Art. 13. 1. Postanowienia umowy wyłączające lub ograniczające uprawnienia
wierzyciela lub obowiązki dłużnika, o których mowa w art. 5, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1
i 3, art. 8 ust. 1, 4 i 4a, art. 10, art. 11 i art. 12, lub mające na celu obejście tych
przepisów, są nieważne, a zamiast nich stosuje się przepisy ustawy.
2. Zamiast postanowień umowy ustalających termin zapłaty z naruszeniem:
1) art. 7 ust. 2 – stosuje się termin zapłaty 60 dni,
2) art. 7 ust. 2a – stosuje się termin zapłaty 60 dni,
3) art. 8 ust. 2 – gdy dłużnikiem jest podmiot publiczny niebędący podmiotem
leczniczym, stosuje się termin zapłaty 30 dni,
4) art. 8 ust. 2 – gdy dłużnikiem jest podmiot publiczny będący podmiotem
leczniczym, stosuje się termin zapłaty 60 dni
– liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających
dostawę towaru lub wykonanie usługi, albo liczonych zgodnie z art. 7 ust. 4 albo
art. 8 ust. 5 lub art. 9 ust. 2.
3. Zawarte przez strony transakcji handlowej umowy niebędące transakcjami
handlowymi mające na celu obejście ustawy są nieważne.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do postanowień umowy będącej
transakcją handlową mających na celu obejście ustawy.

Art. 13a. 1. Kierownicy podmiotów, o których mowa w art. 27b ust. 2 ustawy
z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 865, z późn. zm.5)
), przekazują, drogą elektroniczną, ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku, sprawozdanie
o stosowanych przez te podmioty w poprzednim roku kalendarzowym terminach
zapłaty w transakcjach handlowych.
2. W przypadku podatkowej grupy kapitałowej w rozumieniu art. 1a ust. 1
ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych
sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje kierownik każdej ze spółek
wchodzących w jej skład.
3. Za kierownika podmiotu, o którym mowa w art. 27b ust. 2 ustawy z dnia
15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, uznaje się członka
zarządu lub innego organu zarządzającego tego podmiotu, a jeżeli organ ten jest
wieloosobowy – członków tego organu. W przypadku spółki komandytowo-akcyjnej
za kierownika uznaje się komplementariusza prowadzącego sprawy spółki. Za
kierownika podmiotu uznaje się również likwidatora, a także syndyka lub zarządcę
ustanowionego w postępowaniu restrukturyzacyjnym.
4. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane dotyczące
podmiotu, o którym mowa w art. 27b ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych:
1) firmę (nazwę) i numer identyfikacji podatkowej;
2) wartość świadczeń pieniężnych otrzymanych w poprzednim roku
kalendarzowym w terminie:
a) nieprzekraczającym 30 dni,
b) od 31 do 60 dni,
c) od 61 do 120 dni,
d) przekraczającym 120 dni
– od dnia wystawienia faktury lub rachunku potwierdzających dostawę towaru
lub wykonanie usługi;
3) wartość świadczeń pieniężnych spełnionych w poprzednim roku kalendarzowym
w terminie:
a) nieprzekraczającym 30 dni,
b) od 31 do 60 dni,
c) od 61 do 120 dni,
d) przekraczającym 120 dni
– od dnia wystawienia faktury lub rachunku potwierdzających dostawę towaru
lub wykonanie usługi;
4) wartość świadczeń pieniężnych nieotrzymanych w poprzednim roku
kalendarzowym w terminie określonym w umowie oraz udział procentowy tych
świadczeń w całkowitej wartości świadczeń pieniężnych należnych temu
podmiotowi w tym roku;
5) wartość świadczeń pieniężnych niespełnionych w poprzednim roku
kalendarzowym w terminie określonym w umowie oraz udział procentowy tych
świadczeń w całkowitej wartości świadczeń pieniężnych, do których spełnienia
zobowiązany jest ten podmiot w tym roku.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki podaje do publicznej wiadomości,
w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronie podmiotowej urzędu obsługującego
tego ministra, sprawozdania, o których mowa w ust. 1.
6. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, jest przekazywane ministrowi
właściwemu do spraw gospodarki przy użyciu formularzy elektronicznych
udostępnianych w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu
obsługującego tego ministra lub za pośrednictwem elektronicznej platformy usług
administracji publicznej w rozumieniu art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U.
z 2020 r. poz. 346, 568 i 695).

