Art. 146. 1. Standardy emisyjne w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów
do powietrza ustala się dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw
oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów, odpowiednio jako:
1) stężenie gazów lub pyłów w gazach odlotowych lub
2) masa gazów lub pyłów wprowadzana w określonym czasie, lub
3) stosunek masy gazów lub pyłów do jednostki wykorzystywanego surowca,
materiału, paliwa lub powstającego produktu.
2. Standardy emisyjne w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do
powietrza mogą zostać zróżnicowane w zależności od:
1) rodzaju lub skali działalności, procesu technologicznego lub operacji
technicznej, terminu wydania pozwolenia na budowę lub pozwolenia na
użytkowanie, terminu złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na budowę lub
pozwolenia na użytkowanie, terminu oddania do użytkowania lub
zakończenia użytkowania, terminu dalszego łącznego czasu użytkowania –
w przypadku instalacji i źródeł spalania paliw;
2) skali działalności lub roku produkcji – w przypadku urządzeń spalania lub
współspalania odpadów.
3. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw energii, mając na uwadze potrzebę ograniczenia negatywnego
oddziaływania na środowisko niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw
oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów, w związku z wprowadzaniem gazów lub pyłów do powietrza, oraz mając na uwadze przepisy prawa Unii
Europejskiej określające dopuszczalne wielkości emisji substancji do powietrza ze
źródeł spalania paliw, instalacji i urządzeń spalania lub współspalania odpadów,
instalacji przetwarzania azbestu lub produktów zawierających azbest, instalacji do
produkcji dwutlenku tytanu, instalacji, w których używane są rozpuszczalniki
organiczne i z urządzeń spalania lub współspalania odpadów, określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rodzaje instalacji, dla których określa się standardy emisyjne w zakresie
wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza;
2) rodzaje źródeł spalania paliw, dla których określa się standardy emisyjne
w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza;
3) standardy emisyjne w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza
dla instalacji i źródeł spalania paliw, o których mowa w pkt 1 i 2;
4) standardy emisyjne w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza
dla urządzeń spalania lub współspalania odpadów;
5) dla niektórych z rodzajów instalacji i źródeł spalania paliw oraz dla urządzeń
spalania lub współspalania odpadów:
a) warunki uznawania standardów emisyjnych za dotrzymane, w tym
stopień odsiarczania, lub
b) sposób sprawdzania dotrzymywania standardów emisyjnych, lub
c) stałe lub przejściowe odstępstwa od standardów emisyjnych, lub
d) warunki odstępstw, granice odstępstw lub warunki zastosowania planu
obniżenia emisji, lub
e) sposoby postępowania w przypadku zakłóceń w pracy urządzeń
ochronnych ograniczających emisję, lub
f) przypadki, w których jest wymagane wstrzymanie podawania odpadów
do spalania lub współspalania lub zatrzymanie instalacji i urządzenia
spalania lub współspalania odpadów, lub
g) wymagania lub ograniczenia w zakresie stosowania paliw, surowców lub
materiałów, w tym substancji lub mieszanin, o określonych
właściwościach, cechach lub parametrach, lub
h) wymagania w zakresie stosowania określonych rozwiązań technicznych
zapewniających ograniczanie emisji, lub
i) przypadki, w których prowadzący instalacje lub użytkownik urządzenia
spalania lub współspalania odpadów przekazuje organowi właściwemu
do wydania pozwolenia, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony
środowiska lub ministrowi właściwemu do spraw klimatu:
– informacje o niedotrzymaniu standardów emisyjnych oraz
o odstępstwach od standardów emisyjnych,
– informacje lub dane dotyczące warunków lub wielkości emisji,
a także działań zmierzających do ograniczenia emisji, w tym
realizacji planu obniżenia emisji, lub
j) termin i formę przekazania informacji lub danych, o których mowa
w lit. i.

