Art. 133. 1. Celem nadzoru jest zapewnienie:
1) bezpieczeństwa środków pieniężnych gromadzonych na rachunkach bankowych;
2) zgodności działalności banków z przepisami ustawy, rozporządzenia
nr 575/2013, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim,
statutem oraz decyzją o wydaniu zezwolenia na utworzenie banku;
3) zgodności działalności prowadzonej przez banki zgodnie z art. 70 ust. 2 ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi z przepisami tej
ustawy, niniejszej ustawy, rozporządzenia 596/2014, aktami delegowanymi
wydanymi na podstawie tego rozporządzenia oraz ze statutem.
1a. Przy wykonywaniu swoich zadań Komisja Nadzoru Finansowego
uwzględnia wytyczne i zalecenia Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego.
W przypadku nieuwzględnienia wytycznych lub zaleceń Europejskiego Urzędu
Nadzoru Bankowego Komisja Nadzoru Finansowego podaje powody ich
nieuwzględnienia.
2. Czynności podejmowane w ramach nadzoru bankowego polegają
w szczególności na:
1) dokonywaniu oceny sytuacji finansowej banków, w tym badaniu wypłacalności,
jakości aktywów, płynności płatniczej, wyniku finansowego banków;
2) badaniu jakości systemu zarządzania bankiem, w szczególności systemu
zarządzania ryzykiem oraz systemu kontroli wewnętrznej;
3) badaniu zgodności udzielanych kredytów, pożyczek pieniężnych, akredytyw,
gwarancji bankowych i poręczeń oraz emitowanych bankowych papierów
wartościowych z obowiązującymi w tym zakresie przepisami;
4) badaniu zabezpieczenia i terminowości spłaty kredytów i pożyczek pieniężnych;
5) badaniu przestrzegania limitów, o których mowa w art. 79a, oraz limitów,
o których mowa w art. 395 rozporządzenia nr 575/2013, oraz ocenie procesu
identyfikacji, monitorowania i kontroli koncentracji ekspozycji, w tym dużych
ekspozycji;
6) badaniu przestrzegania przez bank, określonych przez Komisję Nadzoru
Finansowego norm dopuszczalnego ryzyka w działalności banków, zarządzania
ryzykiem prowadzonej działalności, w tym dostosowania do rodzaju i skali
działalności banku procesu identyfikacji i monitorowania ryzyka oraz
sprawozdawania o ryzyku;
7) dokonywaniu oceny szacowania, utrzymywania i przeglądu kapitału
wewnętrznego;
8) badaniu wykonywania przez banki obowiązków, o których mowa w art. 56a,
art. 59a, art. 59b, art. 92ba–92bd i art. 111c.
2a. Czynności, o których mowa w ust. 2, mogą być wykonywane także w sposób
określony w art. 138c ust. 2 pkt 3.
3. Czynności kontrolne podejmowane przez pracowników Urzędu Komisji
Nadzoru Finansowego są wykonywane po okazaniu legitymacji służbowej oraz
doręczeniu upoważnienia wydanego przez Przewodniczącego Komisji Nadzoru
Finansowego.
3a. Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy stosuje się przepisy
rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, z zastrzeżeniem
art. 26 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o nadzorze nad rynkiem kapitałowym.
4. Komisja Nadzoru Finansowego oraz osoby wykonujące czynności nadzoru
bankowego nie ponoszą odpowiedzialności za szkodę wynikłą ze zgodnego
z przepisami ustaw działania lub zaniechania, które pozostaje w związku ze
sprawowanym przez Komisję Nadzoru Finansowego nadzorem nad działalnością
banków, oddziałów i przedstawicielstw banków zagranicznych oraz oddziałów
instytucji kredytowych.