Art. 13b. 1. Zakazane jest nadmierne opóźnianie się ze spełnianiem świadczeń
pieniężnych przez podmioty, o których mowa w art. 2, niebędące podmiotami
publicznymi.
2. Nadmierne opóźnianie się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych przez
podmiot, o którym mowa w art. 2, niebędący podmiotem publicznym, ma miejsce
w przypadku, gdy w okresie 3 kolejnych miesięcy suma wartości świadczeń
pieniężnych niespełnionych oraz spełnionych po terminie przez ten podmiot wynosi
co najmniej 2 000 000 złotych.

Art. 13c. 1. Postępowanie w sprawie nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem
świadczeń pieniężnych, zwane dalej „postępowaniem”, prowadzi Prezes Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej „Prezesem Urzędu”, wobec
podmiotów, o których mowa w art. 2, niebędących podmiotami publicznymi.
2. Postępowanie wszczyna się z urzędu, jeżeli posiadane przez Prezesa Urzędu
informacje wskazują na wystąpienie nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem
świadczeń pieniężnych.
3. Wszczęcie postępowania poprzedza przeprowadzana przez Prezesa Urzędu
analiza prawdopodobieństwa nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń
pieniężnych. Analiza ta obejmuje identyfikację obszarów, w których ryzyko
powstawania takiego opóźniania się jest największe, w szczególności analiza ta
uwzględnia szacowaną wartość świadczeń pieniężnych niespełnionych oraz
spełnionych po terminie przez dany podmiot i liczbę wierzycieli, którzy takich
świadczeń od tego podmiotu nie otrzymali lub otrzymali je po terminie.
4. Prezes Urzędu może wystąpić do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej
z wnioskiem o przekazanie danych, o których mowa w art. 299f § 7 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.),
w celu dokonania analizy, o której mowa w ust. 3.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki, w przypadku powzięcia podejrzenia,
że sprawozdanie, o którym mowa w art. 13a ust. 1, zawiera nierzetelne lub
nieprawdziwe informacje, przekazuje informację o takim podejrzeniu Prezesowi
Urzędu. Prezes Urzędu wykorzystuje przekazane informacje przy dokonywaniu
analizy, o której mowa w ust. 3.

Art. 13d. 1. Każdy może zgłosić Prezesowi Urzędu zawiadomienie dotyczące
podejrzenia wystąpienia nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń
pieniężnych.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) wskazanie podmiotu, wobec którego powzięto podejrzenie wystąpienia
nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych;
2) opis stanu faktycznego będącego podstawą zawiadomienia;
3) uprawdopodobnienie wystąpienia nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem
świadczeń pieniężnych;
4) dane identyfikujące zgłaszającego zawiadomienie.
3. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się wszelkie dokumenty,
które mogą stanowić dowód wystąpienia nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem
świadczeń pieniężnych.
4. Prezes Urzędu przekazuje, na piśmie, zgłaszającemu zawiadomienie, o którym
mowa w ust. 1, informację o sposobie rozpatrzenia zawiadomienia wraz
z uzasadnieniem. Do przekazania takiej informacji i uzasadnienia przepisy art. 35–37
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.
z 2020 r. poz. 256 i 695) stosuje się odpowiednio.
5. Dane identyfikujące zgłaszającego zawiadomienie oraz treść zawiadomienia,
o którym mowa w ust. 1, nie podlegają ujawnieniu.