Art. 146a. 1. Dla źródła spalania paliw, w przypadku którego prowadzący
instalację złożył organowi właściwemu do wydania pozwolenia, w terminie do dnia
1 stycznia 2014 r., pisemną deklarację, że źródło będzie użytkowane nie dłużej niż
do dnia 31 grudnia 2023 r., a czas użytkowania źródła, w okresie od dnia 1 stycznia
2016 r. do dnia 31 grudnia 2023 r., nie przekroczy 17 500 godzin, jeżeli spełnia ono
następujące warunki:
1) pozwolenie na budowę źródła wydano przed dniem 7 stycznia 2013 r. lub
wniosek o wydanie takiego pozwolenia został złożony przed tym dniem,
i źródło zostało oddane do użytkowania nie później niż w dniu 7 stycznia
2014 r.,
2) całkowita nominalna moc cieplna źródła, ustalona z uwzględnieniem
pierwszej i drugiej zasady łączenia, jest nie mniejsza niż 50 MW,
3) źródło ani żadna z jego części, które będą eksploatowane po dniu 31 grudnia
2015 r., nie zostały zgłoszone, do dnia 30 czerwca 2004 r., w pisemnej
deklaracji złożonej organowi właściwemu do wydania pozwolenia, jako
źródło, które będzie użytkowane nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2015 r.,
i którego czas użytkowania w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia
31 grudnia 2015 r. nie przekroczy 20 000 godzin
– obowiązują – w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. lub
w okresie krótszym, jeżeli limit czasu użytkowania źródła wynoszący
17 500 godzin zostanie wykorzystany przed dniem 31 grudnia 2023 r. – wielkości
dopuszczalnej emisji tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, wielkości dopuszczalnej emisji pyłu i wielkości dopuszczalnej emisji
dwutlenku siarki lub stopnie odsiarczania, które zostały określone w pozwoleniu
zintegrowanym jako obowiązujące w dniu 31 grudnia 2015 r.
2. Czas użytkowania 17 500 godzin, o którym mowa w ust. 1, wynosi
32 000 godzin, w przypadku źródła spalania paliw o całkowitej nominalnej mocy
cieplnej większej niż 1500 MW, ustalonej z uwzględnieniem pierwszej zasady
łączenia, którego użytkowanie rozpoczęto przed dniem 31 grudnia 1986 r. i które
jest opalane lokalnymi paliwami stałymi o wartości opałowej poniżej 5800 kJ/kg,
zawartości wilgoci powyżej 45% wagowo, połączonej zawartości wilgoci i popiołu
powyżej 60% wagowo i zawartości tlenku wapnia w popiele powyżej 10%.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dla źródła spalania paliw
o całkowitej nominalnej mocy cieplnej większej niż 500 MW, ustalonej
z uwzględnieniem pierwszej i drugiej zasady łączenia, opalanego paliwem stałym,
dla którego pierwsze pozwolenie na budowę wydano po dniu 1 lipca 1987 r.,
wielkość dopuszczalnej emisji tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na
dwutlenek azotu w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.
nie może być wyższa niż 200 mg/m³u.
4. Jeżeli źródło spalania paliw, o którym mowa w ust. 1 i 2, lub część tego
źródła, będą eksploatowane po dniu 31 grudnia 2023 r. lub po dniu, w którym
wykorzystany zostanie limit czasu użytkowania odpowiednio 17 500 albo
32 000 godzin, to przy określaniu wielkości dopuszczalnej emisji na okres po tych
dniach źródło to uznaje się za źródło oddane do użytkowania po dniu 7 stycznia
2014 r.
5. W źródle spalania paliw, o którym mowa w ust. 1, nie mogą być spalane
odpady niezaliczone do biomasy w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie
art. 146 ust. 3.

