Art. 145. (uchylony).

Art. 145a. 1. Policjant może zostać delegowany do pełnienia służby poza
granicami państwa w celu realizacji zadań określonych w art. 1 ust. 2 pkt 7 i ust. 3,
w kontyngencie policyjnym wydzielonym do udziału w:
1) misji pokojowej;
2) akcji zapobiegania aktom terroryzmu lub ich skutkom;
3) akcji ratowniczej i poszukiwawczej lub humanitarnej;
4) szkoleniu i ćwiczeniach policyjnych;
5) przedsięwzięciach reprezentacyjnych.
2. Delegowanie do pełnienia służby poza granicami państwa oraz przedłużanie
czasu delegowania w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 następuje za
pisemną zgodą policjanta.

Art. 145b. 1. O utworzeniu i likwidacji kontyngentu policyjnego postanawia:
1) Rada Ministrów – uchwałą, w przypadku, o którym mowa w art. 145a ust. 1 pkt 1;
2) minister właściwy do spraw wewnętrznych – zarządzeniem, w przypadkach,
o których mowa w art. 145a ust. 1 pkt 2 i 3;
3) Komendant Główny Policji – decyzją, w przypadkach, o których mowa
w art. 145a ust. 1 pkt 4 i 5.
2. W uchwale, zarządzeniu lub decyzji, o których mowa w ust. 1, określa się
w szczególności:
1) nazwę kontyngentu, jego liczebność oraz czas pozostawania poza granicami państwa;
2) cel skierowania kontyngentu, zakres jego zadań oraz obszar działania;
3) system kierowania i dowodzenia kontyngentem oraz organ organizacji
międzynarodowej, któremu kontyngent zostanie podporządkowany na czas operacji;
4) organy administracji rządowej odpowiedzialne za współpracę z kierowniczymi
organami właściwej organizacji międzynarodowej w zakresie kierowania
działalnością kontyngentu wykonującego zadania poza granicami państwa;
5) uzbrojenie i wyposażenie kontyngentu w środki i sprzęt specjalny;
6) trasy i czas przemieszczania się kontyngentu w przypadku tranzytu.

Art. 145c. 1. W skład kontyngentu policyjnego mogą wchodzić pracownicy
Policji, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W celu zapewnienia obsady niektórych stanowisk w kontyngencie policyjnym
przez osoby posiadające specjalistyczne kwalifikacje można zatrudniać pracowników
na zasadach określonych w przepisach Kodeksu pracy.

Art. 145d. 1. Policjanci i pracownicy Policji wchodzący w skład kontyngentu
policyjnego podlegają na terytorium państwa obcego przepisom dyscyplinarnym
i porządkowym obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane przestrzegać prawa państwa
przyjmującego oraz wiążące Rzeczpospolitą Polską prawo międzynarodowe.

Art. 145e. 1. Policjant w czasie delegowania do pełnienia służby
w kontyngencie policyjnym poza granicami państwa otrzymuje uposażenie
zasadnicze, dodatki do uposażenia i inne należności pieniężne przysługujące na
ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym – z uwzględnieniem powstałych w tym
okresie zmian, mających wpływ na prawo do uposażenia i innych należności lub ich
wysokość.
2. Policjantowi, o którym mowa w ust. 1, mogą być przyznawane dodatki do
uposażenia, świadczenia z tytułu uszczerbku na zdrowiu, podróży i przejazdów oraz
inne należności pieniężne związane z delegowaniem, wypłacane w walucie polskiej
lub obcej.