Art. 133a. 1. Komisja Nadzoru Finansowego co najmniej raz w roku
przeprowadza badanie i ocenę nadzorczą banku albo przegląd i weryfikację wyników
poprzedniego badania i oceny nadzorczej.
2. Badanie i ocena nadzorcza obejmuje identyfikację wielkości i charakteru
ryzyka, na jakie narażony jest bank, ocenę jakości procesu zarządzania ryzykiem,
ocenę poziomu kapitału pokrywającego ryzyko wynikające z działalności banku oraz
zarządzania bankiem, w tym zgodności działalności banku z przepisami ustawy,
rozporządzenia nr 575/2013, ustawy o Narodowym Banku Polskim, ze statutem
i decyzjami o wydaniu zezwolenia na utworzenie banku i rozpoczęcie przez niego
działalności oraz ocenę działań podjętych przez bank w następstwie zastosowania
środków, o których mowa w art. 138, art. 138c oraz art. 141.
3. W badaniu i ocenie nadzorczej Komisja Nadzoru Finansowego bierze pod
uwagę ryzyko systemowe, jakie może stwarzać bank oraz wyniki identyfikacji, oceny
i monitorowania ryzyka systemowego powstającego w systemie finansowym lub jego
otoczeniu, a także działania na rzecz wyeliminowania lub ograniczenia tego ryzyka
z wykorzystaniem instrumentów makroostrożnościowych, wprowadzone przez
Komitet Stabilności Finansowej zgodnie z ustawą o nadzorze
makroostrożnościowym.
4. W badaniu i ocenie nadzorczej Komisja Nadzoru Finansowego bierze pod
uwagę wyniki testów warunków skrajnych, w tym testów, o których mowa
w art. 133b, oraz testów warunków skrajnych przeprowadzonych zgodnie z art. 177
rozporządzenia nr 575/2013 przez bank stosujący metodę wewnętrznych ratingów lub
metodę modeli wewnętrznych, o których mowa odpowiednio w art. 143 ust. 1
i art. 363 rozporządzenia nr 575/2013.
5. Komisja Nadzoru Finansowego informuje bank o wyniku badania i oceny
nadzorczej i w razie potrzeby podejmuje niezbędne środki zgodnie z art. 138,
art. 138c, art. 138d i art. 141.
6. W przypadku gdy badanie i ocena nadzorcza wykaże, że bank może stwarzać
ryzyko systemowe zgodnie z art. 23 rozporządzenia nr 1093/2010, Komisja Nadzoru
Finansowego informuje o tym Europejski Urząd Nadzoru Bankowego oraz Komitet
Stabilności Finansowej.
7. Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje Europejskiemu Urzędowi Nadzoru
Bankowego informacje dotyczące funkcjonowania procedur badania i oceny
nadzorczej.
8. W przypadku gdy banki o podobnym profilu ryzyka, w szczególności
o podobnej specyfice działalności lub podobnej lokalizacji geograficznej ekspozycji,
są lub mogą być narażone na podobne ryzyko lub stwarzają podobne ryzyko dla
systemu finansowego, Komisja Nadzoru Finansowego może, w odniesieniu do takich
banków, przeprowadzić badanie i ocenę nadzorczą w podobny lub taki sam sposób.
Komisja Nadzoru Finansowego informuje Europejski Urząd Nadzoru Bankowego
o takich przypadkach.
9. Komisja Nadzoru Finansowego przyjmuje zgłoszenia naruszeń lub
potencjalnych naruszeń przepisów ustawy oraz rozporządzenia nr 575/2013.
10. Informacje uzyskane w trybie, o którym mowa w ust. 9, w tym informacje,
które mogłyby umożliwić identyfikację osoby dokonującej zgłoszenia oraz osoby,
której zarzuca się naruszenie, a także informacja o dokonaniu zgłoszenia mogą być
ujawnione tylko:
1) w zawiadomieniu o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oraz w dokumentach
przekazywanych w uzupełnieniu takiego zawiadomienia;
2) na żądanie sądu lub prokuratora w związku z toczącym się postępowaniem
karnym lub postępowaniem w sprawach o przestępstwa skarbowe.

Art. 133b. Komisja Nadzoru Finansowego co najmniej raz w roku przeprowadza
w nadzorowanych bankach testy warunków skrajnych.

Art. 133c. 1. Komisja Nadzoru Finansowego raz w roku opracowuje program
oceny nadzorczej. W uzasadnionych przypadkach Komisja Nadzoru Finansowego
może dokonać aktualizacji tego programu.
2. Program oceny nadzorczej, o którym mowa w ust. 1, obejmuje banki:
1) w odniesieniu do których wyniki badania i oceny nadzorczej, o którym mowa
w art. 133a, w tym wyniki testów warunków skrajnych, wskazują na istnienie
znaczącego ryzyka pogorszenia ich sytuacji finansowej lub na naruszenie
przepisów regulujących ich funkcjonowanie;
2) które stwarzają ryzyko systemowe;
3) inne – w uzasadnionych przypadkach.

Art. 133d. Komisja Nadzoru Finansowego co najmniej raz na trzy lata, w toku
badania i oceny nadzorczej banku, dokonuje przeglądu spełniania przez bank
wymogów dotyczących metod wewnętrznych.

Art. 133e. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu
opinii Komisji Nadzoru Finansowego, określi, w drodze rozporządzenia, kryteria
i sposób przeprowadzania badania i oceny nadzorczej, o którym mowa w art. 133a,
uwzględniając konieczność zapewnienia realizacji celów programu oceny nadzorczej
oraz badania i oceny nadzorczej, a także sprawnego jego przebiegu.

Prawo bankowe art. 133

DODAJ