przewozu,
oraz podmiot właściwy w sprawach obsługi finansowej, uwzględniając
możliwość finansowania kontyngentu ze środków pochodzących ze źródeł
zagranicznych, możliwość przekazywania zaliczek na wydatki związane
z przygotowaniem w kraju kontyngentu do wykonywania zadań poza granicami
państwa oraz rodzaje wydatków, na które mogą być przeznaczone.

Art. 147n. Wydatki związane z utworzeniem kontyngentów i ich użyciem poza
granicami państwa finansowane są z budżetu państwa, w części, której dysponentem
jest minister właściwy do spraw wewnętrznych.

Art. 147o. 1. Funkcjonariusze wchodzący w skład krajowej rezerwy ekspertów
mogą zostać delegowani do europejskich zespołów straży granicznej w rozumieniu
rozporządzenia nr 2007/2004 w celu udziału:
1) w szybkich interwencjach realizowanych przez zespoły szybkiej interwencji na
granicy utworzone i działające zgodnie z rozporządzeniem (WE)
nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r.
ustanawiającym mechanizm tworzenia zespołów szybkiej interwencji na granicy
oraz zmieniającym rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 w odniesieniu do
tego mechanizmu i określającym uprawnienia i zadania zaproszonych funkcjonariuszy (Dz. Urz. UE L 199 z 31.07.2007, str. 30, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 863/2007”;
2) we wspólnych operacjach i projektach pilotażowych przeprowadzanych zgodnie
z rozporządzeniem nr 2007/2004.
2. Komendant Główny Straży Granicznej określa, w drodze decyzji, skład
krajowej rezerwy ekspertów, o której mowa w ust. 1.
3. Komendant Główny Straży Granicznej deleguje lub odmawia delegowania
funkcjonariusza do europejskich zespołów straży granicznej, na zasadach określonych
odpowiednio w rozporządzeniu nr 863/2007 albo rozporządzeniu nr 2007/2004.

Art. 147p. 1. Komendant Główny Straży Granicznej może udostępnić Agencji
Frontex sprzęt techniczny będący w zarządzie Straży Granicznej w celu włączenia do
centralnego rejestru dostępnego wyposażenia technicznego oraz wykorzystania
w trakcie wspólnych działań koordynowanych przez Agencję Frontex, zgodnie
z rozporządzeniem nr 2007/2004, w tym poza granicami państwa.
2. Komendant Główny Straży Granicznej może delegować funkcjonariuszy lub
pracowników do obsługi sprzętu, o którym mowa w ust. 1.

Art. 147r. 1. W czasie delegowania funkcjonariusze i pracownicy wykonują
polecenia właściwych przełożonych przyjmującego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
2. Do delegowanych funkcjonariuszy przepisy art. 147h i art. 147j ust. 2 stosuje
się odpowiednio.
3. Delegowanie pracownika do wykonywania zajęć poza siedzibą urzędu,
w którym wykonuje on pracę, następuje na podstawie odrębnych przepisów.

Art. 147s. Funkcjonariusze i pracownicy Straży Granicznej mogą zostać
delegowani do wykonywania obowiązków służbowych na terytorium innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej w celu realizacji zadań:
1) w formie wspólnych patroli i innego rodzaju wspólnych operacji służących
ochronie porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zapobieganiu
przestępczości, o których mowa w art. 17 ust. 1 decyzji Rady 2008/615/WSiSW
z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej (Dz. Urz.
UE L 210 z 06.08.2008, str. 1), zwanej dalej „decyzją Rady 2008/615/WSiSW”;
2) w formie udzielania wsparcia w związku ze zgromadzeniami, imprezami
masowymi lub podobnymi wydarzeniami, klęskami żywiołowymi oraz
poważnymi wypadkami, w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego
oraz zapobiegania przestępczości, o których mowa w art. 18 decyzji Rady
2008/615/WSiSW.

Art. 147t. 1. Komendant Główny Straży Granicznej lub komendant oddziału
Straży Granicznej, po uzyskaniu pisemnej zgody Komendanta Głównego Straży
Granicznej, podejmuje decyzje w sprawie realizacji przez Straż Graniczną:
1) zadań, o których mowa w art. 147s pkt 1, oraz określa warunki prowadzenia tych
działań, zgodnie z art. 17 ust. 3 decyzji Rady 2008/616/WSiSW z dnia
23 czerwca 2008 r. w sprawie wdrożenia decyzji 2008/615/WSiSW w sprawie
intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu
i przestępczości transgranicznej (Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 12);
2) zadań, o których mowa w art. 147s pkt 2, oraz określa warunki prowadzenia tych działań.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, właściwym jest:
1) Komendant Główny Straży Granicznej, w przypadku gdy zadania wykonują
funkcjonariusze Komendy Głównej Straży Granicznej lub funkcjonariusze
więcej niż jednego oddziału Straży Granicznej lub gdy Komendant Główny
Straży Granicznej tak zdecyduje;
2) komendant oddziału Straży Granicznej, w przypadku gdy zadania wykonują
podlegli mu funkcjonariusze.

Art. 147u. 1. Komendant Główny Straży Granicznej, na zasadach określonych
w art. 40, deleguje lub odmawia delegowania funkcjonariuszy i pracowników do
wykonywania zadań na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
2. W czasie delegowania, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusze i pracownicy
wykonują polecenia właściwych przełożonych przyjmującego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej.
3. Do funkcjonariuszy delegowanych do wykonywania zadań na terytorium
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej przepisy art. 147h i art. 147j
ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. Delegowanie pracownika do wykonywania zadań poza siedzibą urzędu,
w którym wykonuje on pracę, następuje na podstawie odrębnych przepisów.

Art. 147v. Komendant Główny Straży Granicznej wykonuje zadania punktu
kontaktowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 decyzji Rady 2008/616/WSiSW
w sprawie wdrożenia decyzji 2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy
transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości
transgranicznej (Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 12).

Ustawa o Straży Granicznej art. 147

DODAJ