Art. 13. 1. Kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 7 i 8
oraz art. 9 ust. 1 pkt 7, nabywają osobowość prawną z chwilą powiadomienia
właściwego organu administracji państwowej o ich utworzeniu przez władzę
kościelną, jeżeli ratyfikowane umowy nie stanowią inaczej.
2. Jeżeli przepis prawa lub ratyfikowane umowy nie stanowią inaczej,
właściwym organem administracji państwowej jest:
1) odnośnie do osób prawnych wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 1–4, art. 7 ust.
2 pkt 2 i 3, art. 8 ust. 1 pkt 1, 6 i 7 oraz art. 9 ust. 1 pkt 7 – minister właściwy
do spraw wyznań religijnych;
2) w pozostałych przypadkach – wojewoda.
3. Powiadomienie powinno zawierać:
1) nazwę kościelnej osoby prawnej;
2) jej siedzibę;
3) określenie granic terenu jej działania – w odniesieniu do osób o zasięgu
terytorialnym.
4. Właściwa władza kościelna powiadamia niezwłocznie organ administracji
państwowej wymieniony w ust. 2 o:
1) zmianach dotyczących nazwy i siedziby kościelnej osoby prawnej oraz
o zmianie jej granic;
2) połączeniu, podziale i zniesieniu kościelnej osoby prawnej.
5. Odpis powiadomienia, o którym mowa w ust. 3 i 4, z umieszczonym na nim
potwierdzeniem odbioru, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej.
6. Utworzenie jednostki organizacyjnej zakonu, który istnieje za granicą,
a dotąd nie działał w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, wymaga konsultacji
między Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski a ministrem właściwym do
spraw wyznań religijnych.

Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej art. 13

DODAJ