Art. 132. 1. Policjant odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia
dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub
nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej.
2. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn policjanta polegający na
zawinionym przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków wynikających
z przepisów prawa lub rozkazów i poleceń wydanych przez przełożonych uprawnionych na podstawie tych przepisów.
3. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:
1) niedopełnienie obowiązków policjanta wynikających ze złożonego ślubowania,
a także przepisów prawa;
2) odmowa wykonania lub niewykonanie rozkazu lub polecenia, z zastrzeżeniem
przypadku określonego w art. 58 ust. 2;
3) zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób nieprawidłowy;
4) niedopełnienie obowiązków służbowych albo przekroczenie uprawnień
określonych w przepisach prawa;
5) wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego policjanta, jeżeli spowodowało
to lub mogło spowodować szkodę służbie, policjantowi lub innej osobie;
6) nadużycie zajmowanego stanowiska dla osiągnięcia korzyści majątkowej lub
osobistej;
7) postępowanie przełożonego w sposób przyczyniający się do rozluźnienia
dyscypliny służbowej w podległej jednostce organizacyjnej lub komórce
organizacyjnej Policji;
8) porzucenie służby;
9) samowolne oddalenie się z rejonu zakwaterowania lub nieusprawiedliwione
opuszczenie miejsca pełnienia służby lub niestawienie się w tym miejscu;
10) stawienie się do służby w stanie nietrzeźwości albo po użyciu alkoholu lub po
użyciu podobnie działającego środka, pełnienie jej w takim stanie, a także
spożywanie alkoholu lub używanie podobnie działającego środka w czasie służby;
11) umyślne naruszenie dóbr osobistych innego policjanta;
12) utrata służbowej broni palnej, amunicji lub legitymacji służbowej;
13) utrata przedmiotu stanowiącego wyposażenie służbowe, którego wykorzystanie
przez osoby nieuprawnione wyrządziło szkodę innej osobie lub stworzyło
zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa powszechnego;
14) ujawnienie informacji pozostającej w związku z wykonywaniem czynności
służbowych, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę służbie.
4. Czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne, wypełniający jednocześnie
znamiona przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub
wykroczenia skarbowego, podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej niezależnie od
odpowiedzialności karnej.
4a. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne,
wypełniającego jednocześnie znamiona wykroczenia, w przypadku mniejszej wagi lub
ukarania grzywną, przełożony dyscyplinarny może nie wszczynać postępowania
dyscyplinarnego, a wszczęte umorzyć.
4b. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne mniejszej
wagi przełożony dyscyplinarny może odstąpić od wszczęcia postępowania
i przeprowadzić ze sprawcą przewinienia dyscyplinarnego udokumentowaną w formie
notatki rozmowę dyscyplinującą.
4ba. Rozmowę dyscyplinującą, o której mowa w ust. 4b, można przeprowadzić
w terminie do 30 dni od dnia powzięcia przez przełożonego dyscyplinarnego
wiadomości o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego. Rozmowa ta polega na
wytknięciu policjantowi niewłaściwego postępowania oraz uprzedzeniu go
o możliwości zastosowania innych środków dyscyplinujących, a także wszczęcia
postępowania i wymierzenia kary dyscyplinarnej w przypadku ponownego
popełnienia czynu, za który policjant ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną.
4c. Notatkę, o której mowa w ust. 4b, włącza się do akt osobowych na okres 5 miesięcy.
4d. W terminie 5 dni od dnia przeprowadzenia rozmowy dyscyplinującej
sprawca przewinienia dyscyplinarnego może złożyć sprzeciw do przełożonego
dyscyplinarnego. Złożenie sprzeciwu skutkuje wszczęciem postępowania
dyscyplinarnego, a zebrane dotychczas materiały stają się materiałami postępowania dyscyplinarnego.
4e. Rozmowę dyscyplinującą przeprowadza przełożony dyscyplinarny.
W uzasadnionym przypadku przełożony dyscyplinarny może na piśmie upoważnić do
przeprowadzenia w jego imieniu rozmowy dyscyplinującej policjanta w stopniu nie
niższym od stopnia posiadanego przez policjanta, z którym rozmowa dyscyplinująca
ma być prowadzona, lub zajmującego co najmniej równorzędne z tym policjantem
stanowisko służbowe.
4f. Upoważnienie do przeprowadzenia rozmowy dyscyplinującej zawiera:
1) podstawę prawną;
2) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe upoważnionego policjanta;
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe policjanta, z którym ma być
prowadzona rozmowa dyscyplinująca;
4) określenie czynu, w związku z którym rozmowa dyscyplinująca ma być
prowadzona, wraz z jego kwalifikacją prawną;
5) określenie przesłanek, jakie spowodowały podjęcie przez przełożonego
dyscyplinarnego rozstrzygnięcia o przeprowadzeniu w danym przypadku
rozmowy dyscyplinującej;

6) określenie terminu, w jakim przeprowadza się rozmowę dyscyplinującą.
Art. 132a. Przewinienie dyscyplinarne jest zawinione wtedy, gdy policjant:
1) ma zamiar jego popełnienia, to jest chce je popełnić albo przewidując możliwość
jego popełnienia, na to się godzi;
2) nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia je jednak na skutek niezachowania
ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość taką
przewidywał albo mógł i powinien przewidzieć.

Art. 132b. 1. Policjant odpowiada dyscyplinarnie, jeżeli popełnia przewinienie
dyscyplinarne sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, a także w przypadku
gdy kieruje popełnieniem przez innego policjanta przewinienia dyscyplinarnego albo
poleca jego popełnienie.
2. Policjant odpowiada dyscyplinarnie także wówczas, gdy chcąc, aby inny
policjant popełnił przewinienie dyscyplinarne, nakłania go do tego.
3. Policjant odpowiada dyscyplinarnie w przypadku, gdy chcąc, aby inny
policjant popełnił przewinienie dyscyplinarne lub godząc się na to, swoim
zachowaniem ułatwia jego popełnienie.
4. Każdy z policjantów, o których mowa w ust. 1–3, odpowiada w granicach
swojej winy, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych osób.
5. Policjant odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia
dyscyplinarnego za granicą.

Art. 132c. Dwa lub więcej zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu
w celu wykonania tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej
sposobności uważa się za jedno przewinienie dyscyplinarne.

Ustawa o Policji art. 132

DODAJ