Art. 132. (uchylony).

Art. 132a. 1. Wydawanie pieniądza elektronicznego oraz świadczenie usług
płatniczych w charakterze krajowej instytucji pieniądza elektronicznego wymaga
uzyskania zezwolenia KNF.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być wydane osobie prawnej
z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na jej wniosek.
3. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepis art. 61 ust. 1 i przepisy wydane na podstawie art. 61 ust. 3, z tym
że w programie działalności i planie finansowym podaje się również informację
o planowanej średniej wartości pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu.
4. Do wnioskodawcy i krajowej instytucji pieniądza elektronicznego przepis
art. 61 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 132b. 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 132a ust. 1, może być wydane
podmiotom posiadającym kapitał założycielski w wysokości co najmniej
równowartości w walucie polskiej kwoty 350 000 euro ustalonej przy zastosowaniu
kursu średniego ogłaszanego przez NBP obowiązującego w dniu wydania zezwolenia.
2. Przepisy art. 64 ust. 1 pkt 2–10 i art. 64a ust. 1–4 oraz przepisy wykonawcze
wydane na podstawie art. 64a ust. 5 stosuje się odpowiednio, z tym że system
zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 3,
zawiera ponadto opis zasad postępowania ze środkami pieniężnymi otrzymywanymi
w zamian za wydany pieniądz elektroniczny zgodnie z art. 132n i opis procedur
rozpatrywania skarg posiadaczy pieniądza elektronicznego.
3. Do odmowy wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 132a ust. 1, zmiany
zakresu usług płatniczych określonych w zezwoleniu, wygaśnięcia zezwolenia
w związku z nieprowadzeniem albo nierozpoczęciem działalności objętej tym
zezwoleniem oraz do cofnięcia zezwolenia, a także do postępowania w sprawie
wydania, zmiany, wygaśnięcia i cofnięcia zezwolenia stosuje się odpowiednio
przepisy art. 61a–63, art. 65–67, art. 69, art. 70 i art. 142a.
4. Warunkiem udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 132a ust. 1, jest
dodatkowo posiadanie przez podmiot rozwiązań organizacyjnych mających służyć
ochronie środków pieniężnych otrzymanych w zamian za wydany pieniądz
elektroniczny zgodnie z art. 132n.
5. KNF może cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 132a ust. 1, również
jeżeli instytucja pieniądza elektronicznego, która nie stosuje zasad ochrony środków
pieniężnych otrzymanych w zamian za wydany pieniądz elektroniczny, określonych
w art. 132n ust. 1, nie zawarła w terminie umowy gwarancji bankowej albo
ubezpieczeniowej albo umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 78 ust. 2, zgodnie
z art. 132n ust. 2.

Art. 132c. 1. Podmiot, który zamierza bezpośrednio lub pośrednio nabyć albo
objąć akcje lub udziały krajowej instytucji pieniądza elektronicznego w liczbie
zapewniającej osiągnięcie lub przekroczenie odpowiednio 10%, 20%, 30% lub 50%
ogólnej liczby głosów w organie stanowiącym lub udziału w kapitale zakładowym,
lub jeżeli na skutek nabycia albo objęcia akcji lub udziałów instytucja taka stałaby się
jednostką zależną lub współzależną względem tego podmiotu, jest obowiązany
każdorazowo zawiadomić KNF o takim zamiarze.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 25 ust. 2, 3 i 7–9, art. 25a
ust. 1 i 2, art. 25c–25e i art. 25g ustawy – Prawo bankowe stosuje się odpowiednio,
z tym że przepisy dotyczące podmiotu dominującego, zależnego lub współzależnego,
o których mowa w tych przepisach, stosuje się do jednostki dominującej, zależnej lub współzależnej.
3. W przypadku gdy podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, jest:
1) unijną instytucją pieniądza elektronicznego, unijną instytucją płatniczą,
zakładem ubezpieczeń, zakładem reasekuracji, instytucją kredytową, firmą
inwestycyjną lub spółką zarządzającą, które uzyskały zezwolenie na
wykonywanie działalności na terytorium państwa członkowskiego innego niż
Rzeczpospolita Polska lub
2) jednostką dominującą lub podmiotem pozostającym w podobnym stosunku
wobec unijnej instytucji pieniądza elektronicznego, unijnej instytucji płatniczej,
zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, instytucji kredytowej, firmy inwestycyjnej lub spółki zarządzającej, które uzyskały zezwolenie na wykonywanie
działalności na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska
– przedstawia w zawiadomieniu odpowiednią informację w tym zakresie, wskazującą
w szczególności nazwę i siedzibę podmiotów, o których mowa w pkt 2, w stosunku do których jest jednostką dominującą lub podmiotem pozostającym w podobnym stosunku.
4. Jeżeli nie zachodzą okoliczności wymienione w ust. 3 pkt 1 i 2,
zawiadomienie zawiera stosowne oświadczenie w tym zakresie.
5. Podmiot, który zamierza bezpośrednio lub pośrednio zbyć znaczny pakiet
akcji lub udziałów krajowej instytucji pieniądza elektronicznego, lub zbyć pakiet akcji
lub udziałów, w wyniku czego nastąpiłby spadek poniżej 10%, 20%, 30% lub 50%
jego udziału w ogólnej liczbie głosów w organie stanowiącym lub udziału w kapitale
zakładowym, jest obowiązany zawiadomić o tym zamiarze KNF. W przypadku gdy
statut krajowej instytucji pieniądza elektronicznego przewiduje uprzywilejowanie lub
ograniczenie akcji lub udziałów co do prawa głosu, zawiadomienie powinno również
dotyczyć udziału w kapitale zakładowym w wysokości odpowiadającej wielkościom
określonym w zdaniu pierwszym i odpowiadającej mu liczbie głosów bez
przywilejów i ograniczeń; przepisy art. 25 ust. 2, 3 i 7 ustawy – Prawo bankowe
stosuje się odpowiednio.

Art. 132d. 1. Podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 132c
ust. 1, przedstawia wraz z zawiadomieniem informacje:
1) pozwalające na identyfikację podmiotu składającego zawiadomienie oraz
ustalenie tożsamości osób zarządzających jego działalnością oraz osób
przewidzianych do objęcia funkcji osób zarządzających krajowej instytucji
pieniądza elektronicznego – o ile podmiot składający zawiadomienie planuje
zmiany w tym zakresie;
2) określone w art. 61 ust. 1 pkt 9 lit. b i c dotyczące podmiotu składającego
zawiadomienie oraz osób, o których mowa w pkt 1;
3) pozwalające na identyfikację krajowej instytucji pieniądza elektronicznego,
o której mowa w art. 132c ust. 1;
4) dotyczące działalności zawodowej, gospodarczej lub statutowej podmiotu
składającego zawiadomienie i osób, o których mowa w pkt 1, a w szczególności
przedmiotu tej działalności, zakresu i miejsca jej prowadzenia oraz dotychczasowego jej przebiegu, a także wykształcenia posiadanego przez podmiot
składający zawiadomienie, będący osobą fizyczną, i osoby, o których mowa w pkt 1;
5) dotyczące grupy, do której należy podmiot składający zawiadomienie,
a w szczególności jej struktury, należących do niej podmiotów oraz prawnych i faktycznych powiązań kapitałowych, finansowych i osobowych z innymi podmiotami;
6) dotyczące sytuacji ekonomiczno-finansowej podmiotu składającego
zawiadomienie;
7) dotyczące działań zmierzających do nabycia albo objęcia akcji lub udziałów
w liczbie zapewniającej osiągnięcie lub przekroczenie poziomów określonych
w art. 132c ust. 1, albo uzyskanie pozycji jednostki dominującej wobec krajowej
instytucji pieniądza elektronicznego, a w szczególności docelowego udziału
w ogólnej liczbie głosów w organie stanowiącym krajowej instytucji pieniądza
elektronicznego, związanych z tym udziałem uprawnień, sposobu i źródeł
finansowania nabycia albo objęcia akcji lub udziałów, zawartych w związku
z tymi działaniami umów oraz działania w porozumieniu z innymi podmiotami;
8) dotyczące zamiarów podmiotu składającego zawiadomienie w odniesieniu do
przyszłej działalności krajowej instytucji pieniądza elektronicznego,
w szczególności w zakresie planów marketingowych, operacyjnych,
finansowych oraz dotyczących organizacji i zarządzania;
9) dotyczące ewentualnych zobowiązań podmiotu składającego zawiadomienie
w zakresie ostrożnego i stabilnego zarządzania krajową instytucją pieniądza elektronicznego.
2. Informacje w zakresie kwalifikacji i doświadczenia zawodowego, a także
informacje, o których mowa w art. 61 ust. 1 pkt 9 lit. b i c, nie są wymagane
w odniesieniu do podmiotu składającego zawiadomienie i osób zarządzających jego
działalnością, jeżeli podmiot składający zawiadomienie jest bankiem krajowym,
instytucją kredytową, instytucją płatniczą, instytucją pieniądza elektronicznego,
zakładem ubezpieczeń, zakładem reasekuracji, domem maklerskim, firmą inwestycyjną lub spółką zarządzającą, które uzyskały zezwolenie na wykonywanie działalności
w państwie członkowskim, o ile okoliczność ta zostanie wykazana w zawiadomieniu.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, dokumenty, które należy załączyć do zawiadomienia w celu
przedstawienia informacji określonych w ust. 1, mając na względzie zapewnienie
proporcjonalności wymaganych informacji w zależności od zamierzonego wpływu
podmiotu składającego zawiadomienie na zarządzanie krajową instytucją pieniądza
elektronicznego.