Art. 13e. 1. Stroną postępowania jest każdy, wobec kogo postępowanie zostało wszczęte.
2. Prezes Urzędu wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania i zawiadamia
o tym stronę postępowania.
3. W postanowieniu o wszczęciu postępowania w szczególności wskazuje się
okres objęty postępowaniem. Okres objęty postępowaniem stanowią jedynie 3 kolejne
miesiące, o których mowa w art. 13b ust. 2, przypadające w okresie 2 lat przed dniem
wszczęcia postępowania.

Art. 13f. 1. W toku postępowania podmioty, o których mowa w art. 2, także
w przypadku gdy nie są stronami transakcji handlowej, są obowiązane do
przekazywania koniecznych informacji i dokumentów na żądanie Prezesa Urzędu.
2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) wskazanie zakresu informacji;
2) wskazanie celu żądania;
3) wskazanie terminu udzielenia informacji;
4) określenie struktury i formatu przekazywanych danych oraz sposobu ich przekazania;
5) pouczenie o sankcjach za nieudzielenie informacji lub za udzielenie informacji
nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd.
3. Każdy ma prawo składania, na piśmie, z własnej inicjatywy lub na prośbę
Prezesa Urzędu, wyjaśnień dotyczących istotnych okoliczności sprawy.

Art. 13g. 1. Prezes Urzędu może w toku postępowania żądać od podmiotów,
o których mowa w art. 2, także w przypadku gdy nie są stronami transakcji handlowej,
prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych,
przekazania całości lub części tych ksiąg oraz dowodów księgowych za pomocą
środków komunikacji elektronicznej lub na informatycznych nośnikach danych,
w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa
w art. 193a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, wskazując
rodzaj ksiąg podatkowych oraz okres, którego dotyczą.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
sposób przekazywania za pomocą środków komunikacji elektronicznej ksiąg
podatkowych, części tych ksiąg oraz dowodów księgowych w postaci elektronicznej
oraz wymagania techniczne dla informatycznych nośników danych, na których księgi,
części tych ksiąg oraz dowody księgowe mogą być zapisane i przekazywane,
uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności
i niezaprzeczalności danych zawartych w księgach oraz potrzebę ich ochrony przed
nieuprawnionym dostępem.

Art. 13h. W postępowaniu stosuje się odpowiednio przepisy art. 51–61, art. 69,
art. 71–73, art. 74, art. 77, art. 78 i art. 80 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie
konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2019 r. poz. 369, 1571 i 1667).

Art. 13i. 1. W toku postępowania może być przeprowadzona przez
upoważnionego pracownika Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów lub
Inspekcji Handlowej, zwanego dalej „kontrolującym”, kontrola u podmiotu, o którym
mowa w art. 2, także w przypadku gdy nie jest on stroną transakcji handlowej,
zwanego dalej „kontrolowanym”, w zakresie objętym tym postępowaniem.
2. Prezes Urzędu może upoważnić do udziału w kontroli osoby posiadające
wiadomości specjalne, jeżeli do przeprowadzenia kontroli są niezbędne tego rodzaju wiadomości.
3. Do upoważnień do przeprowadzenia kontroli lub do udziału w kontroli stosuje
się odpowiednio przepisy art. 105a ust. 3–5 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie
konkurencji i konsumentów

