Art. 13. 1. Postawienie Prezydenta w stan oskarżenia może nastąpić uchwałą
Zgromadzenia Narodowego, podjętą większością co najmniej 2/3 głosów ustawowej
liczby członków Zgromadzenia Narodowego.
1a. Uchwałę o pociągnięciu do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu
osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3–7 oraz ust. 2, Sejm podejmuje bezwzględną
większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów.
1b. Uchwałę o pociągnięciu do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu
osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2, Sejm podejmuje większością
3/5 ustawowej liczby posłów.
2. Jeżeli Zgromadzenie Narodowe nie podejmie uchwały o postawieniu
Prezydenta w stan oskarżenia w trybie określonym w ust. 1, wówczas przewodniczący
Zgromadzenia Narodowego stwierdza umorzenie postępowania w sprawie.
2a. Niezależnie od treści wniosku, o którym mowa w art. 9g ust. 1,
Zgromadzenie Narodowe głosuje nad postawieniem Prezydenta w stan oskarżenia.
2b. Jeżeli Zgromadzenie Narodowe podjęło uchwałę o postawieniu Prezydenta
w stan oskarżenia, a Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej wnosiła o umorzenie
postępowania wobec niego, nie przedstawiając w swoim sprawozdaniu wniosku
mniejszości o postawienie w stan oskarżenia, to aktem oskarżenia jest uchwała
o postawieniu w stan oskarżenia wraz z wnioskiem wstępnym o postawienie w stan
oskarżenia. Akt oskarżenia przewodniczący Zgromadzeniu Narodowemu przesyła
przewodniczącemu Trybunału Stanu.
2c. Jeżeli Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej występuje z wnioskiem
o umorzenie w stosunku do Prezydenta postępowania z powodu przedawnienia lub
śmierci, wówczas przewodniczący Zgromadzeniu Narodowemu stwierdza umorzenie
postępowania w sprawie.
3. Jeżeli Sejm nie podejmie uchwały o pociągnięciu do odpowiedzialności przed
Trybunałem Stanu osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2–7 i ust. 2, w trybie
określonym w ust. 1a i 1b, wówczas Marszałek Sejmu stwierdza umorzenie
postępowania w sprawie.
3a. Niezależnie od treści wniosku, o którym mowa w art. 9g ust. 2, Sejm głosuje
nad pociągnięciem do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu osób, o których
mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2–7 i ust. 2.
3b. Jeżeli Sejm podjął uchwałę o pociągnięciu do odpowiedzialności przed
Trybunałem Stanu osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2–7 i ust. 2, a Komisja
Odpowiedzialności Konstytucyjnej wnosiła o umorzenie postępowania wobec nich,
nie przedstawiając w swoim sprawozdaniu wniosku mniejszości o pociągnięcie do
odpowiedzialności, to aktem oskarżenia jest uchwała o pociągnięciu do
odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu wraz z wnioskiem wstępnym
o pociągnięcie do odpowiedzialności. Akt oskarżenia Marszałek Sejmu przesyła
przewodniczącemu Trybunału Stanu.
4. Jeżeli Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej występuje z wnioskiem
o umorzenie, w stosunku do osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2–7 albo ust. 2,
postępowania z powodu przedawnienia lub śmierci osoby, której postępowanie
dotyczy, wówczas Marszałek Sejmu stwierdza umorzenie postępowania w sprawie.

Art. 13a. 1. Jeżeli po nadaniu biegu przez Marszałka Sejmu wnioskowi
wstępnemu, a przed podjęciem uchwały o postawieniu w stan oskarżenia albo
o pociągnięciu do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu albo przed
stwierdzeniem umorzenia postępowania w sprawie upłynie kadencja Sejmu, postępowanie w danej sprawie toczy się nadal po rozpoczęciu następnych kadencji Sejmu.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Marszałek Sejmu kieruje sprawę do
Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej.
3. Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej nie jest związana uchwałami
podjętymi przez komisję sejmową, która uprzednio rozpatrywała daną sprawę;
w poczet materiału dowodowego zalicza się dowody zebrane w dotychczasowym
postępowaniu.
4. Sejm nowej kadencji wybiera posła oskarżyciela.

Art. 13b. W przypadku zakończenia kadencji Sejmu postępowanie w sprawie
odpowiedzialności posła, który nie uzyskał ponownie mandatu, określonej w art. 107
ust. 2 Konstytucji, ulega umorzeniu, które stwierdza Marszałek Sejmu nowej kadencji.

Ustawa o Trybunale Stanu art. 13

DODAJ