Art. 132e. 1. KNF zgłasza, w drodze decyzji, sprzeciw co do nabycia lub objęcia
akcji lub udziałów krajowej instytucji pieniądza elektronicznego, wskazanego
w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 132c ust. 1, jeżeli:
1) podmiot składający zawiadomienie nie uzupełnił w wyznaczonym terminie
braków w zawiadomieniu lub dokumentów i informacji załączanych do
zawiadomienia,
2) podmiot składający zawiadomienie nie przekazał w terminie dodatkowych
informacji lub dokumentów żądanych przez KNF,
3) jest to uzasadnione potrzebą ostrożnego i stabilnego zarządzania krajową
instytucją pieniądza elektronicznego, z uwagi na możliwy niekorzystny wpływ
podmiotu składającego zawiadomienie na tę instytucję lub z uwagi na ocenę
sytuacji finansowej podmiotu składającego zawiadomienie
– przy czym przepisy art. 25h ust. 2 i 4–6 oraz art. 25i–25k ustawy – Prawo bankowe
stosuje się odpowiednio.
2. Dokonując oceny, o której mowa w ust. 1 pkt 3, KNF uwzględnia również
podjęte zobowiązania podmiotu składającego zawiadomienie, o których mowa
w art. 132d ust. 1 pkt 9.
3. W przypadku nabycia lub objęcia akcji lub udziałów:
1) z naruszeniem art. 132c ust. 1 albo
2) pomimo zgłoszenia przez KNF sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, albo
3) przed upływem terminu uprawniającego KNF do zgłoszenia sprzeciwu, o którym
mowa w ust. 1, albo
4) po wyznaczonym przez KNF terminie, o którym mowa w art. 25h ust. 5 ustawy
– Prawo bankowe, na nabycie akcji lub udziałów w zakresie określonym
w art. 132c ust. 1
– nie może być wykonywane prawo głosu z tych akcji lub udziałów.
4. Jeżeli skutkiem nabycia lub objęcia akcji w przypadkach, o których mowa
w ust. 3, jest wykonywanie uprawnień jednostki dominującej krajowej instytucji
pieniądza elektronicznego, osoby zarządzające krajową instytucją pieniądza elektronicznego powołane przez jednostkę dominującą lub będące członkami zarządu,
prokurentami lub osobami pełniącymi kierownicze funkcje w jednostce dominującej
nie mogą uczestniczyć w czynnościach z zakresu reprezentacji krajowej instytucji
pieniądza elektronicznego; w przypadku gdy nie można ustalić, które osoby
zarządzające zostały powołane przez jednostkę dominującą, powołanie organu odpowiedzialnego za zarządzanie krajową instytucją pieniądza elektronicznego jest bezskuteczne od dnia uzyskania przez ten podmiot uprawnień jednostki dominującej
krajowej instytucji pieniądza elektronicznego.
5. Uchwały organu stanowiącego krajowej instytucji pieniądza elektronicznego
podjęte z naruszeniem ust. 3 są nieważne, chyba że spełniają wymogi kworum oraz
większości głosów oddanych bez uwzględnienia głosów nieważnych. W przypadkach,
o których mowa w ust. 3, prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności
uchwały organu stanowiącego krajowej instytucji pieniądza elektronicznego
przysługuje również KNF. Przepisy art. 425 ustawy z dnia 15 września 2000 r. –
Kodeks spółek handlowych stosuje się odpowiednio.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 lub 4, KNF może, w drodze decyzji,
nakazać zbycie akcji lub udziałów krajowej instytucji pieniądza elektronicznego
w wyznaczonym terminie.
7. Jeżeli akcje lub udziały nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 6,
KNF może nałożyć na akcjonariusza lub udziałowca krajowej instytucji pieniądza
elektronicznego karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł lub cofnąć zezwolenie,
o którym mowa w art. 132a ust. 1. Do nakładania kar przepisy art. 105 ust. 2, 4 i 5 oraz
art. 116 stosuje się odpowiednio.
8. W przypadku gdy wymagają tego interesy użytkowników lub posiadaczy
pieniądza elektronicznego, a wnioskodawca wykaże, że nie zachodzi przesłanka,
o której mowa w ust. 1 pkt 3, KNF może, w szczególnie uzasadnionych przypadkach,
w drodze decyzji, wydanej na wniosek akcjonariusza, udziałowca lub jednostki
dominującej krajowej instytucji pieniądza elektronicznego, uchylić zakazy, o których
mowa w ust. 3 lub 4. Do wniosku wnioskodawca dołącza informacje, o których mowa
w art. 132d ust. 1.

Art. 132f. 1. Jeżeli jest to uzasadnione potrzebą ostrożnego i stabilnego
zarządzania krajową instytucją pieniądza elektronicznego, z uwagi na ocenę sytuacji
finansowej podmiotu, który uzyskał bezpośrednio lub pośrednio prawo wykonywania
głosu w jej organie stanowiącym na poziomach określonych w art. 132c ust. 1 albo,
wskutek nabycia lub objęcia akcji lub udziałów, stał się bezpośrednio lub pośrednio
jednostką dominującą krajowej instytucji pieniądza elektronicznego, lub z uwagi na
możliwy wpływ tego podmiotu na tę instytucję, a w szczególności w przypadku
stwierdzenia, że podmiot ten nie dochowuje podjętych zobowiązań, o których mowa
w art. 132d ust. 1 pkt 9, KNF może, w drodze decyzji, zakazać wykonywania prawa głosu z akcji lub udziałów krajowej instytucji pieniądza elektronicznego posiadanych przez ten podmiot lub wykonywania uprawnień jednostki dominującej
przysługujących temu podmiotowi. Przy dokonywaniu oceny przesłanki wydania tego
zakazu przepis art. 132e ust. 2 i art. 25h ust. 2 ustawy – Prawo bankowe stosuje się odpowiednio.
2. Uchwała organu stanowiącego krajowej instytucji pieniądza elektronicznego
jest nieważna, jeżeli przy jej podejmowaniu wykonano prawo głosu z akcji lub
udziałów, w stosunku do których KNF wydał decyzję, o której mowa w ust. 1, chyba
że uchwała spełnia wymogi kworum oraz większości głosów oddanych bez
uwzględnienia głosów nieważnych. Prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie
nieważności uchwały przysługuje również KNF. Przepisy art. 425 ustawy z dnia
15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych stosuje się odpowiednio.
3. Jeżeli KNF wydał na podstawie ust. 1 decyzję w przedmiocie zakazu
wykonywania uprawnień jednostki dominującej krajowej instytucji pieniądza
elektronicznego, przepis art. 132e ust. 4 stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, KNF może, w drodze
decyzji, nakazać zbycie akcji lub udziałów krajowej instytucji pieniądza
elektronicznego w wyznaczonym terminie.
5. Jeżeli akcje lub udziały nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 4,
KNF może nałożyć na akcjonariusza lub udziałowca krajowej instytucji pieniądza
elektronicznego karę pieniężną do wysokości 1 000 000 zł lub cofnąć zezwolenie,
o którym mowa w art. 132a ust. 1. Do nakładania kar przepisy art. 105 ust. 2, 4 i 5 oraz
art. 116 stosuje się odpowiednio.
5a. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 132c ust. 1, nabył lub objął akcje lub
prawa z akcji, o których mowa w art. 132c ust. 1, i nie dochowuje podjętego
zobowiązania, o którym mowa w art. 132d ust. 1 pkt 9, KNF może, w drodze decyzji,
nałożyć na ten podmiot karę pieniężną do wysokości odpowiadającej wartości tych
akcji lub praw z akcji. Wartość akcji lub praw z akcji ustalana jest na dzień ich nabycia
albo objęcia według wartości godziwej, o której mowa w ustawie o rachunkowości.
5b. Decyzja, o której mowa w ust. 5a, jest natychmiast wykonalna.
5c. KNF może określić w decyzji, o której mowa w ust. 5a, że kara pieniężna jest
płatna w miesięcznych ratach.
5d. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 132c ust. 1, wypełni zobowiązanie,
o którym mowa w art. 132d ust. 1 pkt 9, przed upływem terminu wskazanego w decyzji, o której mowa w ust. 5a, KNF wydaje decyzję o umorzeniu kary pieniężnej, o której mowa w ust. 5a:
1) w całości albo
2) w części odpowiadającej niezapłaconym przyszłym ratom – w przypadku
określonym w ust. 5c.
6. Na wniosek akcjonariusza, udziałowca lub jednostki dominującej krajowej
instytucji pieniądza elektronicznego KNF uchyla decyzję wydaną na podstawie ust. 1,
jeżeli ustały okoliczności uzasadniające wydanie tej decyzji.
7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy dwa lub więcej
podmiotów działa w porozumieniu, którego przedmiotem jest wykonywanie prawa
głosu z akcji lub udziałów na poziomach określonych w art. 132c ust. 1 lub
wykonywanie uprawnień jednostki dominującej.