Art. 13j. 1. W celu uzyskania informacji mogących stanowić dowód w sprawie
kontrolujący ma prawo:
1) wstępu na grunt oraz do budynków, lokali lub innych pomieszczeń oraz środków
transportu kontrolowanego;
2) żądania udostępnienia związanych z przedmiotem kontroli akt, ksiąg, wszelkiego
rodzaju pism, dokumentów oraz ich odpisów i wyciągów, korespondencji
przesyłanej pocztą elektroniczną, informatycznych nośników danych
w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji
działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, innych urządzeń
zawierających dane informatyczne lub systemów informatycznych, w tym także
zapewnienia dostępu do systemów informatycznych będących własnością innego
podmiotu zawierających dane kontrolowanego związane z przedmiotem
kontroli, w zakresie, w jakim kontrolowany ma do nich dostęp;
3) sporządzania notatek z materiałów i korespondencji, o których mowa w pkt 2;
4) żądania sporządzenia przez kontrolowanego kopii lub wydruków materiałów,
korespondencji, o których mowa w pkt 2, oraz informacji zgromadzonych na
nośnikach, w urządzeniach lub w systemach, o których mowa w pkt 2;
5) żądania od kontrolowanego lub osób przez niego upoważnionych:
a) ustnych wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli,
b) udostępnienia i wydania przedmiotów mogących stanowić dowód w sprawie.
2. Osobie upoważnionej do udziału w kontroli na podstawie art. 13i
ust. 2 przysługują uprawnienia kontrolującego w zakresie wstępu na grunt oraz do
budynków, lokali lub innych pomieszczeń oraz środków transportu kontrolowanego
oraz dostępu do materiałów i korespondencji oraz informacji zgromadzonych na
nośnikach, w urządzeniach lub w systemach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a także
do sporządzania z nich notatek.

Art. 13k. 1. Kontrolujący może zwrócić się do właściwego ze względu na
miejsce prowadzenia czynności kontrolnych komendanta Policji o udzielenie pomocy,
jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że w toku czynności kontrolnych
kontrolujący natrafi na opór, który utrudni lub uniemożliwi mu wykonywanie tych
czynności.
2. Komendant Policji, o którym mowa w ust. 1, zapewnia pomoc przy
przeprowadzeniu kontroli.
3. Z pisemnym wnioskiem o udzielenie pomocy kontrolujący występuje do
komendanta Policji, o którym mowa w ust. 1, co najmniej 7 dni przed dniem
przeprowadzenia czynności kontrolnych.
4. W pilnych przypadkach, jeżeli istnieje poważne zagrożenie dla życia, zdrowia
ludzkiego lub bezpieczeństwa i porządku publicznego w miejscu przeprowadzania
czynności kontrolnych albo uzasadnione podejrzenie wystąpienia takiego zagrożenia,
albo w toku wykonywania czynności kontrolnych kontrolujący natrafił na opór, który
utrudnia lub uniemożliwia mu wykonywanie tych czynności, wniosek, o którym
mowa w ust. 3, może być złożony ustnie, bez zachowania określonego
w ust. 3 terminu, po okazaniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli oraz
legitymacji służbowej kontrolującego.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, kontrolujący, nie później niż
w terminie 3 dni od dnia zakończenia czynności kontrolnych, przekazuje na piśmie
potwierdzenie złożonego ustnie wniosku.
6. Pomoc udzielana przez komendanta Policji, o którym mowa w ust. 1, polega
na umożliwieniu przeprowadzenia kontroli, w szczególności przez zapewnienie
porządku w miejscu jej przeprowadzania oraz osobistego bezpieczeństwa osób
obecnych w miejscu jej przeprowadzania, a także ustalenie tożsamości osób.
7. Koszty poniesione przez Policję z tytułu udzielonej pomocy przy
wykonywaniu czynności kontrolnych ponosi Prezes Urzędu. Koszty te ustala się
w wysokości 1,5% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za poprzedni miesiąc, ogłaszanego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 56 ust. 2 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, za każdy przypadek udzielenia pomocy.

Art. 13l. 1. Kontrolowany lub osoba przez niego upoważniona są obowiązani do:
1) udzielenia żądanych informacji;
2) umożliwienia wstępu na grunt oraz do budynków, lokali lub innych pomieszczeń
oraz środków transportu kontrolowanego;
3) udostępnienia i wydania materiałów, o których mowa w art. 13j ust. 1 pkt 2, lub
innych przedmiotów mogących stanowić dowód w sprawie;
4) umożliwienia dostępu do informatycznych nośników danych, urządzeń lub
systemów informatycznych, o których mowa w art. 13j ust. 1 pkt 2, w zakresie
informacji zgromadzonych na tych nośnikach, w urządzeniach lub w systemach,
w tym do korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, mogą odmówić udzielenia informacji lub
współdziałania w toku kontroli tylko wtedy, gdy naraziłoby to je lub ich małżonka,
wstępnych, zstępnych, rodzeństwo oraz powinowatych w tej samej linii lub stopniu,
jak również osoby pozostające w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli,
a także osobę pozostającą we wspólnym pożyciu, na odpowiedzialność karną. Prawo
odmowy udzielenia informacji lub współdziałania w toku kontroli trwa po ustaniu
małżeństwa lub rozwiązaniu stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli.