Art. 146b. 1. Dla źródła spalania paliw, w przypadku którego prowadzący
instalację złożył organowi właściwemu do wydania pozwolenia, w terminie do dnia
30 czerwca 2015 r., dokumenty potwierdzające spełnianie przez źródło spalania
paliw następujących warunków:
1) pierwsze pozwolenie na budowę źródła wydano przed dniem 27 listopada
2002 r. lub wniosek o wydanie takiego pozwolenia został złożony przed tym dniem, i źródło zostało oddane do użytkowania nie później niż w dniu
27 listopada 2003 r.,
2) całkowita nominalna moc cieplna, ustalona z uwzględnieniem pierwszej
i drugiej zasady łączenia, jest nie mniejsza niż 50 MW i nie większa niż
200 MW,
3) co najmniej 50% produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w tym źródle,
stanowi ciepło dostarczone do publicznej sieci ciepłowniczej w postaci pary
lub gorącej wody
– obowiązują – w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do czasu spełniania warunków,
o których mowa w pkt 2 i 3, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r. –
wielkości dopuszczalnej emisji tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na
dwutlenek azotu, wielkości dopuszczalnej emisji pyłu i wielkości dopuszczalnej
emisji dwutlenku siarki lub stopnie odsiarczania, które zostały określone
w pozwoleniu zintegrowanym jako obowiązujące w dniu 31 grudnia 2015 r.
2. Dokumenty potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa
w ust. 1, zawierają informacje lub dane dotyczące w szczególności:
1) całkowitej nominalnej mocy cieplnej źródła spalania paliw;
2) obowiązujących standardów emisyjnych lub stopni odsiarczania;
3) określonych w pozwoleniu zintegrowanym wielkości dopuszczalnych emisji
tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, pyłu
i dwutlenku siarki lub stopni odsiarczania;
4) rodzaju stosowanego paliwa;
5) udziału ciepła dostarczonego do publicznej sieci ciepłowniczej w postaci pary
lub gorącej wody w produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w źródle
spalania paliw, wyrażonego w procentach.
3. Prowadzący instalację, o którym mowa w ust. 1, przekazuje organowi
właściwemu do wydania pozwolenia, w terminie do końca lutego każdego roku,
dane dotyczące udziału ciepła dostarczonego do publicznej sieci ciepłowniczej
w postaci pary lub gorącej wody w produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego
w źródle spalania paliw, wyrażonego w procentach.
4. W źródle spalania paliw, o którym mowa w ust. 1, nie mogą być spalane
odpady niezaliczone do biomasy w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie
art. 146 ust. 3.

Art. 146c. 1. Dla źródła spalania paliw, w przypadku którego prowadzący
instalację wystąpił w 2012 r. do ministra właściwego do spraw klimatu,
z wnioskiem o objęcie Przejściowym Planem Krajowym, które zostało
uwzględnione w wykazie, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 146h, i które spełnia następujące warunki:
1) pierwsze pozwolenie na budowę źródła wydano przed dniem 27 listopada
2002 r. lub wniosek o wydanie takiego pozwolenia został złożony przed tym
dniem, i źródło zostało oddane do użytkowania nie później niż w dniu 27
listopada 2003 r.,
2) całkowita nominalna moc cieplna źródła, ustalona z uwzględnieniem
pierwszej i drugiej zasady łączenia, jest nie mniejsza niż 50 MW,
3) źródło ani żadna z jego części, które będą eksploatowane po dniu 31 grudnia
2015 r., nie zostały zgłoszone, do dnia 30 czerwca 2004 r., w pisemnej
deklaracji złożonej organowi właściwemu do wydania pozwolenia, jako
źródło, które będzie użytkowane nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2015 r.,
i którego czas użytkowania w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia
31 grudnia 2015 r. nie przekroczy 20 000 godzin,
4) (uchylony)
5) źródło nie jest opalane gazami o niskiej wartości opałowej pozyskiwanymi
z pozostałości po procesach zgazowania lub rafinacji albo z pozostałości po
destylacji i konwersji w procesie rafinacji ropy naftowej – jeżeli jest
eksploatowane w rafinerii ropy naftowej
– obowiązują – w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia spełniania warunków,
o których mowa w pkt 2–5, jednak nie dłużej niż do dnia 30 czerwca 2020 r. –
w odniesieniu do substancji, ze względu na które źródło zostało objęte
Przejściowym Planem Krajowym, wielkości dopuszczalnej emisji lub stopnie
odsiarczania, które zostały określone w pozwoleniu zintegrowanym jako
obowiązujące w dniu 31 grudnia 2015 r.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dla źródła spalania paliw
o całkowitej nominalnej mocy cieplnej większej niż 500 MW, ustalonej
z uwzględnieniem pierwszej i drugiej zasady łączenia, opalanego paliwem stałym,
dla którego pierwsze pozwolenie na budowę wydano po dniu 1 lipca 1987 r.,
wielkość dopuszczalnej emisji tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 30 czerwca 2020 r.,
nie może być wyższa niż 200 mg/m³u.
3. W źródle spalania paliw, o którym mowa w ust. 1, nie mogą być spalane
odpady niezaliczone do biomasy w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie
art. 146 ust. 3.