Art. 132fa. W przypadku zaległej kary pieniężnej, o której mowa w art. 132f
ust. 5 lub 5a, KNF może nakazać krajowej instytucji pieniądza elektronicznego, której
akcjonariuszem jest podmiot, na który została nałożona kara, przekazanie na poczet
zaległej kary wraz z odsetkami wszelkich płatności dokonywanych przez krajową
instytucję pieniądza elektronicznego na rzecz tego akcjonariusza, w kwocie
odpowiadającej tej karze wraz z odsetkami.

Art. 132g. 1. Jeżeli działalność hybrydowej instytucji pieniądza elektronicznego
w zakresie niepolegającym na wydawaniu pieniądza elektronicznego lub świadczeniu
usług płatniczych narusza lub może naruszać stabilność finansową tej instytucji lub
mogłaby ograniczać możliwość sprawowania nadzoru, KNF może, w drodze decyzji,
nakazać hybrydowej instytucji pieniądza elektronicznego prawne i organizacyjne
wyodrębnienie działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego
lub świadczenia usług płatniczych przez utworzenie nowego podmiotu, który będzie
prowadził tę działalność.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, KNF:
1) określa termin utworzenia nowego podmiotu, który będzie prowadził działalność
w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego i świadczenia usług
płatniczych, nie krótszy niż 3 miesiące;
2) może określić warunki dotyczące sposobu wyodrębnienia działalności
w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego i świadczenia usług płatniczych.
3. Do podmiotu utworzonego w wykonaniu decyzji, o której mowa w ust. 1,
i hybrydowej instytucji pieniądza elektronicznego przepisy art. 68 ust. 3–5 stosuje się
odpowiednio.
4. Zezwolenie, o którym mowa w art. 132a ust. 1, wydane hybrydowej instytucji
pieniądza elektronicznego przechodzi na podmiot utworzony w wykonaniu decyzji,
o której mowa w ust. 1, po upływie miesiąca od dnia otrzymania przez KNF
zawiadomienia o wpisie podmiotu utworzonego w wykonaniu decyzji, o której mowa
w ust. 1, do rejestru przedsiębiorców albo uzupełnienia tego zawiadomienia, chyba że
w tym terminie KNF zgłosi sprzeciw co do przejścia tego zezwolenia.
5. KNF, w drodze decyzji:
1) zgłasza sprzeciw, o którym mowa w ust. 4, jeżeli zachodzą przesłanki, które
uzasadniałyby odmowę wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 132a ust. 1,
podmiotowi utworzonemu w wykonaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, określone w art. 65;
2) może zgłosić sprzeciw, o którym mowa w ust. 4, jeżeli nie zostały spełnione
warunki określone w ust. 2 pkt 2.
6. Z dniem przejścia zezwolenia, o którym mowa w art. 132a ust. 1, podmiot
utworzony w wykonaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, wstępuje w prawa
i obowiązki hybrydowej instytucji pieniądza elektronicznego w zakresie działalności
objętej tym zezwoleniem.
7. Zezwolenie, o którym mowa w art. 132a ust. 1, wydane hybrydowej instytucji
pieniądza elektronicznego wygasa:
1) w przypadku niewykonania decyzji, o której mowa w ust. 1 – z upływem
terminu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1;
2) z upływem 3 miesięcy od dnia, w którym decyzja w sprawie sprzeciwu, o którym
mowa w ust. 4, stała się ostateczna.
8. Przepisy art. 68 ust. 10 i 11 stosuje się odpowiednio.

Art. 132h. W przypadku połączenia lub podziału instytucji pieniądza
elektronicznego albo nabycia jej przedsiębiorstwa, zezwolenie, o którym mowa
w art. 132a ust. 1, nie przechodzi na podmiot przejmujący lub nowo utworzony
powstały w wyniku połączenia lub podziału ani na nabywcę.

Art. 132i. Informacje o instytucji pieniądza elektronicznego oraz
o wykonywanej przez nią działalności w zakresie wydawania pieniądza
elektronicznego lub świadczonych przez nią usługach płatniczych, w tym informacje reklamowe, publikowane przez instytucję pieniądza elektronicznego, na zlecenie instytucji pieniądza elektronicznego lub na rzecz instytucji pieniądza elektronicznego,
powinny być przedstawiane w sposób rzetelny i zrozumiały.

Art. 132j. 1. Instytucja pieniądza elektronicznego oprócz działalności w zakresie
wydawania pieniądza elektronicznego i świadczenia usług płatniczych może:
1) świadczyć usługi dodatkowe ściśle powiązane z wydawaniem pieniądza
elektronicznego i świadczeniem usług płatniczych, takie jak:
a) usługi wymiany walut,
b) usługi bezpiecznego przechowywania środków pieniężnych przekazanych
w celu wykonania transakcji płatniczej,
c) usługi przechowywania i przetwarzania danych;
2) prowadzić systemy płatności;
3) prowadzić inną działalność gospodarczą.
2. Świadczenie przez instytucję pieniądza elektronicznego usługi przeliczenia
waluty w ramach wydania pieniądza elektronicznego lub wykonania transakcji
płatniczej nie stanowi działalności kantorowej w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19
ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe.
3. W związku z wykonywaniem usług płatniczych instytucja pieniądza
elektronicznego może udzielać kredytu płatniczego, o którym mowa w art. 74 ust. 3,
wyłącznie w celu świadczenia usług płatniczych, o których mowa w art. 3 ust. 1
pkt 3–5 i 7, oraz pod warunkiem że kredyt ten nie jest udzielany:
1) na okres dłuższy niż 12 miesięcy;
2) ze środków pieniężnych otrzymanych lub przechowywanych w celu wykonania
transakcji płatniczej.

Art. 132k. Jeżeli instytucja pieniądza elektronicznego świadczy usługi płatnicze,
których przedmiotem jest wydany przez tę instytucję pieniądz elektroniczny, usługi te,
dla celów obliczania funduszy własnych i określenia wpłat na pokrycie kosztów
nadzoru, uznaje się za działalność w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego.

Art. 132l. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego jest obowiązana
przechowywać dokumenty związane z działalnością w zakresie wydawania pieniądza
elektronicznego lub ze świadczeniem usług płatniczych przez okres co najmniej 5 lat
od dnia ich wytworzenia lub otrzymania.

Art. 132m. 1. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego jest obowiązana
posiadać w każdym czasie fundusze własne dostosowane do rozmiaru działalności
prowadzonej w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego i usług płatniczych
oraz do rodzaju usług płatniczych, jakie może świadczyć na podstawie posiadanego
zezwolenia; przepisy art. 76 ust. 2 i 3 oraz art. 77 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. Wysokość funduszy własnych krajowej instytucji pieniądza elektronicznego
nie może być niższa odpowiednio od wyższej z wartości:
1) minimalnej wysokości kapitału założycielskiego;
2) minimalnej wysokości funduszy własnych stanowiących sumę:
a) kwoty funduszy własnych przeznaczonych na działalność w zakresie
wydawania pieniądza elektronicznego,
b) kwoty funduszy własnych przeznaczonych na działalność w zakresie usług
płatniczych niezwiązanych z wydawaniem pieniądza elektronicznego
obliczonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 7.
3. W przypadku gdy krajowa instytucja pieniądza elektronicznego udziela
kredytów płatniczych, o których mowa w art. 74 ust. 3, wymóg określony
w ust. 2 zwiększa się o 5% średniej stanów należności na koniec każdego miesiąca
z tytułu kredytów płatniczych udzielonych w ciągu ostatniego roku obrotowego.
4. Kwota funduszy własnych krajowej instytucji pieniądza elektronicznego,
o której mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a, nie może być niższa od 2% średniej wartości
pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu.
5. W przypadku gdy krajowa instytucja pieniądza elektronicznego prowadzi
działalność w zakresie usług płatniczych niezwiązanych z wydawaniem pieniądza
elektronicznego albo działalność, o której mowa w art. 132j ust. 1 i 3, a wartość
pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu nie jest znana z wyprzedzeniem,
KNF wyraża zgodę na obliczenie kwoty funduszy własnych krajowej instytucji
pieniądza elektronicznego, o której mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a, na podstawie
reprezentatywnej części zobowiązań finansowych, jeżeli uzna, że taką
reprezentatywną część zobowiązań finansowych można oszacować na podstawie
dotychczasowych danych.
6. W przypadku krajowych instytucji pieniądza elektronicznego
rozpoczynających działalność w okresie pierwszych 6 miesięcy jej prowadzenia
kwotę funduszy własnych, o której mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a, oblicza się na podstawie
średniej wartości pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu określonej w programie działalności i planie finansowym, zgodnie z art. 132a ust. 3, oraz wynikającej z wydania pieniądza elektronicznego.
7. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii
KNF, określi, w drodze rozporządzenia, metodę obliczania kwoty, o której mowa
w ust. 2 pkt 2 lit. b, uwzględniając, aby nie przekraczała ona 4% z jednej dwunastej
całkowitej wartości transakcji płatniczych wykonanych w ciągu ostatniego roku przez
krajową instytucję pieniądza elektronicznego, oraz biorąc pod uwagę rodzaj usług
płatniczych, jakie może ona świadczyć na podstawie posiadanego zezwolenia.
8. KNF może, w drodze decyzji, na podstawie analizy ryzyka strat oraz oceny
procesów zarządzania ryzykiem i mechanizmów kontroli wewnętrznej krajowej
instytucji pieniądza elektronicznego:
1) zażądać od krajowej instytucji pieniądza elektronicznego zwiększenia wysokości
funduszy własnych, jednak do wysokości nie wyższej niż 120% kwoty, która
stanowiłaby sumę kwot obliczonych zgodnie z ust. 4–6 i zgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie ust. 7;
2) zezwolić krajowej instytucji pieniądza elektronicznego na zmniejszenie
wysokości funduszy własnych, jednak do wysokości nie niższej niż 80% kwoty,
która stanowiłaby sumę kwot obliczonych zgodnie z ust. 4–6 i zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 7.