Art. 13m. 1. Kontrolowany zapewnia kontrolującemu oraz osobom
upoważnionym do udziału w kontroli warunki i środki niezbędne do sprawnego
przeprowadzenia kontroli, w szczególności:
1) sporządza we własnym zakresie kopie lub wydruki materiałów i korespondencji,
o których mowa w art. 13j ust. 1 pkt 2, oraz informacji zgromadzonych na
nośnikach, w urządzeniach lub systemach, o których mowa w art. 13j
ust. 1 pkt 2;
2) zapewnia, w miarę możliwości, samodzielne, zamknięte pomieszczenie, jeżeli
jest to niezbędne do przeprowadzenia kontroli;
3) zapewnia wydzielone miejsce do przechowywania dokumentów
i zabezpieczonych podczas kontroli przedmiotów;
4) udostępnia, w miarę możliwości, środki łączności, którymi dysponuje,
w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności kontrolnych.
2. Kontrolowany dokonuje potwierdzenia za zgodność z oryginałem
sporządzonych kopii i wydruków, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
3. W przypadku odmowy przez kontrolowanego potwierdzenia za zgodność
z oryginałem sporządzonych kopii i wydruków, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
potwierdza je kontrolujący, o czym czyni wzmiankę w protokole kontroli.

Art. 13n. Do kontroli przeprowadzanej na podstawie art. 13i ust. 1 stosuje się
odpowiednio przepisy art. 105a ust. 6 i 7, art. 105b ust. 4, art. 105f–105h, art. 105j
i art. 105k ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów.

Art. 13o. Czas trwania kontroli w ramach jednego postępowania nie może
przekraczać 20 dni roboczych.

Art. 13p. Do kontroli przeprowadzanej na podstawie art. 13i ust. 1 stosuje się
odpowiednio przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców, z wyłączeniem przepisów art. 54 i art. 55 tej ustawy.

Art. 13q. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania stosuje się
przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego,
z wyłączeniem przepisu art. 31.

Art. 13r. Postępowanie powinno być zakończone nie później niż w terminie
5 miesięcy od dnia jego wszczęcia.

Art. 13s. Prezes Urzędu przedstawia Prezesowi Rady Ministrów, nie później niż
do końca pierwszego kwartału roku następnego, sprawozdanie z prowadzonych
w roku poprzednim postępowań.

Art. 13t. 1. Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć na podmiot,
o którym mowa w art. 2, także w przypadku gdy nie jest stroną transakcji handlowej,
administracyjną karę pieniężną w wysokości do 5% przychodu osiągniętego
w poprzednim roku podatkowym, ale nie więcej niż równowartość 50 000 000 euro,
jeżeli podmiot ten:
1) nie udzielił informacji żądanych przez Prezesa Urzędu na podstawie art. 13f lub
udzielił informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd;
2) uniemożliwia lub utrudnia rozpoczęcie lub przeprowadzenie kontroli, o której
mowa w art. 13i.
2. Jeżeli nie można ustalić wysokości przychodu podmiotu, o którym mowa
w ust. 1, lub podmiot ten nie osiągnął w poprzednim roku podatkowym przychodu,
administracyjna kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, wynosi nie więcej niż
równowartość 50 000 000 euro.
3. Równowartość, o której mowa w ust. 1 i 2, oblicza się według średniego kursu
euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w ostatnim dniu
roboczym roku poprzedzającego rok nałożenia kary.

Art. 13u. Prezes Urzędu umarza postępowanie, w drodze postanowienia,
w przypadku gdy nie stwierdzi nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń
pieniężnych przez stronę postępowania.