Art. 146d. Do źródeł spalania paliw określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 146h nie stosuje się przepisów art. 146a i art. 146b.

Art. 146e. 1. Prowadzący instalację może cofnąć wniosek, o którym mowa
w art. 146c ust. 1; o cofnięciu wniosku prowadzący instalację informuje ministra
właściwego do spraw klimatu oraz organ właściwy do wydania pozwolenia.
2. Informację o cofnięciu wniosku, o którym mowa w art. 146c ust. 1, albo
o uzasadnionej potrzebie zmiany Przejściowego Planu Krajowego w innym
zakresie prowadzący instalację przekazuje do ministra właściwego do spraw
klimatu oraz organu właściwego do wydania pozwolenia w terminie do dnia
1 czerwca roku poprzedzającego rok, w którym zmiana ma być uwzględniona.

Art. 146f. 1. Projekt Przejściowego Planu Krajowego jest opracowywany
przez ministra właściwego do spraw klimatu, przyjmowany w drodze uchwały
Rady Ministrów i przedkładany do zaakceptowania przez Komisję Europejską.
2. Po zaakceptowaniu projektu Przejściowego Planu Krajowego przez
Komisję Europejską, Rada Ministrów przyjmuje w drodze uchwały Przejściowy
Plan Krajowy.
3. Przejściowy Plan Krajowy obejmuje okres od dnia 1 stycznia 2016 r. do
dnia 30 czerwca 2020 r.
4. Przejściowy Plan Krajowy zawiera:
1) wykaz źródeł spalania paliw wraz z danymi dotyczącymi ich parametrów
eksploatacyjnych;
2) maksymalne emisje substancji dla źródła spalania paliw – roczne dla lat 2016–
2019 i na pierwsze półrocze 2020 r.;
3) łączne maksymalne emisje substancji dla wszystkich źródeł spalania paliw –
roczne dla lat 2016–2019 i na pierwsze półrocze 2020 r.;
4) działania, które prowadzący instalację ma zrealizować w celu
nieprzekraczania maksymalnych emisji substancji, o których mowa w pkt 2;
5) sposób monitorowania realizacji Przejściowego Planu Krajowego
i sprawozdawania do Komisji Europejskiej.
5. Projekt zmiany Przejściowego Planu Krajowego nie wymaga akceptacji
Komisji Europejskiej.
6. Projekt zmiany Przejściowego Planu Krajowego jest opracowywany przez
ministra właściwego do spraw klimatu.
7. Zmiana Przejściowego Planu Krajowego jest przyjmowana w drodze
uchwały Rady Ministrów.
8. Po podjęciu uchwały, o której mowa w ust. 7, minister właściwy do spraw
klimatu informuje Komisję Europejską o zmianie Przejściowego Planu Krajowego.