Art. 132n. 1. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego jest obowiązana do
ochrony środków pieniężnych otrzymanych w zamian za wydany pieniądz
elektroniczny z zastosowaniem następujących zasad:
1) środki pieniężne otrzymane w zamian za wydany pieniądz elektroniczny nie są
w żadnym momencie podczas przechowywania łączone ze środkami
pieniężnymi posiadanymi przez krajową instytucję pieniądza elektronicznego
z innego tytułu;
2) środki pieniężne otrzymane w zamian za wydany pieniądz elektroniczny są:
a) składane na wyodrębnionym do tego celu rachunku bankowym w banku
krajowym, instytucji kredytowej lub oddziale banku zagranicznego lub
b) inwestowane w bezpieczne, płynne aktywa o niskim ryzyku, deponowane
na wyodrębnionym do tego celu rachunku.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli środki są objęte ochroną w sposób
określony w art. 78 ust. 2; przepisy art. 78 ust. 3–8 stosuje się odpowiednio, z tym że
umowa, o której mowa w art. 78 ust. 2, obejmuje zwrot wpłat wniesionych przez stronę umowy o wydanie pieniądza elektronicznego na poczet wydania pieniądza elektronicznego w przypadku jego niewydania w wysokości odpowiadającej wartości
wniesionej wpłaty, do wysokości niewydanego pieniądza elektronicznego.
3. Środki pieniężne otrzymane w zamian za wydanie pieniądza elektronicznego
podlegają ochronie nie później niż od 5 dnia roboczego od dnia postawienia środków
do dyspozycji instytucji pieniądza elektronicznego.
4. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego niezwłocznie informuje KNF
o wszelkich istotnych zmianach w sposobie ochrony środków pieniężnych
otrzymanych w zamian za wydany pieniądz elektroniczny.

Art. 132o. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu
opinii KNF, określi, w drodze rozporządzenia, kategorie aktywów, o których mowa
w art. 132n ust. 1 pkt 2 lit. b, oraz maksymalną część środków pieniężnych, jaka może
być inwestowana w poszczególne kategorie aktywów, mając na względzie należyte
zabezpieczenie środków pieniężnych posiadaczy pieniądza elektronicznego, w tym
ograniczenie ryzyka inwestycyjnego związanego z tymi aktywami.

Art. 132p. 1. W razie wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko
krajowej instytucji pieniądza elektronicznego środki pieniężne znajdujące się na
rachunkach płatniczych użytkowników oraz rachunkach, o których mowa w art. 132n
ust. 1, są wolne od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego.
2. W razie ogłoszenia upadłości krajowej instytucji pieniądza elektronicznego
środki pieniężne znajdujące się na rachunkach płatniczych użytkowników
i rachunkach, o których mowa w art. 132n ust. 1, podlegają wyłączeniu z masy upadłości.
3. Wyłączenie, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje roszczeń o zwrot wpłat
wniesionych przez stronę umowy o wydanie pieniądza elektronicznego na poczet
wydania pieniądza elektronicznego.

Art. 132q. Jeżeli krajowa instytucja pieniądza elektronicznego prowadzi
działalność w zakresie usług płatniczych, jest obowiązana do ochrony środków
pieniężnych otrzymanych od użytkowników bezpośrednio lub za pośrednictwem
innego dostawcy na poczet wykonania transakcji płatniczych na zasadach określonych
dla krajowych instytucji płatniczych. Przepisy art. 78 i art. 80 oraz przepisy wydane
na podstawie art. 79 stosuje się odpowiednio.

Art. 132r. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego przekazuje KNF roczne
sprawozdania finansowe i roczne skonsolidowane sprawozdania finansowe na
zasadach określonych w art. 81, a także kwartalne i dodatkowe roczne sprawozdania
finansowe i statystyczne obejmujące dane określone w art. 83 ust. 1 pkt 1–4 oraz
informacje o rodzaju i zakresie działalności, o której mowa w art. 132j ust. 1. Przepisy
art. 82 i art. 83 ust. 2 oraz przepisy wydane na podstawie art. 83 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.

Art. 132s. 1. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego może świadczyć
usługi płatnicze za pośrednictwem agentów.
2. Przepisy art. 84 ust. 2, art. 85 i art. 90 stosuje się odpowiednio.

Art. 132t. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego może dokonywać
wykupu pieniądza elektronicznego za pośrednictwem agentów lub innych
przedsiębiorców.

Art. 132u. Krajowe instytucje pieniądza elektronicznego zapewniają, aby
oddziały, przez które prowadzą działalność, a także agenci oraz inni przedsiębiorcy,
za pośrednictwem których świadczą usługi płatnicze, dokonują wykupu lub prowadzą
dystrybucję pieniądza elektronicznego, informowali w sposób rzetelny posiadaczy
pieniądza elektronicznego i użytkowników o tym fakcie.

Art. 132v. 1. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego może, na podstawie
umowy zawartej w formie pisemnej z innym przedsiębiorcą, powierzyć temu
przedsiębiorcy wykonywanie określonych czynności operacyjnych związanych
z prowadzoną działalnością objętą zezwoleniem, o którym mowa w art. 132a ust. 1.
Przepisy art. 86 ust. 2–6 i art. 87 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. KNF, w drodze decyzji, nakazuje krajowej instytucji pieniądza
elektronicznego doprowadzenie w wyznaczonym terminie do zmiany lub rozwiązania
umowy, o której mowa w ust. 1, jeżeli:
1) wykonanie umowy zagraża ostrożnemu i stabilnemu zarządzaniu instytucją
pieniądza elektronicznego;
2) przedsiębiorca będący stroną umowy utracił wymagane uprawnienia niezbędne
do wykonywania tej umowy.
3. Od decyzji KNF, o której mowa w ust. 2, krajowa instytucja pieniądza
elektronicznego może wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 14 dni od
dnia doręczenia decyzji; przepisu art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego nie stosuje się. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji.
4. KNF może zastosować środki określone w art. 132za ust. 1 i 2, w przypadku
gdy w wyznaczonym terminie krajowa instytucja pieniądza elektronicznego nie
doprowadzi do zmiany lub rozwiązania umowy, o której mowa w ust. 1.