Art. 13v. 1. W przypadku stwierdzenia nadmiernego opóźniania się ze
spełnianiem świadczeń pieniężnych przez stronę postępowania, Prezes Urzędu
nakłada na nią, w drodze decyzji, administracyjną karę pieniężną. Ustalając
wystąpienie nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych,
Prezes Urzędu pomija niespełnione oraz spełnione po terminie świadczenia pieniężne,
w przypadku których termin ich spełnienia upłynął wcześniej niż 2 lata przed dniem
wszczęcia postępowania.
2. Wysokość kary, o której mowa w ust. 1, obliczana jest jako suma
jednostkowych kar za każde niespełnione oraz spełnione po terminie świadczenie
pieniężne, które było wymagalne w okresie objętym postępowaniem, z pominięciem
świadczeń pieniężnych, w przypadku których termin ich spełnienia upłynął wcześniej
niż 2 lata przed dniem wszczęcia postępowania. Wysokość jednostkowej kary, o której
mowa w zdaniu pierwszym, jest obliczana według wzoru:
JKP = WŚ × n/365 × OU
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
JKP – jednostkową karę za niespełnione lub spełnione po terminie świadczenie
pieniężne,
WŚ – wartość niespełnionego lub spełnionego po terminie świadczenia
pieniężnego,
n – wyrażony w dniach okres, który upłynął od dnia wymagalności
niespełnionego lub spełnionego po terminie świadczenia pieniężnego, do
ostatniego dnia okresu objętego postępowaniem, albo do dnia jego
spełnienia jeżeli świadczenie pieniężne zostało spełnione w okresie
objętym postępowaniem,
OU – odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, ustalone
na dzień wydania decyzji o nałożeniu administracyjnej kary pieniężnej.
3. Prezes Urzędu obniża wysokość administracyjnej kary pieniężnej, o której
mowa w ust. 1, obliczonej zgodnie z ust. 2, o:
1) 20% – w przypadku gdy strona postępowania przed jego wszczęciem spełniła
wszystkie świadczenia pieniężne, za które zgodnie z ust. 2 obliczono
jednostkowe kary, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych lub spełniła je, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych, nie później niż w terminie 14 dni od dnia doręczenia
stronie postanowienia o wszczęciu postępowania;
2) 10% – w przypadku gdy strona postępowania spełni warunek, o którym mowa
w pkt 1, oraz w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji uiści w całości
administracyjną karę pieniężną obniżoną zgodnie z pkt 1, oraz zrzeknie się
wobec Prezesa Urzędu prawa do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie
sprawy, przy czym przepis art. 127a § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, Prezes Urzędu wydaje decyzję
o zwrocie nadpłaconej kary.
5. W przypadku gdy w okresie 2 lat od dnia, w którym decyzja o nałożeniu
administracyjnej kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna, Prezes
Urzędu ponownie stwierdzi nadmierne opóźnianie się ze spełnianiem świadczeń
pieniężnych przez podmiot, na który została nałożona ta kara, administracyjna kara
pieniężna nakładana na ten podmiot w związku z ponownym stwierdzeniem
nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych przez ten podmiot,
obliczona zgodnie z ust. 2, ulega podwyższeniu o 50%. Przepisu ust. 3 nie stosuje się.
6. Prezes Urzędu odstępuje od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej,
o której mowa w ust. 1, i poprzestaje na pouczeniu, jeżeli wartość niespełnionych lub
spełnionych po terminie przez stronę postępowania świadczeń pieniężnych, za które
zgodnie z ust. 2 obliczono by jednostkowe kary, jest równa lub mniejsza od wartości
świadczeń pieniężnych nieotrzymanych lub otrzymanych po terminie przez tę stronę
postępowania w okresie objętym postępowaniem. Przy obliczaniu wartości świadczeń
pieniężnych nieotrzymanych lub otrzymanych po terminie, o których mowa w zdaniu
pierwszym, nie uwzględnia się wartości świadczeń pieniężnych, w przypadku których
termin spełnienia świadczenia pieniężnego upłynął wcześniej niż w terminie 2 lat
przed dniem wszczęcia postępowania.
7. W przypadku gdy do nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń
pieniężnych doszło na skutek działania siły wyższej Prezes Urzędu odstępuje od
wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej.
8. W uzasadnionych przypadkach Prezes Urzędu może odstąpić od wymierzenia
administracyjnej kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1.
9. Podmiotowi, na który została nałożona kara, służy wniosek o ponowne
rozpatrzenie sprawy do Prezesa Urzędu.
10. Przepisów działu IVa w tytule VII, księdze pierwszej, części pierwszej
ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego nie stosuje się.
Od decyzji Prezesa Urzędu, o których mowa w ustawie, przysługuje skarga do
wojewódzkiego sądu administracyjnego.
11. W sprawie zakończonej prawomocną decyzją o nałożeniu administracyjnej
kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, na wniosek strony postępowania, wznawia
się postępowanie, jeżeli na skutek prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego
wartość niespełnionego lub spełnionego po terminie świadczenia pieniężnego okazała
się niższa niż przyjęta zgodnie z ust. 2 dla obliczenia jednostkowej kary za
niespełnione lub spełnione po terminie świadczenie pieniężne. W takim przypadku
Prezes Urzędu wydaje decyzję o zwrocie nadpłaconej kary.
Art. 13w. Prezes Urzędu publikuje na stronie internetowej Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów treść postanowienia o wszczęciu postępowania oraz
decyzji, o których mowa w ustawie, z wyłączeniem informacji stanowiących
tajemnicę przedsiębiorstwa oraz innych informacji podlegających ochronie na
podstawie odrębnych przepisów. Publikacja treści decyzji jest opatrzona informacją,
czy decyzja jest prawomocna.