Art. 146g. Prowadzący instalację spalania paliw, której częścią jest źródło
spalania paliw, uwzględnione w wykazie, o którym mowa w art. 146h pkt 1, jest
obowiązany do:
1) dotrzymywania maksymalnych emisji substancji, o których mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 146h pkt 2, z uwzględnieniem
warunków uznawania ich za dotrzymane, o których mowa w przepisach
wydanych na podstawie art. 146h pkt 4;
2) realizacji działań w celu nieprzekraczania maksymalnych emisji substancji,
o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 146h pkt 5;
3) przekazywania organowi właściwemu do wydania pozwolenia i ministrowi
właściwemu do spraw klimatu:
a) w terminie do końca miesiąca po upływie każdego kwartału –
aktualizowanej co kwartał informacji o wielkości emisji substancji, dla
których dla danego źródła spalania paliw są określone maksymalne
emisje substancji, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 146h pkt 2,
b) w terminie dwóch miesięcy po upływie każdego roku – informacji
o realizacji działań, o których mowa w pkt 2,
c) informacji o każdej planowanej zmianie dotyczącej źródła spalania
paliw, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 146h,
która może mieć wpływ na zmianę wielkości emisji substancji z tego
źródła, w szczególności o planowanym wyłączeniu źródła spalania paliw z eksploatacji oraz o rozpoczęciu współspalania odpadów w źródle spalania paliw;
4) przestrzegania wymagań, o których mowa w art. 146i.

Art. 146ga. Minister właściwy do spraw klimatu, po otrzymaniu informacji,
o których mowa w art. 146g pkt 3 lit. a oraz c, przekazuje je niezwłocznie
Krajowemu ośrodkowi bilansowania i zarządzania emisjami.

Art. 146h. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw energii, mając na uwadze art. 146f ust. 2, przepisy prawa Unii
Europejskiej w sprawie emisji przemysłowych oraz cofnięte wnioski
prowadzących instalacje, o których mowa w art. 146e, określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz źródeł spalania paliw wraz z danymi dotyczącymi ich parametrów
eksploatacyjnych;
2) maksymalne emisje substancji dla źródła spalania paliw na okres, o którym
mowa w art. 146f ust. 3 – roczne dla lat 2016–2019 i na pierwsze półrocze
2020 r.;
3) łączne maksymalne emisje substancji dla wszystkich źródeł spalania paliw na
okres, o którym mowa w art. 146f ust. 3 – roczne dla lat 2016–2019 i na
pierwsze półrocze 2020 r.;
4) warunki uznawania za dotrzymane maksymalnych emisji substancji,
o których mowa w pkt 2;
5) działania, które prowadzący instalację ma zrealizować w celu
nieprzekraczania maksymalnych emisji substancji, o których mowa w pkt 2.

Art. 146i. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw energii, mając na uwadze art. 146f ust. 2 oraz przepisy prawa
Unii Europejskiej w sprawie emisji przemysłowych, może określić, w drodze
rozporządzenia, inne wymagania istotne dla realizacji Przejściowego Planu
Krajowego.