Art. 145f. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki otrzymywania, rodzaj waluty oraz wysokość dodatków, świadczeń
i należności, o których mowa w art. 145e ust. 2, uwzględniając ich rodzaje
i zakres przyznawania z uwagi na występujące zagrożenia, uciążliwość lub
miejsce pełnienia służby oraz sprawowaną przez policjanta funkcję;
2) uprawnienia i obowiązki policjantów delegowanych do pełnienia służby poza
granicami państwa, z uwzględnieniem warunków i trybu delegowania
policjantów, przypadków ich odwoływania przed wyznaczonym terminem oraz
przedłużania czasu delegowania, a także przełożonych właściwych w tych sprawach;
3) szczegółowe zasady zatrudniania w kontyngentach policyjnych pracowników,
o których mowa w art. 145c, i ich wynagradzania, z uwzględnieniem
postanowień zawartych w przepisach prawa pracy oraz specyfiki związanej z
wykonywaniem pracy w kontyngencie policyjnym realizującym zadania poza
granicami państwa, a w szczególności prawa do dodatku zagranicznego,
świadczeń z tytułu podróży i przejazdów oraz innych należności pieniężnych
związanych z delegowaniem, a także świadczeń odszkodowawczych
wynikających z odrębnych ustaw;
4) warunki otrzymywania świadczeń opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 42
ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn.
zm.10)
), przez policjantów i pracowników, o których mowa w art. 145c,
w związku z urazami nabytymi podczas wykonywania przez nich zadań poza
granicami państwa oraz sposób i tryb finansowania kosztów, uwzględniając
zasady i sposób wydatkowania środków publicznych;
5) szczegółowe zasady i tryb finansowania i działania kontyngentu policyjnego,
w tym jego wyposażenia i przewozu, z uwzględnieniem przepisów o finansach publicznych.

Art. 145g. 1. Wydatki związane z udziałem kontyngentów policyjnych poza
granicami państwa finansowane są z budżetu państwa, w części ministra właściwego
do spraw wewnętrznych.
2. Jeżeli środki finansowe na ten cel nie zostały uwzględnione w budżecie
ministra właściwego do spraw wewnętrznych, zapewnia je Rada Ministrów.

Art. 145ga. 1. Policjant delegowany do pełnienia służby poza granicami państwa
w kontyngencie policyjnym, o którym mowa w art. 145a ust. 1 pkt 1–3, po powrocie
do kraju podlega bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym.
2. W przypadku odniesienia ran, kontuzji, urazu psychicznego lub schorzenia
przez policjanta, o którym mowa w ust. 1, lub ze względu na jego stan psychofizyczny
zgodnie ze wskazaniami lekarza policjant może być skierowany na bezpłatny turnus
leczniczo-profilaktyczny wraz z pełnoletnim najbliższym członkiem rodziny w rozumieniu art. 4 pkt 12 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 1569 i 1726).
3. Turnus leczniczo-profilaktyczny trwa 14 dni kalendarzowych i obejmuje
działania leczniczo-rehabilitacyjne i profilaktykę zdrowotną, w tym profilaktykę psychologiczną.
4. Udział policjanta w kolejnym turnusie leczniczo-profilaktycznym po
pełnieniu służby w tym samym kontyngencie policyjnym może odbyć się pod
warunkiem poddania się leczeniu specjalistycznemu, ambulatoryjnemu lub
stacjonarnemu albo konsultacji specjalistycznej zakończonej wskazaniem
uczestnictwa w turnusie leczniczo-profilaktycznym jako niezbędnym do kontynuacji leczenia.
5. Osoby skierowane na turnus leczniczo-profilaktyczny mogą skorzystać
z prawa do turnusu leczniczo-profilaktycznego w trakcie pełnienia służby przez policjanta.
6. Pełne koszty uczestnictwa w turnusie leczniczo-profilaktycznym policjanta
oraz 50% kosztów uczestnictwa pełnoletniego najbliższego członka rodziny pokrywa
się z budżetu państwa z części pozostającej w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
7. Skierowanie na badania, o których mowa w ust. 1, zawiera następujące dane policjanta:
1) imię i nazwisko;
2) numer PESEL;
3) miejsce zamieszkania;
4) miejsce pełnienia służby;
5) okres delegowania, miejsce, stanowisko i zakres zadań wykonanych podczas
służby w kontyngencie.
8. Skierowanie na turnus leczniczo-profilaktyczny zawiera następujące dane:
1) policjanta:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL,
c) miejsce zamieszkania,
d) miejsce pełnienia służby;
2) pełnoletniego najbliższego członka rodziny:
a) imię i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) stopień pokrewieństwa.
9. Przepisy ust. 1–8 stosuje się odpowiednio do pracowników Policji, o których
mowa w art. 145c ust. 1.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) organ właściwy do kierowania policjanta i pracownika Policji na badania,
o których mowa w ust. 1,
2) zakres badań, o których mowa w ust. 1,
3) podmiot właściwy do przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1,
4) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych po przeprowadzeniu badań,
o których mowa w ust. 1,
5) tryb kierowania policjanta i pracownika Policji, wraz z pełnoletnim najbliższym
członkiem rodziny, na turnus leczniczo-profilaktyczny,
6) podmiot kierujący na turnus leczniczo-profilaktyczny,
7) ramowy program turnusu leczniczo-profilaktycznego,
8) podmiot prowadzący turnus leczniczo-profilaktyczny,
9) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych w związku z kierowaniem na turnus
leczniczo-profilaktyczny
– uwzględniając potrzeby policjanta i pracownika Policji wynikające z ich aktualnego
stanu zdrowia, w tym konieczność zapewnienia ich pełnej rekonwalescencji oraz
umożliwienie im dalszego leczenia lub rehabilitacji po zakończeniu pobytu na turnusie
leczniczo-profilaktycznym.