Art. 13x. 1. Środki finansowe pochodzące z administracyjnych kar pieniężnych,
o których mowa w art. 13t i art. 13v, stanowią dochód budżetu państwa, i są wnoszone
na rachunek bieżący dochodów Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
2. Administracyjną karę pieniężną, o której mowa w art. 13t i art. 13v, uiszcza
się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o jej nałożeniu stała się ostateczna.
3. W przypadku upływu terminu, o którym mowa w ust. 2, administracyjna kara
pieniężna, o której mowa w art. 13t i art. 13v, podlega ściągnięciu w trybie przepisów
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
4. W przypadku nieterminowego uiszczenia administracyjnej kary pieniężnej,
o której mowa w art. 13t i art. 13v, odsetek nie nalicza się.

Art. 13y. W przypadku uchylenia albo stwierdzenia nieważności decyzji
o nałożeniu administracyjnej kary pieniężnej, o której mowa w art. 13t albo art. 13v,
albo zmiany tej decyzji polegającej na obniżeniu jej wysokości, uiszczona kara albo
jej odpowiednia część podlega zwrotowi w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania do jej zwrotu. Jeżeli uchylenia decyzji lub stwierdzenia jej nieważności dokonał sąd administracyjny, do wezwania dołącza się odpis wyroku sądu i,
w uzasadnionym przypadku, postanowienie stwierdzające jego prawomocność.
W przypadku zwrotu kary lub jej odpowiedniej części odsetek nie nalicza się.

Art. 13z. 1. Kto wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 13a ust. 1, nie
przekazuje w terminie sprawozdania, o którym mowa w tym przepisie,
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega ten, kto utrudnia lub udaremnia wywiązanie się
z obowiązku, o którym mowa w ust. 1.

Art. 13za. Kto wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 4c, nie składa
oświadczenia, o którym mowa w tym przepisie, albo składa oświadczenie niezgodne
ze stanem rzeczywistym,
podlega karze grzywny.

Art. 13zb. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w art. 13z
i art. 13za, następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks
postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2020 r. poz. 729).

Ustawa o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych art. 13

DODAJ