Art. 146j. 1. Dla źródła spalania paliw, w przypadku którego prowadzący
instalację złożył organowi właściwemu do wydania pozwolenia lub do przyjęcia
zgłoszenia, w terminie do dnia 1 stycznia 2024 r., dokumenty potwierdzające
spełnianie przez źródło spalania paliw następujących warunków:
1) źródło zostało oddane do użytkowania przed dniem 20 grudnia 2018 r.,
a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła wydano przed dniem
19 grudnia 2017 r. – zostało oddane do użytkowania nie później niż w dniu
20 grudnia 2018 r.,
2) nominalna moc cieplna źródła jest większa niż 5 MW i mniejsza niż 50 MW,
3) co najmniej 50% produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w źródle,
określone jako średnia krocząca z pięciu lat, stanowi ciepło dostarczone do
publicznej sieci ciepłowniczej w postaci pary lub gorącej wody
– obowiązują – w okresie od dnia 1 stycznia 2025 r. do czasu spełniania warunków,
o których mowa w pkt 2 i 3, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2029 r.,
w przypadku źródła będącego częścią instalacji wymagającej pozwolenia na
wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego –
określone w tym pozwoleniu wielkości dopuszczalnej emisji tlenku azotu
i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu oraz pyłu, nie wyższe niż
wielkości dopuszczalnej emisji tych substancji obowiązujące w dniu 31 grudnia
2024 r., a także wielkość dopuszczalnej emisji dwutlenku siarki nie wyższa niż
wielkość dopuszczalnej emisji tej substancji obowiązująca w dniu 31 grudnia
2024 r. albo wartość 1100 mg/m³u, w zależności od tego, która z tych wartości jest
niższa, a w przypadku źródła będącego częścią instalacji wymagającej zgłoszenia,
o którym mowa w art. 152 ust. 1 – określone w decyzji, o której mowa w art. 154
ust. 1a, wielkości emisji tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na
dwutlenek azotu oraz pyłu, nie wyższe niż standardy emisyjne tych substancji
obowiązujące w dniu 31 grudnia 2024 r., a także wielkość emisji dwutlenku siarki
nie wyższa niż standard emisyjny tej substancji obowiązujący w dniu 31 grudnia
2024 r. albo wartość 1100 mg/m³u, w zależności od tego, która z tych wartości jest
niższa.
2. Dokumenty potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa w ust.
1, zawierają informacje lub dane dotyczące w szczególności:
1) nominalnej mocy cieplnej źródła spalania paliw;
2) obowiązujących dane źródło spalania paliw standardów emisyjnych;
3) w przypadku źródła spalania paliw będącego częścią instalacji wymagającej
pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia
zintegrowanego – wielkości dopuszczalnych emisji tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, dwutlenku siarki oraz pyłu
określonych w tym pozwoleniu;
4) rodzaju stosowanego paliwa;
5) udziałów ciepła dostarczonego do publicznej sieci ciepłowniczej w postaci
pary lub gorącej wody w produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego
w źródle spalania paliw, w okresie ostatnich pięciu lat, wyrażonych
w procentach.
3. Organ właściwy do wydania pozwolenia lub do przyjęcia zgłoszenia
sprawdza dokumenty, o których mowa w ust. 1, i:
1) w terminie do dnia 1 lipca 2024 r.:
a) informuje w formie pisemnej prowadzącego instalację o spełnieniu przez
źródło spalania paliw warunków, o których mowa w ust. 1 i 5,
b) w przypadku źródła spalania paliw będącego częścią instalacji
wymagającej pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do
powietrza albo pozwolenia zintegrowanego – wzywa prowadzącego
instalację do wystąpienia z wnioskiem o wydanie albo zmianę
pozwolenia w terminie miesiąca od dnia doręczenia wezwania,
c) w przypadku źródła spalania paliw będącego częścią instalacji
wymagającej zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 – wszczyna
postępowanie o wydanie decyzji, o której mowa w art. 154 ust. 1a;
2) w terminie do dnia 31 grudnia 2024 r. ustala w pozwoleniu na wprowadzanie
gazów lub pyłów do powietrza albo w pozwoleniu zintegrowanym, albo
w decyzji, o której mowa w art. 154 ust. 1a, warunki oraz odpowiednio
wielkości dopuszczalnej emisji albo wielkości emisji, uwzględniając
wymagania, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę zapewnienia w okresie,
o którym mowa w ust. 1, dotrzymywania dopuszczalnych poziomów
substancji w powietrzu poza terenem, do którego prowadzący instalację ma
tytuł prawny, a także osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska
jako całości.
4. Prowadzący instalację, o którym mowa w ust. 1, przekazuje organowi
właściwemu do wydania pozwolenia lub do przyjęcia zgłoszenia, w terminie do
końca lutego każdego roku, dane dotyczące udziału ciepła dostarczonego do
publicznej sieci ciepłowniczej w postaci pary lub gorącej wody w produkcji ciepła użytkowego wytwarzanego w źródle spalania paliw, określonego jako średnia
krocząca z pięciu lat i wyrażonego w procentach.
5. W źródle spalania paliw, o którym mowa w ust. 1, nie mogą być spalane
odpady niezaliczone do biomasy w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie
art. 146 ust. 3.