Art. 132w. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego w zakresie
świadczenia usług płatniczych i działalności w zakresie wydawania pieniądza
elektronicznego ponosi odpowiedzialność wobec użytkowników i posiadaczy
pieniądza elektronicznego za działania jej agentów i innych przedsiębiorców, za
pośrednictwem których świadczy usługi płatnicze lub dokonuje wykupu pieniądza
elektronicznego, oraz podmiotów wykonujących czynności operacyjne na podstawie
umowy, o której mowa w art. 132v ust. 1, jak za swoje własne działania. Przepisy
art. 88 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 132x. 1. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego może, na terytorium
innego państwa członkowskiego, prowadzić działalność w zakresie wydawania
pieniądza elektronicznego przez oddział lub w ramach działalności transgranicznej
oraz wykonywać usługi płatnicze, wynikające z zezwolenia, o którym mowa
w art. 132a ust. 1, za pośrednictwem agenta, przez oddział, lub w ramach działalności transgranicznej.
2. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego zawiadamia KNF o zamiarze
prowadzenia działalności transgranicznej albo, w formie pisemnej, o zamiarze
wydawania pieniądza elektronicznego na terytorium innego państwa członkowskiego
przez oddział lub świadczenia usług płatniczych na terytorium innego państwa
członkowskiego przez oddział lub za pośrednictwem agenta, składając jednocześnie
wniosek o dokonanie wpisu oddziału lub agenta do rejestru. Przepisy art. 92 ust. 2–6
oraz art. 93–94a stosuje się odpowiednio.
3. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego zawiadamia KNF o zamiarze
dokonywania wykupu pieniądza elektronicznego lub wykonywania czynności
operacyjnej polegającej na jego dystrybucji na terytorium innego państwa
członkowskiego za pośrednictwem agenta lub innego przedsiębiorcy. Przepisy art. 92
ust. 3–5 i art. 94 stosuje się odpowiednio.
4. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) nazwę państwa członkowskiego, na terytorium którego krajowa instytucja
pieniądza elektronicznego zamierza dokonywać wykupu pieniądza elektronicznego lub wykonywać czynność operacyjną polegającą na jego
dystrybucji za pośrednictwem agenta lub innego przedsiębiorcy;
2) nazwę (firmę) i siedzibę oraz adres krajowej instytucji pieniądza elektronicznego;
3) imię i nazwisko albo nazwę (firmę) agenta lub innego przedsiębiorcy oraz
siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres oraz adres głównego miejsca
wykonywania działalności;
4) opis mechanizmów kontroli wewnętrznej związanych z przeciwdziałaniem
praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu;
5) imiona i nazwiska osób odpowiedzialnych za zarządzanie działalnością agenta
lub innego przedsiębiorcy;
6) wskazanie czynności, które krajowa instytucja pieniądza elektronicznego
zamierza wykonywać na terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa
w pkt 1, za pośrednictwem agenta lub innego przedsiębiorcy.

Art. 132y. Unijna instytucja pieniądza elektronicznego może wykonywać na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność w zakresie wydawania pieniądza
elektronicznego przez oddział lub w ramach działalności transgranicznej, lub
świadczyć usługi płatnicze przez oddział, w ramach działalności transgranicznej lub
za pośrednictwem agenta, w zakresie wynikającym z zezwolenia wydanego przez
właściwe organy nadzorcze. Przepisy art. 97 stosuje się odpowiednio.

Art. 132z. 1. Działalność w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego
i świadczenia usług płatniczych prowadzona przez krajowe instytucje pieniądza
elektronicznego, w tym przez ich agentów i innych przedsiębiorców, za
pośrednictwem których krajowa instytucja pieniądza elektronicznego świadczy usługi
płatnicze lub dokonuje wykupu pieniądza elektronicznego, oraz podmioty wykonujące
niektóre czynności operacyjne na podstawie umowy, o której mowa w art. 132v ust. 1,
podlega nadzorowi sprawowanemu przez KNF, w zakresie i na zasadach określonych
w niniejszej ustawie oraz w ustawie o nadzorze nad rynkiem finansowym, zwanemu
dalej „nadzorem nad krajowymi instytucjami pieniądza elektronicznego”.
2. Celem nadzoru nad krajowymi instytucjami pieniądza elektronicznego jest:
1) zapewnienie bezpieczeństwa finansowego krajowych instytucji pieniądza elektronicznego;
2) zapewnienie zgodności działalności krajowych instytucji pieniądza
elektronicznego, w tym prowadzonej przez ich agentów i innych przedsiębiorców, za pośrednictwem których krajowa instytucja pieniądza
elektronicznego świadczy usługi płatnicze lub dokonuje wykupu pieniądza
elektronicznego, oraz podmioty wykonujące niektóre czynności operacyjne na
podstawie umowy, o której mowa w art. 132v ust. 1, z przepisami ustawy,
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009 z dnia 16
września 2009 r. w sprawie płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz
uchylającego rozporządzenie (WE) nr 2560/2001, rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r. ustanawiającego
wymogi techniczne i handlowe w odniesieniu do poleceń przelewu i poleceń
zapłaty w euro oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 924/2009 i
rozporządzenia (UE) 2015/751 oraz zezwoleniem, o którym mowa w art. 132a ust. 1;
3) ochrona interesów użytkowników i posiadaczy pieniądza elektronicznego.
3. Do nadzoru nad krajowymi instytucjami pieniądza elektronicznego stosuje się
odpowiednio przepisy art. 100, art. 101, art. 102 ust. 1 pkt 1, 2 i 5, art. 103 i art. 104.
4. KNF w ramach sprawowanego nadzoru nad krajowymi instytucjami pieniądza
elektronicznego może:
1) wydawać krajowej instytucji pieniądza elektronicznego zalecenia w zakresie:
a) zapewnienia zgodności działalności krajowej instytucji pieniądza
elektronicznego z przepisami ustawy, rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009 z dnia 16 września 2009 r.
w sprawie płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylającego
rozporządzenie (WE) nr 2560/2001 oraz rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r.
ustanawiającego wymogi techniczne i handlowe w odniesieniu do poleceń
przelewu i poleceń zapłaty w euro oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 924/2009,
b) zwiększenia funduszy własnych, jeżeli ich wysokość jest niższa niż
wynikałoby to z przepisów ustawy lub decyzji, o której mowa w art. 132m ust. 8,
c) podjęcia środków koniecznych do osiągnięcia i przestrzegania norm,
o których mowa w art. 132b ust. 1 i art. 132m,
d) opracowania i stosowania procedur, które zapewnią utrzymywanie oraz
bieżące monitorowanie poziomu funduszy własnych,
e) podjęcia środków koniecznych dla zapobieżenia naruszeniom interesów
użytkowników i posiadaczy pieniądza elektronicznego;
2) nakazać krajowej instytucji pieniądza elektronicznego wstrzymanie wypłat
z zysku lub wstrzymanie tworzenia nowych jednostek organizacyjnych do czasu
osiągnięcia norm, o których mowa w art. 132b ust. 1 i art. 132m.
5. KNF może wydawać rekomendacje dotyczące dobrych praktyk ostrożnego
i stabilnego zarządzania krajowymi instytucjami pieniądza elektronicznego, mając na
uwadze ochronę interesów posiadaczy pieniądza elektronicznego i użytkowników.

Art. 132za. 1. W razie stwierdzenia, że krajowa instytucja pieniądza
elektronicznego nie wykonuje albo nieprawidłowo wykonuje obowiązek udzielenia
informacji, o którym mowa w art. 102 ust. 1 pkt 1, lub przekazywania danych, o którym mowa w art. 102 ust. 1 pkt 2, nie wykonała w wyznaczonym terminie zaleceń,
o których mowa w art. 132z ust. 4 pkt 1, utrudnia albo uniemożliwia przeprowadzenie
kontroli, o której mowa w art. 103, lub nie wykonuje nakazów określonych
w art. 132z ust. 4 pkt 2 lub w art. 102 ust. 1 pkt 5, a także gdy działalność krajowej
instytucji pieniądza elektronicznego jest wykonywana z naruszeniem prawa lub
stwarza zagrożenie interesów posiadaczy pieniądza elektronicznego lub
użytkowników, KNF może zastosować środki, o których mowa w art. 105 ust. 1
pkt 1–3. Przepisy art. 105 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, KNF może także:
1) nałożyć na osobę zarządzającą bezpośrednio odpowiedzialną za stwierdzone
nieprawidłowości karę pieniężną do wysokości trzykrotnego miesięcznego
wynagrodzenia brutto tej osoby, wyliczonego na podstawie średniego
wynagrodzenia brutto za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem kary;
2) nałożyć na krajową instytucję pieniądza elektronicznego karę pieniężną
w wysokości do 1 000 000 zł;
3) cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 132a ust. 1; przepisy art. 105 ust. 4
i 7 stosuje się odpowiednio.
3. Jeżeli rozpowszechniane informacje, o których mowa w art. 132i,
wprowadzają lub mogą wprowadzać w błąd, KNF może:
1) wydać instytucji pieniądza elektronicznego zalecenie, o którym mowa
w art. 132z ust. 4 pkt 1 lit. a, dotyczące zaprzestania ich rozpowszechniania, przy
czym nie stosuje się przepisów ust. 2 pkt 3 i przepisów art. 105 ust. 1 pkt 1–3;
2) nakazać, w drodze decyzji, ogłoszenie sprostowania we wskazanej formie oraz
w wyznaczonym terminie; nakazując ogłoszenie sprostowania KNF może
określić jego treść.
4. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, KNF może nałożyć także
w przypadku niewykonania nakazu, o którym mowa w ust. 3 pkt 2.
5. Do nakładania kar, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, przepisy art. 105 ust. 2,
4 i 5 oraz art. 116 stosuje się odpowiednio.
6. KNF może także zawiesić w czynnościach osobę zarządzającą w przypadku:
1) przedstawienia tej osobie zarzutów w postępowaniu karnym lub w postępowaniu
w sprawie o przestępstwo skarbowe;
2) spowodowania przez tę osobę znacznych strat majątkowych krajowej instytucji
pieniądza elektronicznego.