Art. 145h. Policjanci i pracownicy Policji są uprawnieni do wykonywania
obowiązków służbowych na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, w celu realizacji zadań:
1) w formie wspólnych patroli lub innego rodzaju wspólnych operacji w celu
ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania przestępczości, o których mowa w art. 17 decyzji Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej,
szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej (Dz. Urz.
UE L 210 z 06.08.2008, str. 1), zwanej dalej „decyzją Rady 2008/615/WSiSW”;
2) w formie udzielania wsparcia w związku ze zgromadzeniami, imprezami
masowymi lub podobnymi wydarzeniami, klęskami żywiołowymi oraz
poważnymi wypadkami w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego
oraz zapobiegania przestępczości, o którym mowa w art. 18 decyzji Rady
2008/615/WSiSW;
3) w ramach udzielania pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną, o której
mowa w decyzji Rady 2008/617/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie
usprawnienia współpracy pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi
państw członkowskich Unii Europejskiej w sytuacjach kryzysowych (Dz. Urz.
UE L 210 z 06.08.2008, str. 73).

Art. 145i. O wykonywaniu obowiązków służbowych przez policjantów lub
pracowników Policji na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, oraz określeniu warunków wykonywania tych obowiązków postanawia:
1) Komendant Główny Policji – decyzją, w przypadku, o którym mowa w art. 145h pkt 1;
2) minister właściwy do spraw wewnętrznych – zarządzeniem, w przypadkach,
o których mowa w art. 145h pkt 2 i 3.

