Art. 136. 1. Organizacja mająca zdolność do nabywania praw i zaciągania
zobowiązań w swoim imieniu powołana do reprezentowania interesów
przedsiębiorców i osoba prawna działająca na podstawie przepisów prawa
publicznego mogą uzyskać prawo ochronne na wspólny znak towarowy. Wspólny
znak towarowy przeznaczony jest do odróżniania towarów w przypadku:
1) organizacji – jej członków,
2) osoby prawnej działającej na podstawie przepisów prawa publicznego – osób
upoważnionych do używania tego znaku na podstawie regulaminu używania
znaku
– od towarów innych przedsiębiorstw.
1¹. Prawo używania wspólnego znaku towarowego przysługuje w przypadku:
1) organizacji – tej organizacji lub jej członkom;
2) osoby prawnej działającej na podstawie przepisów prawa publicznego – tej
osobie lub osobom upoważnionym do używania tego znaku na podstawie
regulaminu używania znaku.
2. (uchylony)

Art. 136¹. 1. Nie udziela się prawa ochronnego na wspólny znak towarowy,
w przypadku gdy nie zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 136 lub
art. 138 ust. 3 i 4, lub w przypadku gdy:
1) regulamin używania znaku jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub
dobrymi obyczajami;
2) istnieje ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do charakteru lub
znaczenia znaku, w szczególności jeżeli może on być uznany za oznaczenie
inne niż wspólny znak towarowy.
2. Jeżeli w wyniku zmiany regulaminu używania znaku nie zachodzą
okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, oraz zostały spełnione warunki,
o których mowa w art. 136 lub art. 138 ust. 3 i 4, udziela się prawa ochronnego na
wspólny znak towarowy.

Art. 136². 1. Osoba fizyczna lub prawna, w tym instytucje, organy oraz
podmioty prawa publicznego, która nie prowadzi działalności gospodarczej
obejmującej dostarczanie towarów tego samego rodzaju co towary certyfikowane,
może uzyskać prawo ochronne na znak towarowy gwarancyjny. Znak towarowy
gwarancyjny przeznaczony jest do odróżniania towarów, które zostały
certyfikowane przez uprawnionego do tego znaku, w szczególności w zakresie
użytego materiału, sposobu produkcji towarów, ich jakości, precyzji lub innych
właściwości, od towarów, które nie są w ten sposób certyfikowane.
2. Znak towarowy gwarancyjny może składać się z elementów mogących
służyć w obrocie handlowym do wskazania pochodzenia geograficznego towarów.
3. Przepisu art. 129¹ ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w zakresie, w jakim stanowi
on podstawę do nieudzielenia prawa ochronnego na oznaczenie, które składa się
wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania pochodzenia
towaru. Taki znak towarowy gwarancyjny nie uprawnia do zakazywania osobie
trzeciej używania w obrocie handlowym takich oznaczeń, pod warunkiem że osoba
trzecia używa ich zgodnie z uczciwymi praktykami w przemyśle i handlu.
4. Zasady używania znaku towarowego gwarancyjnego określa regulamin
używania znaku.
5. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy gwarancyjny nie może
odmówić, bez ważnych powodów, prawa używania znaku osobom, które spełniają
warunki określone w regulaminie, o którym mowa w ust. 4.

Art. 136³. 1. Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy
gwarancyjny, w przypadku gdy nie zostały spełnione warunki, o których mowa
w art. 136² lub art. 138 ust. 6 i 7, lub w przypadku gdy:
1) regulamin używania znaku jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub
dobrymi obyczajami;
2) istnieje ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do charakteru lub
znaczenia znaku, w szczególności jeżeli może on być uznany za oznaczenie
inne niż znak towarowy gwarancyjny.
2. Jeżeli w wyniku zmiany regulaminu używania znaku nie zachodzą
okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, oraz zostały spełnione warunki,
o których mowa w art. 136² lub art. 138 ust. 6 i 7, udziela się prawa ochronnego na
znak towarowy gwarancyjny.

Prawo własności przemysłowej art. 136

DODAJ