Art. 132zb. 1. W przypadku gdy unijna instytucja pieniądza elektronicznego lub
jej agent, prowadząc działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, narusza
przepisy prawa polskiego, KNF stosuje środki, o których mowa w art. 107 ust. 1.
Przepis art. 107 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Jeżeli mimo zastosowania środków nadzoru przez właściwe organy nadzorcze
macierzystego państwa członkowskiego, unijna instytucja pieniądza elektronicznego
lub jej agent prowadzący działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nadal
nie przestrzegają przepisów ustawy, KNF może zastosować odpowiednio środki
określone w art. 105 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz art. 132za ust. 2 pkt 1.
3. Przepis ust. 2 stosuje się także w przypadku, gdy:
1) środki zastosowane przez właściwe organy nadzorcze macierzystego państwa
członkowskiego okazały się nieadekwatne do zaistniałego naruszenia lub
niemożliwe do zastosowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) właściwe organy nadzorcze macierzystego państwa członkowskiego bez
uzasadnienia odmawiają zastosowania środków nadzorczych albo w sposób
nieuzasadniony zwlekają z ich zastosowaniem.
4. Jeżeli zastosowanie procedury, o której mowa w ust. 1, skutkowałoby
nadmierną zwłoką, mogącą bezpośrednio zagrażać ważnym interesom użytkowników
lub posiadaczy pieniądza elektronicznego, KNF może odpowiednio zastosować
środki, o których mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1 i 3 i w art. 132za ust. 2 pkt 1,
z pominięciem tej procedury.
5. Przepisy art. 107 ust. 6–8 stosuje się odpowiednio.

Art. 132zc. Do wykonywania nadzoru nad krajowymi instytucjami pieniądza
elektronicznego przepisy art. 108–112 stosuje się odpowiednio.

Art. 132zd. Do postępowania naprawczego oraz likwidacji krajowej instytucji
pieniądza elektronicznego i oddziałów instytucji pieniądza elektronicznego stosuje się
odpowiednio przepisy art. 142 i art. 145–157e ustawy – Prawo bankowe. Przepis
art. 117 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 132ze. 1. Krajowe instytucje pieniądza elektronicznego są obowiązane do
wnoszenia wpłat na pokrycie kosztów nadzoru. Wpłaty są wnoszone w wysokości
stanowiącej iloczyn ustalanej na dzień 1 stycznia danego roku średniej arytmetycznej
sum zobowiązań finansowych z tytułu wydanego pieniądza elektronicznego
obliczonych na koniec każdego dnia kalendarzowego w okresie poprzednich dwunastu
miesięcy kalendarzowych oraz stawki nieprzekraczającej 0,075%.
2. Przy obliczaniu średniej, o której mowa w ust. 1, nie uwzględnia się
zobowiązań krajowej instytucji pieniądza elektronicznego wynikających z realizacji
czynności wyłączonych przez art. 6, bez względu czy wyłączenie zależne jest od
świadczenia innych usług.
3. Krajowe instytucje pieniądza elektronicznego świadczące usługi płatnicze,
niezależnie od wpłat na pokrycie kosztów nadzoru określonych w ust. 1, są
obowiązane do wnoszenia wpłat na pokrycie kosztów nadzoru na zasadach
określonych w art. 113. Przepisy wydane na podstawie art. 115 dotyczące wpłat
stosuje się odpowiednio.
4. Należności z tytułu wpłat, o których mowa w ust. 1, podlegają egzekucji
w trybie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 132zf. 1. Opłacie podlega:
1) wydanie oraz zmiana zezwolenia, o którym mowa w art. 132a ust. 1,
z wyjątkiem przypadku, w którym zmiana zezwolenia polega wyłącznie na
ograniczeniu rodzaju usług płatniczych, do świadczenia których jest uprawniona
krajowa instytucja pieniądza elektronicznego;
2) dokonanie wpisu do rejestru, z wyłączeniem wpisu związanego z wydaniem lub
zmianą zezwolenia, o którym mowa w art. 132a ust. 1.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, są przeznaczane na pokrycie kosztów
nadzoru. Suma opłat dokonanych w danym roku przez krajowe instytucje pieniądza
elektronicznego pomniejsza łączną kwotę wpłat na pokrycie kosztów nadzoru należnych od tych instytucji zgodnie z art. 132ze; przepisy art. 114 ust. 2 i 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 132zg. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) terminy uiszczania, wysokość i sposób obliczania wpłat, o których mowa
w art. 132ze ust. 1,
2) sposób i terminy rozliczenia należności z tytułu wpłat, o których mowa
w art. 132ze ust. 1,
3) wysokość, sposób i terminy uiszczania opłat, o których mowa w art. 132zf
– uwzględniając charakter czynności, z którymi wiąże się obowiązek uiszczenia opłat,
oraz konieczność zapewnienia skuteczności sprawowanego nadzoru nad krajowymi
instytucjami pieniądza elektronicznego, mając zarazem na względzie, aby wysokość
wpłat na pokrycie kosztów nadzoru i opłat nie wpływała w istotny sposób na
zwiększenie kosztów działalności podmiotów obowiązanych do ich uiszczenia.
Art. 132zh. 1. Prowadzenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności
w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego przez oddział zagranicznej instytucji
pieniądza elektronicznego wymaga uzyskania zezwolenia KNF.
2. Do oddziałów zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące krajowej instytucji pieniądza elektronicznego,
z uwzględnieniem art. 132zi i art. 132zj.

Art. 132zi. 1. Oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego oprócz
działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego może również
świadczyć ściśle powiązane z wydawaniem pieniądza elektronicznego usługi dodatkowe.
2. Zezwolenie, o którym mowa w art. 132zh ust. 1, może być wydane, jeżeli
środki przeznaczone na funkcjonowanie oddziału zagranicznej instytucji pieniądza
elektronicznego, wyodrębnione z kapitału założycielskiego zagranicznej instytucji
pieniądza elektronicznego, wynoszą co najmniej równowartość w walucie polskiej
kwoty 350 000 euro ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego ogłoszonego przez
NBP obowiązującego w dniu wydania zezwolenia.
3. Oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego nie może, na
podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 132zh ust. 1, prowadzić działalności
w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego na terytorium innego państwa
członkowskiego, w tym w ramach działalności transgranicznej.

Art. 132zj. 1. Oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego są
obowiązane do wnoszenia wpłat na pokrycie kosztów nadzoru. Wpłaty są wnoszone
w wysokości stanowiącej iloczyn ustalanej na dzień 1 stycznia danego roku średniej
arytmetycznej sum zobowiązań finansowych z tytułu wydanego pieniądza
elektronicznego obliczonych na koniec każdego dnia kalendarzowego w okresie
poprzednich dwunastu miesięcy kalendarzowych oraz stawki nieprzekraczającej
0,075%. Przepisy art. 132ze ust. 2 i 4 stosuje się odpowiednio.
2. Opłacie podlega:
1) wydanie oraz zmiana zezwolenia, o którym mowa w art. 132zh ust. 1;
2) dokonanie wpisu do rejestru, z wyłączeniem wpisu związanego z wydaniem lub
zmianą zezwolenia, o którym mowa w art. 132zh ust. 1.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 2, są przeznaczane na pokrycie kosztów
nadzoru. Suma opłat dokonanych w danym roku przez oddziały zagranicznych
instytucji pieniądza elektronicznego pomniejsza łączną kwotę wpłat na pokrycie
kosztów nadzoru należnych od tych instytucji zgodnie z ust. 1; przepisy art. 114 ust. 2
i 4 stosuje się odpowiednio.
4. Do wpłat, o których mowa w ust. 1, i opłat, o których mowa w ust. 2, przepisy
wydane na podstawie art. 132zg stosuje się odpowiednio.

Art. 132zk. KNF zawiadamia Komisję Europejską o wszystkich zezwoleniach
udzielonych oddziałom zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego.

Art. 132zl. Czynności podejmowane przez Prezesa NBP w ramach nadzoru, o
którym mowa w art. 14 ust. 2, polegają w szczególności na:
1) wydawaniu zezwolenia na prowadzenie schematu płatniczego oraz zezwolenia
na zmianę zasad funkcjonowania schematu płatniczego;
2) dokonywaniu oceny funkcjonowania schematów płatniczych;
3) żądaniu przedstawienia informacji lub dokumentów niezbędnych do oceny
funkcjonowania schematu płatniczego;
4) pozyskiwaniu informacji o prowadzonej działalności;
5) wydawaniu zaleceń;
6) wydawaniu decyzji o czasowym, częściowym albo całkowitym wstrzymaniu
funkcjonowania schematu płatniczego albo cofnięciu zezwolenia na
prowadzenie schematu płatniczego;
7) nakładaniu kar pieniężnych.