Art. 145j. 1. Komendant Główny Policji wykonuje zadania:
1) krajowego punktu kontaktowego do spraw wymiany danych o profilach DNA,
o którym mowa w art. 6 ust. 1 decyzji Rady 2008/615/WSiSW;
2) krajowego punktu kontaktowego do spraw wymiany danych daktyloskopijnych
ze zautomatyzowanych systemów identyfikacji daktyloskopijnej, o którym
mowa w art. 11 ust. 1 decyzji Rady 2008/615/WSiSW;
3) krajowego punktu kontaktowego do spraw współpracy przy wymianie danych
rejestracyjnych pojazdów, o którym mowa w art. 12 ust. 2 decyzji Rady
2008/615/WSiSW;
4) krajowego punktu kontaktowego do spraw wymiany danych osobowych
i nieosobowych, o którym mowa w art. 15 decyzji Rady 2008/615/WSiSW;
5) punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 decyzji Rady
2008/616/WSiSW w sprawie wdrożenia decyzji 2008/615/WSiSW w sprawie
intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu
i przestępczości transgranicznej (Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 12);
6) krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 9 ust. 2 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 98/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r.
w sprawie wprowadzania do obrotu i używania prekursorów materiałów
wybuchowych (Dz. Urz. UE L 39 z 09.02.2013, str. 1), zwanego dalej
„rozporządzeniem (UE) nr 98/2013”;
7) krajowego punktu dostępu do systemu Eurodac, o którym mowa
w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 603/2013 z dnia
26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia systemu Eurodac do porównywania
odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia (UE)
nr 604/2013 w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania
państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku
o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw
członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca oraz
w sprawie występowania o porównanie z danymi Eurodac przez organy ścigania
państw członkowskich i Europol na potrzeby ochrony porządku publicznego,
oraz zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 1077/2011 ustanawiające Europejską
Agencję ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami
Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości
(wersja przekształcona) (Dz. Urz. UE L 180 z 29.06.2013, str. 1), zwanym dalej
„rozporządzeniem (UE) 603/2013”.
2. Do zadań krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, należy:
1) udostępnianie punktom kontaktowym państw członkowskich Unii Europejskiej,
do automatycznych przeszukań, danych referencyjnych obejmujących wyłącznie profile DNA ustalone na podstawie niekodującej części DNA oraz indywidualne oznaczenia identyfikacyjne ze zautomatyzowanego systemu gromadzenia
i przetwarzania profili DNA, działającego w ramach zbioru danych DNA,
o którym mowa w art. 21a, gromadzone w celach wykrywania sprawców
przestępstw, ich ścigania, zapobiegania przestępczości lub jej zwalczania,
z wyłączeniem danych, co do których uprawnione podmioty zastrzegły, że nie
podlegają wymianie międzynarodowej;
2) wykonywanie, na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 1 ust. 2 ustawy
z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania państw
członkowskich Unii Europejskiej, przeszukań w bazach danych DNA
udostępnianych przez punkty kontaktowe do spraw wymiany danych o profilach
DNA innych państw członkowskich Unii Europejskiej;
2a) wykonywanie zautomatyzowanych, okresowych przeszukań baz danych
udostępnianych przez punkty kontaktowe do spraw wymiany danych o profilach
DNA innych państw członkowskich Unii Europejskiej;
3) współpraca z punktem kontaktowym, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy
z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania państw
członkowskich Unii Europejskiej, w zakresie udostępniania, przetwarzania
i wymiany danych o profilach DNA.
3. Do zadań krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, należy:
1) udostępnianie punktom kontaktowym państw członkowskich Unii Europejskiej,
do automatycznych przeszukań, danych referencyjnych obejmujących wyłącznie
dane daktyloskopijne oraz indywidualne oznaczenia identyfikacyjne ze
zautomatyzowanego systemu identyfikacji daktyloskopijnej, działającego
w ramach Centralnej Registratury Daktyloskopijnej, zgromadzone w celach
wykrywania sprawców przestępstw, ich ścigania, zapobiegania przestępczości
lub jej zwalczania, z wyłączeniem danych, co do których uprawnione podmioty
zastrzegły, że nie podlegają wymianie międzynarodowej;
2) wykonywanie, na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 1 ust. 2 ustawy
z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania państw
członkowskich Unii Europejskiej, przeszukań w zautomatyzowanych systemach
identyfikacji daktyloskopijnej udostępnianych przez punkty kontaktowe do spraw wymiany danych daktyloskopijnych innych państw członkowskich Unii Europejskiej;
2a) wykonywanie zautomatyzowanych, okresowych przeszukań zbiorów danych
udostępnianych przez punkty kontaktowe do spraw wymiany danych
daktyloskopijnych innych państw członkowskich Unii Europejskiej;
3) współpraca z punktem kontaktowym, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy
z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania państw
członkowskich Unii Europejskiej, w zakresie udostępniania, przetwarzania
i wymiany danych daktyloskopijnych.
4. Do zadań krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, należy:
1) udostępnianie, we współpracy z ministrem właściwym do spraw informatyzacji,