Art. 146k. 1. Dla źródła spalania paliw, w przypadku którego prowadzący
instalację złożył organowi właściwemu do wydania pozwolenia lub do przyjęcia
zgłoszenia, w terminie do dnia 1 stycznia 2024 r., dokumenty potwierdzające
spełnianie przez źródło spalania paliw następujących warunków:
1) źródło zostało oddane do użytkowania przed dniem 20 grudnia 2018 r.,
a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła wydano przed dniem
19 grudnia 2017 r. – zostało oddane do użytkowania nie później niż w dniu
20 grudnia 2018 r.,
2) nominalna moc cieplna źródła jest większa niż 5 MW i mniejsza niż 50 MW,
3) źródło jest wykorzystywane do napędzania tłoczni gazu niezbędnej do
zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony krajowego systemu przesyłu gazu
rozumianej jako tłocznia eksploatowana na potrzeby sieci gazowej wysokich
ciśnień, z wyłączeniem gazociągów kopalnianych i bezpośrednich, za której
ruch sieciowy jest odpowiedzialny operator systemu przesyłowego
wyznaczony na podstawie art. 9h ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. –
Prawo energetyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 833 i 843)
– obowiązują – w okresie od dnia 1 stycznia 2025 r. do czasu spełniania warunków,
o których mowa w pkt 2 i 3, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2029 r.,
w przypadku źródła będącego częścią instalacji wymagającej pozwolenia na
wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego –
określone w tym pozwoleniu wielkości dopuszczalnej emisji dwutlenku siarki
i pyłu, nie wyższe niż obowiązujące w tym okresie standardy emisyjne tych
substancji oraz wielkość dopuszczalnej emisji tlenku azotu i dwutlenku azotu
w przeliczeniu na dwutlenek azotu nie wyższa niż wielkość dopuszczalnej emisji
tych substancji określona w pozwoleniu jako obowiązująca w dniu 31 grudnia
2024 r., a w przypadku źródła będącego częścią instalacji wymagającej zgłoszenia,
o którym mowa w art. 152 ust. 1 – określone w decyzji, o której mowa w art.
154 ust. 1a, wielkości emisji dwutlenku siarki i pyłu, nie wyższe niż standardy emisyjne tych substancji obowiązujące w tym okresie oraz wielkość emisji tlenku
azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu nie wyższa niż standard
emisyjny tych substancji obowiązujący w dniu 31 grudnia 2024 r.
2. Dokumenty potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa w ust.
1, zawierają w szczególności informacje lub dane:
1) o których mowa w art. 146j ust. 2 pkt 1–4;
2) potwierdzające, że prowadzący tłocznię gazu niezbędną do zapewnienia
bezpieczeństwa i ochrony krajowego systemu przesyłu gazu świadczy usługę
na podstawie decyzji, o której mowa w art. 9h ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia
1997 r. – Prawo energetyczne.
3. Organ właściwy do wydania pozwolenia lub do przyjęcia zgłoszenia
sprawdza dokumenty, o których mowa w ust. 1, i:
1) w terminie do dnia 1 lipca 2024 r.:
a) informuje w formie pisemnej prowadzącego instalację o spełnieniu przez
źródło spalania paliw warunków, o których mowa w ust. 1 i 4,
b) w przypadku źródła spalania paliw będącego częścią instalacji
wymagającej pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do
powietrza albo pozwolenia zintegrowanego – wzywa prowadzącego
instalację do wystąpienia z wnioskiem o wydanie albo zmianę
pozwolenia, w terminie miesiąca od dnia doręczenia wezwania,
c) w przypadku źródła spalania paliw będącego częścią instalacji
wymagającej zgłoszenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1 – wszczyna
postępowanie o wydanie decyzji, o której mowa w art. 154 ust. 1a;
2) w terminie do dnia 31 grudnia 2024 r. ustala w pozwoleniu na wprowadzanie
gazów lub pyłów do powietrza albo w pozwoleniu zintegrowanym, albo
w decyzji, o której mowa w art. 154 ust. 1a, warunki oraz odpowiednio
wielkości dopuszczalnej emisji albo wielkości emisji obowiązujące w okresie,
o którym mowa w ust. 1, oraz po zakończeniu tego okresu, uwzględniając
wymagania, o których mowa w ust. 1.
4. W źródle spalania paliw, o którym mowa w ust. 1, nie mogą być spalane
odpady niezaliczone do biomasy w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie
art. 146 ust. 3.

Prawo ochrony środowiska art. 146

DODAJ