Art. 132zm. 1. Prowadzenie schematu płatniczego wymaga zezwolenia Prezesa NBP.
2. Zezwolenia Prezesa NBP wymaga również zmiana zasad funkcjonowania
schematu płatniczego.
3. Prezes NBP wydaje zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, jeżeli zasady
dostępu do schematu płatniczego są ustalone według obiektywnych, równych
i proporcjonalnych kryteriów, a ograniczenia w dostępie do tego schematu nie mogą
być większe, niż jest to konieczne ze względu na ochronę przed określonymi
rodzajami ryzyka, takimi jak ryzyko rozrachunkowe, ryzyko operacyjne i ryzyko
biznesowe, oraz ze względu na ochronę finansową i operacyjną stabilności schematu
płatniczego.

Art. 132zn. 1. Organizacja płatnicza składa wniosek o wydanie zezwolenia,
o którym mowa w art. 132zm ust. 1 lub 2, co najmniej na 3 miesiące przed
planowanym rozpoczęciem funkcjonowania schematu płatniczego lub co najmniej na
3 miesiące przed planowanym wprowadzeniem zmian w zasadach funkcjonowania
schematu płatniczego.
2. Za rozpoczęcie funkcjonowania schematu płatniczego, o którym mowa w ust.
1, uznaje się termin zawarcia pierwszej umowy o wydawanie danego instrumentu
płatniczego z wydawcą prowadzącym działalność na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej lub termin wydania pierwszego instrumentu płatniczego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, organizacja płatnicza załącza
dokumenty i udostępnia informacje potwierdzające zgodność schematu płatniczego z
wymogami określonymi w art. 132zp, a także wskazuje swoją nazwę i siedzibę oraz
nazwę i siedzibę każdego podmiotu ponoszącego odpowiedzialność za działanie
schematu płatniczego zgodnie z tymi wymogami, wraz z określeniem jego zakresu odpowiedzialności.
4. Jeżeli schemat płatniczy jest systemem kart płatniczych, do wniosku, o którym
mowa w ust. 1, organizacja płatnicza załącza także dokumenty i udostępnia informacje potwierdzające zgodność ustalonych przez nią zasad funkcjonowania schematu
płatniczego z wymogami określonymi w rozporządzeniu (UE) 2015/751.
5. Prezes NBP odmawia wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 132zm
ust. 1 lub 2, jeżeli:
1) zasady funkcjonowania schematu płatniczego są niezgodne z przepisami prawa lub
2) nie zostały zapewnione bezpieczeństwo lub sprawność funkcjonowania
schematu płatniczego albo systemu płatności, w którym są dokonywane
przetwarzanie, rozliczenie lub rozrachunek płatności w ramach schematu
płatniczego, lub
3) zasady funkcjonowania schematu płatniczego nie spełniają wymogów
określonych w art. 132zm ust. 3 lub art. 132zp ust. 4.
6. Prezes NBP wydaje zezwolenie, o którym mowa w art. 132zm ust. 1 lub 2,
albo odmawia jego wydania w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku lub
jego uzupełnienia.

Art. 132zo. 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 132zm ust. 1 lub 2, nie jest
wymagane, jeżeli:
1) organizacja płatnicza jest jednocześnie jedynym wydawcą instrumentu
płatniczego oraz jedynym podmiotem świadczącym usługę, o której mowa w art.
3 ust. 1 pkt 5, lub
2) organizacja płatnicza podlega nadzorowi odpowiedniego organu nadzoru
państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska lub odpowiedniego
organu Unii Europejskiej.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w celu rozpoczęcia
funkcjonowania schematu płatniczego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
organizacja płatnicza informuje Prezesa NBP o poddaniu ocenie zasad
funkcjonowania schematu płatniczego przez odpowiedni organ nadzoru państwa
członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska lub odpowiedni organ Unii
Europejskiej co najmniej na miesiąc przed planowanym terminem rozpoczęcia
funkcjonowania schematu płatniczego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W
takim przypadku organizacja płatnicza dołącza odpis odpowiedniego dokumentu
potwierdzającego dokonanie oceny zasad funkcjonowania schematu płatniczego wraz
z dokumentacją, która podlegała tej ocenie, oraz informację o rodzajach instrumentów
płatniczych, które będą wydawane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w celu wprowadzenia zmian w
zasadach funkcjonowania schematu płatniczego, organizacja płatnicza informuje
Prezesa NBP co najmniej na miesiąc przed planowanym wprowadzeniem takich
zmian, dołączając dokumenty i informacje dotyczące tych zmian.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, organizacja płatnicza może
rozpocząć funkcjonowanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo zmienić
zasady funkcjonowania schematu płatniczego, jeżeli Prezes NBP w terminie miesiąca
od dnia przekazania dokumentów i informacji nie stwierdzi, że zasady funkcjonowania
schematu płatniczego nie zapewniają w wystarczającym stopniu bezpieczeństwa lub
sprawności funkcjonowania schematu płatniczego albo infrastruktury, systemów
płatności lub schematów płatniczych, z którymi schemat płatniczy jest powiązany.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli Prezes NBP stwierdzi, że
zasady funkcjonowania schematu płatniczego nie zapewniają w wystarczającym
stopniu bezpieczeństwa lub sprawności funkcjonowania schematu płatniczego albo
infrastruktury, systemów płatności lub schematów płatniczych, z którymi schemat
płatniczy jest powiązany, wzywa on organizację płatniczą do wystąpienia z wnioskiem
o uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w art. 132zm ust. 1.
6. Przepis ust. 1 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli zmiana zasad funkcjonowania
schematu płatniczego dotyczy wyłącznie funkcjonowania schematu płatniczego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W takim przypadku art. 132zn ust. 1 i 3–6
stosuje się odpowiednio.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli schemat płatniczy jest
systemem kart płatniczych, organizacja kartowa przekazuje Prezesowi NBP
informacje potwierdzające zgodność ustalonych przez nią zasad funkcjonowania
systemu kart płatniczych z wymogami określonymi w rozporządzeniu (UE) 2015/751
co najmniej na 2 miesiące przed planowanym terminem rozpoczęcia funkcjonowania
systemu kart płatniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. System kart
płatniczych może rozpocząć funkcjonowanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
jeżeli Prezes NBP w terminie 2 miesięcy od dnia przekazania informacji nie stwierdzi
braku zgodności zasad funkcjonowania systemu kart płatniczych z wymogami
określonymi w rozporządzeniu (UE) 2015/751.

Art. 132zp. 1. Organizacja płatnicza odpowiada za zgodność funkcjonowania
schematu płatniczego z przepisami prawa oraz zapewnienie bezpieczeństwa i
sprawności funkcjonowania schematu płatniczego. Jeżeli za określone funkcje w ramach schematu płatniczego jest odpowiedzialny inny uczestnik, organizacja płatnicza wskazuje ten podmiot i określa zakres jego odpowiedzialności.
2. Nazwa schematu płatniczego powinna jednoznacznie odróżniać się od nazw
innych schematów płatniczych oraz systemów płatności.
3. Zasady funkcjonowania schematu płatniczego:
1) określają jego nazwę oraz rodzaje instrumentów płatniczych oferowanych w
ramach schematu płatniczego;
2) wskazują waluty, w jakich będzie dokonywane przetwarzanie i rozliczanie
transakcji płatniczych realizowanych instrumentami płatniczymi wydanymi w
ramach schematu płatniczego;
3) wskazują infrastrukturę, systemy płatności i schematy płatnicze, z którymi będzie
związane funkcjonowanie schematu płatniczego;
4) wskazują podmiot obsługujący transakcje w rozumieniu art. 2 pkt 28
rozporządzenia (UE) 2015/751, jeżeli schemat płatniczy jest czterostronnym
systemem kart płatniczych, o którym mowa w art. 2 pkt 17 rozporządzenia (UE) 2015/751;
5) w sposób wyczerpujący i jednoznaczny określają wymagania dla wydawców
instrumentów płatniczych, akceptantów, użytkowników i podmiotów, którym
organizacja płatnicza powierza zadania związane z bieżącym funkcjonowaniem
schematu płatniczego, w tym dostawców infrastruktury technicznej, w
szczególności umożliwiają ustalenie odpowiedzialności w zakresie
przetwarzania i rozliczania transakcji płatniczych;
6) zapewniają przejrzystość przepływów środków pieniężnych pomiędzy
podmiotami uczestniczącymi w schemacie płatniczym oraz użytkownikami;
7) wskazują sposób zarządzania poszczególnymi rodzajami ryzyka, występującymi
w związku z funkcjonowaniem schematu płatniczego;
8) zapewniają podmiotom uczestniczącym w schemacie płatniczym oraz
użytkownikom rzetelną informację o ryzyku, w szczególności ryzyku
finansowym, związanym z uczestnictwem w schemacie płatniczym;
9) zapewniają bezpieczne i sprawne przetwarzanie, rozliczanie i rozrachunek
transakcji płatniczych, służące minimalizacji ryzyka finansowego w procesie
przetwarzania, rozliczenia i rozrachunku;
10) zapewniają poziom bezpieczeństwa, niezawodności i ciągłości działania
schematu płatniczego adekwatny do poziomu generowanego ryzyka;
11) nie powinny powodować zagrożeń dla stabilności systemu płatniczego;
12) zapewniają skuteczność, rzetelność i przejrzystość zarządzania schematem płatniczym;
13) wskazują rozwiązania organizacyjne organizacji płatniczej w zakresie struktury
i procedur podejmowania decyzji dotyczącej działalności polegającej na
przetwarzaniu transakcji płatniczych oraz sposób ustalania kosztów tej działalności, jeżeli organizacja płatnicza nie jest jednocześnie jedynym wydawcą
instrumentu płatniczego oraz jedynym podmiotem świadczącym usługę, o której
mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5, chyba że przetwarzanie transakcji płatniczych zostało
powierzone podmiotowi trzeciemu.
4. Schemat płatniczy nie może wprowadzać:
1) ograniczeń dotyczących skutecznego udziału w innych schematach płatniczych;
2) zasad, które wprowadzałyby odmienny sposób traktowania dostawców
wymienionych w art. 4 ust. 2;
3) ograniczeń ze względu na rodzaj podmiotu lub formę prawną prowadzonej działalności.