punktom kontaktowym państw członkowskich Unii Europejskiej, do przeszukań,
danych lub informacji zawartych w centralnej ewidencji pojazdów, o której
mowa w art. 80a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
w celu wykrywania sprawców przestępstw oraz innych czynów zabronionych
należących do jurysdykcji sądów lub prokuratury w tych państwach;
2) wykonywanie, na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 1 ust. 2 ustawy
z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania państw
członkowskich Unii Europejskiej, przeszukań w bazach krajowych danych
rejestracyjnych pojazdów udostępnianych przez punkty kontaktowe do spraw
wymiany danych o pojazdach innych państw członkowskich Unii Europejskiej;
3) współpraca z punktem kontaktowym, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy
z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania państw
członkowskich Unii Europejskiej, oraz z ministrem właściwym do spraw
informatyzacji w zakresie udostępniania, przetwarzania i wymiany danych o pojazdach.
5. Do zadań krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, należy:
1) przekazywanie punktom kontaktowym państw członkowskich Unii Europejskiej
informacji, w tym danych osobowych, w związku z istotnymi wydarzeniami
o skutkach transgranicznych, otrzymanych od właściwych organów krajowych, do których ustawowych zadań należy realizacja zadań w zakresie zapobiegania przestępczości oraz ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego;
2) otrzymywanie od punktów kontaktowych państw członkowskich Unii
Europejskiej informacji, o których mowa w pkt 1, oraz ich przekazywanie
właściwym organom krajowym, do których ustawowych zadań należy realizacja
zadań w zakresie zapobiegania przestępczości oraz ochrony bezpieczeństwa
i porządku publicznego.
5a. Do zadań krajowego punktu kontaktowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, należy:
1) obsługa ogólnopolskiego systemu zgłaszania podejrzanych transakcji lub prób
dokonania takich transakcji, zniknięć i kradzieży znacznych ilości substancji
wymienionych w załącznikach I i II do rozporządzenia (UE) nr 98/2013 lub
w aktach delegowanych wydanych na podstawie art. 12 tego rozporządzenia
oraz mieszanin lub substancji zawierających te substancje, o którym mowa
w rozdziale 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o bezpieczeństwie obrotu
prekursorami materiałów wybuchowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 994);
2) zapewnienie odbierania połączeń telefonicznych oraz obsługa adresu poczty
elektronicznej na potrzeby zgłaszania podejrzanych transakcji, o których mowa w pkt 1;
3) prowadzenie ewidencji zgłoszeń podejrzanych transakcji lub prób dokonania
takich transakcji, zniknięć i kradzieży znacznych ilości substancji wymienionych
w załącznikach I i II do rozporządzenia (UE) nr 98/2013 lub w aktach
delegowanych wydanych na podstawie art. 12 tego rozporządzenia oraz
mieszanin lub substancji zawierających te substancje;
4) korzystanie z systemu wczesnego ostrzegania Europolu w celu ułatwienia
wykrywania sprawców przestępstw i ostrzeganie właściwych organów w innych
państwach członkowskich Unii Europejskiej przed możliwymi zagrożeniami
wynikającymi z możliwości użycia substancji, o których mowa w pkt 3, do
nielegalnego wytwarzania materiałów wybuchowych;
5) upowszechnianie wytycznych, o których mowa w art. 9 ust. 5 rozporządzenia
(UE) nr 98/2013, w ramach współpracy między właściwymi organami
i podmiotami gospodarczymi;
6) wymiana informacji z właściwymi krajowymi punktami kontaktowymi innych
państw członkowskich Unii Europejskiej, w szczególności za pomocą urządzeń
teletransmisji danych, w celu zapobiegania przestępstwom o charakterze terrorystycznym.
5b. Do zadań krajowego punktu dostępu do systemu Eurodac, o którym mowa
w ust. 1 pkt 7, należy:
1) przesyłanie do systemu Eurodac danych daktyloskopijnych wraz z właściwymi
numerami referencyjnymi zgodnie z art. 24 ust. 1 rozporządzenia (UE) 603/2013;
2) weryfikowanie wyników porównania zgodnie z art. 25 ust. 4 rozporządzenia (UE) 603/2013;
3) komunikowanie się z systemem Eurodac zgodnie z art. 26 rozporządzenia (UE) 603/2013;
4) przekazywanie wyników porównania danych daktyloskopijnych z danymi
Eurodac właściwym organom.
6. Zadania, o których mowa w ust. 2, 3 i 5b, Komendant Główny Policji
wykonuje przy pomocy Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji.

Art. 145k. 1. Komenda Główna Policji wykonuje zadania krajowego biura do
spraw odzyskiwania mienia, o którym mowa w art. 1 ust. 1 decyzji Rady
2007/845/WSiSW z dnia 6 grudnia 2007 r. dotyczącej współpracy pomiędzy biurami
ds. odzyskiwania mienia w państwach członkowskich w dziedzinie wykrywania
i identyfikacji korzyści pochodzących z przestępstwa lub innego mienia związanego
z przestępstwem (Dz. Urz. UE L 332 z 18.12.2007, str. 103).
2. Współpraca, w rozumieniu przepisów decyzji Rady 2007/845/WSiSW,
między krajowym biurem do spraw odzyskiwania mienia, o którym mowa w ust. 1,
a krajowymi biurami ds. odzyskiwania mienia innych państw członkowskich Unii
Europejskiej, w szczególności w zakresie wymiany informacji w celu wykrywania
i identyfikacji korzyści pochodzących z przestępstwa lub innego mienia związanego
z przestępstwem, oraz w zakresie przetwarzania tych informacji, odbywa się na
zasadach i warunkach określonych w ustawie z dnia 16 września 2011 r. o wymianie
informacji z organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej.

Ustawa o Policji art. 145

DODAJ