Art. 132zq. 1. Organizacja płatnicza w terminie do ostatniego dnia miesiąca
następującego po miesiącu kończącym dany kwartał przekazuje do NBP kwartalne
informacje o całkowitej liczbie i wartości przetworzonych i rozliczonych krajowych
transakcji płatniczych oraz przekazuje niezwłocznie informacje o zdarzeniach
zaistniałych w związku z prowadzeniem schematu płatniczego mających lub
mogących mieć negatywny wpływ na sprawne lub bezpieczne funkcjonowanie
schematu płatniczego.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do schematu płatniczego,
o którym mowa w art. 132zo ust. 1 pkt 2, NBP może uzyskiwać od wskazanego przez
organizację płatniczą właściwego organu nadzoru, jeżeli zakres i częstotliwość
przekazywania tych informacji są tożsame.
3. Organizacja kartowa, w terminie do ostatniego dnia miesiąca następującego
po miesiącu kończącym dany kwartał, przekazuje do NBP kwartalne informacje
niezbędne do sprawdzenia prawidłowości stosowania wysokości opłat interchange
zgodnie z art. 3 i art. 4 rozporządzenia (UE) 2015/751.
4. Na żądanie Prezesa NBP organizacja płatnicza udostępnia NBP informacje i
dokumenty w zakresie określonym w art. 132zp ust. 3, niezbędne do oceny zgodności
zasad funkcjonowania schematu płatniczego z przepisami prawa oraz zapewnienia bezpieczeństwa i sprawności jego funkcjonowania, w terminie 2 tygodni od dnia otrzymania żądania. W uzasadnionych przypadkach Prezes NBP, na wniosek
organizacji płatniczej, może przedłużyć termin na udostępnienie informacji i
dokumentów o kolejne 2 tygodnie.
5. Organizacja płatnicza jest obowiązana przekazać NBP teksty jednolite
dokumentów określających zasady funkcjonowania schematu płatniczego w terminie
miesiąca od dnia otrzymania zezwolenia na zmianę zasad funkcjonowania schematu płatniczego.
6. Prezes NBP może wydawać organizacji płatniczej, w drodze decyzji, zalecenia
w zakresie zapewnienia zgodności funkcjonowania schematu płatniczego z przepisami
prawa oraz bezpieczeństwa lub sprawności jego funkcjonowania, w terminie
oznaczonym w zaleceniu.
7. Organizacja płatnicza, która nie wykonuje zalecenia, o którym mowa w ust. 6,
w zakresie naruszenia obowiązków określonych w:
1) art. 6–8, art. 10 lub art. 11 rozporządzenia (UE) 2015/751 – podlega karze
pieniężnej do 1 000 000 zł;
2) art. 3, art. 4 lub art. 5 rozporządzenia (UE) 2015/751 – podlega karze pieniężnej
do 5 000 000 zł.
8. Przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej, o której mowa w ust. 7, Prezes NBP
uwzględnia w szczególności rodzaj i wagę naruszenia przepisów rozporządzenia (UE)
2015/751, wpływ tego naruszenia na prawidłowe funkcjonowanie rynku usług
płatniczych, rozmiar prowadzonej działalności oraz sytuację finansową organizacji
płatniczej, która dokonała naruszenia.
9. (uchylony)
10. (uchylony)

Art. 132zr. 1. Prezes NBP może wydać decyzję o czasowym, częściowym albo
całkowitym wstrzymaniu funkcjonowania schematu płatniczego albo cofnąć
zezwolenie na prowadzenie schematu płatniczego w razie stwierdzenia, że:
1) działanie schematu płatniczego:
a) jest sprzeczne z przepisami prawa,
b) nie zapewnia bezpieczeństwa lub sprawności jego funkcjonowania,
c) stwarza zagrożenie dla użytkowników, stabilności systemu płatniczego,
bezpieczeństwa lub sprawności funkcjonowania powiązanych systemów płatności;
2) schemat płatniczy nie funkcjonuje przez ostatnich 12 miesięcy;
3) organizacja płatnicza nie udostępniła we wskazanym terminie informacji i
dokumentów, o których mowa w art. 132zq ust. 4;
4) organizacja płatnicza nie wykonała zalecenia wydanego przez Prezesa NBP w
terminie oznaczonym w tym zaleceniu;
5) zmiany zasad funkcjonowania schematu płatniczego zostały dokonane bez
uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 132zm ust. 2.
2. Organizacja płatnicza zaprzestaje prowadzenia schematu płatniczego w
zakresie i w terminie wskazanych w decyzji, o której mowa w ust. 1.

Art. 132zs. 1. NBP prowadzi i zamieszcza na swojej stronie internetowej listę
schematów płatniczych funkcjonujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Lista zawiera informacje o nazwie i siedzibie organizacji płatniczej lub innych
podmiotów odpowiedzialnych za funkcjonowanie schematu płatniczego, nazwie
schematu płatniczego oraz rodzajach instrumentów płatniczych wydawanych w
ramach tego schematu.
2. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w art. 132zr ust. 1, Prezes NBP
zamieszcza na swojej stronie internetowej informację o czasowym, częściowym albo
całkowitym wstrzymaniu funkcjonowania schematu płatniczego albo skreśla schemat
płatniczy z listy, o której mowa w ust. 1, z dniem, w którym decyzja stała się
ostateczna.

Art. 132zt. Przepisów niniejszego działu nie stosuje się do schematów
płatniczych, które funkcjonują na podstawie rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r. ustanawiającego
wymogi techniczne i handlowe w odniesieniu do poleceń przelewu i poleceń zapłaty
w euro oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 924/2009 przez właściwe organy
odpowiedzialne za zapewnienie przestrzegania tego rozporządzenia.

Art. 132zu. 1. Dokumenty i informacje, o których mowa w art. 132zn ust. 1, 3 i
4, art. 132zo ust. 2, 3 i 7 oraz art. 132zq ust. 4 i 5, są przekazywane w postaci elektronicznej.
2. Dokumenty i informacje, o których mowa w art. 132zq ust. 1 i 3, są
przekazywane w postaci elektronicznej z wykorzystaniem odpowiednich certyfikatów
wydanych przez NBP lub innych form uwierzytelniania stosowanych przez NBP.
3. Dokumenty i informacje, o których mowa w art. 132zn ust. 3 i 4, art. 132zo
ust. 2 zdanie drugie i art. 132zq ust. 4 i 5, oraz dokumenty i informacje dołączane w przypadku, o którym mowa w art. 132zo ust. 3, mogą być przekazane w języku angielskim. W takim przypadku czynności, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia
7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1480 oraz z 2020 r.
poz. 285), mogą być dokonywane w języku polskim lub angielskim.

Art. 132zv. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu
opinii Prezesa NBP, określi, w drodze rozporządzenia:
1) kryteria oceny schematu płatniczego oraz szczegółowy zakres dokumentów i
informacji, o których mowa w art. 132zn ust. 3 i 4,
2) szczegółowy zakres dokumentów i informacji, o których mowa w art. 132zo ust. 2 i 7,
3) szczegółowy zakres informacji, o których mowa w art. 132zq ust. 1 i 3
– mając na względzie konieczność zapewnienia prawidłowości, bezpieczeństwa i
sprawności funkcjonowania schematu płatniczego oraz infrastruktury, systemów
płatności i schematów płatniczych powiązanych oraz kompletności i wiarygodności
przekazywanych informacji i dokumentów.

Ustawa o usługach płatniczych art. 132

DODAJ